ΕΕΕΕΕΕΕΕ αυτο εγραψα τελος παντων lol...τιποτα το σπουδαιο:)Quote:
Εμ πανικουλα τι να σου κανω...εκει που πηγες και εμεινες ε?
Εχω ενα καρο προσωπικα προβληματα εδω...και μαζευω δυναμεις να την κοπανησω
Printable View
ΕΕΕΕΕΕΕΕ αυτο εγραψα τελος παντων lol...τιποτα το σπουδαιο:)Quote:
Εμ πανικουλα τι να σου κανω...εκει που πηγες και εμεινες ε?
Εχω ενα καρο προσωπικα προβληματα εδω...και μαζευω δυναμεις να την κοπανησω
ααα οκ.νομιζα εγραψες κατι αλλο π δεν ειδα.οκ :)
Mα δεν μιλησε κανενας για προτυπα, μα φυσικα παιζει η εμφανιση ρολο στο αν αγαπας τον εαυτο σου,εαν εισαι 100 κιλα παχυδερμο και κοιτας στον καθρεφτη και λες \"ενταξει no problem,ειμαι γαματος και με αγαπαω\" τοτε κατι δεν παει καλα.Quote:
Originally posted by libpa
Ως προς Jason:
Δηλαδή κι αν τον βλέπει \"έτσι\" όπως λες, δεν πρέπει να τον αγαπάει; Για όνομα του Θεού! Δηλαδή η εμφάνιση να παίζει πρώτιστο ρόλο στο να αγαπάμε τον εαυτό μας;;; Έλεος πια με τα πρότυπα.
Τι λετε τωρα,δεν παιζει η εμφανιση που εχουμε ρολο στην ψυχολογια μας?
jason αν ομως ειναι 1.90 δεν ειναι πολλα για εναν αντρα.εκτος κιαν ειναι 1.50 μετρο με τα χερια αναταση.μαλλον ταπας εισαι και εσυ :P
Μα αυτό λέω γιατί να παίζει ρόλο η εμφάνιση στην ψυχολογία μας; Είναι λάθος! Και μην εκφράζεσαι έτσι γιατί μπορεί κι εσύ να φτάσεις σ\'αυτό το σημείο από ψυχολογικά προβλήματα.Quote:
Originally posted by Jason
Mα δεν μιλησε κανενας για προτυπα, μα φυσικα παιζει η εμφανιση ρολο στο αν αγαπας τον εαυτο σου,εαν εισαι 100 κιλα παχυδερμο και κοιτας στον καθρεφτη και λες \"ενταξει no problem,ειμαι γαματος και με αγαπαω\" τοτε κατι δεν παει καλα.Quote:
Originally posted by libpa
Ως προς Jason:
Δηλαδή κι αν τον βλέπει \"έτσι\" όπως λες, δεν πρέπει να τον αγαπάει; Για όνομα του Θεού! Δηλαδή η εμφάνιση να παίζει πρώτιστο ρόλο στο να αγαπάμε τον εαυτό μας;;; Έλεος πια με τα πρότυπα.
Τι λετε τωρα,δεν παιζει η εμφανιση που εχουμε ρολο στην ψυχολογια μας?
Προς keep:
Εγώ νόμιζα ότι μιλούσες για τις ορμές και όχι για το αν αρέσεις στον άλλον. Το πιο σύνηθες είναι να μην αρέσεις στον άλλον άμα έχεις κιλά αλλά αυτό δεν είναι και το σωστό. Εγώ πάλι θέλω να αλλάξω τον κόσμο, δεν συμβιβάζομαι. Αλλιώς δεν τους παίρνω στα σοβαρά, λέω χαζοί ή βλάκες είναι και συνεχίζω.
Προς Σοφία:
Δεν λες μόνο ότι ανησυχείς, λες και ότι δεν σου αρέσουν οι υπέρβαροι, πόσο μάλλον οι παχύσαρκοι φαντάζομαι. Και τι εννοείς ανησυχείς; Επειδή είναι \"άσχημοι\"; Ή μάλλον έχουν άσχημο σώμα; Τι;
lipba καλη σου μερα:)Quote:
Originally posted by libpa
Προς Σοφία:
Δεν λες μόνο ότι ανησυχείς, λες και ότι δεν σου αρέσουν οι υπέρβαροι, πόσο μάλλον οι παχύσαρκοι φαντάζομαι. Και τι εννοείς ανησυχείς; Επειδή είναι \"άσχημοι\"; Ή μάλλον έχουν άσχημο σώμα; Τι;
Οταν λεω οτι ανησυχω και δεν μου αρεσουν, δεν εννοω οτι δεν μου αρεσουν αισθητικα. Ουτε οτι γυριζω το βλεμμα μου με αποστροφη ή κατι αναλογο. Θυμωνω μαλιστα με ολους οσους λενε οτι δεν πρεπει να φορανε διαφορα ρουχα ή ακομα κ με το οτι στη βιομηχανια ενδυματος τα μεγεθη συρρικνωνονται. Ή ακομα οτι υπάρχει μια δικτατορια συγκεκριμενου τυπου ομορφιας που επιβαλλεται με διαφορους τροπους.
Αλλο λέω: οτι στο πισω μερος του μυαλου μου συνδεω το φαγητο με μια ικανοποιηση. Πολυ καλο αυτο. Αλλα οταν η ικανοποιηση ερχεται μονο απο μια πηγη ερχεται το μπουχτισμα. Κι αυτο δεν ειναι τοσο υγιες...Αυτο εννοουσα οταν ελεγα οτι δεν μου αρεσουν.
Γιατί δεν είναι υγιές; Ψυχολογικά εννοείς; Εγώ το θεωρώ πολύ καλό αφού το φαί για μένα είναι η μεγαλύτερη ικανοποίηση, και προέρχεται από ανάγκη του οργανισμού - πείνα..
και εγω το ιδιο.μαζι σου λιμπα.
δεν υπαρχει μεγαλυτερη ευχαρηστηση απο 2 μεγαλα βραστα καλαμποκια η ενα πιατο μακαρονια με κιμα.:P
η σοαφια πυστευω δεν θελει να μας προσβαλει.απο θεμα υγειας τα γραφει αυτα.
σοφια ποσα κιλα εισαι?
Quote:
Μα αυτό λέω γιατί να παίζει ρόλο η εμφάνιση στην ψυχολογία μας;
Γιατι οπως τοσα αλλα πραγματα παιζουν ρολο ετσι και η εμφανιση ενος ατομου παιζει και αυτην τον ρολο της στην διαμορφωση μιας καλης η κακης ψυχολογιας.
Mη μου πεις τωρα οτι εσυ ενω μπορει να εχεις βουλιμια η να τρως πολυ παραπανω ποσοτητα απο οσο πρεπει για τον οργανισμο με αποτελεσμα να εχεις πολυ παραπανω κιλα απο τα κανονικα σου αρα η εμφανιση σου να μην ειναι καλη,οτι αυτο δεν σε επηρεαζει ψυχολογικα ?
Και θα σε επηρεασει ψυχολογικα οταν θα βρεθεις σε μια παρεα ατομων που εσυ θα εισαι το μοναδικο ατομο που θα εχεις ενα τετοιο προβλημα με την εμφανιση σου ασχετως εαν δεν θες να το παραδεχθεις οτι δεν θα σε επηρεασει.
Quote:
Originally posted by libpa
Γιατί δεν είναι υγιές; Ψυχολογικά εννοείς; Εγώ το θεωρώ πολύ καλό αφού το φαί για μένα είναι η μεγαλύτερη ικανοποίηση, και προέρχεται από ανάγκη του οργανισμού - πείνα..
Το λες και μονη σου,ειναι για σενα μια ικανοποιηση,κανεις δλδ το χατιρι του εαυτου σου για να νιωσεις καλα εκεινη τη στιγμη,ομως ουτε υγιες ειναι απο οποια πλευρα και αν το δει κανεις ουτε προερχεται απο την αναγκη του οργανισμου για πεινα παντα.
Το να φαω 2 μεριδες μακαρονια με κιμα για να ικανοποιησω τον ευατο μου και το στομαχι μου με κανει καλα για τη δεδομενη στιγμη αλλα επι της ουσιας μου κανει κακο.
Quote:
Originally posted by Jason
Quote:
Μα αυτό λέω γιατί να παίζει ρόλο η εμφάνιση στην ψυχολογία μας;
Γιατι οπως τοσα αλλα πραγματα παιζουν ρολο ετσι και η εμφανιση ενος ατομου παιζει και αυτην τον ρολο της στην διαμορφωση μιας καλης η κακης ψυχολογιας.
Mη μου πεις τωρα οτι εσυ ενω μπορει να εχεις βουλιμια η να τρως πολυ παραπανω ποσοτητα απο οσο πρεπει για τον οργανισμο με αποτελεσμα να εχεις πολυ παραπανω κιλα απο τα κανονικα σου αρα η εμφανιση σου να μην ειναι καλη,οτι αυτο δεν σε επηρεαζει ψυχολογικα ?
Και θα σε επηρεασει ψυχολογικα οταν θα βρεθεις σε μια παρεα ατομων που εσυ θα εισαι το μοναδικο ατομο που θα εχεις ενα τετοιο προβλημα με την εμφανιση σου ασχετως εαν δεν θες να το παραδεχθεις οτι δεν θα σε επηρεασει.
σιγα μωρε.λες και ολοι στην Ελλαδα ειμαστε μοντελα.για ποσα κιλα παραπανο μηλας?
μαλλον γκει θα εισαι για να μηλας ετσι.μας ζηλευεις ε?
jason δεν μηλας ε?κοτα...
Χαχαχ γκει λεει λοοοοολ :mad: Σαν τι αλλο να πω δλδ? Παω να φαω 2 πιτογυρα ετσι να στανιαρω λιγο,να ικανοποιησω τον εαυτο μου και να διωξω την πεινα...:D
παχενουν τα πιτογιρα.θα γινεις χοντρος και πλαδαρος.:P
Ναι ρε γμτ παχαινουν και ειναι και νοστιμα... Το ενα πιτογυρο ειναι \"ασφαλες\" για το μεταβολισμο μου αλλα το δευτερο... Οχι δε θα το \'λεγα.
Τωρα βεβαια ποιος χορταινει με ενα μονο. Αδυνατον. Ουρλιαζει ο εγκεφαλος να καταπιεις αλλο ενα.
oboro τελικα εσυ ποιος εισαι?παλιος?
lol το τριτο login μου σε φορουμ γενικα ειναι αυτο... Το πρωτο σε gaming forum πριν 7 χρονια, το δευτερο σε ενα μικρουλι πριν 2. Και τα δυο αγγλοφωνα. Τουτο ειναι το πρωτο μου που γραφω στα ελληνικα γι\' αυτο ειναι λιγο ατσαλο το στυλ μου γραφης.
μια χαρα ειναι.σιγα.καλως ηρθες ππαντως :))
ευχαριστω panikoula μου για το καλωσορισμα:):)
Εννοω δεν ειναι αρχικα υγιες σωματικα. Πώς να το πώ?Για την υγεια μας, τα επιπλεον κιλα ειναι επιβαρυντικα. Οχι μονο δεν βοηθουν, αλλα δυσκολευουν τον οργανισμο μας να ανταπεξελθει καλυτερα στο οποιοδηποτε προβλημα παρουσιαστει. Για να μην πω, οτι δημιουργει ενα προσφορο εδαφος για την εμφανιση διαφορων παθησεων (πχ. πιεση).Quote:
Originally posted by libpa
Γιατί δεν είναι υγιές; Ψυχολογικά εννοείς; Εγώ το θεωρώ πολύ καλό αφού το φαί για μένα είναι η μεγαλύτερη ικανοποίηση, και προέρχεται από ανάγκη του οργανισμού - πείνα..
Και φυσικα εννοω κ ψυχολογικα.
Δεν αμφιβαλλω οτι θεωρεις πως ειναι η μεγαλυτερη ικανοποιηση.Κ τοσος κοσμος ακομα, αυτο νομιζει. Ειναι κ μια ευκολη ικανοποιηση που μπορουμε να την προσφέρουμε στον εαυτο μας πανευκολα.
πανικουλα, δεν ειναι τα 5 ή παραπανω κιλα το θεμα. Ειναι το πώς η ψυχολογια μας επηρεάζεται απο την εμφανιση μας. Ανεξαρτητα αν γυρω μας κυκλοφορουν μοντελα ή ελεφαντες.Quote:
Originally posted by panikoula
σιγα μωρε.λες και ολοι στην Ελλαδα ειμαστε μοντελα.για ποσα κιλα παραπανο μηλας?
πανικουλα χαιρομαι που με καταλαβαινεις:)....οχι, δεν θελω να προσβάλω, ουτε να υποβιβασω κανεναν. Ασε που δεν μπορω!Quote:
Originally posted by panikoula
και εγω το ιδιο.μαζι σου λιμπα.
δεν υπαρχει μεγαλυτερη ευχαρηστηση απο 2 μεγαλα βραστα καλαμποκια η ενα πιατο μακαρονια με κιμα.:P
η σοαφια πυστευω δεν θελει να μας προσβαλει.απο θεμα υγειας τα γραφει αυτα.
σοφια ποσα κιλα εισαι?
Λοιπον, μ αρεσει παρα παρα πολυ το φαγητο, τα γλυκα κλπ. Εκτιμω πολυ το καλο φαγητο. Και νομιζω πως οταν τρωμε σε λογικα πλαισια μπορουμε να το απολαυσουμε και πολυ περισσοτερο.
Και ναι, αναφερομαι πρωτιστως στο θεμα υγειας. Που εχει αμεση σχεση με την ψυχολογια μας. Αυτα
61.
Καλά ειρωνεύεσαι κιόλας; Μπράβο! Well done! Κακό κάνεις εσύ στους άλλους, όχι το φαγητό σε μας. Άσε τους ανθρώπους ήσυχους λοιπόν, γιατί εσύ θα είσαι ο βλάκας.Quote:
Originally posted by Jason
Χαχαχ γκει λεει λοοοοολ :mad: Σαν τι αλλο να πω δλδ? Παω να φαω 2 πιτογυρα ετσι να στανιαρω λιγο,να ικανοποιησω τον εαυτο μου και να διωξω την πεινα...:D
Ρε Σοφία τόσο χοντρή είσαι;
με υψος?εγω βρε σοφια παντως αν δεν φαω μεγαλη ποσοτητα δεν ευαρηστιεμαι.:(
ενταξει ειμαι πολλα κιλα αλλα οχι τοσα να κομπλαρω σε φιλους κοντα οπως ελεγε η τζεισον.10 παραπανω κιλα ειμαι.
αν εχει υψος 1,50- λεμε τωρα- ισως.. αν εχει 1,70 αδυνατηQuote:
Originally posted by libpa
Ρε Σοφία τόσο χοντρή είσαι;
σχετικα δεν ειναι ολα ?
και εγω που εχω υψος 1.71?ειμαι νταρντανα ε?λολ
πια πινει ειπαμε τον χυμο ενος λεμονιου και καιει τα λυπη?εφτιαξα ενα και πινω και ξιδιαζομαι .ποπο πολυ ξυνο λεμε.:D
panikoula το κομπλεξ δεν πάει πακέτο υποχρεωτικα με το πώς ειμαστε \"αντικειμενικα\", αλλα με το πώς βλεπουμε τον εαυτο μας. πώς νιωθουμε οτι ειμαστε. ετσι μπορει να σαι κιλα περισσοτερο απο το φυσιολογικο, κ καποιος αλλος με κανονικα κιλα ή λιγοτερα να εχει κομπλεξ με τα κιλα του.Quote:
Originally posted by panikoula
με υψος?εγω βρε σοφια παντως αν δεν φαω μεγαλη ποσοτητα δεν ευαρηστιεμαι.:(
ενταξει ειμαι πολλα κιλα αλλα οχι τοσα να κομπλαρω σε φιλους κοντα οπως ελεγε η τζεισον.10 παραπανω κιλα ειμαι.
ps. εχουμε το ιδιο υψος
panikoula,kala re \"η τζεισον\"???,ntroph re!!:P :D
Καλημέρα Έλσα μου!
Ελπίζω η υγεία σου να είναι καλύτερα!
ΠΟλλά φιλιά σε εσένα και την μικρούλα σου που μεγαλώνει :)
καλημέρα και σε σένα καλή μου weird! Ευχομαι τα ίδια (και καλύτερα) για σένα:)
δεν ειναι ευκολο να μοιραστεις ολη αυτην την σκοτεινη μαυριλα που αγγαλιαζει καθε σου σκεψη, καθε σου λεξη.. τι να πεις, κι ολοι οι υπολοιποι τι σου φταινε; σημερα για πρωτη φορα αποφασισα να ψαξω στο google την λεξη καταθλιψη κι ετσι σας βρηκα. εχω πεσει παρα πολυ ψυχολογικα, με δυσκολια μπορω εστω να μιλησω, το σωμα μου εχει βαρυνει πολυ, καποιες φορες μου φενεται δυσκολο να κανω τις πιο απλες κινησεις. Τα πραγματα γενικα στην ζωη μου τον τελευταιο καιρο πανε καλα, θετικες αλλαγες που τις περιμενα (μερικες για χρονια), επιτελους ειναι πια μια πραγματικοτητα,ομως εγω νιωθω πως αδειασα, απο δυναμη απο ενεργεια, απο χαρα, απο θεληση.Βιωνω ενα πονο που με συγκλονιζει καθημερινα, ειναι σαν να μου εχει συμβει το χειροτερο κακο, ενας θανατος η ενα δυσβασταχτο πενθος,δεν ειναι ομως ετσι, δεν ξερω τι μου συμβαινει, κι αυτο που με τρομαζει περισσοτερο ειναι οτι τις περισοτερες φορες δεν με ενδιαφερει κιολας. Εχω χασει καθε ενδιαφερον για οτιδηποτε. τιποτα δεν θελω. ενα βαθυ κι ατελειωτο παραπονο μ ακολουθει οτι κι αν κανω. Δεν εχω οεξη να δω η να μιλησω σε κανεναν.Αποφευγω οποιαδηποτε επαφη, το βλεπω σαν κατι που θα μου κανει κακο, και σε τελικη δεν νομιζω οτι εχω και την δυναμη
μυριαμ
καλώς ήρθες:)
σιγουρα δεν ειναι ευκολο να μοιραζομαστε πραγματα, ειδικα τα δυσαρεστα για καποιους απο μας. Προυποθετει κ μια δυναμη κ μια ειλικρινεια. Πρωτιστως με εμας. Εσυ ομως παρολη την διαπιστωση κ την δυσκολια που λες οτι νιωθεις, εκανες αυτο το βημα:) Εστω γραφοντας αυτο το μηνυμα. Γιατι κ αυτο, ειναι καποιου ειδους μοιρασμα.
Στα πλεονεκτηματα των οσων γραφεις, εγω προσωπικα βρισκω οτι παρακολουθεις την κατασταση σου τοσο σωματικα οσο κ ψυχολογικα. Κι αυτο ειναι μια βοηθεια και για επομενες αλλαγες! Εγω θα σου ελεγα, μετα τις τοσες αλλαγες που καταφερες, να δωσεις λιγο χρονο στον εαυτο σου για τις επομενες. Νομιζω πώς ολοι χρειαζομαστε καποιο χρονο μεχρι το επομενο σταδιο. Κι ο χρονος αυτος μπορει να σου δειξει προς ποια κατευθυνση χρειαζεσαι να κινηθεις. Τί σου λειπει.
ps.ισως να ταν καλυτερα να γραφες το δικο σου ξεχωριστο μηνυμα, ωστε να το ανακαλυψουν περισσοτεροι κ να σου απαντησουν κι αλλα μελη:) κ παλι καλως ορισες:)
γραφεις βιωνω ενα πονοQuote:
Originally posted by μυριαμ
δεν ειναι ευκολο να μοιραστεις ολη αυτην την σκοτεινη μαυριλα που αγγαλιαζει καθε σου σκεψη, καθε σου λεξη.. τι να πεις, κι ολοι οι υπολοιποι τι σου φταινε; σημερα για πρωτη φορα αποφασισα να ψαξω στο google την λεξη καταθλιψη κι ετσι σας βρηκα. εχω πεσει παρα πολυ ψυχολογικα, με δυσκολια μπορω εστω να μιλησω, το σωμα μου εχει βαρυνει πολυ, καποιες φορες μου φενεται δυσκολο να κανω τις πιο απλες κινησεις. Τα πραγματα γενικα στην ζωη μου τον τελευταιο καιρο πανε καλα, θετικες αλλαγες που τις περιμενα (μερικες για χρονια), επιτελους ειναι πια μια πραγματικοτητα,ομως εγω νιωθω πως αδειασα, απο δυναμη απο ενεργεια, απο χαρα, απο θεληση.Βιωνω ενα πονο που με συγκλονιζει καθημερινα, ειναι σαν να μου εχει συμβει το χειροτερο κακο, ενας θανατος η ενα δυσβασταχτο πενθος,δεν ειναι ομως ετσι, δεν ξερω τι μου συμβαινει, κι αυτο που με τρομαζει περισσοτερο ειναι οτι τις περισοτερες φορες δεν με ενδιαφερει κιολας. Εχω χασει καθε ενδιαφερον για οτιδηποτε. τιποτα δεν θελω. ενα βαθυ κι ατελειωτο παραπονο μ ακολουθει οτι κι αν κανω. Δεν εχω οεξη να δω η να μιλησω σε κανεναν.Αποφευγω οποιαδηποτε επαφη, το βλεπω σαν κατι που θα μου κανει κακο, και σε τελικη δεν νομιζω οτι εχω και την δυναμη
μηπως θα μπορουσες να τον περιγραψεις λιγο πιο λεπτομερως ?
λες τελευταια τα πραγματα μου πανε καλα
πως κανεις την διαφορα αναμεσα σε αυτο που νοιωθεις και στο οτι τελευταια τα πραγματα πανε καλα ?
Πριν τι ακριβως συνεβαινε οταν ηταν κακα?
οι θετικες αλλαγες που εχουν συμβει τωρα τελευταια ( και μιλαω για τον τελευταιο 1.5 μηνα), ειναι οτι επιτελους μετα απο μια πολυχρονη ανεχεια και οικονομικη στερηση ξεκληδωσαν καποιες κληρονομικες υποθεσεις και πολλα χρεη μου καλυφθηκαν, οχι ακομα ολα, αλλα συντομα θα υπαρξει ολοκληρωτικη καλυψη, θα εχω την δυνατοτητα να μετακομισω σ ενα καλυτερο σπιτι, ν αγορασω ενα αυτοκινητο, ισως οχι ολοκαινουργιο, αλλα σιγουρα ελπιζω σε καλη κατασταση,.. σταματησα απο την δουλεια μου η οποια ειναι εποχιακη, και στην οποια πιεστηκα αφανταστα πολυ ψυχολογικα γιατι το κλιμα ηταν χαλια, και το οτι σταματησα μου εδωσα μια ανακουφιση, μαλιστα σταματησα και νωριτερα απο το αναμενωμενο, αν δεν ειχαν ερθει αυτα τα λεφτα στα χερια μου με τις υποχρεωσεις που ειχα να καλυψω ..θα ειχα μαλλον αυτοκτονισει..ομως τωρα δεν με νοιαζει, ηταν για μενα καλυτερα που εγινε ετσι,.Εχει αρχισει να υπαρχει και περισσοτερο ερωτικο ενδιαφερον απο καποια ατομα που μου αρεσαν αλλα δεν ειχα δειξει κατι, ετσι κι αλλιως δεν ειχα την διαθεση να κανω καποια παραπανω κινηση(ενας μεγαλος ερωτας για μενα, δεν ειχε καλη καταληξη κι αυτο μ εκλεισε για πολυ καιρο).. στα γραφω ολα αυτα για να απαντησω στην παραπανω ερωτηση σου.. ειναι ενα γεγονος οτι συμβαινουν ολα αυτα , ομως με καποιο τροπο περνανε στο πισω μερος του μυαλου, σαν μια απλη γνωση που ομως εγω απ αυτην δεν μπορω να αντλησω τα θετικα της και βασισμενη πανω σε αυτα να ανεβω και ψυχολογικα. δεν νοιωθω ανκουφηση, δεν νοιωθω ικανοποιηση, ειναι σαν να συμβαινουν σε καποιον αλλο στην αλλη την μυριαμ η οποια και να ειναι αυτη. εγω ειμαι ενα στεναχωριμενο θλιμενο τιποτα που θελει μοναχα να μεινει μονο και να κρυφτει. Με δυσκολια προσπαθω να δειξω οτι συμετεχω σε καποιες ευχαριστες συζητησεις με τους γονεις μου που κι αυτοι μετα απο πολυ καιρο και μεγαλη χρηματικη ταλαιπωρια θα επωφεληθουν επισης..γενικα ενα κλιμα αισιοδοξιας και χαρας υπαρχει στον αερα, που ομως εμενα πραγματικα δεν με αγγιζει. η μανα μου την τελευταια φορα που με ειδε με ρωτησε τι εχω.. της ειπα οτι ειμαι καλα, απλα περναω μια φαση που θα μου περασει..εχουμε καλη σχεση, δεν μπορω να της μιλησω ομως για αυτα....Οσο για τον πονο ειναι μια αισθηση καταναγκαστικης πιεστικης αναγκης αποχωρισμου, δεν ξερω πως αλλοιως μπορω να το εξηγησω..θυμιζει την αισθηση να θελεις κατι παρα πολυ αλλα να μην μπορεις να το εχεις ενω στην τελικη δεν θελεις τιποτα , μονο την ησυχια σου.
Μύριαμ,δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου.Κοίτα,οι θετικές αλλαγές που σου συμβαίνουν,δε σημαίνει πως αυτόματα θα πατηθεί ένα κουμπί και θα λάμψει ο κόσμος γύρω και μέσα σου.
Να σου πω ένα απλό παράδειγμα;Αν σπάσει κάποιος το πόδι του και μπει ένας γύψος,το πόδι μετά δε θα το νιώθει κάπως αδύναμο,δε θέλει να προσαρμοστεί ξανά στο περπάτημα;
Έτσι και ο δικός σου οργανισμός,θέλει λίγο χρόνο να προσαρμοστεί,να χωνέψει τα νέα δεδομένα,να τα επεξεργαστεί και σύντομα,η Μύριαμ θα χαμογελάσει πάλι!
Μυριαμ,
λες δλδ πώς εξω ολα μοιαζουν να κυλουν καλα, αλλα αυτο μεσα σου δεν περναει. Σαν να μη νιωθεις την θετικη εξελιξη? Εχεις καποιες σκεψεις που σε κανουν να το εξηγεις καπως ολο αυτο?
υπηρξαν πολυ παραγοντες, πολλες καταστασεις στην διαρκεια των τελευταιων χρονων που δυσκολεψαν πολυ την ζωη μου. Και πρακτικοι και συναισθηματικοι. Θα μπορουσα να γραψω σελιδες ατελειωτες...πιστευω ομως μετα απο σκεψη πως αυτο που μου εχει δημιουργησει αυτην την βαρια αρνητικη και βαθια καταθλυπτικη αισθηση ειναι το οτι παντα ενοιωθα μονη. απο οταν θυμαμαι τον εαυτο μου ειχα αυτην την αισθηση της μοναξιας και του περιθωριου.Ποτε δεν μπορεσα να αναγνωρισω στον εαυτο μου την ομορφια η την εξυπναδα η τα ταλεντα που κατα καιρους καποιοι πιστευαν η πιστευουν για μενα. Οτι κι αν ξεκινησα το αφησα στην μεση, 4 φορες εφτασα λιγο πριν απο το γαμο, ομως την τελευταια στιγμη εκανα πισω, χαλασα τις σχεσεις μου κι εφυγα...εχω ζησει πολλα χρονια στο εξωτερικο, χωρις κανενα δικο μου ανθρωπο διπλα μου, την τελευτσια φορα που ειχα φυγει εκανα 5 χρονια να επιστρεψω στην ελλαδα η να συναντησω την οικογενεια μου(μιλουσαμε μονο απο το τηλ), αφου τους εμποδιζα να ερθουν να με επισκεφτουν. Παντα οπου κιαν πηγα, ακομα και χωρις να γνωριζω την γλωσσα η να εχω αρκετα χρηματα καταφερνα οχι μονο να μαθω την γλωσσα σε χρονο ρεκορ αλλα παντα εγκλιματιζομουν και παρα πολυ γρηγορα.., δηλ μετα απο ενα χρονο δεν ελεγες πια οτι ειμουν μια ξενη. παντα ειχα μια καλη δουλεια ενα καλο σπιτι φιλους, εχω κανει αρκετα ταξιδια..το ηθελα αυτο, μου αρεσε αυτη η ζωη γιατι για μενα δεν θα ειχε τελικα νοημα η ζωη μου αν δεν τα ειχα κανει ολα αυτα. Ειχα παντα την περιεργεια να δω και να ζησω κατι διαφορετικο απο αυτο που ηδη γνωριζα.δεν εχω κρατησει ουτε μια φιλια, ουτε μια επαφη με κανεναν απο τους ανθρωπους(φιλους η σχεσεις) που γνωρισα. Και οχι δεν ειχε συμβει τιποτε ασχημο, απλα ενοιωθα οτι ειχε ερθει η ωρα να φυγω κι απλα εφευγα. Ξεκινουσα κατι εντελως καινουργιο(χωρα, σπιτι ,.φιλους, γκομενο,εργασια) και δεν κρατουσα τιποτε παλιο.Αυτο μου δημιουργουσε μια αισθηση δυναμης και ελεγχουν πανω στην ζωη μου και ενα βαθυ υπεροπτισμο(που βεβαια δεν τον εδειχνα).Μπορουσα να κανω ο,τι οι περισσιτεροι φοβοντουσαν η δεν ειχαν τα κοτσια να το κανουν.. κι ολο αυτο το μοτιβο ζωης συνεχειστηκε για αρκετα χρονια, απο τα 17 μου. αυτο που καταφερε να τσακισει η προφανως να φερει στην επιφανεια το προβλημα της συναισθηματικης ανεπαρκειας μου ηταν ηταν 2 πολυ μεγαλοι ερωτες στην ζωη μου που πηγαν σκατα(συγνωμη για την εκφραση, αλλα δεν βρισκω καλυτερη) εκει που εμπιστευτηκα και ηθελα δεν ηθελα αφησα τον εαυτο μου ελευθερο ν αγαπησει να ανοιχτει, πληγωθηκα αφανταστα, απεριγραπτα, απολυτα. Δεν το ξεπερασα ποτε το οτι μεσα στην δυσκολια μου να ταυτιστω και να συμβαδισω με καποιον αλλο οταν τελικα το ειχα περισσοτερο αναγκη απο ποτε εμεινα και παλι μονη μου( ενισχυθηκαν στο επακρο ολες οι φοβιες και σε τελικη πιστηκα πως δεν υπηρχε κανενας ανθρωπος σε ολο τον πλανητη που να μπορει να με αγαπησει και να με καταλαβει, να με αποδεχτει για αυτο που πραγματικα ειμαι. οταν μετα απο πολλα επεστρεψα στην ελλαδα εκανα μια παρα πολυ καλη σχεση μ ενα παιδι απο θεσσαλονικη , που γνωριστηκαμε στις καλοκαιρινες διακοπες μας. ανεβηκα θεσσαλονικη και μειναμε μαζι για 2.5 χρονια περιπου, οπου και μου εκανε προταση γαμου. Μεσα σε 3 μηνες τα ειχα μαζεψει και γυρισα στο σπιτι μου..θα μου πεις γιατι; γιατι οσο καλο παιδι και να ηταν δεν τον ειχα ερωτευτει και πιστευα οτι πρεπει ν αγαπας πολυ και να εισαι ερωτευμενος με καποιον για να κανεις οικογενεια.ειμαστε ακομα φιλοι επικοινωνουμε που και που, ανταλασουμε χρονια πολλα, ομως η σχεση αυτη εχει τελειωσει. Γυριζω πισω αποφασισμενη οτι θα ζησω για παντα μονη αφου δεν μπορω να βρω εναν αντρα να τον ερωτευτω και φτιαξω μια ζωη μαζι του,...κι εδω ειναι που ξεκιναει το τριτο μερος της επεισοδιακης αφηγησης μου και το χειροτερο. ο ερωτας νουμερο 3(για να κανω και λιγο χιουμορ- με βαρια καρδια βεβαια), ομως αυτο θα παρει αλλο τοσο χρονο και χωρο και πρεπει να φυγω, θα ηθελα ομως να μιλησω για αυτο, γιατι τελικα υπηρξε το κερασακι στην καταθλιπτικη τουρτα μου , κι ακομα δεν εχω τελειωσει με αυτο. σε γενικες σοφια μου ειναι η απογοητευση και η σιγουρια μου οτι κανενας δεν με καταλαβαινει , κανενας δεν με αγαπα, κανενας δεν με νοιαζεται (ισως μονο οι γονεις μου, κι αυτο τωρα προσπαθω να επιτρεψω στον εαυτο μου να το αποδεχτει, αλλα παντα με μετρο, κραταω σταθερα τις αποστασεις μου). Κλεινοντας αυτην την ατελειωτη παραγραφο, θελω πραγματικα να σας ευχαριστησω που ενω δεν με γνωριζεται, απαντησατε σε οτι εγραψα, κανοντας μου θετικα σχολια και ερωτησεις που με εκαναν να σκεφτω.