Ρανια απάντησα στο μήνυμα σου.. Νομίζω :)
Printable View
Ρανια απάντησα στο μήνυμα σου.. Νομίζω :)
Ας εχουμε και κανα ψυχοσωματικο
Χαχχα
Πως είσαι Αλεξάνδρα μου?Quote:
Originally Posted by Alexandramaria96
Παιδια ειλικρινά η κατασταση μ εχει ξεφυγει. Πριν 3 μερες μου τελειωνει η φαση αλς και μ ερχεται για 10η φορα το ινοαδενωμα που εχω στο στηθος που το εχω 5 χρόνια και που 3 διαφορετικοι γιατροι με εχουν καθυσηχασει. Σημερα το ξεχασα αυτο. Σκεφτομαι παλι την αλς. Μια δε μπορω και καλα να αρθρωσω τις λέξεις μια εχω σιελοροια. Μια εχω σπασμους.
Αυτα τα τελεια. Εσυ?καλο μηνα κιολας. Ας ελπισουμε να εχουμε καλες γιορτές
Εγώ από την μέρα που μπήκα φόρουμ και είδα ότι κι άλλοι περνάνε ότι πέρασα εγώ (και τώρα αλλά το ελέγχω) νιώθω καλά. Ξέρω πως είμαι καλά. Ξέρω πως το μυαλό μου κάνει σενάρια. Ξέρω ότι όταν δεν είμαι καλά ψυχολογικά θα εμφανιστεί κάποιο Ψυχοσωματικο και προχωράω έτσι. Νομίζω μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορείς να βγεις από αυτό το μαρτύριο.
Το θέμα είναι ότι όταν σε πιάνει το οτιδήποτε σε κυριαρχεί ο φόβος και αρχίζουν όλα τα ερωτηματικά γιατί αυτό γιατί το άλλο... Το θέμα είναι ποτέ θα είμαστε ξανα καλα
Μακαρι να τελειωσει καποια στιγμη ολο αυτο..
Εγώ συνήθως για ότι μου συμβαίνει (είτε είναι φόβος για μια αρρώστια, είτε με θύμωσε κάτι, είτε απογοητευτηκα κτλ) μένω μόνος μου για λίγο και μετά επανέρχομαι.. Τα σκέφτομαι και μετά λέω αρκετά ασχολήθηκα και τέλος.
Πιανει αυτο? Πως το συντονιζεις τοσο εύκολα? Εσυ πως ξεπερασες καποια κομματια που δε μπορουσες με την αρρωστοφοβια?
Οταν παραδέχτηκα ότι έχω κατάθλιψη...
Αρχίζεις και σκέφτεσαι.. Σήμερα πονάω το στομάχι μου. Τι ακριβώς νιώθω; Πίεση στο στομάχι, σαν μαχαιρια.. Τι έγινε αυτές τις μέρες το οποίο μου δημιούργησε ένταση, πίεση; Εντοπίζω τι έγινε και σιγά σιγά ο πόνος περνά. Βγαίνει στο σώμα μας αυτό που έχουμε στην ψυχή μας.
Μετά κατάλαβα ότι το μυαλό μπορεί να φτιάξει τα δικά του σενάρια γιατί εγώ δεν είμαι έτοιμος να αντιμετωπίσω μια κατάσταση.. Μου δημιουργεί μια εμμονή. Να ασχολούμαι συνέχεια με κάτι.. Πχ ότι έχω καρκίνο.
Οταν όλα αυτά τα καταλαβαίνεις τότε αρχίζεις και έχεις εσύ τον έλεγχο. Κάποιες φορές πέφτω ψυχολογικά και σκέφτομαι διαφορα. Μου δίνω χρόνο.. Το ζω.. Και επανέρχομαι.
Πολύ σωστό αυτό που κάνεις. Βέβαια το έχεις δουλέψει πολύ κ φαίνεται αυτό. Θέλει χειρισμό, υπομονή, και πολύ προσπαθειαQuote:
Originally Posted by george1520
Και εσύ με την βοήθεια του ψυχολόγου θα μπορέσεις να τα ελέγξεις όλα. Απλά χρειάζεται χρόνο. Ότι χρειαστείς και μπορώ να βοηθήσω μπορείς να μου στείλεις
Παιδια τι κάνετε? Πως είστε?
Τα γνωστά αρρωστοφοβικα εδώ :) εσύ αγαπητή?
Κι εγώ τα ίδια. Όλη την ώρα με το στομάχι. Δεν ξέρω τι ν κανωQuote:
Originally Posted by geodim
Και εμένα με χτυπάει το άγχος στο στομάχι και επειδή έχω και καρδιοφοβια κλασσικά αγχώνομαι μην είναι από καρδιά. Αλλά πορευομαι έτσι, προσπαθώ να ζω τη ζωή μου
Εσύ τι έχεις με το στομάχι geodim?Quote:
Originally Posted by geodim
Συνήθως καούρες ή/και αναγουλα έχω. Πολύ ενοχλητικό... Εσύ τι συμπτώματα έχεις?
Εγώ έχω πόνο, σαν πιάσιμο, ότι και να φάω μου κάθεται βαρύ.,και φούσκωμα. Παίρνεις τίποτα? Καμία αγωγή?Quote:
Originally Posted by geodim
καλησπερα... εδω και χρονια, αγχος, στεναχωρια μου τσακιζε το στομαχι... γαστροσκοπησεις κλπ, δεν εδειχναν ελκος κλπ.. αρα ολα το αγχος... πολλοι απο εμας δυστηχως το παραμικρο συμπτωμα το συνδεουμε αμεσα με κατι ασχημο και σοβαρο... θελει μαγκια να καταφερεις να εξουδετερωσεις αυτα τα αρνητικα συναισθηματα και να εκλογικεψεις πχ εναν πονοκεφαλο οτι δεν ειναι κατι φοβερο... καλη δυναμη σε ολους μας
Παιδιά και εγώ υποφέρω!Μετά από μια γνωστή μου που έφυγε πολύ νέα από τη ζωή μέσα σε ένα μήνα, έχω πάθει εμμονή ιδέα ότι έχω όλα τα προβλήματα του κόσμου .πονάνε τα πλευρά μου επειδή κάθομαι όλη μέρα λογω εξεταστικής και νομίζω ότι έχω καρκίνο στα κόκαλα.επισης νιώθω ότι "παίζει "το μάτι μου και νομίζω ότι έχω ΣΚΠ και μυοπαθεια και χίλια δυο πράγματα...και το χειρότερο ρε παιδιά είναι ότι είμαι φαρμακοποιός και μπορώ κάπως να τα εξηγήσω όλα αυτά που έχω Αλλά το μυαλό μου εκεί κολλημένο .δεν μπορώ να κάνω όνειρα για το μέλλον.ειναι πολύ άσχημο αυτό που ζω!ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας
Απόλυτα φυσιολογικό είναι αυτό.. Έχασες ένα δικό σου άτομο.. Ήταν μικρή σε ηλικία οπότε λογικό να αρχίσεις να σκέφτεσαι "κι αν είμαι η επόμενη;". Ίσως θα ήταν καλό να μιλήσεις με ένα ειδικό για να διαχειριστεις πρώτα τον θάνατο και μετά αυτό που περνάς τώρα..Quote:
Originally Posted by Λενια
Πάντως να ξέρεις πως όλοι κάποια στιγμή θα πεθάνουμε.. Ή θα επιλέξεις να ζεις χωρίς να φοβάσαι.. Ή μείνε σε ένα σπίτι και να προσεύχεσαι να προλάβεις τον θάνατο. Γιατί στην ουσία αυτό κάνεις. Θες να προλάβεις, να εντοπίσεις την αρρώστια πριν σε νικήσει..
Όλα αυτά που έχεις τα έχω ενάμιση χρόνο τώρα..οι μυϊκές συσπάσεις άπαξ και αρχίσουν δύσκολα σταματούν, προσπάθησε να χαλαρώσεις... είναι όλα από το άγχος κ τη σωματοποίηση του φόβου σου..Quote:
Originally Posted by Λενια