Δλδ τι θα συμβεί?
Printable View
Δλδ τι θα συμβεί?
Μια καινούργια αλλαγή στην καθημερινότητα του που θα με κάνει να είμαι πιο πολλές ώρες της ημέρας μόνη μου...και με έχει ρίξει αυτό...δεν θα ήθελα να πω ακριβώς τι..
Έριξα το κλάμα τώρα...είμαι διαλυμενη
Κι εγω δεν ειμαι στα καλυτερα μου αυτον τον καιρο. Λυπαμαι για την αλλαγη που λες που ενισχυει τις ωρες μοναξιας. Η μοναξια ειναι δυσκολο πραγμα, ειδικα κιολας οταν δεν ειμαστε καλα. Στις καλες στιγμες την παροδικη μοναξια μπορεις εως και να την απολαμβανεις ενιοτε, αλλα στις δυσκολες στιγμες ειναι ενας επιπλεον επιβαρυντικος παραγοντας. Καλη δυναμη σου ευχομαι. Δεν ειμαι σε φορμα για να πω περισσοτερα αλλα δεν ξερω αν θα βοηθουσε και καπου ή αν θα ηταν περιττη φλυαρια. Παντως η μονιμη μοναξια καλο ειναι να αποφευγεται γιατι ειναι παγιδα να μεινουμε μονοι μας αποκλειστικα χαμενοι στις σκεψεις μας και αυτο δεν ειναι καλο, μπορει να οδηγησει σε περιεργα μονοπατια. Ας κοινωνικοποιουμαστε εστω και λιγο με αλλους και ας μην ειναι τελειοι, και ας μην ταιριαζουμε απολυτα, και παλι ωφελιμο είναι πολυ. Γιατι, μηπως εμεις τα εχουμε ολα τέλεια πανω μας? Οχι..
Δεν είσαι στα καλύτερα σου? Εύχομαι σύντομα να νιώσεις καλύτερα και να περάσουν όλα τα προβλήματα σου.μακαρι το εύχομαι αλήθεια φενεσαι καλός άνθρωπος...γενικά η ζωή είναι δύσκολη ...αξίζει όμως...μακάρι αυτός ο πόνος κάποτε να μετατραπεί σε αιώνια ηρεμία και γαλήνη..
Σε ευχαριστώ πολύ κι εσύ το ίδιο, να νιώσεις σύντομα καλά και δυνατή και να μην το βάλεις ποτέ κάτω! Έχουν συμβεί πολλά τα τελευταία τρία χρόνια εδώ, δε βαριέσαι.. Έχουμε δει και καλύτερες μέρες, έχουμε δει όμως και πολύ πολύ χειρότερες, τρομαχτικά πολύ χειρότερες.. Η ζωή πολλές φορές γίνεται παράξενη και δε βγάζει κανένα απολύτως νόημα.. Εμείς όμως οφείλουμε να συνεχίζουμε και να αγωνιζόμαστε σε πείσμα των όποιων δυσκολιών μέχρι να ξαναβρούμε ίσιωμα ή μέχρι να βρούμε την αιώνια ηρεμία και γαλήνη, χαχα. Το μόνο σίγουρο για όλους μας είναι αυτό, το γραμμάτιο που όλοι χρωστάμε και που αργά ή γρήγορα όλοι θα το ξοφλήσουμε. Μέχρι τότε όμως έχει αγώνα καθημερινό. Καλη δύναμη σε όλα σου εύχομαι.
Εγώ αυτή τη στιγμή ανέβασα δέκατα και νιώθω κάπως σαν να ζεσταίνομαι και κοπωση ζάλη και εδώ και μέρες νιώθω κάπως την ανάσα μου σαν δύσπνοια ..αυτή τη στιγμή νιώθω ότι έχω κάτι σοβαρό ...και είμαι και στον δρόμο για να πάω σε μια υποχρέωση...ο θεός βοηθός τώρα πως θα ηρεμήσω από τον παλιό φόβο μου!!
Θα είσαι μια χαρά.. Πάρε μαζί σου ό,τι συμπτώματα έχεις, βάλτα στη βαλίτσα και πάτε παρέα σε ότι είχες προγραμματίσει να κάνεις. Κάθε φορά που παρά τα δυσάρεστα συμπτώματα εμείς συνεχίζουμε ακάθεκτοι χωρίς να παρεκκλίνουμε από την πορεία μας, ερχόμαστε άλλο ένα βηματάκι πιο κοντά προς το στόχο. Τα απομυθοποιουμε με κάθε τέτοια νίκη και στο τέλος αυτά που κάποτε φάνταζαν πελώρια μέσα μας και ανίκητα, θα ξεφουσκώσουν και θα γίνουν μια απλή καθημερινή ρουτίνα, δε θα μας προβληματίζουν και τόσο, ούτε θα μας κρατάνε πίσω. Μάθε να τα αντέχεις και να μην τα φοβάσαι όταν έρχονται, να τα υποδέχεσαι λέγοντας «βρε καλώς τα», να μην τρέχεις να ξεφύγεις. Είναι ένας φαύλος κύκλος που μόνο τα χειροτερεύει αν το κάνεις αυτό. Δε θα πάθεις ΑΠΟΛΥΤΩΣ τίποτα. Είναι απλά ένα πολύ δυσάρεστο αίσθημα που νιώθεις, αλλά δεν έχεις να φοβάσαι κάτι άλλο εκτός από αυτό.
Πήγα στην υποχρέωση που είχα.και τα κατάφερα αν και το μυαλό μου ήταν τελείως αλλού...δεν τα παράτησα..τώρα ήρθα σπίτι...αλλά νιώθω πολλές ενοχλήσεις...νιώθω δύσπνοια έντονη και κάπως περίεργα την αναπνοή μου.οξυγονο έχω 98 99% ...ελπίζω να μην έχω κάτι...και δεν ξέρω αν λόγο δύσπνοιας θα μπορέσω να κοιμηθώ.χρειαζομαι ύπνο για να συνέλθω και να ανταπεξέλθω αύριο στην μέρα.. εσύ πως τα πας με το θέμα ύπνο όταν είναι στρεσααρισμενος και με σωματικές ενοχλήσεις?
Μπράβο σου που δεν έκανες πίσω και πήγες! Άλλο ένα πετραδάκι στο σακούλι, άλλη μια (καθόλου μικρή) νίκη. Όσο μαζεύονται κι άλλες προς την ίδια μεριά της ζυγαριάς κάποια στιγμή θα γείρει η πλάστιγγα προς την πλευρά της τελικής νίκης. Εμένα το θέμα του ύπνου ειδικά κιόλας με έμφαση τον τελευταίο ένα με ενάμισι χρόνο είναι πλήρως κατεστραμμένο. Έχω γίνει ζόμπι. Αν μπορέσω και κοιμηθώ 3-4 ώρες θεωρείται μεγάλη επιτυχία. Προφανώς υπάρχει πολλή υπερένταση από πλευράς μου από διάφορα που έχουν συμβεί και συμβαίνουν που με κρατάει ξύπνιο. Δεν μπορώ να χαλαρώσω όπως παλιότερα και να κοιμηθώ ένα οχτάωρο. Και υπάρχουν επίσης φωνές και ουρλιαχτά δύο μισότρελων ηλικιωμένων σε οποιαδήποτε στιγμή του 24ωρου.
Άσε τις μετρήσεις, μην ασχολείσαι τζάμπα, η δικιά μου η μέτρηση έδειξε για όλα αυτά που λες 98-99% άγχος. Αλλα είναι λίγο χαλασμένο το όργανο, έπρεπε η βελόνα να δείχνει 100% άγχος, δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Τωρα βέβαια αν εσένα σε βοηθάει να ξεαγχωνεσαι ελέγχοντας τον άριστο κορεσμό σου σε οξυγόνο τότε πάω πάσο, συνέχισε να το κάνεις. Ζεις και με λιγότερο οξυγόνο πάντως, το λέω έτσι ενημερωτικά.
Λοιπον, πάρε ένα ωραίο «καφεδάκι» να ξεκινήσεις την Κυριακή σου και κάνε καμιά βόλτα έξω. Δες κάποιον γνωστό ή έστω δες εικόνες , το τοπίο, να ξεκολλήσει λίγο η σκέψη σου από κορεσμούς, αίσθημα παλμών, ζάλη, μουδιάσματα και τα συναφή. Την καλημέρα μου.
https://youtu.be/sE8yMTcUpjY?si=szb-hYQxlGU0zz4o
Καλησπέρα πως είσαι? Εγώ αυτή τη στιγμή κλαίω διότι είναι πολλά μαζεμένα γεγονότα που μου συμβαίνουν...προσπαθώ να συγκρατηθω...αλλά τα δάκρυα είναι η μόνη ανακούφιση στον τεράστιο πόνο μου...γενικά η ζωή τα τελευταία 10 χρόνια μου δείχνει πολύ άσχημο πρόσωπο....μακάρι να κοιμόμουν να ξυπνάγα και να ήταν όλα όμορφα χωρίς τίποτα το κακό...μάλλον κάνω όνειρα τα οποία δεν θα γίνουν ποτέ....πονάω πολύ αυτή τη στιγμή και δυστυχώς δεν έχω κανέναν να το μοιραστώ εκτός από το φορουμ
Καλησπέρα και σε σένα, εύχομαι σήμερα να είσαι λίγο καλύτερα. Η ζωή είναι παράξενη πολλές φορές και μας επιφυλάσσει πράγματα που δεν τα φανταζόμασταν ότι θα γίνουν και που πολλές φορές δεν βγάζουν κανένα νόημα. Εμείς οφείλουμε να σφίγγουμε τα δόντια και να συνεχίζουμε. Κακώς όμως δεν τα φανταζόμασταν. Τίποτα δεν πρέπει να θεωρούμε δεδομένο. Γιατι πολύ απλά δεν είναι και γιατί μέσα σε μια στιγμή όλα μπορούν να αλλάξουν. Εχει όμως και καλά πράγματα η ζωή, ας περνάμε λίγη ώρα με το να σταθούμε και σε αυτά νιώθοντας ευγνωμοσύνη. Δεν μπορεί να είναι όλα άσχημα.. Πολλές φορές τα δάκρυα είναι όντως ανακούφιση, βγαίνει μπόλικο πράμα από μέσα σου και εκτονώνεσαι. Εσείς τα κορίτσια νιώθετε και λίγο πιο άνετα με αυτό, εμείς τα αγόρια όχι πάντοτε. Εγώ λίγο υποφέρω όταν σε σπάνιες περιπτώσεις φτάνω σε τέτοιο σημείο. Τελευταία φορά ήταν πέρυσι που ήμουν ζορισμένος από πολλά που συνέβαιναν (και συμβαίνουν ακόμα) και εκεί που οδηγούσα χωρίς να σφιχτώ, χωρίς να ζοριστώ, χωρίς τίποτα, άρχισαν να τρέχουν τα μάτια μου σαν βρύσες, έτσι απλά.. Ντρεπόμουν τους άλλους οδηγούς και στα φανάρια στεκόμουν λίγο πιο πίσω από το διπλανό αυτοκίνητο ώστε να μη με βλέπουν. Αλλα αφού έγινε όλο αυτό όντως ένιωσα ανακούφιση, έφυγε από πάνω μου ένα βάρος που με έπνιγε. Ειναι δύσκολη η μοναξιά φίλη μου καλή. Αλλα πολλές φορές στο ταξίδι μας έχουμε και δρόμο που πρέπει να προχωρήσουμε μόνοι. Ισως έχει και αυτό τη σημασία του, ίσως να μας ωριμάζει, δεν ξέρω. Θυμήθηκα τώρα μια μαντινάδα ενός φίλου από την Κρήτη. Παει κάπως έτσι:
Άχι παντερμη μοναξιά
Εσένα έχω μόνο
Να σ’ έχω σ’ όλα συντροφιά
Να νταγιαντώ τον πόνο..
Καλή δύναμη σου εύχομαι! Κι όπως λέει κι ένα άλλο ωραίο ρητό «αν θες να είσαι δυνατός μάθε να πολεμάς μόνος». Δύσκολο, αλλά τουλάχιστον ας το προσπαθήσουμε..
Καλησπέρα και σε σένα..πως είσαι? Εγώ δεν είμαι καλά.εχω έναν πόνο έναν μήνα στην κοιλιά και με νύχια και δόντια προσπαθώ να μην σκέφτομαι ότι έχω κάτι σοβαρό και να μην πάρω παραμαζομαι πάλι όλους τους γιατρούς...επίσης έχω μηδενική έλλειψη από το περιβάλλον μου...δεν έχω κανέναν! Η ψυχολογία μου είναι σκατα,προσπαθώ να μην πέσω άλλο αλλά δεν αντέχω λυγίζω,πόσο να αντέξω ...δεν πάει κάτι καλά είμαι μόνη μου και υποφέρω ...νιώθω πολύ μόνη ...είναι σκληρό όλο αυτό να μην έχεις κανέναν να μιλήσεις .ο καθένας κοιτάει τον εαυτό του και χέστηκε για τον άλλον δυστυχώς...
Καλημέρα και καλή εβδομάδα. Καλα είμαι, ας τα λέμε δηλαδή καλά, όχι ότι είναι όλα εντάξει, αλλά εγώ καλά λέω έτσι για να το ακούω κιόλας και να το πιστέψω. Κοίταξε τώρα να δεις τι γίνεται.. Πονάς λες ένα μήνα στην κοιλιά. Ενδέχεται και αυτό να είναι ψυχοσωματικουλι αλλά δεν μπορούμε έτσι κατευθείαν να το αθωώσουμε, θα ήταν επιπόλαιο. Εγώ λέω πέρνα μια βόλτα να σε δει ένας γενικός γιατρός ή ένας παθολόγος να σε εξετάσει να δούμε τι έχει να πει. Αλλα κανόνισε το χωρίς άγχος και πανικό. Εχεις απόλυτο δίκιο και για αυτό που λες με τη μοναξιά όπως και για αυτό που δυστυχώς στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι άλλοι κοιτάζουν μόνο τον εαυτό τους. Πίστεψε με το ‘χω ζήσει και το ζω πολύ έντονα αυτό. Κι αν είσαι και σαν χαρακτήρας έτσι που να βάζεις πρώτα τις ανάγκες των άλλων και ύστερα τις δικές σου νιώθεις και λίγο μλκας όταν έρχεται η ώρα που εσύ έχεις ανάγκη και τότε δεν υπάρχει κανείς. Δεν πειράζει, δε μετανιώνω για όσα έχω κάνει και κάνω, αλλά στο εξής αφού έτσι έχουν τα πράγματα θα σταματήσω να αδικείται ο Βασίλης. Θα μπαίνει πρώτα αυτός στην εξίσωση να εξασφαλίσουμε ότι δε θα βρεθεί σε ανάγκη και αφού αυτό τακτοποιηθεί τότε ναι, αν μπορούμε κοιτάμε να βοηθήσουμε και κάναν άλλον. Όλοι λυγίζουμε, μη νιώθεις άσχημα και η ψυχολογία κύκλος είναι, θα περάσει και αυτό που νιώθεις τόσο χάλια. Θα νιώσεις καλά πάλι, να σαι σίγουρη. Οταν είμαστε μέσα στην καταιγίδα βλέπουμε το μαυρισμένο ουρανό και νομίζουμε ότι δε θα ξαναβγεί ποτέ ο ήλιος αλλά όπως ξέρεις μετά τη μπόρα ο ήλιος αστράφτει πεντακάθαρος και πιο λαμπερός από ποτέ. Κανε κουράγιο, δες την υγεία σου, ασχολησου με τον εαυτό σου, με το παιδάκι σου, κάνε ο,τι πιστεύεις ότι θα σε βοηθούσε λίγο να νιώσεις κάπως καλύτερα, να ανακουφιστείς, μπες κι εδώ να μας γράφεις, να μιλάμε, μακάρι να σου γράφει κι άλλος κόσμος, ο καθένας από το σημείο που βρίσκεται και με βάση τα δικά του βιώματα και το χαρακτήρα του να βοηθήσει προσπαθεί, το πιστεύω αυτό, κι άσε τον καιρό να κυλήσει μέχρι να νιώσεις καλύτερα. Όλα καλά θα πάνε, θα δεις, εσύ αυτό που έχεις να κάνεις είναι να μην το βάζεις κάτω τώρα που είναι η δύσκολη ώρα. Ή τέλος πάντων κι αν μας πάρει και λίγο κάτω γιατί άνθρωποι είμαστε να χεις το νου σου να μη μείνεις για πολύ εκεί αλλά σύντομα να ξανασηκωθείς. Ετσι κι αλλιώς αυτή η ζωή αγώνας και πόλεμος είναι. Το διάλειμμα κρατάει λίγο. Εχει όμως και όμορφα πράγματα και μόλις ξαναφτιάξει πάλι το μέσα μας θα μπορέσουμε και πάλι να τα αισθανθούμε και να τα εκτιμήσουμε όπως τους πρέπει. Για την ώρα ψυχραιμία και θα δεις ότι παρακάτω θα φτιάξουν τα πράγματα, θα περάσει η μπόρα.
Παιδιά επείγον είναι κανείς εδώ ??
Ξύπνησα και δεν βλέπω καλά εδώ και ώρα και δεν μου περνάει .....έχω ανησυχήσει πολύ!!!! Το έχει πάθει κανείς ποτέ αυτό ? Το ένα μάτι είναι θολό και δακρύζει...και δεν περνάει η θόλωση του ματιού!!! Βοήθεια
..σκέφτομαι ότι έπαθα κάτι νευρολογικό!!
Ναι, μερικες φορες. Περασε απο μονο του.
Private profiles, adult chat, and local dating in one place
https://secrelocal.com
private encounters online
Καλημέρα, πως είσαι τώρα? Ετσι όπως το λες και με βάση κιολας τον αρχικό τίτλο του θρεντ θυμίζει την ημικρανία του αμφιβληστροειδούς. Κάνουν έναν παροδικό σπασμό τα αγγεία της περιοχής με αποτέλεσμα συμπτώματα στην όραση, τα οποία όμως μετά από κάποια ώρα περνάνε, είναι κάτι παροδικο και ακίνδυνο. Τα συμπτώματα όμως είναι όντως πολύ αγχωτικά , ειδικά άμα δεν το ξέρεις τι σου συμβαίνει εκείνη τη στιγμή. Αντί δηλαδή να κάνεις πονοκέφαλο/ημικρανία συμβαίνει αυτό. Ε, καλό είναι να προγραμματίσεις κάποια στιγμή μια επίσκεψη σε οφθαλμίατρο να του τα πεις αυτά τα συμπτώματα σου να δούμε και αυτός τι θα σου πει. Αυτο είναι το σωστό να γίνει.Quote:
Originally Posted by Noname144
Τώρα είδα την ώρα που έγραψες, είδα μόνο την ημερομηνία. Αν μέχρι τώρα δεν έχει περάσει να πας στην εφημερία να σε δούνε, μπορεί να είναι κάτι άλλο. Περαστικά εύχομαι, μην αγχώνεσαι, ο,τι είναι θα το αντιμετωπίσεις, δε θα πάθεις τίποτα.Quote:
Originally Posted by Noname144
Μετά από μια ώρα εχθές μου πέρασε. ...τώρα δεν είναι θολό Είμαι καλά...αλλά κράτησε για μια ώρα θολό χθες... τέλος πάντων ελπίζω να ηρεμήσω γιατί από το ένα στο άλλο με πάει πάλι...επίσης τώρα εχω σαν δύσπνοια εστιάζω στην αναπνοή μου δεν μπορώ να κοιμηθώ νιώθω σαν κούραση στην ανάσα...προσπαθώ να είμαι ήρεμη
Εντάξει, ψυχραιμία με αυτά, τα έχουμε ξαναπεί, είναι το άγχος σου που ψάχνει να βρει δίοδο να βγει, να σωματοποιηθει. Απο μια άποψη είναι καλό αυτό γιατί εκτονώνεται και φεύγει, ειχες μαζεμένο πολύ από ότι φαίνεται. Αλλα τα ψυχοσωματικά που σου κάνει είναι προφανώς πολύ δυσάρεστα. Επόμενο είναι όταν εστιάζει η προσοχή σου εκεί (πχ αναπνοή) να εντείνεται και το αντίστοιχο σύμπτωμα. Αν την άλλη μέρα σκεφτείς κάτι άλλο θα σε πιάσει εκεί. Από αυτό και μόνο μπορείς να καταλάβεις ότι είναι από το άγχος και την κακή ψυχολογία σου. Προσπάθησε όσο μπορείς να κοιμάσαι καλά, να ξεκουράζεται ο οργανισμός σου, είναι πολύ βασικό αυτό και για τα ψυχολογικά και τα άγχη. Εγω έχω μεγάλο θέμα με τον ύπνο μου. Πολλές φορές για να ηρεμήσω και να κοιμηθώ αφήνω να παίζουν βιντεάκια σαν κι αυτό εδώ, με ηρεμούν. Δοκίμασε το μήπως σε βοηθήσει. Μην το βάλεις κάτω, άμα πεισμώσεις και αντέξεις τη φουρτούνα μετά θα ηρεμήσεις και θα βγεις δυνατότερη από όλο αυτό και με πολύτιμη εμπειρία για το μέλλον. Κανε τα συμπτώματα σου «φίλους» σου. Μάθε τα ώστε να μπορείς να τα διαχειρίζεσαι ευκολότερα και να μη σε αιφνιδιάζουν όταν σε πιάνουν. Και μάθε να διακρίνεις ποια είναι τα συνήθη συμπτώματα του άγχους σου ή πότε συμβαίνει κάτι άλλο, καινούριο. Γιατί και οι αγχώδεις «δικαιούνται» να αρρωσταίνουν, μην τα αποδίδουμε όλα στο ψυχολογικό. Γενικά προσπάθησε να παραμένεις ψύχραιμη και ήρεμη ώστε να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος, ο λεγόμενος «φόβος του φόβου». Βρες πραγματάκια που σε ηρεμούν να μπορείς να καταφεύγεις τις δύσκολες ώρες, όπως το να ακούσεις λίγη κλασική μουσική. Αναλόγως τι δουλεύει για τον καθένα, εσύ θα βρεις τα δικά σου φυσικά «ηρεμιστικά».
https://youtu.be/bn9F19Hi1Lk?si=jfZ0SGlBmDDfw0aD
Εδώ και λίγες μέρες νιώθω μια αίσθηση ότι θα παθω ανακοπή
Μια κούραση και αίσθηση ότι θα λιποθυμήσω και θα σβήσω....ελπίζω να μην πεθάνω έχω και μικρό παιδάκι...γενικά είμαι πολύ αγχωμενη...δεν τα πολύ καταφέρνω.εσθ τι κάνεις?
Εντάξει, αυτή την αίσθηση του «νομίζω ότι θα πάθω ανακοπή και θα σβήσω» την έχεις ξανανιώσει, έχεις πάει και στον καρδιολόγο και δε βρήκε κάτι οπότε καταλαβαίνεις ότι είναι ο παράγοντας άγχος που επηρεάζει. Κοιτα να δεις, κι εγώ αυτές τις μέρες σέρνομαι, πονάει το κορμί μου, δεν έχω κουράγιο, με το ζόρι να κάνω κάτι. Αλλα η διαφορά είναι ότι επειδή (τουλάχιστον σε αυτή τη φάση της ζωής μου..) δεν αγχώνομαι τι στο καλό μου συμβαίνει και νιώθω έτσι, δεν έχω αυτό το φόβο που λες ότι «θα σβήσω». Εμενα ξέρω από κάθε χρόνο ότι με επηρεάζει αυτή η αλλαγή της εποχής, η υγρασία, τα ασταθή βαρομετρικά. Μεχρι ο οργανισμός να κάνει μια προσαρμογή στο φθινόπωρο είμαι έτσι. Με πιάνει σε άκυρες ώρες υπνηλία, ενώ γενικά έχω πρόβλημα με τον ύπνο, άλλες φορές μου κάνει πονοκέφαλο. Τα ξέρω αυτά. Εσυ που έχεις λίγο παραπάνω αυτό το άγχος μην πάθεις κάτι κατευθείαν ο φόβος αυτός λειτουργεί πολλαπλασιαστικά πάνω σε οποιοδήποτε σύμπτωμα και φοβάσαι το χειρότερο. Μην ανησυχείς, δεν πεθαίνει έτσι εύκολα ο άνθρωπος, εδώ θα είσαι και θα καμαρώνεις το παιδάκι σου καθώς θα μεγαλώνει. Κοιτα όμως να τα φιλοσοφήσεις λίγο αλλιώς τα πράγματα και να αποβάλλεις αυτό το υπερβολικό άγχος το οποίο όταν παραμείνει για καιρό μπορεί όντως να γίνει νοσογόνο. Κάντο και για σένα αλλα και για το παιδί σου. Σε αυτές τις ηλικίες απορροφούν τα πάντα σαν σφουγγάρια και αυτό το άγχος σου μπορεί να το επηρεάσει (άθελα σου). Μην υποτιμήσεις ποτέ τις κεραίες και το αισθητήριο του. Χάρισε του μια πιο ήρεμη μητέρα. Κι άμα είναι να πάθουμε κάτι ας το πάθουμε, μήπως μπορούμε όλα να τα ελέγξουμε? Οχι.. Δε λέω βέβαια να αγνοείς τα συμπτώματά σου ή να μην κάνεις τις εξετάσεις σου ή να μην πηγαίνεις στο γιατρό όταν πρέπει, αλλα παρατήρησε τον εαυτό σου με ψυχραιμία όσο γίνεται και μάθε να διαχωρίζεις ένα γνωστό σύμπτωμα του άγχους σου που έχει εμφανιστεί πολλές φορές, το έχεις ελέγξει με το γιατρό και όλα τα απαραίτητα, από κάτι άλλο, καινούριο ή από μια αλλαγή ή επιδείνωση. Αλλα πάρε και λίγο μακριά το μυαλό σου από όλα αυτά. Σπάσε το φαύλο κύκλο. Οσο η αγχωμένη σκέψη σου τριγυρνάει στα συμπτώματα τόσο θα σκέφτεσαι το χειρότερο. Πάντως μη σου κάνω τον έξυπνο, έχω περάσει τέτοιες φάσεις στο παρελθόν και ξέρω πόσο δύσκολο και δυσάρεστο είναι. Κανε κουράγιο.. Άστο να εκτονωθεί, να βγει, να περάσει και μετά να σε αφήσει ήσυχη. Οσο παραμένεις (το κατα δυναμιν..) ψύχραιμη, τόσο ευκολότερα θα σε αφήσει ήσυχη. Το καύσιμο όλου αυτού είναι το δικό σου υπερβολικό άγχος και το απλό τετριμμένο σύμπτωμα είναι η αφορμη απλά.
Eιλικρινα σε ευχαριστώ για το κουράγιο που μου δίνεις...δεν υπάρχουν λόγια....να σε έχει ο Θεός καλά και σένα και τους δικούς σου ....μακάρι να υπάρχει περισσότερη άνθρωπια εκεί εξω
Απόψε δεν μπορώ ν κοιμηθώ...νιώθω σαν ναυτία ανακατοσουρα στο στομάχι..πάω να κοιμηθώ και νιώθω ότι θα κάνω εμετό....με έχει πιάσει πανικός τώρα....γιατί αισθάνομαι έτσι? Νιώθω ότι έχω κάτι σοβαρό για να μην με παίρνει ο ύπνος από την ναυτία...η αλήθεια είναι ότι σήμερα είχα μια απαίσια μέρα.... αλλά δεν ξέρω αν παίζει ρόλο αυτό
Με ενοχλεί το στομάχι μου σαν ανακατοσουρα λες και θα κάνω εμετό σαν καούρα...μια περίεργη αίσθηση...η οποία δεν με αφήνει να κοιμηθώ...και το μυαλό μου πάει στο χειρότερο....
Quote:
Originally Posted by Noname144
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, να είσαι καλά. Η αλήθεια είναι ότι δεν έκανα και τίποτα το ιδιαίτερο αλλά αν αυτά που λέμε εδώ βοηθανε έστω και λίγο την κατάσταση αυτό με κάνει κι εμένα χαρούμενο. Εγώ πιστεύω ότι και η ίδια η παρέα από μόνη της είναι βοηθητική. Εγώ τουλάχιστον όταν δεν είμαι καλά με βοηθάει κάπως το να μπορώ να μιλήσω σε κάποιον. Λοιπον, πάμε σε αυτά που έχω στο bold τα οποία είναι καθαρά ενδεικτικά, στην πραγματικότητα υπάρχουν πολύ περισσότερα τέτοια. Πρεπει σιγά σιγά έπειτα από τόσες φορές που σου έχουν συμβεί τα γνωστά σου συμπτώματα να αρχίζεις να τα επεξεργάζεσαι λίγο διαφορετικά, να τα αντιμετωπίζεις κάπως πιο ψύχραιμα. Αυτό το «νιώθω πως θα μου συμβεί κάτι κακό», «νιώθω πως σβήνω», «φοβάμαι πως θα πεθάνω», πες συμπληρωματικά στον εαυτό σου πως ναι μεν νιώθω έτσι τώρα, αλλά το ‘χω ξαναπεράσει άλλες 100 φορές αυτό και τελικά ούτε συνέβη κάτι κακό, ούτε έσβησα, ούτε πέθανα, είναι ο φόβος μου αυτός, το άγχος μου. Που εξωτερικεύεται με αυτόν τον άκρως δυσάρεστο αλλά πλήρως ακίνδυνο τρόπο. Ειδικα για τα συμπτώματα που επαναλαμβάνονται και τα εχεις ψάξει με γιατρούς και εξετάσεις. Και όσο θα προσπαθείς να διατηρήσεις αυτή την στοιχειώδη ψυχραιμία θα δεις ότι και το αίσθημα αυτό θα γίνει πιο διαχειρίσιμο. Ο πανικός θα γίνει ένας διαχειρίσιμος φόβος και αν συνεχίσεις με αυτόν τον τρόπο παρακάτω θα είναι απλά μια ενόχληση που σου συμβαίνει κάπου κάπου και στο τέλος, γιατί όχι, μπορεί και να σε αφήσει τελείως. Οπως και το άγχος σου. Θέλει όμως και μια συνειδητή και συστηματική προσπάθεια κι από εσένα. Θέλει όπως είπαμε να φιλοσοφήσεις λίγο αλλιώς τη ζωή σου, να αποδεχτείς ότι δεν έχουμε τον έλεγχο πάνω στο οτιδήποτε μας συμβαίνει και να λυτρωθείς από αυτόν τον ιδεοψυχαναγκασμο αφήνοντας τον εαυτό σου, το παιδί σου και τους ανθρώπους που αγαπάς και αγωνιάς για το καλό τους, στα χέρια του μεγαλύτερου παιδαγωγού που λέγεται ζωή. Τωρα όσον αφορά τα πρακτικά, θα επαναλάβω πάλι το πόσο ωφέλιμη είναι η συστηματική σωματική δραστηριότητα, κυρίως η αερόβια. Το περπάτημα, ένα χαλαρό τρέξιμο. Όλες αυτές οι ορμόνες του στρες που βγαίνουν στην κυκλοφορία μας όταν είμαστε αγχωμένοι είναι οι ίδιες με αυτές που βγαίνουν και στην άσκηση. Το συναίσθημα με το οποίο επενδύονται είναι που κάνει το βίωμα διαφορετικό. Τα επινεφρίδια μας τις ίδιες ορμόνες βγάζουν, είτε παθαίνουμε πχ μια κρίση πανικού επειδή μπήκαμε σε έναν κλειστό χώρο (πχ το μετρό) , ή γιατί είμαστε adrenaline junkies και κάνουμε αλεξίπτωτο πλαγιάς. Στη μια περίπτωση το βίωμα είναι άκρως δυσάρεστο, στην άλλη όμως το επιδιώκουμε και πληρώνουμε αδρά για να το ζήσουμε. Λοιπον, τα ίδια που γράφω παραπάνω θα ξαναπώ. Πήγαινε βρες ένα καλό ζευγάρι walking/running παπούτσια, άνω των 100 ευρώ (να φανταστείς αυτά που έχω εγώ είναι 200 αλλά είναι τα μόνα που δεν πονάνε τα πόδια μου και επίσης είναι πολύ ανθεκτικά), βάλε στα ακουστικά την αγαπημένη σου μουσική και ξεκίνα περπάτημα. Άρχισε με όσο νιώθεις άνετα χωρίς να κουράζεσαι. 20 λεπτά? Τέταρτο? Οσο μπορείς. Και παρακάτω αύξησε το σταδιακά μέχρι να πιάσουμε το μισάωρο. Αλλα πρέπει να το κάνεις συστηματικά αυτό, τουλάχιστον 4-5 φορές την εβδομάδα. Τωρα ακόμα έχει καλό καιρό και ευνοεί. Παρακάτω που θα πιάσουν τα κρύα και οι βροχές θα πρέπει να έχεις ήδη προετοιμάσει την επόμενη λύση αν αυτό δε σε βολεύει να το συνεχίσεις. Να πας να πάρεις ένα καθιστό ποδήλατο γυμναστικής για το σπίτι, αυτά δηλαδή που αντί για σέλα έχουν κανονικό κάθισμα. Και που κάνεις ποδήλατο σχεδόν σε ημιξαπλωτη θέση, είναι οριζόντια δηλαδή η κίνηση πιο πολύ, δεν είσαι καθιστή κατακόρυφα. Ειναι πολύ ξεκούραστο. Θα βάλεις μπροστά μια οθόνη, θα έχεις βρει μια αγαπημένη σειρά με εικοσάλεπτα ή μισάωρα επεισόδια και θα λες για να δω το επόμενο επεισόδιο της σειράς που έχει αγωνία θα είναι η ώρα της γυμναστικής μου κάθε μέρα. Ετσι θα έχεις και ένα κίνητρο και δε θα είναι βαρετή η ώρα της άσκησης. Αλλα θα πρέπει να πειθαρχησεις στον εαυτό σου αυτά να γίνονται σε συστηματική βάση, όχι να πάρουμε το ποδήλατο, να κάνουμε 2-3 φορές και μετά να μετατραπεί σε κρεμάστρα για τα ρούχα. Ολα αυτά δε λειτουργούν με το να τα κάνεις μερικές φορές. Πρέπει να γίνουν τρόπος ζωής, πρέπει να αλλάξεις ριζικά τη ζωή σου, τις δραστηριότητες στον ελεύθερο χρόνο σου, και μόνο όταν αυτό γίνει πραγματικά σημαντικό κομμάτι της ζωής σου θα αρχίσεις να βιώνεις και τα άλλα ωφέλη. Ολα αυτά τα άγχη, οι φόβοι κλπ είναι από το μυαλό μας. Η σωματική άσκηση και ιδιαίτερα η αερόβια, το ξανατονιζω αυτό γιατί υπάρχει λόγος, μας βοηθάει να αδειάζουμε λίγο το μυαλό μας, να φεύγουμε από εκεί και από τις σκέψεις μας και να ρίχνουμε το βάρος στη δραστηριότητα του σώματος. Ξαφνικά όλα αυτά τα άγχη αρχίζουν να έχουν λιγότερη σημασία. Είναι γιατί έχουμε άλλα ερεθίσματα από το σώμα μας που ασκείται. Αντιθέτως την ώρα που το σώμα ακινητοποιείται, την ώρα που οι αισθήσεις ηρεμούν, την ώρα που ξαπλώνουμε το βράδυ για παράδειγμα, πολλές φορές απουσία άλλων ερεθισμάτων οι σκέψεις και τα συμπτώματα του άγχους και οι διάφοροι φόβοι μας μεγεθύνονται. Λοιπόν, ξεκινα καθημερινή προπόνηση, περιμένω να ακούσω τα νεότερα :) Και να μη σε παίρνει από κάτω κάθε φορά που θα συμβαίνει κάτι που σε φέρνει πάλι πίσω. Εσυ να ξαναμαζευεις το κουράγιο σου και με θάρρος να βγαίνεις μπροστά με στόχο την τελική νίκη. Όσες φορές και να χρειαστεί να ξαναπροσπαθήσεις μέχρι να το πετύχουμε αυτό. Καλό ξημέρωμα. Σορρυ για την καθυστερημένη απάντηση, αλλά η αλήθεια είναι ότι έχω λίγο τρέξιμο τον τελευταίο καιρό και αρκετό άγχος κιόλας για το τι θα γίνει. Οπότε καταλαβαίνεις ότι σου μιλάω ως ομοιοπαθης για το άγχος, δε σου κουνάω το δάχτυλο με δασκαλίστικο ύφος. Τα λέμε πάλι, συνέχισε την προσπάθεια σου εν τω μεταξύ :)Quote:
Originally Posted by Noname144
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο σου και τα καλά σου λόγια ...τα κρατάω σαν φυλαχτό και περνανε όσο πιο ανώδυνα οι μέρες... δυστυχώς αυτές τις μέρες προστέθηκαν και άλλα προβλήματα στην ζωή μου,κοντινό μου αγαπημένο πρόσωπο είναι στις τελευταίες μέρες του από μια σοβαρή ασθένεια....με έχει ρίξει πολύ όλο αυτό γιατί είναι ξαφνικό ...προσπαθώ να είμαι καλά .
. αλλά βλέπω να με παίρνει η μπάλα ,αν και προσπαθώ πολύ πυστεψε με...έχω βγάλει πολλές σωματικές ενοχλήσεις αυτές τις μέρες οι οποίες δεν ξέρω αν είναι κάτι κακό ή λόγω άγχους...με καίει οισοφάγος στομάχι εδώ και μια βδομάδα,δέκατα άγχος ναυτίες......εσύ πως είσαι?
Λυπάμαι για τον κοντινό σου άνθρωπο και για αυτό που περνάει. Τι να πω, δεν υπάρχουν πολλά λόγια σε τέτοιες καταστάσεις. Ας γίνει ο,τι είναι καλύτερο πρώτα από όλα γι αυτόν. Καλή δύναμη εύχομαι και σε σένα και στους οικείους του γιατί οπωσδήποτε είναι κάτι ιδιαίτερα δύσκολο όλο αυτό, ειδικά κιόλας αν προέκυψε με ξαφνικό τρόπο όπως είπες και δεν είναι κάτι που το περιμένατε. Σίγουρα αυτό θα έχει επηρεάσει αρνητικά το άγχος σου και σίγουρα τα συμπτώματα που λες θα μπορούσαν να αποδωθούν εκεί. Αλλα κανείς δεν μπορεί να σου το πει αυτό με βεβαιότητα, οπότε εσύ εχε το νου σου σε κάτι που επιμένει ή είναι διαφορετικό από αυτά που σου έχουν συμβεί κατά καιρούς άλλες φορές. Πάντως εσύ έτσι που σε βλέπω που συχνά βγάζεις διάφορα συμπτώματα και ανησυχείς γι αυτά, θα τον μια καλή ιδέα να έχεις από κοντά έναν οικογενειακό γιατρό που τον εμπιστεύεσαι και που σιγά σιγά θα αποκτήσει γνώση όλου του ιστορικού σου και που θα μπορείς να τον ενοχλήσεις πχ με ένα τηλέφωνο ή και μια επίσκεψη όταν σου συμβαίνουν διάφορα όπως αυτά που λες τώρα. Αν σε βλέπει κάποιον καιρό και ξέρει το ιστορικό και τα διάφορα προβλήματα σου (αν υπάρχουν τέτοια) θα μπορεί με μεγαλύτερη ασφάλεια να σε κατευθύνει στο τι πρέπει να κάνεις κάθε φορά, αν χρειάζεται να σε παραπέμψει σε κάποια συγκεκριμένη ειδικότητα ή να κάνεις κάποια συγκεκριμένη εξέταση κλπ ή όχι. Θα νιώθεις και εσύ μια μεγαλύτερη ασφάλεια πιστεύω. Οπότε κοίταξε να βρεις κάποιον καλό παθολόγο ή γενικό γιατρό που να μπορείς να τον συμβουλεύεσαι εύκολα όταν ανακύπτουν διάφορα τέτοια συμπτώματα.
Εγω δεν είμαι και στα καλύτερα μου, άγχος πολύ αυτόν τον καιρό και υπάρχει συγκεκριμένος λόγος, αρκετά σοβαρός. Λόγοι βασικά, όχι λόγος. Το λίγο που ετσι κι αλλιώς κοιμάμαι όλο βλέπω εφιάλτες αυτον τον καιρό. Δε βαριέσαι.. Που θα πάει, θα στρώσει.. Και με το ζήτημα που με απασχολεί ας πάει να γίνει ο,τι θέλει, δε θα πεθάνουμε κιόλας. Ετσι λέω τώρα, αλλά στην πραγματικότητα υπάρχει πολλή αγωνία. Τέλος πάντων, καλή δύναμη σου εύχομαι και μακάρι να συμβεί ο,τι είναι καλύτερο για τον άνθρωπο. Η υγεία και η ζωή είναι τόσο εύθραυστα και προσωρινά. Κι εμείς εδώ πριν λίγες μέρες είχαμε το 40ημερο μνημόσυνο φίλου που έφυγε τελείως απροσδόκητα ενώ έχαιρε άκρας υγείας. Τι να πεις.. Σαράντα χρονών παλικάρι. Αυτό το γραμμάτιο στο χάρο όλοι μας το χρωστάμε και κάποια στιγμή θα το ξοφλήσουμε, είτε νωρίτερα, είτε αργότερα, πάντως αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Μέχρι τότε ας αγωνιζόμαστε όμως με πείσμα, να μην το βάζουμε κάτω και ας ζήσουμε όσο καλύτερα μπορούμε. Καλο μήνα σου εύχομαι και μακάρι και τα συμπτώματα σου να καταλαγιάσουν μαζί με το άγχος σου.
Έχεις δίκιο σε όσα είπες...η ζωή κάποιες φορές γίνεται πολύ σκληρή και δύσκολη.... σήμερα για μένα είναι αρκετά πολύ δύσκολη μέρα...κάποια στρεσογόνα συμβάντα το πρωί....έχω εδώ και καιρόια αίσθηση ότι δεν χτυπάει σωστά η καρδιά μου σαν να καταλαβαίνω ότι χτυπάει τελείως αρρυθμα.....δεν ξέρω γιατί νιώθω έτσι.δεν ξέρω αν είναι από άγχος ή από κάποιο πρόβλημα στην καρδιά....είχα κάνει πέρυσι ξανά εξετάσεις στην καρδιά και μου είχε πει άγχος και ότι δεν έχω καμία αρρυθμία και ότι η καρδιά μου είναι τέλεια...τώρα το θέμα είναι ότι νιώθω σαν να χτυπάει περίεργα και αρρυθμα και σαν ζάλη δύσπνοια ....φοβάμαι...λες να παρουσίασα πρόβλημα στην καρδιά μου στα ξαφνικά? Αχγωθήκα πολύ τώρα και δεν μπορώ να σκεφτώ ότι δεν έχω κάτι κακό...ελπίζω εσύ να είσαι καλά ...και όλοι εδώ παιδιά να είστε καλά ελπίζω
Εγώ νομίζω ότι είναι απο το άγχος σου. Αλλα βάλτο μέσα σε πολλές παρενθέσεις αυτό που λέω, είναι λάθος να το αντιμετωπίσουμε έτσι. Την ιατρική την κάνουν οι γιατροί στα ιατρεία τους, δεν την κάνουν άσχετοι άγνωστοι από ένα random forum. Λες όμως ότι σε είδε πέρυσι και ότι σε εξέτασε και σου είπε ότι είναι όλα τέλεια. Εγω λέω το πιο σωστό που είναι να κάνεις είναι να ηρεμήσεις λίγο καταρχάς και δεύτερον με ψυχραιμία να πάρεις ένα τηλέφωνο το γιατρό που σε είδε πέρυσι. Κάντο σήμερα να μη μπλέξουμε που είναι Σ/Κ και πάει μακριά. Να του τα πεις όλα αυτά, που γνωρίζει το ιστορικό σου, αν έχεις τυχόν παράγοντες κινδύνου, άλλες νόσους, οτιδήποτε και αν αυτά που του πεις τον ανησυχήσουν ας το πάρει πάνω του αυτός να σου πει να πας ακόμη και σε εφημερία αν χρειαστεί. Αλλιως ας σου δώσει οδηγίες πως να το αντιμετωπίσεις μέχρι να σε δει ή τέλος πάντων ας σου πει τι χρειάζεται να κάνεις, μπορεί και τίποτα. Εκείνος θα πει και θα πάρει την ευθύνη, έτσι είναι το σωστό. Πάντως μέσα στις πολλές παρενθέσεις που σου είπα κράτα ότι δε συντρέχει μάλλον κάποιος λόγος επείγοντος πανικού. Πιθανότατα άμα λιγάκι ηρεμήσεις να ηρεμήσει και το σύμπτωμα. Γενικά αποσυνεδεσε λιγάκι από το μυαλό σου τις έννοιες ενός θορυβώδους συμπτώματος και ότι συμβαίνει κάτι πολύ σοβαρό. Πολλές φορές αυτά τα δύο είναι τελείως ανεξάρτητα μεταξύ τους. Μπορεί εσύ να νιώθεις ότι τώρα πεθαίνω και η καρδιά σου να χαίρει άκρας υγείας και μπορεί να μη νιώθεις τίποτα και την άλλη στιγμή να συμβεί, τρεις τελίτσες. Τωρα δεν είναι σωστό με το να σε αγχώνω έτσι, δε λέω ότι κάτι θα συμβεί, απλά λέω ότι επειδή δεν είναι κάτι που το ελέγχουμε ας «ξεσφιξουμε» λίγο αυτό το ιδεοψυχαναγκαστικο άγχος μας. Με ψυχραιμία κάνε απλά το τηλέφωνο που είπαμε σήμερα και πες του τα του γιατρού σου. Κι άμα δεν μπορεί/δεν απαντάει/δεν τον βρίσκεις, να βρεις άλλους που να είναι πιο διαθέσιμοι και προσβάσιμοι όταν τους χρειάζεσαι. Εσυ από ότι φαίνεται το έχεις ανάγκη αυτό. Εγώ ας τα λέμε καλά, αλλα συνεχίζουμε, δε βαριέσαι.. Κάνω κι εγώ την «ψυχοθεραπεία» μου. Ταΐζω εκεί κάτι γατιά δίπλα σε ένα πάρκο και αυτό με βοηθάει αρκετά, με ηρεμεί. Και μου στοιχίζει και 78 ευρώ λιγότερα από τον ψυχ. Και είναι και πιο αποτελεσματικό. Επίσης ο ψυχ δε με άφηνε να του χαϊδεύω την κοιλιτσα του, ούτε να τον ταΐζω ήθελε, ούτε μου γουργούριζε ευχαριστημένος και μου έκανε ματάκια. Οπότε μια χαρά. Πέρασα και από το σούπερ, φούλαρα κονσέρβες γατοτροφές γιατί τις είχαν βάλει σε έκπτωση και είμαι έτοιμος και για τις επόμενες συνεδρίες μου. Η άλλη ψυχοθεραπεία που κάνω είναι το μπάσκετ. Φαντάσου με σαν τον big Sofo αλλά με πολύ περισσότερα παραπανίσια κιλά. Και αντί για μαύρος κάτασπρος. Και αντί για τους μυς του Σχορτσιανίτη εγώ είμαι σκέτο λίπος. Αλλα έχω βρωμοχερο, τα βάζω άμα είμαι σε καλή μέρα. Αλλά αυτό τον καιρό δεν μπορώ να πάω στο γηπεδάκι. Εχω σακατέψει τον ώμο μου προσπαθώντας να στηριχτώ για να βγω από το αυτοκίνητο. Γερονταματα.. Τώρα αν σου πω ότι αυτό με παρηγορεί αντί να με ρίχνει είναι άραγε καλό σημάδι? Δεν ξέρω, δεν έχω αποφασίσει ακόμα.. Ηρέμησε και κλείσε τη στρόφιγγα από το καύσιμο στο άγχος σου. Η στρόφιγγα είναι αυτός ο ίδιος ο φόβος που νιώθεις ότι πωπωπω τι μου συμβαίνει, τι εχω, τι θα πάθω. Αν χαμηλώσεις αυτόν τον φόβο και μακάρι να καταφέρεις να τον διώξεις τελείως θα έχεις κάνει ο,τι καλύτερο για να εξασθενήσουν όλα αυτά και μετά να εξαφανιστούν. Και να μην παραμελείς τα πέντε φάρμακα του γιατρού:
«Το σώμα μας έχει τη δυνατότητα να αυτοθεραπεύεται. Ύψιστη σημασία έχουν: Η διατροφή, η κίνηση, το περιβάλλον, ο τρόπος ζωής και ο τρόπος σκέψης»
(Ιπποκρατης)
Εύχομαι σύντομα να νιώσεις καλύτερα.
Καλησπέρα σε όλους σας, ελπίζω να είστε καλά...είχα αρκετές μέρες να γράψω στο φόρουμ...είναι πολλά που συμβαίνουν στην ζωή μου τα οποία δεν είναι ευχάριστα...έχω πολλές ενοχλήσεις αυτές τις μέρες....και δυσκολία στον ύπνο λόγο σκέψεων και σωματικών ενοχλήσεων που με πιάνουν και την ώρα που πάω να κοιμηθώ....νιώθω κάπως στην περιοχή της καρδιάς σαν βάρος σαν άγχος...λες και θα μου φύγει η ψυχή ότι θα πάθω ανακοπή...δυσκολεύομαι πολύ να μείνω ψύχραιμη και να μην πέσω πολύ ψυχολογικά.....είναι δύσκολο να θες να κοιμηθείς να χαλαρώσεις και να μην μπορείς σχεδόν ποτέ, ιδίως αυτές τις μέρες...αν θέλετε ας μιλήσουμε να δώσουμε κουράγιο ο ένας τον άλλον..
Χρειάζεσαι θεραπεία, αγάπη μου...Γιατί δεν το παίρνεις απόφαση?Quote:
Originally Posted by Noname144
Τι να το κάνεις το κουράγιο?...Δεν θα σε θεραπεύσει.
Είναι κρίμα να υποφέρεις ενώ υπάρχουν λύσεις.
Γιατί αγάπη μου με την θεραπεία θα εξαφανιστούν όλα δια μαγείας και εγώ θα είμαι χαρούμενη στα ουράνια χωρίς να θέλω κουράγιο.?...και στην θεραπεία θα θέλω βοήθεια κουράγιο κουβέντα και υπομονή!! Δεν γίνεται τίποτα δια μαγείας...και νομίζω ότι το φόρουμ είναι για συζήτηση των ανησυχιών μας ,δεν έγραψα σε φόρουμ για μαγειρική ή κάτι άσχετο..
Για να μην κάνεις τίποτα τόσο καιρό και να περιμένεις να γίνεις καλά, μάλλον εσύ περιμένεις ως δια μαγείας να λυθεί το πρόβλημά σου.Quote:
Originally Posted by Noname144
Χρειάζεται αγωγή και αλλαγή τρόπου ζωής/καθημερινής ρουτίνας για να πάψεις να υποφέρεις.
Αν δεν κάνεις τίποτα μαντεψε,δεν προκειται να γίνεις καλά.
Οσο για το κουράγιο που ζητάς,προυποθέτει ότι καταβάλλεις κάποια προσπάθεια για να σου το δώσουμε.
Είναι σαν να σου πονάει ένα χαλασμένο δόντι και να μας ζητάς κουράγιο.
Οχι, δεν θα σου δώσουμε κουράγιο,θα σου πούμε να πας στον οδοντίατρο να στο φτιάξει να απαλλαγείς οριστικά από τον πόνο.
Γεια σου, γραφω επειτα απο μερες γιατι ειχα κατι τρεχαματα αυτον τον καιρο, οχι κατι αγχωτικο αλλα διαφορες δουλειες και δεν ειχα κατσει καθολου εδω. Ελπιζω να εισαι καλυτερα εν τω μεταξυ. Ειναι δυσκολη κατασταση ολο αυτο το πραγμα, το καταλαβαινω γιατι εχω περασει αντιστοιχες δυσκολες φασεις, ισως οχι ακριβως με τα ιδια συμπτωματα που εχεις εσυ αλλα αυτο το γενικα δυσαρεστο και βασανιστικο πραγμα που νιωθουμε σε τετοιες φασεις οντως ειναι δυσβασταχτο. Ενα πραγμα που θα μπορουσες να κανεις ειναι να σταματησεις να το μαχεσαι, να προσπαθεις να το αποφυγεις. Ετσι κι αλλιως κατι τετοιο ειναι ανεφικτο. Προσπαθησε λοιπον κατα καποιο τροπο να το «αγκαλιασεις» ολο αυτο που σου συμβαινει. Να πεις, ωραια λοιπον, νιωθω ετσι, για να δουμε, θα πεθανω? Ας γραψω στο σημειωματαριο πως ειναι η 152η φορα που ενιωθα ετσι και τελικα αποδειχτηκε οτι δεν πεθανα αλλα κοιμηθηκα και παρακατω περασε. Κατεγραψε τα αυτα, πιθανως να σε βοηθήσει να τα εχεις αλλη ωρα να τα διαβαζεις. Κανε ενα ειδος προσωπικου ημερολογιου που να γραφεις τι αισθανεσαι την καθε μερα,ή και οτι αλλο εσυ νομιζεις. Βεβαια τα λεω τωρα αυτα αλλα ταυτοχρονα διαφωνω και με τον εαυτο μου και λεω ρε Βασιλη, οταν ο αλλος ο ανθρωπος νιωθει πελαγωμενος στην κατασταση του δεν μπορει να τα εφαρμοσει αυτα. Ουτε εγω μπορουσα να σκεφτω ετσι τον καιρο που ημουν ασχημα. Μαγικες λυσεις δεν υπαρχουν, ουτε διακοπτης που να τον κατεβαζεις και ολα αυτα τα συμπτωματα να εξαφανιζονται. Η και αν υπαρχει κραταει για λιγο μονο διαστημα και μετα και παλι επανεμφανιζονται τα προβληματα και πρεπει να ερθεις αντιμετωπος με τη ριζα του προβληματος. Να αντιμετωπισεις αυτα που σε αγχωνουν, που σε φοβιζουν. Να αλλαξεις νοοτροπια και σταση ζωης. Να φιλοσοφησεις τη ζωη σου και το τι εχει σημασια και τι οχι και να τη χτισεις πανω σε νεες υγιεις βασεις που θα σε κρατανε μακρια απο τετοιου ειδους ψυχολογικες επιβαρυνσεις. Αυτο πρεπει να γινει ο πραγματικος σου στοχος και οχι το πώς θα εξαφανιστουν τα συμπτωματα. Αν δεν χτυπηθει το κακο στη ριζα του θα πεταξει καινουρια βλασταρια παλι. Τωρα εγω που τα λεω αυτα τα εχω καταφερει δηλαδη? Σαφεστατα οχι,καθε αλλο... Αγωνας ειναι και προσπαθεια. Ειναι ο μεγαλυτερος αγωνας που εχουμε να δωσουμε σε αυτη τη ζωη. Το να αλλαξουμε τα κακως κειμενα του εαυτου μας. Εν τω μεταξυ υπομονη και κουραγιο και ψυχραιμια στις δυσκολες στιγμες. Καθε τι δυσαρεστο που το βιωνεις και αποτυγχανει ομως να σε καταβάλλει ειναι μια μεγαλη νικη που κατακτας. Κι οσο μαζευονται τετοιες νικες τοσο ολοενα και ευκολοτερη θα γινεται η συνεχεια, μεχρι να καταφερουμε να εξορισουμε πληρως απο τη ζωη μας ολα αυτα τα ασχημα που νιωθουμε. Καλη δυναμη σου ευχομαι, μην το βαζεις κατω, να ερχεσαι εδω να τα λεμε τα νεα μας.
Γεια σου Βασίλη..ελπίζω να είσαι καλά και εσύ και σωματικά και ψυχικά....εγώ δυσκολεύομαι τον τελευταίο καιρό.....έχω κάποιες ενοχλήσεις αυτές τις μέρες και δεν ξέρω και γιατί..είχα γαστρεντερικες ενοχλήσεις τις προηγούμενες μέρες,τώρα έχω κάτι άλλο ,από χθες το βράδυ έως τώρα το πρωί νιώθω ταχυπαλμια ... πότε φεύγει πότε έρχεται...σήμερα έχω και γενικά μια πολύ απαιτητική ημέρα....ο Θεός βοηθός πως θα τα βγάλω πάλι πέρα..... ευχαριστώ για την κατανόηση σου ..είμαι σίγουρη ότι με καταλαβαίνεις πως νιώθω γιατί από αυτά που γράφεις καταλαβαίνω ότι και εσύ έχεις περάσει δύσκολες καταστάσεις στην ζωή σου...η ζωή είναι ένας αγώνας που σε κάποιους η παύση από τον αγώνα κρατάει πολύ πολύ λίγο...νιώθω σαν ταχυκαρδία τώρα και αγχώνομαι ....είμαι και μόνη μου σήμερα με απαιτητικό πρόγραμμα..μακάρι να τα καταφέρω και έγω και εσύ και όλοι μας ..
Καλα ειμαι, δοξα τω Θεω, οταν νιωθουμε καλα ας μην γκρινιαζουμε χωρις λογο. Ε, σωματικα ετσι κι ετσι αλλα τα αναμενομενα, οχι κατι φοβερο. Λιγο η υγρασια, λιγο τα χρονια που περνανε, λιγο τα κιλα μου που ειναι πολλα.. Τεντωνομαι και καθε σημειο του σωματος μου κανει και διαφορετικο ηχο.. Σκετη μελωδια ειμαι ο μπαγασας :p Λοιπον, χτες το βραδυ σε θυμηθηκα, ακου να δεις. Με ειχε πιασει κι εμενα κατι σαν ταχυκαρδια. Βασικα οχι ακριβως ταχυκαρδια, πιο καλα ας το πουμε αρρυθμια, ειχα τελος παντων αυτο το αισθημα σαν «αδειασμα» που δε χτυπαει κανονικα η καρδια σου. Και λες ποτε θα κανει αυτο το δυνατο γντουπ ντουπ να ξαναπαρει μπρος στα σωστα της. Χτυπουσε ετσι με αυτον τον περιεργο τροπο για καμποση ωρα. Αλλα για τον οποιονδηποτε λογο (ενω θα επρεπε..) εμενα δε με αγχωνουν υπερβολικα αυτα. Μπορει να αγχωνομαι μη μεδιωξουν απο τη σχολη μου και τι θα απογινω, αμα εχω ομως ενα σοβαρο πιθανως θεμα με την υγεια μου αυτο ειναι σα να μην υπαρχει. Κανω πληρη αρνηση του γεγονοτος μαλλον, χαχα. Τελοσπαντων θυμηθηκα που ειχα πιει και κατι καφεδες και μετα ηπια και κοκακολα και λεω μαλλον απο αυτο ειναι. Ε, κοιμηθηκα και σημερα ενταξει. Ναι, η αληθεια ειναι οτι εχουμε περασει μερικες δυνατες δυσκολιουλες στη ζωη μας. Και καποιες απο αυτες, οι πολυ δυνατες δηλαδη σε αλλαζουν και λιγακι και σαν χαρακτηρα. Απο εκει δηλαδη που ησουν αγχωδης κλπ γινεσαι και λιγο δεν πα να γινουν ολα ισωμα.. Εδω εγω περασα αυτο ξερω και γω, τι να μου λεει τωρα το καθε τι που μπορει να συμβαινει τη στιγμη εκεινη.. Ειναι λιγο σαν εναν μεγαλο σεισμο δηλαδη που προκαλει και μια μετατοπιση των τεκτονικων πλακων, κατι τετοιο νομιζω εχω παθει.
Μια χαρα θα εισαι κι εσυ, ηρεμησε, το αγχος σου κανει αυτα που λες, ειναι κατι απολυτα βεβαιο μη σε ανησυχει. Ολοι απαιτησεις εχουν και η μερα σου επισης, αλλα να τους πεις σε ολους και σε εκεινη οτι θα πρεπει να συμβιβαστουν με αυτα που εσυ επιλεγεις να τους δωσεις. Αγχος να μην τους δωσεις. Κανε τις δουλειες που εχεις με ηρεμια και ασε ολους και ολα να «απαιτουν». Εσυ κανεις κουμαντο στον εαυτο σου και η πιο αποδοτικη σου κατασταση ειναι με λιγο λιγοτερο αγχος απο αυτο που εχεις τωρα, που δε θα εχεις πλεον και αυτα τα συμπτωματα. Στο μποξ, αν ο αθλητης μπει σφιγμενος στον αγωνα τα αντανακλαστικα του δε δουλευουν καλα, πρεπει να ειναι χαλαρος για να εχει τη βελτιστη αντιδραση. Κλεισε τα ματια, παρε δυο βαθιες ανασες, ασε απεξω ολο τον πανικο με τα απαιτητικα πραγματα που εχεις να κανεις και φτιαξε μεσα σου εναν χωρο που να ειναι stress free zone. Που εκει θα εισαι zen, δε θα περναει τιποτα. Και εκει θα καταφευγεις να ηρεμεις και να παιρνεις κουραγιο να βγαινεις παλι προς τα «εξω» για να αντιμετωπισεις με ηρεμο και αποδοτικο ρυθμο ολα τα υπολοιπα. Προσπαθησε το τουλαχιστον, και μια μικρη μεταβολη να επιτυχεις στον τροπο που λειτουργει ο χαρακτηρας σου θα ειναι πολυ μεγαλο βημα. Λιγο λιγο επιτυγχανεται η αλλαγη, σταδιακα. Καλη δυναμη στη δυσκολη και απαιτητικη μερα σου και μην ανησυχεις για τα γνωστα ψυχοσωματικουλια σου που ηρθαν να σου κανουν παρεα. Δεν εχεις απολυτως τιποτα (εκτος απο αρκετο αγχος..)
Εννοείται ναι έχεις δίκιο σε αυτό που λες ότι όταν μας συμβαίνει κάτι πολύ σοβαρο μετά έχουμε την δυναμη και λέμε να εγώ έπαθα αυτό ,σε αυτό θα φοβηθω?...έχω πάθει και εγώ μια φορά ένα πολύ σοβαρό συμβάν που απειλήθηκε η ζωή μου παλιά...ελπίζω να κοιμάσαι καλά απόψε...εγώ μαύρο ύπνο κάνω απόψε...κοιμήθηκα 2 ώρες...ξύπνησα και έχω καούρα στο στομάχι,έχω γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση,αλλά με πειραξε κάτι αυτές τις μέρες από την διατροφή και σήμερα έχω φουλ καούρα με βάρος στο στομάχι μου και μια αίσθηση δύσπνοιας και δεν με παίρνει ο ύπνος λόγο αυτών των συμπτωμάτων....και είμαι φουλ κουρασμένη...και αγχωθηκα γιατί δεν ξέρω νιώθω κάπως σαν να έχω δύσπνοια..ελπίζω να μην εχ Ω κάτι ... :/