πρεπει να βρεις τροπο να τις ξεριζωσεις αλλιως θα περιφερεσε γυρω απο τον αξονα σου δηλ το εγω σου και θα ζαλιστεις στο τελος
Printable View
πρεπει να βρεις τροπο να τις ξεριζωσεις αλλιως θα περιφερεσε γυρω απο τον αξονα σου δηλ το εγω σου και θα ζαλιστεις στο τελος
συμφωνωQuote:
Originally posted by soft
πρεπει να βρεις τροπο να τις ξεριζωσεις αλλιως θα περιφερεσε γυρω απο τον αξονα σου δηλ το εγω σου και θα ζαλιστεις στο τελος
δεν ειναι απλο αλλα πρεπει για υπαρξουμε εμεις.Οι μαναδες μας και οι πατεραδες μας την ζωη τους τη εκαναν . Εμεις εχουμε την δικη μας γιατι την καταστρεφουμε με ενοχες και με οτι αλλο μας ερθει στο κεφαλι μας.
ε,καλα, δεν τις βρηκαμε σε αυγο κιντερ εκπληξη με το που αποκτησαμε την δικη μας ζωη...καπως δημιουργηθηκαν.Αν βρουμε που υπαρχουν κ πως τις εμφανιζουμε, θα απαλλαγουμε πιο ευκολα απο δαυτες. res, καλο ξεφορτωμα:)
:)
Βλέπω την τεράστια ανάγκη να βγάλεις το θυμό (αν μπορούν οι λέξεις να περιγράψουν τα γεγονότα σωστά). Αλλά με τόση ένταση έχει χαθεί κάθε νόημα. Το thread αυτό έφτασε τις 11 σελίδες και κανείς δεν πρόκειται να το διαβάσει όλο... (και με τη δική μου παρέμβαση... έφτασε τις 12 σελίδες ;) )Quote:
Originally posted by RainAndWind
Άνετα researcher,όχι μόνο από δικές μας κακοποιήσεις,
Χε, παρατηρώ ότι στο μεγαλύτερο ποσοστό γυναίκες απαντάνε σε αυτό το θέμα...Quote:
Originally posted by melene
δεν μπορεις να φανταστεις ποσο πολυ με επηρεαζει απο το πιο απλο αμα αγορασω ενα ρουχο που μου αρεσει πολυ τη ρωτησω τη γνωμη της(οπως παντα) και ειναι αντιθετη απο τη δικη μου τοτε η το ρουχο θα παει για επιστροφη η θα καταληξει στα αφορετα της ντουλαπας μου.
Πάμε στην ουσία. Η κοινωνία έχει βία. Δεν το είχεις δει καλά ως τώρα, δεν πειράζει το βλέπεις από εδώ και μετά. Θέλει πάρα πολύ κόπο για να δει κάποιος την πραγματικότητα. Γιατί το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων σ\' αυτή τη βία είμαστε ανακατεμένοι. Εσύ βλέπεις τη βία μέσα σου; Ξεκινάς από αυτό.
Λες ότι σε επηρεάζει τόσο πολύ. Αν συμβαίνει αυτό, τότε δεν είσαι αυτόνομος άνθρπωπος (προσοχή δεν λέω αυτάρκης). Αυτόνομος, δηλαδή να σκέφτεται κανείς αυτόνομα, με τη δική του σκέψη χωρίς να παρεμβάλλονται σκέψεις των άλλων. Από μόνο του αυτό είναι, πάλι, εξαιρετικά δύσκολο. Αν δεν είσαι αυτόνομος άνθρωπος τότε σίγουρα θα έχεις ασκήσει βία σε άλλους. Αφού ακολουθώντας τη γνώμη των άλλων, και όχι τη δική σου, θα έχεις κάνεις ανοησίες. Και μάλιστα αυτή η βία θα είναι ισοδύναμη με της μάνας σου. Όσο δεν βλέπεις πόση βία ασκεί η μάνα σου (όχι μόνο σε εσένα αλλά στους άλλους) τόσο γίνεσαι \"συνεργός\" και στην ουσία θα είσαι ακριβώς το ίδιο. Τώρα που το πράγμα έφτασε στο απροχώρητο, δεν το αντέχεις και επαναστατείς. Όμως ως τώρα δεν επαναστάτησες για τη βία προς τους άλλους. Σωστά; Αν ήσουνα ευαίσθητη θα έβλεπες πιο πριν τη βία στους άλλους. Και τότε θα ήσουνα πιο τυχερή γιατί θα ήσουνα πιο προετοιμασμένη. Είναι περίεργο, αλλά όσο σώζουμε τους άλλους στην ουσία σώζουμε τον εαυτό μας. Και δες τα λοιπόν όλα αυτά τώρα. Χωρίς να τα δει κανείς δεν μπορεί να τα σταματήσει. Μην προσπαθήσεις να το σταματήσεις, ίσως δεν γίνεται μ\' αυτό τον τρόπο. Προσπάθησε μόνο να τα δεις.
Όσο προσπαθείς μόνο για τον εαυτό σου τόσο πιο πολύ μεγαλώνει ο εγωϊσμός. Ιδιοτέλεια το λέει κάποιος. Και από την ιδιοτέλεια ξεκινά η μεγαλύτερη βία.
Και κάπου ανέφερες ότι θα ήθελες να φύγεις. Η γνώμη μου είναι οτι δεν μπορείς τώρα. Δεν πειράζει αν μείνεις ένα διάστημα στον εκβιασμό. Θα ήθελες τα πράγματα να είναι αλλιώς, αλλά δυστυχώς δεν είναι. Όχι μόνο για σένα, αλλά και για τους άλλους. Δες τα λοιπόν σαν πακέτο. Και καλή αρχή.
Απαντάνε περισσότερο γυναίκες,όχι γιατί οι μητερόπληκτοι άντρες είναι λιγότεροι,να είσαι βέβαιος γι αυτό.Αλλά γιατί οι γυναίκες ευκολότερα παραδεχόμαστε και βγαίνουμε από την εικόνα της παντοδυναμίας,που κάποιοι άντρες θεωρούν απαραίτητο να συντηρούν.Και για να είμαστε εδώ,σε τούτο το forum,όλοι από κάτι βασανιζόμαστε,δεν βρισκόμαστε για λόγους αναψυχής,όσο κι αν το αρνούμαστε/νται μερικοί.Το πρώτο βήμα για ίαση/απαλλαγή/απελευθέρωση,όπως θέλει το ονομάζει κανείς,είναι η παραδοχή,άρα κι εγώ με την παραδοχή του θυμού μου,η melene με την παραδοχή της επιρροής της μητέρας της στη ζωή της,η researcher με την παραδοχή των ενοχών,βρισκόμαστε σε καλό δρόμο.(πάρτε σειρά ένας ένας,λολ):P
μπα, εγώ απαντώ με μονο κριτήριο ότι νομίζω ότι έχω απάντηση για το θέμα. το ότι είμαι γυναικα και όχι άντρας δεν μου κάνει καμια διαφορα. πριν 2-3 χρονια, πιθανότατα θα απαντούσα μπούρδες η δεν θα απαντούσα γιατί δεν ήξερα.
το παιδί φταίει γιατί δεν μαθαίνει από αυτήν την εμπειρία αυτό που πρέπει να μάθει. Αγνοείς τη δυναμική εξέλιξη των ανθρώπων μέσα στο χρόνο. Το παιδί φταίει κι αυτό, γιατί από τη δική του τη μεριά δεν μαθαίνει να αμύνεται σωστά. Ναι, όταν είναι πολύ μικρό θα κακοποιείται σαφώς. Αυτή την επαναλαμβανόμενη εμπειρία κακοποίησης τι την κάνει όμως? Πώς επιλέγει να αμύνεται το ίδιο καθώς μεγαλώνει και κάθε μέρα γίνεται όλο και λιγότερο παιδί?Quote:
Originally posted by RainAndWind
Για εξήγησέ μου πού ακριβώς φταίει το παιδί που ξέρει ότι θα φάει ξύλο γιατί έτσι,γιατί ο γονιός σηκώθηκε από τη λάθος πλευρά του κρεβατιού και θα σου εξηγήσω μετά τους αφορισμούς.
εδώ είναι ο ρόλος του παιδιού.
γενικά όσο αυτό το thread αναλύει το τι κάνει και το τι δεν κάνει η μάνα, κατά τη γνώμη μου το το thread κινείται σε λάθος δρόμο.
το θέμα είναι να δείτε τι κάνετε και τι δεν κάνετε εσείς από πλευρά σας.
\"Αγνοώ τη δυναμική εξέλιξη μέσα στο χρόνο\".\"Το παιδί φταίει\".Κάτι τέτοια διαβάζω και ξέρω πως γνωρίζω πολύ περισσότερα από όσους θέλουν να μου τα\"διδάξουν\"και καλά,γιατί επιβίωσα.Για να έχω επιβιώσει και μόνο τη δυναμική εξέλιξη και όλα όσα θες να μου επισημάνεις,τα έχω κάνει και δίχως να ήξερα τίποτε για τη δυναμική εξέλιξη btw.:P
Κάνετε κενοφανείς αναλύσεις,που δε μιλάνε καθόλου στο συναισθηματικό μου κόσμο.Γιατί άραγε;Σας δίνουν κάτι αυτές οι αναλύσεις,ή πιστεύετε πως αυτός είναι ο τρόπος να προσεγγίσετε,ως άλλοι δικαστές,τα βιώματα άλλων.Για ψαχτείτε κι εσείς λιγάκι.Οι αψεγάδιαστοι κριτές δε μου λένε κάτι,για λερωθείτε λιγάκι.:D
Ναι,και για τη γυναίκα που βιάζεται πολλοί λένε πως κατά βάθος εκείνη το προκάλεσε.Μου φαίνεται γελοίος ο τρόπος που χρησιμοποιείτε,δεν έχει ίχνος ενσυναίσθησης.Λογική ναι,που δεν περνάει όμως στην άλλη όχθη,άρα στον αποδέκτη.
Quote:
Originally posted by RainAndWind
\"Αγνοώ τη δυναμική εξέλιξη μέσα στο χρόνο\".\"Το παιδί φταίει\".Κάτι τέτοια διαβάζω και ξέρω πως γνωρίζω πολύ περισσότερα από όσους θέλουν να μου τα\"διδάξουν\"και καλά,γιατί επιβίωσα.
επιβιωσες γιατι εισαι ανθεκτικη, κα παλι καλα να λες....
ξερεις ποσοι ανθρωποι στην δικη σου θεση, δεν εχουν αντεξει?
Μα εδω αν καταλαβα καλα, δεν μιλαμε για επιβιωση, αλλα για.... αντιβιωση... :P
Να ζεις ελευθερα σαν ανθρωπος.
Να μην εχεις σκοπελους μπροστα σου και να ζησεις ηρεμα την ζωη σου, οπως ολοι οι ανθρωποι.
Αυτο δεν θες η εχω πεσει εξω?
Για να έχω επιβιώσει και μόνο τη δυναμική εξέλιξη και όλα όσα θες να μου επισημάνεις,τα έχω κάνει και δίχως να ήξερα τίποτε για τη δυναμική εξέλιξη btw.:P
Κάνετε κενοφανείς αναλύσεις,που δε μιλάνε καθόλου στο συναισθηματικό μου κόσμο.Γιατί άραγε;
κενοφανης αναλυση σου κανει, η αποψη που λεει,
ξεφορτωσου τα βαριδια που τραβας???
Η μηπως δεν το προσπαθεις και εσυ, ασχετως αν εμμεσως το αρνεισαι?
Το γιατι δεν σου μιλανε στον συναισθηματικο σου κοσμο,
ισως αυτο να συμβαινει, γιατι η αληθεια ειναι παντοτε πικρη.
Αλλα και δυσκολα εφαρμοσιμη.
Εγω ειμαι υπερ των ριζικων λυσεων και μαλιστα κατα περιπτωση ακραιων μεθοδων.
Σας δίνουν κάτι αυτές οι αναλύσεις,ή πιστεύετε πως αυτός είναι ο τρόπος να προσεγγίσετε,ως άλλοι δικαστές,τα βιώματα άλλων.
προσωπικα δεν ψαχνω να προσεγγισω τιποτα και κανενα.
Ουτε το δικαστικο ειναι το καλυτερο μου.
Αλλα αναλυσεις που θες να ακουσεις δεν ειναι του στυλ μου.
Υπαρχουν αλλοι εδω μεσα που τις κανουν με την σεσουλα, ΟΧΙ ΕΓΩ.
Αμα ομως δεν σε ενδιαφερουν οι αληθειες μου, πες μου να μην στις ξαναπω.
Για ψαχτείτε κι εσείς λιγάκι.Οι αψεγάδιαστοι κριτές δε μου λένε κάτι,για λερωθείτε λιγάκι.:D
να λερωθω?
μα εμενα οπου με ακουμπησεις λερωνω.....
Δεν υπαρχει πιο τυχοδιωκτης απο εμενα.
Παντα ημουν βουτηγμενος μεσα στην λασπη, και εκανα παρεα με τον μπουκοφσκι....
Εκει εβρισκα αποψεις της ζωης που ειχαν αληθειες.
Ναι,και για τη γυναίκα που βιάζεται πολλοί λένε πως κατά βάθος εκείνη το προκάλεσε.
εξισωνεις καταστασεις για να καταφερεις τι αραγε?
προσπαθεις να προστατεψεις τελικα τον εαυτο σου η τον βαζεις στον παγο?
Μου φαίνεται γελοίος ο τρόπος που χρησιμοποιείτε,δεν έχει ίχνος ενσυναίσθησης.Λογική ναι,που δεν περνάει όμως στην άλλη όχθη,άρα στον αποδέκτη.
μα τι ακριβως περιμενεις να σου πει καποιος με ενσυναισθηση?
κανε κουραγιο? αυριο θα ειναι μια καλυτερη μερα?
Για μενα απο οποια πλευρα και αν το δω,
στο βαθμο που πριν λιγο καιρο δεχθηκες σωματικη επιθεση και δεν εχεις απεμπλακει εντελως απο αυτο το στορυ, εχεις τις ευθυνες σου, μικρες η μεγαλες δεν θα το πω εγω.
Τωρα μπορεις να ψαξεις για ενσυναισθησεις,
μεχρι να δεχτεις την επομενη κακοποιηση.
Δικη σου ειναι η ζωη αλλωστε.....
ΥΓ..... θα το ξαναπω, οτι σε ιστοριες που μας φτανουν σε μη διαχειρίσιμες καταστασεις πρεπει να μενουμε μακρια.
Δεν ειναι θεμα ικανοτητων αλλα μετρα αυτοαμυνας.
Ναι Κρίνο,έχω στρώσει κόκκινο χαλί κιόλας για την επόμενη κακοποίηση.Τι μας λες μωρέ τώρα.Τις αυτοάμυνες θα τις βρω μέσω της δουλειάς με ψυχολόγο,λες να περιμένω να μου τις φέρει δώρο το κάθε μέλος ενός forum;Δεν κινδυνεύω,μην ανησυχείς.Θα πάω να πάρω και ένα κράνος για τυχόν βάζα,χαχαχα.
Quote:
Originally posted by RainAndWind
Ναι Κρίνο,έχω στρώσει κόκκινο χαλί κιόλας για την επόμενη κακοποίηση.
δεν αμφιβαλλω....
:P
Τι μας λες μωρέ τώρα.
σου λεω αλλα δεν ακους.....
Τις αυτοάμυνες θα τις βρω μέσω της δουλειάς με ψυχολόγο,
θα σου λυσει τα προβληματα ο ψυχολογος, αμα δεν θες εσυ?
στειλε τον καλυτερα στημητερα σου για διαπραγματευσεις.....
λες να περιμένω να μου τις φέρει δώρο το κάθε μέλος ενός forum;
αυτο ελειπε, ειναι οτι χειροτερο.
Δεν κινδυνεύω,μην ανησυχείς.
γιατι ποιος σου ειπε οτι ανησυχω?
Εισαι μια περιπτωση εντελως συνηθισμενη.
Θα πάω να πάρω και ένα κράνος για τυχόν βάζα,χαχαχα.
οχι και κακη ιδεα,
θα ειχες γλυτωσει τα νοσοκομεια.
^__^
μα αυτό λέει! ότι θέλει και θα το κάνει με την βοήθεια του ψυχολόγου της!Quote:
Originally posted by krino
Quote:
Originally posted by RainAndWind
Ναι Κρίνο,έχω στρώσει κόκκινο χαλί κιόλας για την επόμενη κακοποίηση.
δεν αμφιβαλλω....
:P
Τι μας λες μωρέ τώρα.
σου λεω αλλα δεν ακους.....
Τις αυτοάμυνες θα τις βρω μέσω της δουλειάς με ψυχολόγο,
θα σου λυσει τα προβληματα ο ψυχολογος, αμα δεν θες εσυ?
στειλε τον καλυτερα στημητερα σου για διαπραγματευσεις.....
επετρεψε μου να αμφιβαλλω για αυτο.Quote:
[i]Originally posted by claire[/i
μα αυτό λέει! ότι θέλει και θα το κάνει με την βοήθεια του ψυχολόγου της!
εμένα μου φαίνεται ότι όποιος ξεκινά ψυχοθεραπεία, ψάχνει να βρει λύσεις και απαντήσεις. διαφορετικά δύσκολα το περνάς το κατώφλι του ψυχολόγου κι ακόμα πιο δύσκολα επιμένεις και ξαναπάς...
το ψαχνω μεχρι το βρισκω, απεχει ελαχιστα πλην ομως κανει την διαφορα.
ναι και για να βρεις πρέπει να ψάξεις . ελα μωρέ τώρα, μην αρχίσουμε τις παπαρολογίες!
ναι σωστα,
νομιζω οτι το θεμα ανακυκλωνεται ασκοπα.
συγγνωμη: επειδη μου γυριζει το ματι οταν διαβαζω κατι αναλογο: τί περιμενεις απο ενα παιδι να μαθει οταν το σαπιζουν στο ξυλο? περα απο το ψαχνει τα κομματια του, περα απο το να κουβαλαει τις ενοχες του και να γινεται βιαιο με τον εαυτο του πρωτα πρωτα?Quote:
Originally posted by lucifer
το παιδί φταίει γιατί δεν μαθαίνει από αυτήν την εμπειρία αυτό που πρέπει να μάθει. Αγνοείς τη δυναμική εξέλιξη των ανθρώπων μέσα στο χρόνο. Το παιδί φταίει κι αυτό, γιατί από τη δική του τη μεριά δεν μαθαίνει να αμύνεται σωστά.Quote:
Originally posted by RainAndWind
Για εξήγησέ μου πού ακριβώς φταίει το παιδί που ξέρει ότι θα φάει ξύλο γιατί έτσι,γιατί ο γονιός σηκώθηκε από τη λάθος πλευρά του κρεβατιού και θα σου εξηγήσω μετά τους αφορισμούς.
Σαφως κ υπαρχουν πολλοι τροποι αντιδρασης, σαφως και καθε κακοποιημενο παιδι ως ενηλικας εχει δρομους επιλογης που μπορει να δει κ μπορει κ οχι (εξαρταται απο πολλους παραγοντες)...αλλα πώς μπορει να φταιει ενα παιδι καθως κακοποιειται? Ειναι δυνατον να περιμενει κανεις απο ενα παιδι να σκεφτει λογικα? Να επιβληθει στον εαυτο του? Να αισθανθει την βια ως κατι απαγορευμενο?
Υπαρχει μεγαλυτερη αναγκη για ενα παιδι απο το να νιωσει οτι οι γονεις του το αγαπουν? \"Σε χτυπαω γιατι σε αγαπαω\". Κ ειναι μια πολυ βολικη \"αληθεια\" για ολους....που θα την πιστευει σιγουρα μεχρι να αρχισει (αν ποτε) να διαφοροποιειται κ να παιρνει αποστασεις ουσιαστικες.
Quote:
Originally posted by Sofia
συγγνωμη: επειδη μου γυριζει το ματι οταν διαβαζω κατι αναλογο: τί περιμενεις απο ενα παιδι να μαθει οταν το σαπιζουν στο ξυλο?
οριστε!
κλασικο παραδειγμα αυτο που λεω οτι η συζητηση ανακυκλωνεται χωρις νοημα.
Οταν εισαι και εκτος θεματος, αστο να παει....
Βήμα πρώτο
Τι μου γίνεται.Εχω πρόβλημα.
Βήμα δευτερο
Πως έφτασα ως εδώ..ανάλυση του προβλήματος
Bημα τριτο
Παίρνω θέση απέναντι στο προβλημα.Αυτή τη θέση που θα μου εξασφαλίσει ΨΥΧΙΚΗ ΗΡΕΜΙΑ.
Νομίζω οτι η ανάληψη ευθυνών για την κατάστασή μας θα αρχίσει μόλις δούμε καθαρά τις εναλλακτικές μας.
Το μονο που με εχει βοηθήσει ειναι η αναζήτηση ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΩΝ ΛΥΣΕΩΝ οταν εχω προβλημα που νιώθω αλυτο.
Εχω φτάσει μεχρι εδώ..καλά, δέχομαι και διορθώσεις ,συμπληρώσεις και ο,τι αλλο.
δεν το περιμενω απο οταν ειναι παιδι, περιμενω ομως οτι καθως μεγαλωνει οφειλει να μαθει να το διαχειριζεται, και μπορει να το κανει με λιγους σωστους τροπους και με πολυ περισσοτερους λανθασμενους. εν πασει περιπτωσει καποια στιγμη θα μεγαλωσει και θα ερθει αντιμετωπο με την ευθυνη του εαυτου του.
δε θα συνιστουσα σε σχολη γονεων να βαρανε τα παιδια τους σαν μεθοδο διαπαιδαγωγησης φυσικα, αλλα οταν αυτο γινεται απο καποιους γονεις μετα τι κανουμε? πως θα λυθει αυτο το προβλημα?
melene μου,ποτέ δε θα είσαι εντάξει αν προσπαθήσεις να νιώσεις όπως υποθετικά θα έπρεπε γιατί δε θα είσαι εσύ.Κάτι θα σε τρώει.Quote:
Originally posted by melene
..γενικα δεν ξερω τι να πιστεψω,τι να νιωσω,τι θα πρεπε να νιωθω.
Το τι νιώθεις υπάρχει και είναι αναμφισβήτητο.
Πέρα απ\'τα ερεθίσματα που παίρνεις κάπου στο βάθος εσύ νιώθεις όπως νιώθεις.Τα ερεθίσματα ίσως σε φέρουν πιο κοντά σ\'αυτό και όχι να στο μεταβάλλουν.
Μπορεί κάποιες στιγμές βλέποντας από διάφορες οπτικές ένα θέμα να νιώθεις ότι πάλλονται τα συναισθήματά σου καθώς αλλάζει η οπτική και τότε να αναρωτιέσαι,τι γίνεται?τι αισθάνομαι τελικά?τι είναι αληθινό και τι ψεύτικο?
Δε νομίζω ότι αλλάζουν απλά βλέπεις διαφορετικές πλευρές μιας κατάστασης.Αυτό που λέω απ\'την αρχή δλδ.Πως μέσα μας υπάρχει χώρος για πολλά συναισθήματα.
Αυτό βασικά που σε αναστάτωσε ίσως ήταν το ότι αντίκρυσες τα αρνητικά σου συναισθήματα απέναντι στη μητέρα σου και βρέθηκες μπροστά στο πρόβλημα του διαχειρισμού τους.
Αλλά είναι και τόσο ελπιδοφόρο.....
Quote:
Originally posted by RainAndWind
\"Αγνοώ τη δυναμική εξέλιξη μέσα στο χρόνο\".\"Το παιδί φταίει\".Κάτι τέτοια διαβάζω και ξέρω πως γνωρίζω πολύ περισσότερα από όσους θέλουν να μου τα\"διδάξουν\"και καλά,γιατί επιβίωσα.
πολυ πιθανον να ξερεις παραπανω.
Για να έχω επιβιώσει και μόνο τη δυναμική εξέλιξη και όλα όσα θες να μου επισημάνεις,τα έχω κάνει και δίχως να ήξερα τίποτε για τη δυναμική εξέλιξη btw.:P
ναι, σαφως τα εχεις κανει, οποτε γιατι εχεις ακομα θυμο με τη μανα σου για αυτα που σου εχει κανει πολυ πολυ παλια? η δεν εχεις θυμο κ εχω καταλαβει λαθος?
επισης πως γινεται και βρισκει ακομα χωρο η μανα σου και επεμβαινει στη ζωη σου, τωρα πια που δεν εισαι παιδι και εχεις \"εξελιχθει\"?
Κάνετε κενοφανείς αναλύσεις,
καθολου κενοφανεις, κλασικοτατες θα ελεγα.
που δε μιλάνε καθόλου στο συναισθηματικό μου κόσμο.Γιατί άραγε;
γιατι βλεπουμε τα πραγματα απο πολυ διαφορετικες οπτικες γωνιες
Σας δίνουν κάτι αυτές οι αναλύσεις,
παρα πολλα. εμενα με εχουν γλυτωσει απο πολλες ενοχλητικες συμπεριφορες ατομων, εκει που μου τα πρηζανε, μετα παιρνουν τον ομματιων τους και στριβουν. χρησιμο δεν ειναι αυτο?
ή πιστεύετε πως αυτός είναι ο τρόπος να προσεγγίσετε,ως άλλοι δικαστές, τα βιώματα άλλων.
τους δικαστες και τα δικαστηρια εσυ τα φερνεις μονιμως στην κουβεντα. εγω δεν μιλησα για καμια δικη. μονο για εναν πιο λειτουργικο τροπο διαχειρισης των διαπροσωπικων σχεσεων.
Για ψαχτείτε κι εσείς λιγάκι.
ειδικα ψυχολογικα, εχω ψαχτει παρα πολυ. αλλο αν δεν εφαρμοζω παντα τις ανακαλυψεις μου.
Οι αψεγάδιαστοι κριτές δε μου λένε κάτι,για λερωθείτε λιγάκι.:D
ποιος μιλησε για αψεγαδιαστους κριτες? που το ειδες αυτο?
μπερδευεις την πειρα που εχει αποκτηθει απο λαθη με την εννοια \"αψεγαδιαστος\"?
οσο για κριτες εσυ το βλεπεις ετσι, εγω μονο μοντελα συμπεριφορας κρινω
Ναι,και για τη γυναίκα που βιάζεται πολλοί λένε πως κατά βάθος εκείνη το προκάλεσε.Μου φαίνεται γελοίος ο τρόπος που χρησιμοποιείτε,δεν έχει ίχνος ενσυναίσθησης.
ο τροπος εχει πολυ περισσοτερη ενσυναισθηση απο οση φανταζεσαι.
επισης για τη γυναικα που βιαζεται, αν και δεν ειναι το θεμα μας, δεν ειναι οτι εκεινη το προκαλεσε, ειναι οτι εχει κι αυτη μεριδια συμμετοχης. εξαρταται την περιπτωση παντα. καθε βιασμος προφανως δεν ειναι ολοιδιος, δεν μπορουμε να αναλυουμε γενικα.
επισης, μιας και πιασαμε τους βιασμους, θα εχεις πιθανοτατα ακουσει οτι οι βιασμοι γινονται τις πιο πολλες φορες απο γνωστα προσωπα στο θυμα, οχι απο αγνωστους. αυτο δεν σου λεει τιποτα?
επισης, ας δεχτουμε οτι ο βιασμος εγινε, το θυμα δεν μπορουσε να ξεφυγει και εζησε μια πολυ κακη εμπειρια οσο διηρκεσε ο βιασμος. ας δεχτουμε οτι δεν ειχε τον ελεγχο της ζωης του για οσο διηρκεσε ο βιασμος. στο μετα, στο πως διαχειριζεται αυτη την αναμνηση/εμπειρια οταν επανακτησει τον ελεγχο της ζωης του, πιστευεις οτι το θυμα δεν εχει καμια ευθυνη/συμμετοχη?
και τι ειναι τελικα αυτο που καθοριζει τα συναισθηματα μας?
μια αναμνηση αυτη καθεαυτη, οσο ασχημη κι αν ηταν, η ο τροπος που στο παρον μας ανακαλουμε και ερμηνευουμε την αναμνηση?
εγω προσωπικα πιστευω το δευτερο.
Λογική ναι,που δεν περνάει όμως στην άλλη όχθη,άρα στον αποδέκτη.
αν εσυ δεν θελεις να δεις, πολυ σωστα δεν θα δεις, εσυ το μπλοκαρεις ομως. ο αποδεκτης χρειαζεται να πατησει το κουμπακι οn.
σαν μάνα, θεωρώ ότι το ένστικτο του παιδιού είναι πιο αλάθητο και από τον Πάπα....δεν είναι δυνατόν να υπάρχει τόσο μεγάλο συναισθηματικό κενό και να προσπαθείς να προσποιηθείς ότι εσύ είσαι η στραβή της ιστορίας....και αυτό που λέμε ότι η μαμά σου είχε δώσε αλλού βαρύτητα λόγω οικονομικών δυσκολιών ή απώλειας του πατέρα, εγώ τ\'ακούω βερεσέ...δεν χρειάζεται να έχεις το παιδί σου διαρκώς αγκαλιά και να στάζεις μέλι για να έρθει η στιγμή, που ενήλικο πια, θα πει ότι είχε άπλετη μητρική αγάπη...φτάνει ένα γλυκό βλέμμα, ακόμα και όταν το επιπλήττεις, φτάνει ένα μικρό φιλάκι για καληνύχτα, έστω και αν όλη την ημέρα μαλώνετε σαν τον σκύλο με την γάτα γιατί σου έσπασε τα νεύρα με την γκρίνια του, φτάνει μία ειλικρινής συγνώμη όταν κατάλαβες ότι έκανες λάθος...αυτά προσδιορίζουν για μένα την μητρική φιγούρα και όχι αν με στέλνει στα καλύτερα σχολεία ή αν μου ψωνίζει από τ\'ακριβότερα μαγαζιά...γιατί περισσότερο υποχρέωση θα της έχω, παρά αγάπη...
επισης για τη γυναικα που βιαζεται, αν και δεν ειναι το θεμα μας, δεν ειναι οτι εκεινη το προκαλεσε, ειναι οτι εχει κι αυτη μεριδια συμμετοχης. εξαρταται την περιπτωση παντα. καθε βιασμος προφανως δεν ειναι ολοιδιος, δεν μπορουμε να αναλυουμε γενικα.[b[/b]Τι λες ακους τι λες η μαλλον διαβαζεις τι γραφεις??????
επισης, μιας και πιασαμε τους βιασμους, θα εχεις πιθανοτατα ακουσει οτι οι βιασμοι γινονται τις πιο πολλες φορες απο γνωστα προσωπα στο θυμα, οχι απο αγνωστους. αυτο δεν σου λεει τιποτα?ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΓΝΩΣΤΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΙΤΟ ΚΑΙ ΑΝ ΑΠΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΔΕΝ ΤΡΕΧΕΙ .ΔΕΝ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΛΗΘΕΙΑ
επισης, ας δεχτουμε οτι ο βιασμος εγινε, το θυμα δεν μπορουσε να ξεφυγει και εζησε μια πολυ κακη εμπειρια οσο διηρκεσε ο βιασμος. ας δεχτουμε οτι δεν ειχε τον ελεγχο της ζωης του για οσο διηρκεσε ο βιασμος. στο μετα, στο πως διαχειριζεται αυτη την αναμνηση/εμπειρια οταν επανακτησει τον ελεγχο της ζωης του, πιστευεις οτι το θυμα δεν εχει καμια ευθυνη/συμμετοχη?TextΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΦΙΛΕ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΣΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΑΓΑΠΗ ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ ΣΕΒΑΣΜΟ.ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΖΗΣΕΙ ΚΑΝΕΝΑς.Τι ωραια που τα λετε απο την απεξω απο θεωριες αλο τιποτα
και τι ειναι τελικα αυτο που καθοριζει τα συναισθηματα μας?
μια αναμνηση αυτη καθεαυτη, οσο ασχημη κι αν ηταν, η ο τροπος που στο παρον μας ανακαλουμε και ερμηνευουμε την αναμνηση?ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΟ ΛΙΒΑΔΙ ΚΑΙ Η ΑΓΕΛΑΔΑ ΤΙ ΩΡΑΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ:mad:
Ξερεις αυτο που γραφεις, για το πώς θα χειριστει το κακοποιημενο παιδι ως ενηλικας πλεον την προσωπικη του ιστορια ειναι διαφορετικο εντελως απο αυτο που γραφεις πιο πανω πως \"το παιδι φταιει γιατι απο την δικη του μερια δεν μαθαινει να αμυνεται σωστα\". Μαθαινει χρησιμοποιησες. Να του μαθει ποιος? Αυτος που το βαραει?Quote:
Originally posted by lucifer
δεν το περιμενω απο οταν ειναι παιδι, περιμενω ομως οτι καθως μεγαλωνει οφειλει να μαθει να το διαχειριζεται, και μπορει να το κανει με λιγους σωστους τροπους και με πολυ περισσοτερους λανθασμενους. εν πασει περιπτωσει καποια στιγμη θα μεγαλωσει και θα ερθει αντιμετωπο με την ευθυνη του εαυτου του.
Προφανως κ ως ενηλικες εχουμε την ευθυνη του εαυτου μας. Αλλα ειναι αδικο να ζητας απο ενα παιδι να φερεται διαφοροποιημενα. Σαν να μεγαλωνει σε διαφορετικο περιβαλλον, απο εκεινο που κακοποιειται. Στον τρεχοντα χρονο.
Quote:
Originally posted by lucifer
επισης για τη γυναικα που βιαζεται, αν και δεν ειναι το θεμα μας, δεν ειναι οτι εκεινη το προκαλεσε, ειναι οτι εχει κι αυτη μεριδια συμμετοχης. εξαρταται την περιπτωση παντα. καθε βιασμος προφανως δεν ειναι ολοιδιος, δεν μπορουμε να αναλυουμε γενικα.
επισης, μιας και πιασαμε τους βιασμους, θα εχεις πιθανοτατα ακουσει οτι οι βιασμοι γινονται τις πιο πολλες φορες απο γνωστα προσωπα στο θυμα, οχι απο αγνωστους. αυτο δεν σου λεει τιποτα?
επισης, ας δεχτουμε οτι ο βιασμος εγινε, το θυμα δεν μπορουσε να ξεφυγει και εζησε μια πολυ κακη εμπειρια οσο διηρκεσε ο βιασμος. ας δεχτουμε οτι δεν ειχε τον ελεγχο της ζωης του για οσο διηρκεσε ο βιασμος. στο μετα, στο πως διαχειριζεται αυτη την αναμνηση/εμπειρια οταν επανακτησει τον ελεγχο της ζωης του, πιστευεις οτι το θυμα δεν εχει καμια ευθυνη/συμμετοχη?
Το οτι και μονο μιλαμε για βιασμο, για κατι που γινεται με βια, χωρις τη συγκαταθεση του αλλου το θεμα θα πρεπε να σταματαει εκει!
Το οτι οι περισσοτεροι βιασμοι γινονται απο ατομα του συγγενικου περιβαλλοντος, φυσικα κ λεει πολλα. Κ σε ανηλικα ατομα επισης. Αυτο κι αν λεει.....μηπως να ζητησουμε κ τα ρεστα απο τα παιδια αυτα οπως κ το ποσοστο ευθυνης τους?
Ο χρονος ειναι μεγαλη υποθεση. Και η επουλωση τραυματικων γεγονοτων επισης. Αλλα η αποσταση για αυτο μεχρι του να ζηταμε ποσοστο ευθυνης σε καποιον που βιαστηκε, προσωπικα μου φαινεται χαωδης.
thanks δεν εχω τροπο να τα πω ετσι δυστυχως:(:(
σας ευχαριστω ολους για τις απαντησεις και το ενδιαφερον,το εκτιμω ειλικρινα.
δεν εχω καταφερει ακομα να διαβασω επειδη δυστυχως δεν εχω ιντερνετ.
και παλι σας ευχαριστω.
Quote:
Originally posted by soft
επισης για τη γυναικα που βιαζεται, αν και δεν ειναι το θεμα μας, δεν ειναι οτι εκεινη το προκαλεσε, ειναι οτι εχει κι αυτη μεριδια συμμετοχης. εξαρταται την περιπτωση παντα. καθε βιασμος προφανως δεν ειναι ολοιδιος, δεν μπορουμε να αναλυουμε γενικα.Τι λες ακους τι λες η μαλλον διαβαζεις τι γραφεις??????
και πολύ καλά μάλιστα.
ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΓΝΩΣΤΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΙΤΟ ΚΑΙ ΑΝ ΑΠΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΔΕΝ ΤΡΕΧΕΙ .ΔΕΝ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΛΗΘΕΙΑ
όχι βεβαια, εξίσου αθέμιτο είναι και στις 2 περιπτώσεις.
εννοούσα ότι βιασμός δεν είναι μόνο οι περιπτώσεις που ένας άγνωστος με μαχαίρι/πιστόλι πλησιάζει μουλωχτά μια γυναίκα σε ένα έρημο δασάκι τη νύχτα, την απειλεί ότι θα τη σκοτώσει και τη βιάζει παρά τη θέληση της απειλώντας τη με τη ζωή της.
βιασμός είναι και πολλές άλλες περιπτώσεις όπου τα όρια για το αν ήθελε η κοπέλα να κάνει sex η δεν ήθελε είναι πολύ πιο δισδιακτριτα και λεπτά. και το ερώτημα μου είναι, αν πολύ συχνά ο βιασμός προκύπτει από γνωστά πρόσωπα στο θύμα σε συνθήκες normal, (όχι έρημο δασάκι νύχτα με πιστόλι στον κρόταφο), γιατί το θύμα έκατσε να το βιάσουν και δεν το έβαζε στα πόδια?
σε καμία περίπτωση δεν αθωώνω τον άνθρωπο που πίεζε να κάνει sex με κάποιον, ενώ ο άλλος δεν ήθελε, απλά αναρωτιέμαι, αυτός που δεν ήθελε, γιατί έκατσε και δεν έφυγε?
θυμήθηκα ένα θεατρικό έργο που είχα δει πριν 2-3 χρόνια, \"το μαυροπούλι\" ενός άγγλου συγγραφέα (David Hower) όπου το θέμα ήταν μια νεαρή κοπέλα που μετά από χρόνια ξανασυναντήθηκε με έναν μεγαλύτερο της άντρα, που κάποτε είχαν κάνει έρωτα, και αυτή ισχυριζότανε ότι την είχε βιάσει και της είχε καταστρέψει τη ζωή. και καθώς ξετυλίγονταν οι διάλογοι και οι ξιφομαχίες μεταξύ των ηρώων, και ενώ πιστεύαμε οι θεατές ότι την είχε βιάσει, αρχίσανε να βγαίνουν και άλλες πτυχές της τότε κατάστασης στην επιφάνεια, ότι ήταν και τσιμπημένη μαζί του κλπ κλπ. Και το κείμενο ουσιαστικά ήταν μια σκιαγράφηση του πόσο λεπτά είναι μερικές φορές τα όρια μεταξύ του βιασμού και του να θέλανε και τα 2 άτομα, απλά να μην ήταν και πολύ σίγουρα ότι θέλανε.
επισης, ας δεχτουμε οτι ο βιασμος εγινε, το θυμα δεν μπορουσε να ξεφυγει και εζησε μια πολυ κακη εμπειρια οσο διηρκεσε ο βιασμος. ας δεχτουμε οτι δεν ειχε τον ελεγχο της ζωης του για οσο διηρκεσε ο βιασμος. στο μετα, στο πως διαχειριζεται αυτη την αναμνηση/εμπειρια οταν επανακτησει τον ελεγχο της ζωης του, πιστευεις οτι το θυμα δεν εχει καμια ευθυνη/συμμετοχη?ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΦΙΛΕ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΣΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΑΓΑΠΗ ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ ΣΕΒΑΣΜΟ.ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΖΗΣΕΙ ΚΑΝΕΝΑς.Τι ωραια που τα λετε απο την απεξω απο θεωριες αλο τιποτα
αυτό εσύ το βλέπεις έτσι, και δικαίωμα σου. εσύ θεωρείς ότι σου παίρνει όλα αυτά. εγώ πιστεύω ένας βιασμός παίρνει όποιο νόημα θέλει η άλλη να του δώσει. Για κάποια μπορεί να είναι το τέλος του κόσμου, και για κάποια άλλη ένα περιστατικό πολύ δυσάρεστου sex και τίποτα παραπάνω από αυτό.
και τι ειναι τελικα αυτο που καθοριζει τα συναισθηματα μας?
μια αναμνηση αυτη καθεαυτη, οσο ασχημη κι αν ηταν, η ο τροπος που στο παρον μας ανακαλουμε και ερμηνευουμε την αναμνηση?ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΟ ΛΙΒΑΔΙ ΚΑΙ Η ΑΓΕΛΑΔΑ ΤΙ ΩΡΑΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ:mad:
δεν ξέρω αν γνωρίζεις καθόλου από ψυχολογία, αλλά μια βασική αρχή της ψυχολογίας είναι: δεν είναι τα γεγονότα που μας προκαλούν τα συναισθήματα μας, αλλα οι ιδέες που έχουμε για τα γεγονότα.
το μικρό σπίτι στο λιβάδι δεν το βλέπω να κολλάει σαν επιχείρημα πουθενά. δεν έχω πρόβλημα να μου πεις ότι κάνω λάθη και λέω μαλακίες, αλλά να έχεις επιχειρήματα. το μικρό σπίτι στο λιβάδι δεν νομίζω ότι βοηθάει πολύ την επιχειρηματολογία σου.
Υπάρχουν γεγονότα, τόσο οδυνηρά από τη φύση τους, που αντιστοιχούν σε ανάλογης φύσης συναισθήματα. Σοφία, \'μπίνγκο\' με το παιδί που δεν έχει κανέναν να το διδάξει ασφαλώς. Κι ούτε νομίζω ότι θα αναπτυσσόταν μια τέτοια λειτουργία από μόνη της, αυτοφυής, υπό καθεστώς τρόμου.
Όσο για το βιασμό, λέγεται έτσι επειδή ακριβώς δε προϋποθέτει την οποιαδήποτε συμμετοχή του άλλου. Ούτε στο ελάχιστο. Αλλιώς θα ονομαζόταν διαφορετικά.
Quote:
[η]Originally posted by Σοφια[/η]
Το οτι και μονο μιλαμε για βιασμο, για κατι που γινεται με βια, χωρις τη συγκαταθεση του αλλου το θεμα θα πρεπε να σταματαει εκει!
ξαναγράφω εν μέρει τα ίδια με το πιο πάνω post.
συμφωνώ απόλυτα μαζί σου ότι αφού ο A δεν παίρνει τη συγκατάθεση του B, ο A δεν είναι καθόλου σωστός στο να προχωρήσει στην πράξη.
Το ότι δίνω συμμετοχη, μερίδιο της ευθύνης, για το κακό που θα συμβεί, και στον B επειδή ο B δεν φεύγει, το θεωρείς τόσο παράλογο? Δηλαδή ο B δεν έχει καμια υποχρέωση να προστατεύσει τον εαυτό του απέναντι στις αυθαιρεσίες του A?
Το οτι οι περισσοτεροι βιασμοι γινονται απο ατομα του συγγενικου περιβαλλοντος, φυσικα κ λεει πολλα. Κ σε ανηλικα ατομα επισης. Αυτο κι αν λεει.....μηπως να ζητησουμε κ τα ρεστα απο τα παιδια αυτα οπως κ το ποσοστο ευθυνης τους?
Ας τα βγάλουμε τα παιδιά από τη μέση, γιατί τα παιδιά έχουν πράγματι τόση λίγη εμπειρία ζωής, που σαφώς και θα τα εκμεταλλευτεί κατά κράτος ο ενήλικας. Στο επιχείρημα με τα παιδιά πάω πάσο, ότι η μάχη είναι παρα πολύ άνιση.
Ο χρονος ειναι μεγαλη υποθεση. Και η επουλωση τραυματικων γεγονοτων επισης. Αλλα η αποσταση για αυτο μεχρι του να ζηταμε ποσοστο ευθυνης σε καποιον που βιαστηκε, προσωπικα μου φαινεται χαωδης.
ο καθένας δέχεται τραύμα ανάλογα κυρίως με το πως ερμηνεύει το γεγονός, δεν νομίζω να το αμφισβητείς αυτό.
Το ποσοστό ευθύνης στο θύμα σου το εξήγησα παραπάνω.
Quote:
Originally posted by Sofia
Ξερεις αυτο που γραφεις, για το πώς θα χειριστει το κακοποιημενο παιδι ως ενηλικας πλεον την προσωπικη του ιστορια ειναι διαφορετικο εντελως απο αυτο που γραφεις πιο πανω πως \"το παιδι φταιει γιατι απο την δικη του μερια δεν μαθαινει να αμυνεται σωστα\". Μαθαινει χρησιμοποιησες. Να του μαθει ποιος? Αυτος που το βαραει?Quote:
Originally posted by lucifer
δεν το περιμενω απο οταν ειναι παιδι, περιμενω ομως οτι καθως μεγαλωνει οφειλει να μαθει να το διαχειριζεται, και μπορει να το κανει με λιγους σωστους τροπους και με πολυ περισσοτερους λανθασμενους. εν πασει περιπτωσει καποια στιγμη θα μεγαλωσει και θα ερθει αντιμετωπο με την ευθυνη του εαυτου του.
το φταίει δεν το χρησιμοποιώ με την έννοια ότι πρέπει να το τιμωρήσουμε και καλά να πάθει που το βασανίζει ο γονιός, αλλα ότι έχει μια συμμετοχή. ίσως όταν είναι παιδί, μπορεί να μην έχει καμιά συμμετοχή. παραδέχομαι ότι όταν είναι παιδί είναι μάλλον άκυρη η επιχειρηματολογία αυτή, γιατί μάλλον ως παιδι δεν μπορεί να κάνει και πολλά για να υπερασπισει τον εαυτο του.
Το \"μαθαίνει\" το χρησιμοποίησα, να μαθαίνει από τις εμπειρίες του. Σε ότι περιβάλλον και να βρίσκεσαι, μπορείς να μάθεις από τις εμπειρίες του παρελθόντος. Από ότι κάνουμε, μαθαίνουμε κάτι. Μπορεί να μάθει ίσως από την επανάληψη πότε κάνει πράγματα και τρώει ξύλο, η να μάθει να αποφεύγει τους γονείς του όσο μπορεί γιατί οι γονείς του βαράνε κλπ. Προφανώς μάλλον θα μάθει και πάρα πολλά λάθος πράγματα. Ότι δεν θα το διδάξει ο κακοποιητης γονέας, σαφώς και δεν θα το διδάξει.
κάποια στιγμή αν θέλει να βγει από το λούκι, λογικά θα πρέπει να στραφεί σε κάποια πηγή έξω από το περιβάλλον το κακοποιητικό. βιβλία? σχολειό? κοινωνική πρόνοια? σίγουρα ένας άνθρωπος που ξεκινάει έτσι στραβά τη ζωή του έχει πολύ δύσκολο δρόμο να διανύσει, δεν το αμφισβητώ αυτό. Αυτό που ισχυρίζομαι είναι ότι αν θέλει ποτέ να βγει από το λούκι, θα πρέπει να δει τι μπορεί να κάνει ο ίδιος. Το να περιμένει από το κακοποιητικό περιβάλλον να αλλάξει μου φαινεται λίγο χλομό.
επίσης κάτι άλλο που ισχυρίζομαι είναι ότι και οι κακοποιητες γίνονται περισσότερο κακοποιητες εκεί που τους παίρνει περισσότερο. οπότε αν αφήνουμε χώρο σε κάποιον να μας πατάει, φταίμε κι εμείς. Εντάξει μπορείς να πεις, ότι αυτό γίνεται και με τα παιδιά, επειδή είναι μικρά και αδύναμα τα πατάνε πιο πολύ από τους ενήλικους (οι κακοποιητες). Ok, λέω άκυρο το επιχείρημα με τα παιδιά. Όμως με τους ενήλικες ισχύει.
Quote:
Originally posted by lucifer
Το ότι δίνω συμμετοχη, μερίδιο της ευθύνης, για το κακό που θα συμβεί, και στον B επειδή ο B δεν φεύγει, το θεωρείς τόσο παράλογο? Δηλαδή ο B δεν έχει καμια υποχρέωση να προστατεύσει τον εαυτό του απέναντι στις αυθαιρεσίες του A?
Συναισθηματα οπως ο φοβος, ο τρομος, η αδυναμια ειναι γνωστα σε ολους μας? Δεν εχουμε παντα ουτε δυναμη, ουτε ψυχραιμια, ουτε λογικη. Ουτε σε ολες μας τις στιγμες.
δεν σκεφτομαστε ενα τραυμα. το νιωθουμε. μπορει απλα να μας συμβει απο το πουθενα. Και πριν να σκεφτουμε οτι ποναμε, απλα ποναμε.Quote:
Originally posted by lucifer
ο καθένας δέχεται τραύμα ανάλογα κυρίως με το πως ερμηνεύει το γεγονός, δεν νομίζω να το αμφισβητείς αυτό.
1) δε διαφωνώ, ότι κάτι μπλοκάρει το άτομο B από το να διεκδικήσει το χώρο του και τα δικαιώματα του. αυτό όμως είναι θέμα του B. και επίσης είναι και μια μορφής cheating του B ως προς τον A, ότι ο B άλλα εννοεί από μέσα του και άλλη εικόνα βγάζει απέξω του.
2)έχω την εντύπωση ότι το συναίσθημα για να σταθεί χρειάζεται κάποια σκέψη/πεποίθηση από πίσω. μπορεί να είναι μια παρα πολύ απλή, σύντομη και αυτοματοποιημένη σκέψη στον εγκέφαλο μας, αλλά κάτι πρέπει να σκεφτούμε. Δεν αποκλείω κάποιος άλλος να λειτουργεί διαφορετικά, εγώ πάντως όταν δεν σκέφτομαι τίποτα δεν νιώθω και τίποτα.
μπορεί η σκέψη να είναι: \"πάει, τώρα πια η ζωή μου καταστράφηκε\", \"δεν αξίζω τίποτα αφού με βίασε αυτό το σιχαμένο γουρούνι\" \"η ζωή είναι σκ@τα\" κλπ.
δηλαδή αν κάποιος ζήσει ένα βιασμό και δεν κάνει καμια αρνητική σκέψη/κρίση για το βιασμό (έστω ότι το καταφέρνει 1/1000 ανθρώπους, κάποιος άνθρωπος που έχει έρθει από τον πλανήτη ari και δεν γνωρίζει τι είναι ο βιασμός) και σκεφτεί, μου έτυχε ένας βιασμός, και πάει τη σκέψη του μέχρι εκεί, πιστεύεις ότι θα νιώσει τραύμα?
το τραύμα προϋποθέτει ότι έχουμε εκπαιδεύσει τον εγκέφαλο μας να σκέφτεται ότι ένας βιασμός είναι μια πολύ αρνητική κατάσταση για τον βιασμένο και άμα το πάθουμε θα έρθει η συντέλεια του κόσμου.
δεν εννοώ να σκέφτεσαι το συναίσθημα σου, πχ σκέφτομαι ότι είμαι στενοχωρημένος, εννοώ να σκέφτεσαι πάνω στο γεγονός, πχ ποπό με βιάσανε, πως θα τιμωρήσω το παλιογούρουνο, η γιατί έτυχε αυτό σε μένα κλπ
Mε άλλα λόγια δεν υπάρχει η έννοια τραύμα και την φτιάχνουμε εγκεφαλικά?Quote:
Originally posted by lucifer
2)έχω την εντύπωση ότι το συναίσθημα για να σταθεί χρειάζεται κάποια σκέψη/πεποίθηση από πίσω. μπορεί να είναι μια παρα πολύ απλή, σύντομη και αυτοματοποιημένη σκέψη στον εγκέφαλο μας, αλλά κάτι πρέπει να σκεφτούμε. Δεν αποκλείω κάποιος άλλος να λειτουργεί διαφορετικά, εγώ πάντως όταν δεν σκέφτομαι τίποτα δεν νιώθω και τίποτα.
μπορεί η σκέψη να είναι: \"πάει, τώρα πια η ζωή μου καταστράφηκε\", \"δεν αξίζω τίποτα αφού με βίασε αυτό το σιχαμένο γουρούνι\" \"η ζωή είναι σκ@τα\" κλπ.
δηλαδή αν κάποιος ζήσει ένα βιασμό και δεν κάνει καμια αρνητική σκέψη/κρίση για το βιασμό (έστω ότι το καταφέρνει 1/1000 ανθρώπους, κάποιος άνθρωπος που έχει έρθει από τον πλανήτη ari και δεν γνωρίζει τι είναι ο βιασμός) και σκεφτεί, μου έτυχε ένας βιασμός, και πάει τη σκέψη του μέχρι εκεί, πιστεύεις ότι θα νιώσει τραύμα?
το τραύμα προϋποθέτει ότι έχουμε εκπαιδεύσει τον εγκέφαλο μας να σκέφτεται ότι ένας βιασμός είναι μια πολύ αρνητική κατάσταση για τον βιασμένο και άμα το πάθουμε θα έρθει η συντέλεια του κόσμου.
ναι, εγω ετσι πιστευω.
νομιζω οτι και ολη η γνωσιακη-συμπεριφορικη σχολη αυτο πιστευει χονδρικως.
διαφορετικα, αν ειναι να προτεινω εγω τοσο καινοτομα θεωρια, να παω να κανω κανα PhD ψυχολογιας!!! ;)