ειναι η καταθλιψη χρησιμη η εστω η θλιψη;

Quote:

---

Originally posted by claire

από την άλλη, μια απαισιόδοξη προσωπικότητα που έχει τάση στην αρνητική σκέψη, γιατί είναι έτσι? εμπειρίες? ή όντως κάτι δεν πάει καλά με τους νευρώνες? ή μπορεί να είναι όλα αυτά μαζί.

---

Σημερα ειχα γραψει ενα κατεβατο γι αυτο κλερ ..αλλα με το γνωστο πληκτρο τα εσβησα και δεν ειχα αλλο χρονο.

Λοιπον να σου πω που εχω καταληξει?
Γιατι και εγω το ψαχνω..μη νομιζεις..
Εχω δυο παιδακια που μαθαινουν τον κοσμο απο μενα,που αντιγραφουν συμπεριφορες απο τις δικες μου,που ακουνε στασεις και πεποιθησεις δικες μου..
Αν η προσωπικοτητα μου ειναι καταθλιπτικη σιγουρα θα επηρεαστουν ετσι δεν ειναι?
Θα μου πεις οκ ,οσο ειναι μικρα ναι,μετα διαμορφωνουν αλλες στασεις και αναθεωρουν πολλες..
Εκει ακριβώς ειναι ενα λεπτο σημειο..γιατι αν μεχρι τη στιγμη της υποτιθέμενης αναθεωρησης ο εγκεφαλος εχει ηδη συνηθισει να φοβαται π.χ να λυπαται?

Quote:

---

Originally posted by eimaiok


όντως αυτό είναι ένα κολπάκι που ξεκίνησα να το κάνω τώρα τελευταία από μόνη μου αυτόματα και δεν έχω αυτή τη σκοτεινιά που με έπιανε πριν απλά σκεφτομαι κατευθείαν πράγματα που μου δίνουν χαρά. Αυτό το είναι ε-βιβλίο μπορώ να τ βρω στο νετ?

---

ειναι βιβλιο

andrew solomon

λεγεται ο συγγραφευς

ωσοσο ειναι καπως βαρυ

μεγαλο και αρκετα επισημονοπεριγραφικο με τροπο που εμενα μ αρεσει βεβαια

ειμαι φαν

σου ευχομαι να το βρεις και on line
αλλα δεν ξερω καθολου να σε καθοδηγησω


παντως η συγκεκριμενη ιδεα που και συ λες ακολουθησες αφ εαυτου

φαινεται να βοηθα πολυ!

σου εξήγησα τι εννοώ. ότι όταν η σεροτονίνη είναι σε ψηλά επίπεδα, βλέπεις τα πράγματα με θετική ματιά, τα ερμηνεύεις πιο θετικά, απ\'οτι αν οι ορμόνες σου είναι στον πάτο. οπότε το φάρμακο μπορεί να δουλέψει!


τέσπα, σόρυ που παρεξηγήθηκες ή whatever. δεν πάω να μειώσω τους καταθλιπτικούς ότι είναι λάθος από τη φύση, αν νιώθεις κάτι τέτοιο. στην τελική κι εγώ στην αρνητική σκέψη είμαι μάστερ!

( για τον/την σοφτ αυτό!)

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή

Quote:

---

Originally posted by claire

από την άλλη, μια απαισιόδοξη προσωπικότητα που έχει τάση στην αρνητική σκέψη, γιατί είναι έτσι? εμπειρίες? ή όντως κάτι δεν πάει καλά με τους νευρώνες? ή μπορεί να είναι όλα αυτά μαζί.

---

Σημερα ειχα γραψει ενα κατεβατο γι αυτο κλερ ..αλλα με το γνωστο πληκτρο τα εσβησα και δεν ειχα αλλο χρονο.

Λοιπον να σου πω που εχω καταληξει?
Γιατι και εγω το ψαχνω..μη νομιζεις..
Εχω δυο παιδακια που μαθαινουν τον κοσμο απο μενα,που αντιγραφουν συμπεριφορες απο τις δικες μου,που ακουνε στασεις και πεποιθησεις δικες μου..
Αν η προσωπικοτητα μου ειναι καταθλιπτικη σιγουρα θα επηρεαστουν ετσι δεν ειναι?
Θα μου πεις οκ ,οσο ειναι μικρα ναι,μετα διαμορφωνουν αλλες στασεις και αναθεωρουν πολλες..
Εκει ακριβώς ειναι ενα λεπτο σημειο..γιατι αν μεχρι τη στιγμη της υποτιθέμενης αναθεωρησης ο εγκεφαλος εχει ηδη συνηθισει να φοβαται π.χ να λυπαται?

---

Φωτεινη αλλο φοβαμαι, και αλλο λυπαμαι

Σοφτ,
και φοβαμαι και λυπαμαι και απομονονωμαι και κουραζομαι και και και και,,,
μπορει το ενα να μην αναιρει το αλλο...

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή
Σοφτ,
και φοβαμαι και λυπαμαι και απομονονωμαι και κουραζομαι και και και και,,,
μπορει το ενα να μην αναιρει το αλλο...

---

ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ=ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ=ΥΠΟ ΧΩΡΗΣΗ=ΑΠΟΔΟΧΗ, και και και,,, :) για μενα παντα ,καληνυχτα

Quote:

---

Originally posted by soft

Quote:

---

Originally posted by claire
η δική μου εμπειρία λέει πως τα φάρμακα σου αλλάζουν τον τρόπο σκέψης. ή καλύτερα σου αλλάζουν τον τρόπο που ερμηνεύεις κάποια ερεθίσματα, τουλάχιστον για όσο καιρό τα παίρνεις...

---

και η δικια μου,οτι δεν στην αλλαζουν αλλα τ καταστελλουν τις αρνητικες σκεψεις,και τις αδρανοποιουν,για να αλλαξουν \"αν μη τι αλλο \" δεν αλλαζουν αν δεν θελεις να τις αλλαξεις .
Αν ειναι δυνατον!!! να σου αλλαξουν τροπο σκεψεις τα φαρμακα .
ΑΝ ηταν ετσι απλα ΝΑ ΣΟΥ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΤΡΟΠΟ ΣΚΕΨΕΙΣ,ε με τοσα που πηρα εγω ,τωρα θα πρεπει να ημουν !!!!
Τι λεμε για να λεμε ??

Quote:

---

Originally posted by claire


επίσης, σε γενικές γραμμές είμαι κατά των φαρμάκων, αλλά υποστηρίζω πολύ τεχνικές που έχουν να κάνουν με την καλή κατάσταση του σώματος και βοηθάνε και την χημεία του (πχ. πιλάτες, γιόγκα, γυμναστική γενικά).

---

Στην τελικη οτι εχει βοηθησει τον καθενα ,το ακουω αλλα εδω μπερδευτικα λιγο ??
και αν θελεις και αναλυση εδω ειμαι να στην κανω
ΞΕρεις τι παει να πει καταθλιψη??
Εσυ οταν ειχες αντε και πιλατες γιογκα γυμναστικη
ΕΓΩ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥς 100 ΝΑ ΡΩΤΗΣΕΙς ΟΧΙ ΟΡΕΞΗ Γ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕς ,ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΟΡΕΞΗ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ
ΤΙ ΛΕΜΕ ??
\"Καλη κατασταση σωματος\" σε προστατευει απο να πεσεις απο τον γκρεμο?? ισα ισα κανεις και μεγαλυτερο αλμα αν εισαι σε καλη φυσικη κατασταση .Σε προστατευει να θεσεις τερμα στη ζωη σου??σε προστατευει απο τον ιδιο σου τον εαυτο?? Μαλλον δεν το εχω σημερα :(

---

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή
Επισης σκεφτομουν πολυ τις καταθλιπτικες τασεις μου.
Αν ο εγκεφαλος μου εχει ηδη δημιουργησει αρνητικες συνδεσεις,ετσι εκπαιδευτηκε απο το περιβαλλον του,δεν εχω περισσότερες πιθανοτητες να παθω κατάθλιψη ?
Αν δεν τρωω καλα απο την λυπη μου δεν προκαλω ενα σοκ στον εγκεφαλο μου,αφου του στερω πολυτιμα συστατικα για την καλη λειτουργία του?

Πιθανώς ναι αλλά πάλι όλα είναι σχετικά.Οι άσχημες συνθήκες αυξάνουν τις πιθανότητες για όλες τις ασθένειες πιστεύω.Π.χ. με τις μαθημένες αρνητικές σκέψεις μπορεί κάποιος να είναι απλά ένας δυστυχισμένος άνθρωπος.
Δεν ξέρω ρε παιδιά εγώ διαχωρίζω την κατάθλιψη απ\'τον απαισιόδοξο τρόπο ζωής ή μίζερο ή ότι άλλο.Την κατάθλιψη τη θεωρώ ασθένεια.Μπορεί για παράδειγμα ένας άνθρωπος να ζει σε πολύ άσχημη κατάσταση και να μην πάθει.
Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι σε ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων που νοσούν από ψυχικές ασθένειες προυπάρχει ένα ιστορικό άσχημων συνθηκών.Πόσο τυχαία δλδ ταράζεται η χημεία του εγκεφάλου μας?Μάλλον καθόλου(υποθέτω).
Και μετά παίζει από οργανισμό σε οργανισμό.Όπως για παράδειγμα σε κάποιον καπνιστή μπορεί να δημιουργηθεί πρόβλημα,ενώ σε κάποιον άλλον όχι.

Πιστευω επισης οτι καποια γεγονότα μας φέρνουν μεγαλη ευτυχια και μας προστατευουν.
Σας μιλαω ειλικρινα,η χαρά που παίρνω βλεποντας τα παιδάκια μου ειναι μεγάλη δύναμη εναντια στην καταθλιψη..
Τα χαμογελα τους,οι αγκαλιτσες τους, τα τσαλιμακια τους μου δινουν ζωή.

Να τα χαίρεσαι τα παιδάκια σου Φωτεινή μου:)πάντα τρυφερές αγκαλίτσες,φιλάκια και χαμογελάκια:) α και πολλά τσαλιμάκια εννοείται!

---

Quote:

---

Originally posted by soft
\"Καλη κατασταση σωματος\" σε προστατευει απο να πεσεις απο τον γκρεμο?? ισα ισα κανεις και μεγαλυτερο αλμα αν εισαι σε καλη φυσικη κατασταση .

---

:D

Quote:

---

Originally posted by claire
συμφωνώ άρσι, ότι είναι πολύπλευρο το θέμα και ο καθένας μας έχει κάτι στο μυαλό του συγκεκριμένο όταν σκέφτεται κατάθλιψη- πιθανόν τη δική του περίπτωση.

---

Έτσι νομίζω κι εγώ κρίνοντας απ\'τον εαυτό μου κι από όσα διάβασα στο θέμα.Ε και φυσιολογικό είναι εδώ που τα λέμε.
Είναι λίγο αόριστη η αναφορά στην κατάθλιψη(ειδικά με τόσες μορφές και διαβαθμίσεις που έχει),ακόμα και ίδιας μορφής κατάθλιψης να έχουν κάποια άτομα τη βιώνουν σε διαφορετικό βαθμό,ακόμα και συμπτώματα.
Δεν είναι π.χ. πυρετός που το λέμε και συννενοούμαστε αυτομάτως.

Quote:

---

Originally posted by arktos

lucifer, τα φάρμακα που επαναφέρουν τη χημεία του εγκεφάλου σε ισορροπία, λες να μην κάνουν κάποιο να πάψει να έχει παραισθήσεις ?
εκτός αν αυτό δεν είναι λάθος τρόπος σκέψης.
άλλωστε λάθος τρόπος σκέψης μπορεί να είναι για σένα.
είναι υποκειμενικό αυτό.

η κλινκή κατάθλιψη είναι αποτέλεσμα χημικής ανισορροπίας στον εγκέφαλο.
άλλο τα συναισθήματα και άλλο η χημεία.
το παράδειγμα με το γνωστό σου είναι κάτι που του έτυχε ή διάλεξε στη ζωή του και έπεσε σε κατάθλιψη.
όπως λεει και η Άρσι παρακάτω υπάρχουν πολλά είδη κατάθλιψης.


το έχω ξαναποστάρει, αλλά ρίξε μια ματιά

http://www.stress.gr/disorder.php?id=9

---

άρκτε (+λοιποί),

κατ αρχήν είχα στο μυαλό μου την κατάθλιψη όταν έγραφα το post, δεν μιλούσα για ψυχώσεις. (ή κατάθλιψη με παραισθήσεις, αν υπάρχει αυτός ο συνδυασμός).

συμφωνώ επίσης πως κάθε περίπτωση είναι -έστω και λίγο- και διαφορετική και δεν θα ήθελα να γενικεύσω κάποιο συμπέρασμα με βάση την εμπειρία μου, άντε και ενός γνωστού μου.

διάβασα το αρθράκι στο link σου, βέβαια από κάτω έχει και παράγραφο 3 αν πρόσεξες! ;) (ψυχοκοινωνικούς παράγοντες)

επίσης το αρθρο αυτό στις βιολογικές παραμέτρους λέει και το εξής: \"Επειδή τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα είναι αποτελεσματικά σε όλες τις μορφές κατάθλιψης, είναι πιθανό ότι όλοι οι αιτιολογικοί παράγοντες που συμβάλλουν στην κατάθλιψη δρούν τελικά μέσω αυτού του μηχανισμού\"
βασικά στο βιολογικό μοντέλο δεν αμφισβητώ τόσο την ύπαρξη χημικής ανισορροπίας (θα υπάρχει για να το λένε, θα έχουν γίνει έρευνες σοβαρές υποθέτω), όσο το αν είναι αιτία η συνέπεια του τρόπου σκέψης μας (η των συναισθημάτων).
Ακόμα και αυτό το άρθρο υπονοεί (όπως το κατάλαβα εγώ) ότι άλλο οι αιτίες που δημιουργούν κατάθλιψη και άλλο ο μηχανισμός των νευροδιαβιβαστών.
γενικά δεν κατανοώ πως συνδέονται οι σκέψεις, τα συναισθήματα και η συμπεριφορά των νευροδιαβιβαστών στο βιολογικό μοντέλο, και επίσης ποιο προκαλεί ποιο.

πάντως σε κάθε περίπτωση σεβαστή η τοποθέτηση σου. (άσχετα αν σε αυτό το topic είμαι διαφωνούσα)

Quote:

---

Originally posted by Arsi

Quote:

---

Originally posted by claire
συμφωνώ άρσι, ότι είναι πολύπλευρο το θέμα και ο καθένας μας έχει κάτι στο μυαλό του συγκεκριμένο όταν σκέφτεται κατάθλιψη- πιθανόν τη δική του περίπτωση.

---

Έτσι νομίζω κι εγώ κρίνοντας απ\'τον εαυτό μου κι από όσα διάβασα στο θέμα.Ε και φυσιολογικό είναι εδώ που τα λέμε.
Είναι λίγο αόριστη η αναφορά στην κατάθλιψη(ειδικά με τόσες μορφές και διαβαθμίσεις που έχει),ακόμα και ίδιας μορφής κατάθλιψης να έχουν κάποια άτομα τη βιώνουν σε διαφορετικό βαθμό,ακόμα και συμπτώματα.
Δεν είναι π.χ. πυρετός που το λέμε και συννενοούμαστε αυτομάτως.

---

ενιωσα φοβο,ανασφαλεια,αποσυρση,α� �οκλεισμο,τρομο για το πριν και για το μετα , δεν ειμαι ,δεν υπαρχω, δεν ζω ,δεν αναπνεω,δεν ανοιγω παραθυρα δεν θελω φως,δεν θελω ανθρωπους διπλα μου,το σπιτι μου στην μποχα ,το ιδιο και γω,δεν σηκωνω τηλ,δεν τρωω, δεν βγαινω,δεν οδηγω,δεν ακουω μουσικη,δεν διαβαζω.
Και ενας θελω να μου πει ,οτι οταν τα αισθανονταν ολα αυτα πηγαινε και πιλατες γυμναστηριο?? γιατι μαλλον μιλαμε για αλλα πραγματα
Και γω μεσα στον πυρετο

Quote:

---

Originally posted by soft
ενιωσα φοβο,ανασφαλεια,αποσυρση,α� �οκλεισμο,τρομο για το πριν και για το μετα , δεν ειμαι ,δεν υπαρχω, δεν ζω ,δεν αναπνεω,δεν ανοιγω παραθυρα δεν θελω φως,δεν θελω ανθρωπους διπλα μου,το σπιτι μου στην μποχα ,το ιδιο και γω,δεν σηκωνω τηλ,δεν τρωω, δεν βγαινω,δεν οδηγω,δεν ακουω μουσικη,δεν διαβαζω.
Και ενας θελω να μου πει ,οτι οταν τα αισθανονταν ολα αυτα πηγαινε και πιλατες γυμναστηριο?? γιατι μαλλον μιλαμε για αλλα πραγματα
Και γω μεσα στον πυρετο

---

Ένιωσα να περνάω το όριο και να βρίσκομαι αλλού.Να φτάνω στα άκρα του πόνου,να θέλω να σκίσω τη σάρκα μου,να μην υπάρχω,να ηρεμήσω απ\'τη φωτιά που με έκαιγε,να κλαίω ώρες,να μην κοιμάμαι για να σκέφτομαι,να βλέπω αλλιώς,να νιώθω ξένη και μετά πάλι να βγαίνω,να γελάω,να τσιρίζω,να πάω γυμναστήριο,να μεθάω,να χορεύω,να ταξιδεύω, παρέα πάντα μ\'αυτόν τον πόνο που άλλαζε μορφές αλλά τρυπούσε το ίδιο.Το τοπίο άλλαξε όλα άλλαξαν,τι κι αν πήγαινα γυμναστήριο?τι κι αν μπορούσα να πάω?αφού αυτή η κατάρα μου διαστρέβλωνε τη λογική και ότι κι αν έκανα στόχος της ήταν μόνο η εξόντωσή μου?Και η θλίψη ξεγελούσε,μεταμφιεζόταν,εν αλλασόταν.Όλα άρχισαν να χάνονται σα ντόμινο..να μένω μόνη μου,στον κόσμο μου,μέσα στην ανισσοροπία,στον πόλεμο του εγώ εναντίον εγώ.
Μπορούσα να βγαίνω,άλλοτε πάλι όχι,δεν είχε σημασία,μπορούσα να γελάω όταν μεθάω,μπορούσα και να κλαίω,να δουλεύω και να παραιτούμαι,να βρίζω ή να αγαπάω,..,..,η θλιψη είχε καταπατήσει κάθε όριο...ώσπου με ισοπέδωσε.
Μου κοψε εντελώς τα πόδια και πόνταρε στο τελευταίο,στο θάνατό μου.Έντονες σκέψεις για τη λύτρωση ή για την ηδονή(μέσα στη διαστρελωμένη σκέψη).
Πια δε μπορούσα να κάνω τίποτα......
Ήρθε η παράλυση.

Και μετά τα φάρμακα και η πορεία μεγάλη και μέχρι τώρα παλεύω μ\'αυτό το κομμάτι της διαστρεβλωμένης θλίψης μέσα μου,που όταν βγαίνει ξέρω πως δεν έχει λογική και είναι εχθρός μου.Ευτυχώς καταφέρνω με τον καιρό να με επισκέπτεται όλο και πιο σπάνια.Κ ελπίζω κάποια μέρα να το αποχαιρετήσω για πάντα.
Αυτά με τη δική μου κατάθλιψη.

Quote:

---

Originally posted by Arsi

Quote:

---

Originally posted by soft
ενιωσα φοβο,ανασφαλεια,αποσυρση,α� �οκλεισμο,τρομο για το πριν και για το μετα , δεν ειμαι ,δεν υπαρχω, δεν ζω ,δεν αναπνεω,δεν ανοιγω παραθυρα δεν θελω φως,δεν θελω ανθρωπους διπλα μου,το σπιτι μου στην μποχα ,το ιδιο και γω,δεν σηκωνω τηλ,δεν τρωω, δεν βγαινω,δεν οδηγω,δεν ακουω μουσικη,δεν διαβαζω.
Και ενας θελω να μου πει ,οτι οταν τα αισθανονταν ολα αυτα πηγαινε και πιλατες γυμναστηριο?? γιατι μαλλον μιλαμε για αλλα πραγματα
Και γω μεσα στον πυρετο

---

Ένιωσα να περνάω το όριο και να βρίσκομαι αλλού.Να φτάνω στα άκρα του πόνου,να θέλω να σκίσω τη σάρκα μου,να μην υπάρχω,να ηρεμήσω απ\'τη φωτιά που με έκαιγε,να κλαίω ώρες,να μην κοιμάμαι για να σκέφτομαι,να βλέπω αλλιώς,να νιώθω ξένη και μετά πάλι να βγαίνω,να γελάω,να τσιρίζω,να πάω γυμναστήριο,να μεθάω,να χορεύω,να ταξιδεύω, παρέα πάντα μ\'αυτόν τον πόνο που άλλαζε μορφές αλλά τρυπούσε το ίδιο.Το τοπίο άλλαξε όλα άλλαξαν,τι κι αν πήγαινα γυμναστήριο?τι κι αν μπορούσα να πάω?αφού αυτή η κατάρα μου διαστρέβλωνε τη λογική και ότι κι αν έκανα στόχος της ήταν μόνο η εξόντωσή μου?Και η θλίψη ξεγελούσε,μεταμφιεζόταν,εν αλλασόταν.Όλα άρχισαν να χάνονται σα ντόμινο..να μένω μόνη μου,στον κόσμο μου,μέσα στην ανισσοροπία,στον πόλεμο του εγώ εναντίον εγώ.
Μπορούσα να βγαίνω,άλλοτε πάλι όχι,δεν είχε σημασία,μπορούσα να γελάω όταν μεθάω,μπορούσα και να κλαίω,να δουλεύω και να παραιτούμαι,να βρίζω ή να αγαπάω,..,..,η θλιψη είχε καταπατήσει κάθε όριο...ώσπου με ισοπέδωσε.
Μου κοψε εντελώς τα πόδια και πόνταρε στο τελευταίο,στο θάνατό μου.Έντονες σκέψεις για τη λύτρωση ή για την ηδονή(μέσα στη διαστρελωμένη σκέψη).
Πια δε μπορούσα να κάνω τίποτα......
Ήρθε η παράλυση.

Και μετά τα φάρμακα και η πορεία μεγάλη και μέχρι τώρα παλεύω μ\'αυτό το κομμάτι της διαστρεβλωμένης θλίψης μέσα μου,που όταν βγαίνει ξέρω πως δεν έχει λογική και είναι εχθρός μου.Ευτυχώς καταφέρνω με τον καιρό να με επισκέπτεται όλο και πιο σπάνια.Κ ελπίζω κάποια μέρα να το αποχαιρετήσω για πάντα.
Αυτά με τη δική μου κατάθλιψη.

---

Ξερεις κατι αρση ? και γω αυτο ελεγα ο πυρετος ,ειναι πυρετος σκεψεων ,και οταν φτανει μετα το 38+ κατι ,αρχιζει να καιει πολυ

το πως το βιωσες ,και το εξεφρασες με ανατριχιασε,ολα αυτα ομως και δικη μου κολαση


Γιατι δεν μπορουμε να μιλαμε ετσι ??
Γιατι να μενω στις εννοιες των λεξεων ??
Γιατι δεν μπορουμε να πουμε ,η να εκφρασουμε αυτο που νιωσαμε??

Quote:

---

Originally posted by Arsi

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή
Επισης σκεφτομουν πολυ τις καταθλιπτικες τασεις μου.
Αν ο εγκεφαλος μου εχει ηδη δημιουργησει αρνητικες συνδεσεις,ετσι εκπαιδευτηκε απο το περιβαλλον του,δεν εχω περισσότερες πιθανοτητες να παθω κατάθλιψη ?
Αν δεν τρωω καλα απο την λυπη μου δεν προκαλω ενα σοκ στον εγκεφαλο μου,αφου του στερω πολυτιμα συστατικα για την καλη λειτουργία του?

Πιθανώς ναι αλλά πάλι όλα είναι σχετικά.Οι άσχημες συνθήκες αυξάνουν τις πιθανότητες για όλες τις ασθένειες πιστεύω.Π.χ. με τις μαθημένες αρνητικές σκέψεις μπορεί κάποιος να είναι απλά ένας δυστυχισμένος άνθρωπος.
Δεν ξέρω ρε παιδιά εγώ διαχωρίζω την κατάθλιψη απ\'τον απαισιόδοξο τρόπο ζωής ή μίζερο ή ότι άλλο.Την κατάθλιψη τη θεωρώ ασθένεια.Μπορεί για παράδειγμα ένας άνθρωπος να ζει σε πολύ άσχημη κατάσταση και να μην πάθει.!



Αρσι μου,πιστευεις οτι καποιος που εχει περασει καταθλιψη ,δεν μπορει να την ξεχωρισει απο την απλη στεναχωρια ή τις αρνητικες σκέψεις?
Κανενας δεν ξεχναει πως ενιωθε τοτε,ανεξαρτητα απο το οτι ολοι μας σιγουρα το βιωσαμε καπως διαφορετικά.


Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι σε ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων που νοσούν από ψυχικές ασθένειες προυπάρχει ένα ιστορικό άσχημων συνθηκών.Πόσο τυχαία δλδ ταράζεται η χημεία του εγκεφάλου μας?Μάλλον καθόλου(υποθέτω).
Και μετά παίζει από οργανισμό σε οργανισμό.Όπως για παράδειγμα σε κάποιον καπνιστή μπορεί να δημιουργηθεί πρόβλημα,ενώ σε κάποιον άλλον όχι.[/color]


αυτο ακριβως προσπαθω να πω..αν ενας ανθρωπος εχει ιστορικο κακων συνθηκών,αν βασανιζεται χρονια,αν εχει υποφερει ,αν με λιγα λογια η ζωη του δεν ηταν ροδινη,τοτε?
Μπορει να περασει αυτη την αναθεματισμενη πορτα μπορει και οχι.Αλλα υπαρχει σιγουρα αυξημενη πιθανοτητα να νοσησει.



Πιστευω επισης οτι καποια γεγονότα μας φέρνουν μεγαλη ευτυχια και μας προστατευουν.
Σας μιλαω ειλικρινα,η χαρά που παίρνω βλεποντας τα παιδάκια μου ειναι μεγάλη δύναμη εναντια στην καταθλιψη..
Τα χαμογελα τους,οι αγκαλιτσες τους, τα τσαλιμακια τους μου δινουν ζωή.

Να τα χαίρεσαι τα παιδάκια σου Φωτεινή μου:)πάντα τρυφερές αγκαλίτσες,φιλάκια και χαμογελάκια:) α και πολλά τσαλιμάκια εννοείται!

Σε ευχαριστω Αρσουλα μου,
οταν γεννηθηκε το δευτερο παιδι μου,και ετρεμα μηπως ξαναπαθω τα ιδια αντι για αυτο ηταν σαν να πλημμυρισα
ευτυχία.Μια ευτυχια που για μενα δεν ηταν δεδομενο οτι θα νιωσω.
Ειναι τρομερο να μη μπορεισ να χαρεις το παιδι σου,να το βλεπεις και να θελεις μονο να πεθανεις..!

---

---

Quote:

---

Originally posted by soft

Quote:

---

Originally posted by soft

Quote:

---

Originally posted by claire
η δική μου εμπειρία λέει πως τα φάρμακα σου αλλάζουν τον τρόπο σκέψης. ή καλύτερα σου αλλάζουν τον τρόπο που ερμηνεύεις κάποια ερεθίσματα, τουλάχιστον για όσο καιρό τα παίρνεις...

---

και η δικια μου,οτι δεν στην αλλαζουν αλλα τ καταστελλουν τις αρνητικες σκεψεις,και τις αδρανοποιουν,για να αλλαξουν \"αν μη τι αλλο \" δεν αλλαζουν αν δεν θελεις να τις αλλαξεις .
Αν ειναι δυνατον!!! να σου αλλαξουν τροπο σκεψεις τα φαρμακα .
ΑΝ ηταν ετσι απλα ΝΑ ΣΟΥ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΤΡΟΠΟ ΣΚΕΨΕΙΣ,ε με τοσα που πηρα εγω ,τωρα θα πρεπει να ημουν !!!!
Τι λεμε για να λεμε ??

Quote:

---

Originally posted by claire


επίσης, σε γενικές γραμμές είμαι κατά των φαρμάκων, αλλά υποστηρίζω πολύ τεχνικές που έχουν να κάνουν με την καλή κατάσταση του σώματος και βοηθάνε και την χημεία του (πχ. πιλάτες, γιόγκα, γυμναστική γενικά).

---

Στην τελικη οτι εχει βοηθησει τον καθενα ,το ακουω αλλα εδω μπερδευτικα λιγο ??
και αν θελεις και αναλυση εδω ειμαι να στην κανω
ΞΕρεις τι παει να πει καταθλιψη??
Εσυ οταν ειχες αντε και πιλατες γιογκα γυμναστικη
ΕΓΩ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥς 100 ΝΑ ΡΩΤΗΣΕΙς ΟΧΙ ΟΡΕΞΗ Γ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕς ,ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΟΡΕΞΗ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ
ΤΙ ΛΕΜΕ ??
\"Καλη κατασταση σωματος\" σε προστατευει απο να πεσεις απο τον γκρεμο?? ισα ισα κανεις και μεγαλυτερο αλμα αν εισαι σε καλη φυσικη κατασταση .Σε προστατευει να θεσεις τερμα στη ζωη σου??σε προστατευει απο τον ιδιο σου τον εαυτο?? Μαλλον δεν το εχω σημερα :(

---

---

δυστυχώς ξέρω. όπως ξέρω τι πάει να πει και κρίση πανικού και διαταραχή άγχους.

όταν είσαι στο πικ της μαυρίλας, όχι δεν μπορείς να πας για πιλάτες. όταν όμως βελτιωθείς με διάφορους τρόπους (και με φάρμακα, αν χρειαστεί!) επιλέγεις έναν τέτοιο τρόπο ζωής ΠΟΥ ΣΕ ΣΥΝΤΗΡΕΙ, σε κρατάει σε ισορροπία. χωρίς να χρειάζεται να παίρνεις φάρμακα για όλη σου τη ζωή!

ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω γιατί υποτιματε τόσο το υγιές σώμα. και ο εγκέφαλος με όλες τις λειτουργίες του, είναι κομάτι του σωματός σας. δεν υπάρχει ξεχωριστό πνέυμα, που κατοικεί μέσα στο σώμα...

τέσπα, ειλικρινά λυπάμαι αν για σένα δεν έχει δουλέψει τίποτα και δεν μπορείς να βελτιωθείς. προφανώς και είμαστε ακόμα πολύ μακριά από την θεραπεία των ψυχικών νόσων. :(

Quote:

---

Originally posted by soft

Quote:

---

Originally posted by Arsi

Quote:

---

Originally posted by claire
συμφωνώ άρσι, ότι είναι πολύπλευρο το θέμα και ο καθένας μας έχει κάτι στο μυαλό του συγκεκριμένο όταν σκέφτεται κατάθλιψη- πιθανόν τη δική του περίπτωση.

---

Έτσι νομίζω κι εγώ κρίνοντας απ\'τον εαυτό μου κι από όσα διάβασα στο θέμα.Ε και φυσιολογικό είναι εδώ που τα λέμε.
Είναι λίγο αόριστη η αναφορά στην κατάθλιψη(ειδικά με τόσες μορφές και διαβαθμίσεις που έχει),ακόμα και ίδιας μορφής κατάθλιψης να έχουν κάποια άτομα τη βιώνουν σε διαφορετικό βαθμό,ακόμα και συμπτώματα.
Δεν είναι π.χ. πυρετός που το λέμε και συννενοούμαστε αυτομάτως.

---

ενιωσα φοβο,ανασφαλεια,αποσυρση,α� �οκλεισμο,τρομο για το πριν και για το μετα , δεν ειμαι ,δεν υπαρχω, δεν ζω ,δεν αναπνεω,δεν ανοιγω παραθυρα δεν θελω φως,δεν θελω ανθρωπους διπλα μου,το σπιτι μου στην μποχα ,το ιδιο και γω,δεν σηκωνω τηλ,δεν τρωω, δεν βγαινω,δεν οδηγω,δεν ακουω μουσικη,δεν διαβαζω.
Και ενας θελω να μου πει ,οτι οταν τα αισθανονταν ολα αυτα πηγαινε και πιλατες γυμναστηριο?? γιατι μαλλον μιλαμε για αλλα πραγματα
Και γω μεσα στον πυρετο

---

ρε συ σοφτ, ειλικρινά ρε... οκ, ας πούμε ότι φταίω εγώ που δεν το έγραψα καλά, κι όχι εσύ.
το εξηγώ,λοιπόν καλύτερα.

δεν είπα ότι η γυμναστική θα είναι το φάρμακο τη στιγμή που θα είσαι στα χειρότερα σου. αλλά ότι προτιμώ μια τέτοια προσέγγιση, παρά την φαρμακοθεραπεία εφ\'όρου ζωής.

δεν είπα πουθενά, οκ, ας παίρνω μια ζωή το χαπάκι μου για να είμαι καλά. αλλά ότι ΑΦΟΥ έχεις δει τη βελτίωση με την όποια θεραπευτική αγωγή, μετά μπορείς να επιλέξεις ένα τρόπο ζωής που να βοηθάει να κρατιέσαι σε ισορροπία. ΚΑΙ ΝΑΙ η γυμναστικη βοηθάει ΤΡΕΛΑ.

και, οκ, σορυ που συμμετείχα στο θέμα, από τη στιγμή που είμαι της βιολογικής ερμηνείας.
στο άγχος και στα γενικά καλύτερα από εδώ και πέρα. :)

lucifer , ναι υπάρχει κατάθλιψη με παραισθήσεις.
από προσωπική εμπειρία το γνωρίζω και είναι άλλωστε σύμπτωμα της διπολικής διαταραχής.
εγώ ένιωθα πως με παρακολουθούσαν.
άλλοι ασθενεις έχουν ακουστικές ή οπτικες παραισθήσεις.

εγώ δεν απέκλεισα τους ψυχοκοινωνικούς παράγοντες.

αλλά η πρώτη ερώτηση μου ερώτηση σε αυτό το τόπικ ήταν : συμπεριλαβάνεται και η κλινική κατάθλιψη ?
και η απάντηση που πήρα ήταν του τύπου δεν γνωρίζω τι μου λες.
από ΄κει και πέρα έπρεπε να σταματήσω το διάλογο.
πιστεύω πως όταν μιλάς για κάτι οφείλεις να γωρίζεις πέντε πράγματα.
δεν προσπάθησα μόνο εγώ να πω αυτά τα πράγματα, αλλά και άλλα μέλη.
όπως είδα την κλερ την ειρωνευτήκανε κιόλας γιατί είπε ή κοπελα πως θα προτιμούσα να μην έπαιρνα φάρμακα και να έκανα γιόγκα.

και μάλλον τελικά επέμενα γιατί εμείς γνωρίζουμε για ποια καταθλιψη μιλάτε και γιατί τη θεωρειται χρήσιμη, αλλά δεν δέχεστε πως υπάρχουν και άλλες.

θα ήθελα πάντως να μου από τί πάσχεις, γιατί το μόνο που θυμάμαι από σένα ήταν που ρώταγες πώς θα καταφέρεις να μην χαλάς πολλά χρήματα σε ταξί.
και η ερώτηση μου είναι καθαρά από ενδιαφέρον.

άρκτε,

Κατ\' αρχήν με μπερδεύεις με κάποιο άλλο μέλος του forum. Δεν έχω ρωτήσει ποτέ πως να μη χαλάω πολλά χρήματα σε taxi. (Από ότι είδα στη λίστα με τα nick υπάρχει και lucifair100, δεν έχουμε σχέση, αν εννοείς αυτόν).

προφανώς δεν μπορώ να γνωρίζω και να έχω γνώμη για όλα τα είδη κατάθλιψης που υπάρχουν (είτε μιλάμε για γνώση από βιβλίο, είτε για γνώση από βιωματική εμπειρία).
sorry αν μίλησα για κάποια πράγματα από προσωπική εμπειρία και αυτό σε ενόχλησε.
όντως έχεις δίκιο για τις γενικεύσεις, κάλλιστα θα υπάρχουν και άλλα είδη με πιο ισχυρή τη βιολογική παράμετρο έναντι τις ψυχοκοινωνικής.

όσον αφορά την τελευταία σου ερώτηση, τώρα δεν νομίζω ότι πάσχω από κάτι. κάποια απλή κατάθλιψη θεωρώ ότι έχω περάσει στο παρελθόν (αλλα αρκετά παλιά)
επίσης έψαχνα πρόσφατα πληροφορίες για βελτίωση κοινωνικών σχέσεων. Γιατί κάτι δεν πήγαινε πολύ καλά με διάφορους κοντινούς μου, η τουλάχιστον εγώ δεν ήμουνα ευχαριστημένη.
Αυτά.

Quote:

---

Originally posted by lucifer
άρκτε,

Κατ\' αρχήν με μπερδεύεις με κάποιο άλλο μέλος του forum. Δεν έχω ρωτήσει ποτέ πως να μη χαλάω πολλά χρήματα σε taxi. (Από ότι είδα στη λίστα με τα nick υπάρχει και lucifair100, δεν έχουμε σχέση, αν εννοείς αυτόν).

προφανώς δεν μπορώ να γνωρίζω και να έχω γνώμη για όλα τα είδη κατάθλιψης που υπάρχουν (είτε μιλάμε για γνώση από βιβλίο, είτε για γνώση από βιωματική εμπειρία).
sorry αν μίλησα για κάποια πράγματα από προσωπική εμπειρία και αυτό σε ενόχλησε.
όντως έχεις δίκιο για τις γενικεύσεις, κάλλιστα θα υπάρχουν και άλλα είδη με πιο ισχυρή τη βιολογική παράμετρο έναντι τις ψυχοκοινωνικής.

όσον αφορά την τελευταία σου ερώτηση, τώρα δεν νομίζω ότι πάσχω από κάτι. κάποια απλή κατάθλιψη θεωρώ ότι έχω περάσει στο παρελθόν (αλλα αρκετά παλιά)
επίσης έψαχνα πρόσφατα πληροφορίες για βελτίωση κοινωνικών σχέσεων. Γιατί κάτι δεν πήγαινε πολύ καλά με διάφορους κοντινούς μου, η τουλάχιστον εγώ δεν ήμουνα ευχαριστημένη.
Αυτά.

---

ναι, σε μπέρδεψα με το άλλο μέλος.

δεν υπάρχει λόγος να μου ζητήσεις συγγνώμη.
ίσως να μην υπήρχε λόγος να ποστάρω εδώ από την αρχή.

μια συναισθηματική κατάθλιψη μπορείς να την εκμεταλευτείς θετικά ( όπως τη δική σου ).
σε περίπτωση κλινικής κατάθλιψης είναι πάρα πολύ δύσκολο να αποκομίσεις έστω και κάτι θετικό.
πρέπει να παλέψεις με χίλιους - δύο δαίμονες.
και για να μην σε κουράζω άλλο, θα σου πω ένα τελευταίο.
στη διπολική ένα από τα συμπτώματα είναι να καταφεύγεις στις ουσίες.
πριν 3 χρόνια περίπου ζήτησα από το ψυχίατρο μου να με βάλει σε πρόγραμμα.
μου απάντησε : μα δεν είσαι αλκοολική.
έπινα κάθε φορά που με έπιανε μανία ( είχα ανεβασμένη διάθεση ).
εγώ δεν το καταλάβαινα αυτό.

όπως δεν γνώριζα πως τόσα χρόνια έπασχα από μια ασθένεια και απέδιδα πολλές επιλογές μου στον χαρακτήρα μου.

Quote:

---

Originally posted by Paprika
Επίσης, το να αποδίδουμε αυτό που μας συμβαίνει στον εαυτό μας και στις συνθήκες μας φορτώνει με την ευθύνη από την οποία μας απαλλάσσει η βιολογική προσέγγιση.

---

υπάρχουν πράγματα που γιατρεύουν οι προσευχές και πράγματα που δεν τα γιατρεύουν. για τι από τα δύο μιλάμε;

Quote:

---

Originally posted by researcher

Quote:

---

Originally posted by eimaiok


όντως αυτό είναι ένα κολπάκι που ξεκίνησα να το κάνω τώρα τελευταία από μόνη μου αυτόματα και δεν έχω αυτή τη σκοτεινιά που με έπιανε πριν απλά σκεφτομαι κατευθείαν πράγματα που μου δίνουν χαρά. Αυτό το είναι ε-βιβλίο μπορώ να τ βρω στο νετ?

---

ειναι βιβλιο

andrew solomon

λεγεται ο συγγραφευς

ωσοσο ειναι καπως βαρυ

μεγαλο και αρκετα επισημονοπεριγραφικο με τροπο που εμενα μ αρεσει βεβαια

ειμαι φαν

σου ευχομαι να το βρεις και on line
αλλα δεν ξερω καθολου να σε καθοδηγησω


παντως η συγκεκριμενη ιδεα που και συ λες ακολουθησες αφ εαυτου


φαινεται να βοηθα πολυ!

---

θα προσπαθήσω να το βρω είτε έτσι είτε αλλιώς...σε ευχαριστώ παντως.

Θα ήθελα να διευκρινήσω κάτι προς αποφυγή παρεξηγήσεων...όλα αυτά τα βοηθήματα μπορούν έυκολα να εφαρμοστούν από τη στιγμή που έχει αρχίσει ξεκουράζεται το μυαλό από τις μαύρες σκέψεις και έχει χώρο και για τις θετικές.
Ποιό πριν ούτε συζήτηση για θετικές σκέψεις και φυσικά για συγκέντρωση στο να διαβασει κάποιος ένα βιβλίο.

Quote:

---

Originally posted by researcher


ειναι χρησιμη η καταθλιψη?

---

και τώρα που το συνηδητοποιώ εσύ είσαι που προκάλεσες όλο αυτό το χαμό...με μιά ερώτηση. :D

Υπαρξιακή θα την χαρακτήριζα κιόλας γιατί αποδείχτηκε τελικά ότι υπάρχουν πολλές απαντήσεις αλλά κανείς δε μπορεί να το αποδείξει.


Για το λόγο αυτό σε συμβουλέυω να εφαρμόσεις αυτό κολπάκι που λέγαμε....άσε επιτέλους τη σκέψη να κυλήσει και μη κολάς εκεί!!!:D:D


Με διάθεση αστειυτική το λέω πάντα

Quote:

---

Originally posted by soft
Γιατι δεν μπορουμε να μιλαμε ετσι ??
Γιατι να μενω στις εννοιες των λεξεων ??

---

Εγώ προσωπικά κόλησα soft γιατί διάβαζα κάτι σχετικά με τη θετική πλευρά της κατάθλιψης,πως είναι μια εμπειρία που σε προχωράει και τα σχετικά
κι όλα αυτά με ένα γενικόλογο τρόπο σαν να είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες.
Κ σε κάποιες περιπτώσεις καταθλίψεων είναι βαρύ και άδικο να κουβαλάει ο πάσχων τέτοιο φορτίο,ότι είναι στο χέρι του να βγει με τον τρόπο ζωής του και τη σκέψη του πράγμα που δεν ισχύει και χρειάζεται οπωσδήποτε φαρμακευτική θεραπεία και αποδοχή της ασθένειας του ώστε να μπορέσει να την αντιμετωπίσει.
Κάποιος μπορεί να πάσχει από χρόνια κατάθλιψη π.χ.διπολική πως μπορεί να μην αφηνιάσει ακούγοντας για τη χρησιμότητα της κατάθλιψης.Άλλο αποδοχή και συμβίωση κι άλλο χρησιμότητα.
Και εντάξει αν κατέθετε καθένας την προσωπική του εμπειρία μένοντας σ\'αυτήν χωρίς συμπεράσματα γενικά για την κατάθλιψη οκ,αλλά νομίζω πως έγιναν συγχύσεις(και για να είμαι ειλικρινής αυτή η εντύπωση μου δόθηκε χωρίς να θυμάμαι αυτή τη στιγμή ποιος-ποια κ δεν παίζει κ ρόλο)

Οπότε πιστεύω πως ένας διαχωρισμός ήταν χρήσιμος.

researcher, τί θέλεις να πεις με το \" επισημονοπεριγραφικο \" ?

Quote:

---

Originally posted by arktos
researcher, τί θέλεις να πεις με το \" επισημονοπεριγραφικο \" ?

---

χμμμ....καπως αυτο....
εχει φοβερα πολλες επιστημονικες ερευνες μεσα και τις περιγραφει καθολου κουραστικα


βαζοντας προσωπικες εμπειρειες ανθρωπων που γνωρισε και εψαξε


γι αυτους

παιδια ειχα γραψει πολυ μεγαλο κειμενο και σβηστηκε

εαν μεσα απο δικα μου λογια


υποτιμηθηκε η σοβαροτητα της εμπειρειας καποιου ζητω ειλικρινα συγγνωμη


σε καμια περιπτωση δε θα ηθελα να κανω κατι τετοιο


ετσι διευκρινιστικα....


δεν θα ηθελα να νιωσει καποιος πληγωμενος η υποτιμημενος απο τα συγκεκριμενα ποστ

Quote:

---

Originally posted by Arsi

---

Εγώ προσωπικά κόλησα soft γιατί διάβαζα κάτι σχετικά με τη θετική πλευρά της κατάθλιψης,πως είναι μια εμπειρία που σε προχωράει και τα σχετικά
κι όλα αυτά με ένα γενικόλογο τρόπο σαν να είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες.


Κ σε κάποιες περιπτώσεις καταθλίψεων είναι βαρύ και άδικο να κουβαλάει ο πάσχων τέτοιο φορτίο,


και σε ποιές περιπτώσεις είναι δίκαιο αυτό το φορτίο?????


ότι είναι στο χέρι του να βγει με τον τρόπο ζωής του και τη σκέψη του πράγμα που δεν ισχύει


[color=Blue]δλδ κάποιος που ξέρει οτι πάσχει από κάτι, να περιμένει να γιατρευτεί από μόνος του???? δε πρέπει να κινητοποιηθεί?[/Textcolor]



και χρειάζεται οπωσδήποτε φαρμακευτική θεραπεία και αποδοχή της ασθένειας του ώστε να μπορέσει να την αντιμετωπίσει.

εδώ θα συμφωνήσω απόλυτα


Κάποιος μπορεί να πάσχει από χρόνια κατάθλιψη π.χ.διπολική πως μπορεί να μην αφηνιάσει ακούγοντας για τη χρησιμότητα της κατάθλιψης.Άλλο αποδοχή και συμβίωση κι άλλο χρησιμότητα.


για μένα αποδοχή σημαίνει ότι: κάθησα στο ίδίο τραπέζι με κάτι που με βαραίνει τόσο και με ενοχλεί σε απίστευτο σημείο, αλλά κατάφερα να το βάλω να καθήσει απέναντί μου και όχι πάνω μου.Έτσι πέτυχα να το κοιτάξω στα μάτια γιατί αν καθόταν πανω μου δε θα κατάφερνα τίποτα.Και από δω και στο εξής αυτό το κάτι υπάρχει (απένατί μου) αλλά δε με βαραίνει, αντίθετα με ενεργοποιεί στο να αντιδράω σε οτιδήποτε δε μου αρέσει. Αυτή είναι η μεγαλύτερη χρησημότητα που θα μπορούσε να μου δώσει αυτό το κάτι.




Και εντάξει αν κατέθετε καθένας την προσωπική του εμπειρία μένοντας σ\'αυτήν χωρίς συμπεράσματα γενικά για την κατάθλιψη οκ,αλλά νομίζω πως έγιναν συγχύσεις(και για να είμαι ειλικρινής αυτή η εντύπωση μου δόθηκε χωρίς να θυμάμαι αυτή τη στιγμή ποιος-ποια κ δεν παίζει κ ρόλο)


δεν νομίζω να είχε νόημα μια συζήτηση χωρίς συμπεράσματα,εξάλλου αυτή η ερώτηση ζητάει να πούμε τα συμπεράσματά μας μέσω των εμπειριών μας ή κάνω λάθος?

Οπότε πιστεύω πως ένας διαχωρισμός ήταν χρήσιμος.
[/quote]




Ποτέ δε ρώτησα τι είδους κατάθλιψη είχα.Δε με ενδιέφερε άλλωστε μιά ορολογία ή ένας επιστημονικός όρος, αυτό που με ενδιέφερε ήταν να ξεφύγω από την κατάσταση στην οποία βρισκόμουν γιατί δεν άντεχα αλλο...και τα φαρμακάκια μου πήρα και κακό στον εαυτό μου πήγα να κάνω...

eimaiok


γενικα πολυ ωραιες διευκρινισεις


και πολυ μεστες οψεις κατ εμε

μπραβο σου!

Quote:

---

Originally posted by eimaiok

Quote:

---

Originally posted by Arsi

---

Εγώ προσωπικά κόλησα soft γιατί διάβαζα κάτι σχετικά με τη θετική πλευρά της κατάθλιψης,πως είναι μια εμπειρία που σε προχωράει και τα σχετικά
κι όλα αυτά με ένα γενικόλογο τρόπο σαν να είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες.


Κ σε κάποιες περιπτώσεις καταθλίψεων είναι βαρύ και άδικο να κουβαλάει ο πάσχων τέτοιο φορτίο,


και σε ποιές περιπτώσεις είναι δίκαιο αυτό το φορτίο?????


ότι είναι στο χέρι του να βγει με τον τρόπο ζωής του και τη σκέψη του πράγμα που δεν ισχύει


[color=Blue]δλδ κάποιος που ξέρει οτι πάσχει από κάτι, να περιμένει να γιατρευτεί από μόνος του???? δε πρέπει να κινητοποιηθεί?[/Textcolor]



και χρειάζεται οπωσδήποτε φαρμακευτική θεραπεία και αποδοχή της ασθένειας του ώστε να μπορέσει να την αντιμετωπίσει.

εδώ θα συμφωνήσω απόλυτα


Κάποιος μπορεί να πάσχει από χρόνια κατάθλιψη π.χ.διπολική πως μπορεί να μην αφηνιάσει ακούγοντας για τη χρησιμότητα της κατάθλιψης.Άλλο αποδοχή και συμβίωση κι άλλο χρησιμότητα.


για μένα αποδοχή σημαίνει ότι: κάθησα στο ίδίο τραπέζι με κάτι που με βαραίνει τόσο και με ενοχλεί σε απίστευτο σημείο, αλλά κατάφερα να το βάλω να καθήσει απέναντί μου και όχι πάνω μου.Έτσι πέτυχα να το κοιτάξω στα μάτια γιατί αν καθόταν πανω μου δε θα κατάφερνα τίποτα.Και από δω και στο εξής αυτό το κάτι υπάρχει (απένατί μου) αλλά δε με βαραίνει, αντίθετα με ενεργοποιεί στο να αντιδράω σε οτιδήποτε δε μου αρέσει. Αυτή είναι η μεγαλύτερη χρησημότητα που θα μπορούσε να μου δώσει αυτό το κάτι.




Και εντάξει αν κατέθετε καθένας την προσωπική του εμπειρία μένοντας σ\'αυτήν χωρίς συμπεράσματα γενικά για την κατάθλιψη οκ,αλλά νομίζω πως έγιναν συγχύσεις(και για να είμαι ειλικρινής αυτή η εντύπωση μου δόθηκε χωρίς να θυμάμαι αυτή τη στιγμή ποιος-ποια κ δεν παίζει κ ρόλο)


δεν νομίζω να είχε νόημα μια συζήτηση χωρίς συμπεράσματα,εξάλλου αυτή η ερώτηση ζητάει να πούμε τα συμπεράσματά μας μέσω των εμπειριών μας ή κάνω λάθος?

Οπότε πιστεύω πως ένας διαχωρισμός ήταν χρήσιμος.

---

Ποτέ δε ρώτησα τι είδους κατάθλιψη είχα.Δε με ενδιέφερε άλλωστε μιά ορολογία ή ένας επιστημονικός όρος, αυτό που με ενδιέφερε ήταν να ξεφύγω από την κατάσταση στην οποία βρισκόμουν γιατί δεν άντεχα αλλο...και τα φαρμακάκια μου πήρα και κακό στον εαυτό μου πήγα να κάνω... [/quote]



eimaiok, φυσικά και θα βάλεις απέναντι σου αυτό που σε βαραίνει ( την κατάθλιψη ).για να το κοιτάξεις στα μάτια, άρα για το γνωρίσεις.
τότε γιατί δεν θέλεις να μάθεις τί είδους κατάθλιψη έχεις ?
πώς θα αναγνωρίσεις τα συμπτώματα για την επόμενη φορά?

τέλος δεν χρειάζεται να πάθεις κατάθλιψη για να μάθεις να ενεργοποιείσαι απέναντι σε ό,τι δεν σου αρέσει.
εμένα δεν μου χρειάστηκε ποτέ, τουλάχιστον.
από παιδί το θυμάμαι.

Quote:

---

Originally posted by arktos


eimaiok, φυσικά και θα βάλεις απέναντι σου αυτό που σε βαραίνει ( την κατάθλιψη ).για να το κοιτάξεις στα μάτια, άρα για το γνωρίσεις.
τότε γιατί δεν θέλεις να μάθεις τί είδους κατάθλιψη έχεις ?
πώς θα αναγνωρίσεις τα συμπτώματα για την επόμενη φορά?

τέλος δεν χρειάζεται να πάθεις κατάθλιψη για να μάθεις να ενεργοποιείσαι απέναντι σε ό,τι δεν σου αρέσει.
εμένα δεν μου χρειάστηκε ποτέ, τουλάχιστον.
από παιδί το θυμάμαι.

---

Στην αρχή δε ρώτησα… γιατί δεν είχα χρόνο να ρωτήσω!!! Το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να βρω μια όαση ανάσας γιατί πνιγόμουν και ο σκοπός της ζωής μου ήταν αυτός.
Κατά τη διάρκεια της θεραπείας μου όμως είχα την περιέργεια να ρωτήσω αλλά φοβόμουν γιατί ήμουν ευάλωτη σε κάθε λέξη σε κάθε σκέψη και νόμιζα ότι αν μου έλεγε τι είδους κατάθλιψη έχω θα με έπαιρνε από κάτω. Θα στεκόμουν στην επιστημονική ανάλυση(που συνήθως είναι δυσνόητες και μπερδεμένες) χωρίς να έβλεπα την ουσία.
Και εδώ θέλω να πω ότι ναι υπάρχουν διαφορετικών ειδών καταθλίψεων επιστημονικά πάντα για να μπορούν οι ειδικοί να μιλήσουν με την επιστήμη και αυτό λίγο αφορά τους ασθενείς.
Έχω ξεχωρίσει κι εγώ την κατάθλιψη σε διάφορα είδη και να σας πως πόσα είναι?
Είναι τόσες όσοι και οι ασθενείς. Κάθε κατάθλιψη είναι ξεχωριστή για τον καθένα που όμως έχουν παρεμφερή συμπτώματα…οπότε όταν με το παραμικρό νιώσω πάλι ότι κάτι δεν πάει καλά θα τρέξω.


ARKTOS κι όμως για μένα αυτό ήταν ένα από τα μεγαλύτερα αγκάθια που με οδήγησε στην κατάθλιψη δεν έλεγα όχι σε κανέναν, από παιδί ικανοποιούσα πάντα τους άλλους χωρίς να φροντίζω τις δικές μου ανάγκες. Και μου πήρε χρόνια να το καταλάβω αυτό.

Quote:

---

Originally posted by eimaiok
ARKTOS κι όμως για μένα αυτό ήταν ένα από τα μεγαλύτερα αγκάθια που με οδήγησε στην κατάθλιψη δεν έλεγα όχι σε κανέναν, από παιδί ικανοποιούσα πάντα τους άλλους χωρίς να φροντίζω τις δικές μου ανάγκες. Και μου πήρε χρόνια να το καταλάβω αυτό.

---

Σε αυτά που λες έχεις πολύ δίκιο eimaiok...Και μερικές φορές δεν είναι μόνο ότι παίρνει χρόνια να το καταλάβει κανείς αυτό, αλλά ότι οι συνέπειες δεν μοιάζουν να είναι τόσο σοβαρές. Οπότε, ενεργοποιείσαι μόνο όταν συνειδητοποιήσεις που σε οδήγησε η συνήθεια να αφήνεις στην άκρη τις ανάγκες σου.

Όσο για το βιολογικό-ψυχοκοινωνικό που τέθηκε στο θέμα εδώ, νομίζω απλά ότι καμιά μονοδιάστατη προσέγγιση δεν μπορεί να βοηθήσει, ειδικά αν αναφέρεται σαν \'αιτία\'.

Quote:

---

Originally posted by eimaiok


ARKTOS κι όμως για μένα αυτό ήταν ένα από τα μεγαλύτερα αγκάθια που με οδήγησε στην κατάθλιψη δεν έλεγα όχι σε κανέναν, από παιδί ικανοποιούσα πάντα τους άλλους χωρίς να φροντίζω τις δικές μου ανάγκες. Και μου πήρε χρόνια να το καταλάβω αυτό.

---

Μοιαζει τοσο αθωο αυτο κ τοσο μικρο, κι ομως ειναι τοσο σημαντικο σε μια πορεια ζωης, που μοιαζει να μην ειναι η ζωη που τελικα σε αντιπροσωπευει κ σε αφορα....

Φανταζομαι ποσο σε βοηθησε η διαπιστωση αυτη, να καταλαβεις κ να καταννοησεις τον τροπο που λειτουργεις.

Οπως κ να χει, μπραβο σου που συνειδητοποιησες κατι τετοιο. Δεν ειναι δεδομενο οτι στην πορεια της ζωης μας, βλεπουμε τον τροπο συμπεριφορας μας ή σημαντικα στοιχεια του. Παντως νομιζω πώς καθε τετοια παρατηρηση, μας φερνει πιο κοντα σ αυτο που ειμαστε.

Quote:

---

Originally posted by claire
όταν είσαι στο πικ της μαυρίλας, όχι δεν μπορείς να πας για πιλάτες. όταν όμως βελτιωθείς με διάφορους τρόπους (και με φάρμακα, αν χρειαστεί!) επιλέγεις έναν τέτοιο τρόπο ζωής ΠΟΥ ΣΕ ΣΥΝΤΗΡΕΙ, σε κρατάει σε ισορροπία. χωρίς να χρειάζεται να παίρνεις φάρμακα για όλη σου τη ζωή!

---

Ο ιδιος ανθρωπος σε ολη τη διαρκεια της ζωης του δεν μπορει να συντηρηθει με τον ιδιο τροπο. Οποτε η γυμναστικη μπορει να βοηθαει καποτε, να μας κραταει σε ενα επιπεδο. Να βοηθησει το σωμα αρα και εμας. Οχι ομως αντικαθιστωντας τα φαρμακα. Ειναι αλλες οι φορες που τα φαρμακα ειναι απαραιτητα και αλλες οχι. Δεν ειναι δυνατον λοιπον, οταν ειναι απαραιτητο το φαρμακο, να συγκρινουμε το απαραιτητο με το επικουρικο.

Quote:

---

Originally posted by claire
ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω γιατί υποτιματε τόσο το υγιές σώμα. και ο εγκέφαλος με όλες τις λειτουργίες του, είναι κομάτι του σωματός σας. δεν υπάρχει ξεχωριστό πνέυμα, που κατοικεί μέσα στο σώμα...

---

Δεν νομιζω να υποτιμηθηκε το υγιες σωμα κ η συμβολη του στην καλη μας ψυχικη κατασταση. Ειναι ομως φορες, οπως υποθετω γνωριζεις κ εσυ που δεν μπορει το σωμα, οπως δεν μπορει κ η ψυχη μας. Που θελει ξεκουραση το σωμα, οπως κ η ψυχη μας. Που θελει να μην πιεστει το σωμα, οπως κ η ψυχη μας. Κι αν το ακουμε το σωμα μας τοτε τα πραγματα, μπορουν πραγματι να πανε πολυ καλυτερα.

Quote:

---

Originally posted by claireτέσπα, ειλικρινά λυπάμαι αν για σένα δεν έχει δουλέψει τίποτα και δεν μπορείς να βελτιωθείς. προφανώς και είμαστε ακόμα πολύ μακριά από την θεραπεία των ψυχικών νόσων. :(

---

Δεν ειδα να ειπωθηκε καπου απο την soft οτι δεν δουλεψε τιποτα και δεν βελτιωθηκε. Καποιες φορες ομως οι δικοι μας δρομοι βελτιωσης δεν συναντιουνται ποτε με τους δρομους βελτιωσης αλλων.

καλά σοφία, βαριέμαι τώρα να διαφωνήσω και να ψάχνω να βρω ποιος είπε τι... αλλά γενικά υπήρχε μια γραμμή του τύπου \"τα φάρμακα σκατά, η γιόγκα σκατά, όλα σκατά και για να τα λέτε αυτά απλά δεν ξέρετε τι λέτε\"

κατά τα άλλα, το μόνο που είναι σίγουρο και το έχουμε πει από την αρχή είναι ότι ο καθένας μιλάει με βάση τις δικές του εμπειρίες και το τι δούλεψε σε αυτόν.

επίσης είμαστε οφτόπικ, μιας και το θέμα είναι αν η κατάθλιψη είναι χρήσιμη. εγώ είπα την αποψή μου (ότι δεν είναι) δεν έχω να προσφέρω κάτι άλλο στο τόπικ αυτό (οπότε αν μου γράψεις κάτι και δεν σου απαντήσω, δεν είναι επειδή σε γράφω, αλλά επειδή δεν βλέπω νόημα στο να το κάνω.)

Quote:

---

Originally posted by claire
καλά σοφία, βαριέμαι τώρα να διαφωνήσω και να ψάχνω να βρω ποιος είπε τι...

---

δεν νομιζω να στο ζητησε κανεις. Απο τη στιγμη που βαριεσαι κακως μπηκες κ στη διαδικασια να απαντησεις.

Σαφως κ ο καθενας μιλαει για τις εμπειριες του.

Οσο για το αν ειμαστε εκτος ή εντος θεματος, εγω νομιζω πώς ειμαστε στο ζουμι του θεματος οταν μιλαμε για το πώς βιωσε κανεις την καταθλιψη του κ πώς ειδε οτι βοηθηθηκε ή οχι..

Quote:

---

Originally posted by eimaiok
Στην αρχή δε ρώτησα… γιατί δεν είχα χρόνο να ρωτήσω!!! Το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να βρω μια όαση ανάσας γιατί πνιγόμουν και ο σκοπός της ζωής μου ήταν αυτός.
Κατά τη διάρκεια της θεραπείας μου όμως είχα την περιέργεια να ρωτήσω αλλά φοβόμουν γιατί ήμουν ευάλωτη σε κάθε λέξη σε κάθε σκέψη και νόμιζα ότι αν μου έλεγε τι είδους κατάθλιψη έχω θα με έπαιρνε από κάτω. Θα στεκόμουν στην επιστημονική ανάλυση(που συνήθως είναι δυσνόητες και μπερδεμένες) χωρίς να έβλεπα την ουσία.

---

Καμια φορα, εχει μεγαλυτερη σημασια να μπορεις να διαβασεις και να αναγνωριζεις τα σημαδια που σου δινει ο ιδιος σου ο εαυτος. Κι αυτο ειναι κ το πιο αξιοπιστο σημαδι προστασιας και φροντιδας. Κ πιο χρησιμο απο ολες τις επιστημονικες αναλυσεις που θα μπορουσες να διαβαζεις.

στο βιβλιο που διαβαζω


μια κοπελα λεει:


στο ζενιθ της καταθλιψης μου εαν καποιος μου ελεγε πως ολο αυτο που περναω εχει χρησιμοτητα θα τον χαστουκιζα. στην πορεια ομως ανακαλυψα πως ακριβως δημιουργηθηκε αυτο ποια ειμαι εγω μεσα σ αυτο και μπορω να μιληω και για καρπους της καταθλιψης. Ξερω πια που ειμαι ποια ειμαι που λειτουργω και που με χανω.


μαλλον συμφωνει με τη δικη μου εμπειρεια


και ξαναλεω δεν ειναι απαραιτητο να συμφωνει με ολων των ανθρωπων του φορουμ την εμπειρεια

απλα ισως μου ειναι δυσκολο να διαχειριστω καποιο θυμο που βγαινει σε καποια ποστ και το λεω εκ των προτερων

φυσικα οι ανθρωποι που θυμωνουν μπορουν να συνεχισουν να γραφουν και το πως θα το διαχειριστω ειναι δικο μου θεμα οσο δυσκολο και αν μου ειναι με εμπιστευομαι

ισως βεβαια να μην καλουμαι να διαχειριστω και τιποτα στην προκειμενη...


απλα να ειμαι λιγο κουρασμενη :)

Θα συμφωνησω πως αλλο πραγμα η συναισθηματικη, αλλο η κλινικη καταθλιψη. Κατα τη γνωμη μου καλο θα ηταν να αναγνωριζουμε καμια φορα και καμια διακριση μεταξυ καταστασεων, εστω κι αν δεν αφορα αμεσα την περιπτωση τη δικη μας η δικων μας ανθρωπων.

Ετσι, αν και η δικη μου καταθλιψη ηταν συναισθηματικη και χρονια, θα ξεκινησω λεγοντας πως δεν θα μου ηταν και πολυ χρησιμη αν βασιζοταν σε οργανικα κυριως αιτια. Αν πχ ημουν καθηλωμενος και ψυχικα πολυτραυματιας για μερες, εβδομαδες η και μηνες κλαιγοντας ασταματητα, αν αυτο ειχε συμβει απροειδοποιητα χωρις οι συνθηκες η το παρελθον να το προμηνυουν, αν περιμενα απεγνωσμενα να πιασουν τα φαρμακα και οι γιατροι αναρωτιωντουσαν μηπως τελικα θα χρειαζομουν κατι πιο βαρυ, οχι δεν πιστευω οτι θα μου ειχε χρησιμεψει και πολυ σαν εμπειρια.

Τωρα στην μορφη που εγω τη βιωσα, μου ηταν παρα πολυ χρησιμη. Με απομακρυνε απο κακοηθεις ανθρωπους και προβληματικες καταστασεις, με αναγκασε αν δεχτω πως κατι δεν παει καλα με εμενα τον ιδιο, με εφερε σε επαφη με ψυχικο υλικο πρωτογνωρο και λειτουργησε σαν μεγας ψυχικος επιδεσμος, σαν κουκουλι απο συναισθηματα - προστατευτικος οσο και περιοριστικος (αλλα και αυτοκαταστροφικος). Η μεγαλυτερη ομως χρησιμοτητα ηταν η εμμεση παρακληση στους ακυρους της ζωης μου να παν να τον επιουνε: τοτε που δεν μπορουσα να τους το πω ο ιδιος. Κατι που θα μου λειψει αλλωστε ειναι οι αντιδρασεις του κοσμου στα συμπτωματα της καταθλιψης μου (ασχετα αν τα αναγνωριζαν, αφου εγω δεν τους το ελεγα ποτε) - αμηχανια, αυθαιρετα συμπερασματα για τον χαρακτηρα μου, επιβολη-επιθεση θετικης ενεργειας κλπ. Βασικα ειναι τοξικη προς την αναισθησια η καταθλιψη, αλλα και προς την επιλεκτικη ευαισθητοποιηση.

Αλλωστε ενα απο τα πιο βασικα μαθηματα που μου εδωσε η καταθλιψη μου ηταν η συνειδητοποιηση ακριβως οτι η επιλεκτικη ευαισθητοποιηση ειναι ενα φαινομενο πιο συχνο απο την επιμερους αναισθησια: τα λιγα ατομα που εδειξαν πραγματικη κατανοηση για το προβλημα μου ηταν κυριως ατομα που βιωναν οι ιδιοι την καταθλιψη εκεινη την περιοδο. Ειτε επροκειτο για αγνοια μαζι με αδυναμια ή ελλειψη θελησης για ενημερωση, ειτε για εμμεσες κατηγοριες οτι ειχα την εκνευριστικη καταθλιψη μου επειδη το ηθελα, μου κατεστη σαφες οτι σε ολους τους χωρους που αναζητησα υποστηριξη, οποιος ειναι εξω απ\' τον χορο πολλα τραγουδια ξερει (και ισως ακομη περισσοτερα ποστ να εχει κανει.)