Printable View
Δεν ξερω πως το αντεχετε αυτο το πραγμα ολοι εσεις που το περνατε.. Δεν ξερω ποσο καιρο θα κανει να απαλυνει.. Μεχρι προσφατα ενιωθα οτι ο πατερας μου ειναι εδω σαν πνευμα, οτι δεν εχει φυγει, τωρα πια νομιζω οτι το μονο που υπαρχει απο αυτον ειναι οι αναμνησεις μου, και το γονιδιο του.. Ολα τα αλλα παφ γινανε αερας...
Σάββα μου καλημέρα.:)
Το καταλαβαίνω ρε συ, όντως κάηκες και σου βγαίνει σε υπερπροστατευτικότητα. Μη φοβάσαι κι αυτό θα το ξεπεράσεις εν καιρώ. Δεν ήταν λίγο μάτια μου, κάποιες αλλαγές από τέτοια περιπέτεια συναισθηματική θα τις έχετε, τον πρώτο καιρό όλοι σας δεν θα είστε τα σύμβολα της μη υπερβολής. Δεν πειράζει, θα φτιάξει, θα προσαρμοστείτε και τότε θα γυρίσετε και στο μέτρο που μπορεί να χάνεται προσωρινά.
Περαστικά στο μαναράκι το μικράκι σου, είναι στο πρόγραμμα κι αυτά, το ξέρεις. Αν δεν έχει όρεξη όσο πριν δεν πειράζει, όσο να παίρνει υγρά που χρειάζεται. Δεν ξέρω τι σύστησε ο γιατρός, υπάρχουν όμως στα φαρμακεία αμπούλες για εξισορρόπηση/επαναπλήρωση ηλεκτρολυτών, κάποια διαλύματα, τα Almora, αν χρειαστεί ρώτα τον γιατρό, στα δικά μου έδινε τέτοιες όταν περνάγαν γαστρεντερίτιδες. Είναι η εποχή τους η άνοιξη. Ανάπαυση και αναμονή. Να πλένει τα χεράκια του, ας χρησιμοποιεί άλλη πετσετούλα για λίγες μέρες,προσωπική του. Tσαγάκι και κόκα κόλα, που άλλες φορές είμαστε πιο αυστηροί στην κατανάλωσή της, σε τέτοιες περιπτώσεις βοηθά. Αλλά με φρυγανούλες, όχι σκέτα όσο γίνεται, μη στέκονται σε άδειο βλεννογόνο.
Και να δακρύζεις, δεν ενοχλείς μάτια μου κανέναν, γιατί είναι ενόχληση κάτι τόσο ανθρώπινο σ΄αυτό που ζείτε? Και να κλαις όσο θες και όταν σου'ρχεται, να μη σε καταπιέζεις, να σε αφήνεις να φεύγει από μέσα σου το φορτίο που συσσωρεύεται.
Δεν πειράζει που κοιμάσαι με τα παιδιά, είστε παρηγοριά και δύναμη ο ένας για τον άλλον, αντλείτε παρουσία, στοργή και ζεστασιά. Όταν νιώσεις έτοιμος και νιώσουν θα γυρίσετε στις παλιότερες θέσεις σας. Κάθε κατεργάρης στην κλίνη του που λένε, σου κάνω και αστεία τρομάρα μου, ελπίζω να μην παρεξηγείς.
Τα παιδιά γύρισαν στο πρόγραμμά τους, έχουν εξετάσεις αυτή την περίοδο, έτσι δεν είναι? Τους κάνει καλό Σάββα νομίζω η ρουτίνα, ενίσχυσε το γυρισμό τους σ' αυτήν με τον τρόπο που εσύ διαισθητικά σαν γονιός ξέρεις καλύτερα να κάνεις.
Σε φιλώ, να έχετε όλοι σας μια καλή μέρα. Και μίλα μας όποτε το έχεις ανάγκη, ξέρεις εσύ πότε, εμείς εδώ βρισκόμαστε, θέλουμε να ξέρουμε πως τα πάτε, αν είστε καλά, να μαθαίνουμε νέα σας, δεν πιέζουμε, όποτε και όπως το θέλεις.
Σαββα καλησπερα και απο εμενα
Ειδα οτι ο μικρος σου περασε ιωση. Περαστικα του
Εσυ τουλαχιστον νοιαστηκες και εφερες τον γιατρο 3 φορες.
Εμενα ανεβασε 39 πυρετο Πεμπτη βραδυ και Σαββατο ειχα τα σαραντα.
Δεν πολυεδωσα σημασια, σκεφτομουν μονο το χαμο του Τακη. μεχρι και πατατακια του εδωσα! Αποτελεσμα? Περασε 3 βδομαδες με την γαστρεντεριτιδα, 3 χρονων και εγω γεματη τυψεις που δεν τον φροντισα απο την αρχη.
Σαββα ειναι δυσκολο να πρεπει να αναπληρωσεις το δικο σου κενο και των παιδιων ταυτοχρονα.
Δεν εχω λυσεις να σου δωσω. Μονο οτι καθε μερα που περναει το κανει να φαινεται συνηθεια πια. Σαν να το κανεις χρονια.Ο Νικολας μετα απο 3 μηνες ακομα καθε βραδυ μου λεει οτι αυριο θα ερθει ο μπαμπας απο τη δουλεια και θα τον παει στο JUMBO.
Και εμεις κοιμομαστε αγκαλια. Η μυρωδια του και η παρουσια του μικρου στο κρεββατι με ηρεμει και με αποκοιμιζει, να μην σκεφτομαι, να μην θυμαμαι.
Δεν ειναι τιποτα το ιδιο Σαββα, και τιποτα δεν θα ξαναγινει οπως πριν. Ομως το ξερεις και εσυ, το ξερω και εγω οτι πρεπει να μαθουμε να ζουμε χωρις εκεινους που γεμιζαν τη ζωη μας μεχρι χθες με αλλα νοηματα και εδιναν φως και δυναμη σε εμας και τους γυρω μας. Το κενο δεν αναπληρωνεται, απλα πρεπει να μαθουμε να ζουμε με αυτο το κενο και να ποναμε καθε μερα λιγο λιγοτερο. Και εσυ εγινες μανα και πατερας και εγω και η νατασσα και το κατερινακι την ιδια σχεδον χρονικη στιγμη.
Σαββα κρατα τα παιδια σου κοντα σου και ασε τη θεια να μεινει θεια και τους παππουδες και τις γιαγιαδες να κρατησουν τους προτερους ρολους τους. Κανεις δεν μπορει να γινει ξανα μανα για αυτα τα παιδια. Ειναι σημαντικο για σενα και για εκεινα να νιωσουν την παρουσια της και την απουσια της απο τη ζωη τους να θυμουνται την γλυκα της και τις ευαισθησιες της, το νοιαξιμο της, το μαλωμα της και να μην προσπαθησει κανεις να παρει τη θεση της και το ρολο της. Κρατα την ζωντανη μεσα απο τις αναμνησεις σας και προς Θεου μην αφησεις τα παιδια να εξιδανικευσουν καταστασεις, αυτο συμβαινει συχνα οταν καποιος αγαπημενος μαςφευγει απο κοντα μας.
Σε σκεφτομαι και νιωθω κοντα σου
Καλη δυναμη για αλλη μια φορα
Καλησπέρα Σάββα, πώς είστε; Σας πέρασε η ίωση; Καλό βράδυ σας εύχομαι...
saab ? τι απεγινες?
Σαββα εισαι καλα; πως τα πας; εχεις εξαφανιστει; πως αντιμετωπιζεις την ολη κατασταση και καθημερινοτα.
Σε σκεφτομαι πολυ και εσενα και τα παιδια
συλλυπητηρια.καλη δυναμη και ευχομαι η ζωη να ναι πιο ομαλη οσο μπορει να γινει απο εδω και περα.απλα ντρεπομαι που το λεω τρομαξα και αγχωθηκα με αυτην την αρρωστεια τωρα......
Σαββα, αδειασε το γραμματοκιβωτιο σου, για να μπορω να στειλω!!
Κουράγιο Σάββα.. προσευχόμαστε όλοι.... δυστυχώς ο θάνατος μας χτυπάει την πόρτα εκεί που δεν το περιμένουμε.... κάνε κουράγιο και υπομονή για να συνεχίσεις να ζεις και να στηρίζεις τα παιδιά σου.... το χρειάζεστε όλοι...
στις 28 μαρτίου 2012 έχασα τον άντρα μου μετα απο μάχη με τον καρκίνο μεσα σε διάστημα 2 μηνών. σε όλο αυτο το διάστημα εβλεπα τον σύντροφο μου να πονάει αφόρητα και δεν μπορούσα να κάνω κάτι. αυτο που έκανα ήταν να τον στηρίζω και να τον φροντίζω συνέχεια και να εκμεταλευομαι το κάθε λεπτό το κάθε δευτερόλεπτο, για να τον αγκαλιάζω και να του πιάνω το χέρι και να του δίνω δύναμη και κουραγιο, μαζευοντας όλα τα αποθέματα σθένους που μου είχαν απομείνει, ξέροντας μέσα μου ότι είχαν μείνει μόλις λίγες ημέρες ζωής. μας λειπει πολύ και σε μένα και στα 2 μικρα παιδιά μου. τον αγαπούσα και με αγαπουσε πολυ και τελικα μας χώρισε ο θάνατος και ο καρκινός. και ήρθε σαν γαμήλιο δωρο στην 7η επετειο μας. αυτο που έχω να πώ είναι δύναμη και κουράγιο σε όλους όσους έχουν περάσει κατι παρόμοιο και πέρνανε αυτη τη στιγμή. η υγεία είναι οτι πιο πολύτιμο σε αυτη την ζωή.
Κάνε κουράγιο Ζετα μου, ολοι μας πενθουμε καποια απωλεια, ο χρονος ειναι ο καλυτερος φιλος. Δυστυχως ο θανατος ειναι το μονο δεδομενο στη ζωη και ο μονο τροπος για να τον αντιμετωπισουμε ειναι να κοιταμε μπροστα! Κοιτα την υγεια σου γιατι εχεις παιδακια να φροντισεις. Καλο κουραγιο!!Quote:
Originally Posted by ZETA19
Κουράγιο και συλλυπητηρια και απο εμένα. Δυστυχως η ζωή παίζει πολλές φορές περίεργα παιχνιδια, παιχνίδια που κοστίζουν σε όλους μας πολύ. Συμπάσχω, γιατί έχασα και εγώ έναν δικό μου άνθρωπο, την μητέρα μου, στις 8-4-2012, υστερα απο εγκεφαλικό που έπαθε 4 μέρες νωρίτερα και βρισκόταν σε κώμα. Καλή δύναμη και υγεία να έχουμε για να μπορούμε να παλεύουμε.
SpiralStaircase συλληπητήρια.. Συμπάσχω μαζί σου γιατί κι εγώ στις 20/3 έχασα τη μητέρα μου από ανακοπή καρδιάς ενώ έβλεπε ταινία, δεν 3ανα 3ύπνησε ποτέ.. :/ Κουράγιο και δύναμη.. τίποτα άλλο.. δεν υπάρχουν λόγια σε τέτοιες καταστάσεις..
Δημιούργησα ένα blog σχετικό με την απώλεια συζύγου. Η διεύθυνση είναι apoliasyzygoy.blogspot.com. Όσοι και όσες θέλετε ελάτε να κουβεντιάζουμε και να ανταλλάσουμε σκέψεις.
Σάββα λυπάμαι πάρα πολύ έχεις όλα τα δίκια. Έχω περάσει από παρόμοια κατάσταση πέθανε η μαμά μου 50 χρονών κ ήμουν 18 κ ο μικρός μου αδερφός 14. Δεν ξέρω τι να σου πω για να αισθανθείς κάπως καλύτερα τα λόγια δεν υπάρχουν. Βρες το κουράγιο κάντο για τα παιδιά σου. Εγώ αυτό που έκανα κ με βοήθησε ήταν να διαβάζω ότι είχε σχέση με θρησκεία αγία γραφή βίους αγίων κ αντλούσα δύναμη από κει. Δεν ξέρω ειλικρινά τι πρέπει να πεις στον 9 χρονο γιο σου... Ίσως να ρωτήσεις ένα ψυχολόγο. Να είσαι πάντα δίπλα τους κ μάνα κ πατέρας κ να τα στηρίζεις σε όλες τις επιλογές τους. Όσο για τα πρακτικά ζητήματα τι θα φάνε πχ ζήτα βοήθεια. Υπάρχουν γιαγιάδες? Ευτυχώς που υπάρχει η αδερφή σου. Μην μένεις μόνος γιατί θα σε πάρει από κάτω. Συλληπητήρια να την θυμάσαι την γυναίκα σου ήταν τόσο άδικο πολύ κρίμα για όλους σας.
Σάββα, γειά σου, είμαι νέο μέλος γι αυτό κ διάβασα ένα χρόνο μετά τι πέρασες. Είμαι στη δουλειά μου κ κρατιέμαι να μη κλαψω. Δεν υπάρχουν λόγια σε τέτοιες περιπτώσεις που να απαλύνουν το πόνο, το μόνο που εύχομαι κ ειλικρινά προσεύχομαι, να είσαι καλά εσύ κ τα παιδιά σου κ να ξέρεις πως η γυναικα σου, θα είναι σίγουρα δίπλα σας. Αυτό πίστεψέ το! Μέσα από τη καρδιά μου εύχομαι τα καλύτερα κ κάποια στιγμή να νιώσεις όμορφα ξανά μέσα σου!
Πέρασε ένας χρόνος από τότε που ο κόσμος σταμάτησε να γυρίζει... Έχω διαβάσει πολλές φορές από τότε όλα όσα μηνύματα σας είτε στο θρεντ είτε με πμ , μου έδιναν δύναμη να αντιμετωπίσω την πραγματικότητα μου, να συνεχίσω να ζω και να υπάρχω, το λιγότερο που μπορώ να κάνω είναι να σας πω ένα τεράστιο ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου...
Λίγο πιο πάνω από εκεί που στέκομαι σιωπηλός κάθε πρωί να κραυγάζω από μέσα μου πόσο μου λείπεις, είναι ένας τάφος γεμάτος με αρκουδάκια, φουρφούρια, γλάστρες και λουλούδια τόσα πολλά, που δύσκολα διακρίνεται το μάρμαρο που σκεπάζει το κορμάκι μιας 5χρονης....
Σου τον έδειξα πολλές φορές...
Ποια μοίρα στέρησε δυο γονείς από το παιδάκι τους ?
Ποιος θεός τους μεταμόρφωσε σε ζόμπι από τη μια στιγμή στην άλλη και τους καταράστηκε να περιφέρονται στον κόσμο των ζωντανών, άψυχοι?
Ποια ανώτερη δύναμη σχεδίασε να κόψει το νήμα της ζωής ενός αθώου παιδιού στα 5 του χρόνια ???
Τι στο καλό έκανε και δεν εξυπηρετούσε τα συμπαντικά πλάνα ένα μικρό κοριτσάκι ???
Ξέρω πως σε όσα σε ρωτάω, δεν πρόκειται ποτέ μου να πάρω μιαν απάντηση........
Αν, λέω αν, υπάρχεις κάπου στο πουθενά και στο παντού, στο ποτέ και στο πάντα, πάρε από το χεράκι την μικρή κι όλους όσους έφυγαν απ' αυτό τον κόσμο νέοι και δώσε τους όση αγάπη δεν μπόρεσαν να χορτάσουν στην λίγη ζωή που σ' έζησαν τα παιδιά σου....
Γιατί είμαι σίγουρος πως είχες τόση αγάπη, που θα έσκαγε το σύμπαν όλο.....
Όσο ζω, θα είμαι γεμάτος από σένα........
τα λογια ειναι περιττα για εναν ανθρωπο σαν κι εσενα με τετοιο μεγαλειο ψυχης..με συγκινεις τοσο με την αξιοπρεπεια σου και την καλοσυνη σου..δεν ξερω τι αλλο να σου πω..εχεις πολλη δυναμη μεσα σου
Σου γραφω ενα ποιημα που αφιερωσα στον πατερα μου και το εβαλα πανω στο μνημα του στις 4 μαιου που ηταν η επετειος του θανατου του..ηταν η πρωτη φορα που πηγα στο μνημα..μετα απο 10 χρονια...Δεν το αντεχα πριν..Πιστευω οτι ταιριαζει απολυτα στην ψυχη σου αλλα και σε ολους οσους χασαμε ξαφνικα ανθρωπους που αγαπαμε..Quote:
Originally Posted by sabb
Σβησε τα ματια μου, μπορω να σε κοιταζω..
τα αυτια μου σφραγισε τα να σε ακουω μπορω..
Χωρις τα ποδια μου, μπορω να ερθω σε εσενα..
και διχως στομα, θα μπορω να σε παρακαλω..
Κοψε τα χερια μου, θα σε σφιχταγκαλιασω..
σαν να ηταν χερια ομοια καλα με την καρδια..
Σταματησε μου την καρδια, και θα καρδιοκτυπω με το κεφαλι
Και αν καμεις το κεφαλι μου συντριμμια, σταχτη, εγω
μεσα στο αιμα μου θα σε εχω παλι..
Ευχομαι μεσα απο την καρδια μου, ο χρονος να επουλωσει την πληγη και η ψυχη η δικη σου και των παιδιων σου να βρει την ηρεμια της, σε εναν κοσμο που μονο δικαιος δεν ειναι..Μακαρι η ζωη να σας δωσει με αλλο τροπο, καθε καλο!!
Και να θυμασαι..οτι η αγαπη δεν εχει ουτε χωρο ουτε χρονο, υπαρχει παντα και παντου. Και ειμαι σιγουρη οτι η αγαπη της γυναικας σου για τα παιδια σας ηταν τοσο δυνατη, αν και συντομη, που θα γινει φαρος και θα φωτιζει τις ζωες τους,για παντα..
Αν και ειναι κατι το οποιο δε προκειται να ξεπερασω ποτε για τους δικους μου προσωπικους λογους και εμενα κλεινει 8 χρονια σε λιγες μερες επανω στην ονομαστικη του εορτη(Κωνσταντινος) . Παντα αυτη τη περιοδο του χρονου με πιανει μια μελαγχολια... Εγω αυτο που εχω να αφιερωσω ειναι Πατερα μας λειπεις