Οριακή προσωπικότητα

πειτε με χαζη αλλα δεν καταλαβαινω τι ειναι οριακη προσωπικοτητα. ποιος θελει να παρατηθει ας πουμε? κανεις. ποιος δεν νιωθει απογνωση καποιες στιγμες, ποιος δεν του εχει ερθει να χτυπησει το κεφαλι του καπου δλδ να αυτοτραυματιστει ουσιαστικα. ειδα την ταινια με την γουινονα και παλι δεν καταλαβα τι ειναι,ισα ισα ειναι πολυ γαματο τυπακι η γουινονα σε εκεινη την ταινια. εγω που ειμαι χαζη και δεν το κατανοω, μπορει καποιος να μου το εξηγησει? δλδ πως θα καταλαβω εγω οτι ο αλλος η η αλλη ειναι οριακοι στη δουλεια η φιλοι μου?

Quote:

---

Originally Posted by teras

πειτε με χαζη αλλα δεν καταλαβαινω τι ειναι οριακη προσωπικοτητα. ποιος θελει να παρατηθει ας πουμε? κανεις. ποιος δεν νιωθει απογνωση καποιες στιγμες, ποιος δεν του εχει ερθει να χτυπησει το κεφαλι του καπου δλδ να αυτοτραυματιστει ουσιαστικα. ειδα την ταινια με την γουινονα και παλι δεν καταλαβα τι ειναι,ισα ισα ειναι πολυ γαματο τυπακι η γουινονα σε εκεινη την ταινια. εγω που ειμαι χαζη και δεν το κατανοω, μπορει καποιος να μου το εξηγησει? δλδ πως θα καταλαβω εγω οτι ο αλλος η η αλλη ειναι οριακοι στη δουλεια η φιλοι μου?

---

Δε νομιζω οτι θα καταλαβεις ποιος ειναι οριακος και ποιος οχι, πώς να κανεις διαγνωση?
Btw η γουινονα οσο συμπαθητικη και αν ηταν σαν Σουζανα, ειχε αυτοκαταστροφικες τασεις, ηταν δυστυχισμενη, εκανε αποπειρες αυτοκτονιας, ε δεν τη λες και μια χαρουλα.
Μια αλλη κοπελα διαγνωσμενη οριακη ειχε δημοσιευσει εδω ενα υπεροχο κειμενο της, το οτι καποιος εχει μια ψυχικη διαταραχη ή καποια διαταραχη προσωπικοτητας ή οτιδηποτε, δεν αναιρει οτι μπορει να ειναι ψυχαρα.
Κατσε να βρω το κειμενο........

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Κατσε να βρω το κειμενο........

---

αντε ντε.
ναι αλλα ολοι μας με την ενηλικιωση μας μπαινουμε λιγο στη μιζερια και στην 'δυστυχια΄. και ολοι τους χαρακτηριζουν τους οριακους ως καποιους με πολυ προβληματικη προσωπικοτητα αλλα εγω δεν μπορω να το κατανοησω γιατι. ο εγκεφαλος μου δεν μπορει να το απορροφησει

Αλλος για λαχειο?
https://www.e-psychology.gr/forum/th...B5%CE%B9%CE%BF

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Αλλος για λαχειο?
https://www.e-psychology.gr/forum/th...B5%CE%B9%CE%BF

---

θενξ. ιντρεστινγκ

Άλλο οριακή προσωπικότητα και άλλο οριακή διαταραχή προσωπικότητας. Δεν είμαι ειδική αλλά όλοι μας ανήκουμε σε ένα είδος προσωπικότητας, αυτό δεν σημαίνει πως είμαστε διαταραγμένη. Οπότε δεν νομίζω να ναι τόσο απλό να κατανοήσεις σε ποια κατηγορία ανήκεις αν δεν έχεις αρκετές γνώσεις πάνω στο θέμα.

δεν μπορω να κατανοησω την εννοια αυτης της διαταραχης. οριακη..δλδ αναμεσα σε τι?εχει ψυχωσεις απτη μια και απτην αλλη ειναι τελεως καλα?

Quote:

---

Originally Posted by little

Άλλο οριακή προσωπικότητα και άλλο οριακή διαταραχή προσωπικότητας. Δεν είμαι ειδική αλλά όλοι μας ανήκουμε σε ένα είδος προσωπικότητας, αυτό δεν σημαίνει πως είμαστε διαταραγμένη. Οπότε δεν νομίζω να ναι τόσο απλό να κατανοήσεις σε ποια κατηγορία ανήκεις αν δεν έχεις αρκετές γνώσεις πάνω στο θέμα.

---

Συμφωνω, ολοι ανοικουμε σε μια προσωπικοτητα που τεινει προς καποια διαταραχη.
Μια οριακη προσωπικοτητα ας πουμε, μετα απο καποιες "σφαλιαρες" ερωτικες, μπορει να της γυρισει σε διαταραχη οριακης προσωπικοτητας.
Μια προσωπικοτητα με εξαρτητικα στοιχεια, ή μια με αγχωδη στοιχεια, μετα απο μια χαωδη σχεση με ενα οριακο ατομο, μπορει να τους γυρισει σε εξαρτητικη διαταραχη η αγχωδη διαταραχη με κρισεις πανικου κτλ.

teras το βασικο στοιχειο του οριακου ειναι ο μεγαλος φοβος της απορριψης και με τα ατομα που ερχονται κοντα κυριως, τους βλεπουν η ασπρο η μαυρο αναλογως τη στιγμη, η καλους η κακους δεν υπαρχει ενδιαμεσο. Μιλαμε για τρομακτικη εναλλαγη διαθεσης και εικονας για τον αλλο, στο λεπτο.
Σχετιζεσαι στην ουσια με δυο σνθρωπους ταυτοχρονα, εναν που σε υπεραγαπαει και εναν που σε μισει ακραια. Πας για κατούρημα και οταν βγεις δεν ξερεις ποιον θα βρεις, στην κυριολεξια αυτο που σου λεω.

Quote:

---

Originally Posted by teras

δεν μπορω να κατανοησω την εννοια αυτης της διαταραχης. οριακη..δλδ αναμεσα σε τι?εχει ψυχωσεις απτη μια και απτην αλλη ειναι τελεως καλα?

---

με επιφυλαξη, μπορει να κανω και λαθος διορθωστε με! νομιζω οτι οριακος ειναι αυτος που κινεται σαν εκκρεμες αναμεσα σε ακραια συναισθηματα λατρειας και μισους.
Τη μια στιγμη εισαι το παν για αυτον και μετα απο λιγο καιρο εισαι ο χειροτερος ανθρωπος που εμφανιστηκε ποτε πανω σε αυτη τη γη... Και επισης εχουν και τρομο εγκαταλειψης, οτι δηλαδη οσοι αγαπουν/μισουν θα τους εγκαταλειψουν...

θενξ. δυσκολο και κουραστηκο ακουγεται

Καλησπέρα παιδιά κι από μένα! Ουφ! Άλλη μια ιστορία! Εμένα η ιστορία μου ξεκινάει 10 χρόνια πριν όταν τον γνώρισα. Γενικά τα 7 πρώτα χρόνια όλο ερχόταν κι έφευγε με την διακιολογία ότι δεν ήταν για σχέση και ότι αυτό το έχει σαν κατάρα να μην μπορεί να κάνει σχέση. Πριν 3 χρόνια αποφασίσαμε να είμαστε μαζι. Μετα από μια πολύ δύσκολη φάση της ζωής του όπου πραγματικά τον στήριξα πολύ. Τον πρώτο χρόνο όλα φυσικά ήταν τέλεια πέρα από κάποιες φορές που έβγαινα με φίλες μου και ένιωθε ότι δν τον λαμβάνω υπ' όψη μου οπότε είχαμε το φαινόμενο της σιωπής. Δηλαδή εξαφανιζόταν για τρεις, τέσσερις μέρες και ουτε σήκωνε τηλέφωνα ούτε τίποτα. Πάντα τελικά τα βρίσκαμε μετά βέβαι από παρακάλια δικάμου σχεδόν πάντα. Ύστερα από ένα σκηνικό που έγινε πέρυσι τα Χριστούγεννα, δηλαδή έμαθε ότι είχα κάνει κάτι με κάποιον γνωστό του, επαναλαμβάνω απλώς γνωστός, στον οποίο με είχε συστήσει ο ίδιος και σε περίοδο που δεν ειμασταν μαζι και ενώ αυτόςήταν με κάποια άλλη κοπέλα. Με χώρισε γι αυτό και την ίδια μέρα αποφάσισε ότι δεν μπορεί να ζήσει χωρίς εμένα και αποφασίσαμε να μείνουμε μαζί. Όλο το διάστημα που μέναμε μαζί 1,5 χρόνο τώρα. τσακωνόμασταν συνέχεια γιατι εγώ δεν τον καταλάβαινα, γιατι δεν είχα προσπαθήσει καθόλου για μας, επειδή δεν τον αγαπάω και επειδή βάζω τους άλλους πάντα πάνω από αυτόν. Όποτε τσακωνόμασταν κι εγω εκλαιγα κ στενοχωριόμουν εκείνος πήγαινε και μου έπαιρνε δώρα, χωρίς όμως να ζητάει ποτέ συγνώμη. Σε αυτό το διάστημα συνέβησαν κι άλλα άσχημα. Έχασε ένα πολύ καλό του φίλο, σχεδόν κολλητό, έχασεε τον παππού του που τον είχε σαν πατέρα, μιας και οι γονείς του γενικά ήταν "απόντες", οπότε μεγάλωσε με γιαγιά και παππού και τα πράγματα χειροτέρευσαν αρκετα. Με κατηγορούσε ότι δν τον στήριξα όπως έπρεπε να τον στηρίξω ενώ δεν τον άφησα λεπτό και ότι θα μπορούσα να έχω κάνει πράγματα για ναδείξω ότι ενδιαφέρομαι ενώ εγώ δν έκανα τίποτα. Μέσα σε όλα αυτά να σας πω ότι έχει κι ένα πρόβλημα με αλκοολ. Δεν πίνει συνέχεια, αλλά όταν πίνει δεν σταματάει μέχρι να φτάσει σε τελική πτώση. Με αποτέλσμα όταν είμαστε έξω να ουρλιάζει και να σπάει ποτήρια, να πετάει καρέκλες και στο σπίτι επίσης να σπάει πράγματα, να πέφτει κάτω και να μην μπορώ να τον σηκώσω, να κλαίει και να του κόβεται η αναπνοή. Φέτος λοιπόν τα Χριστούγεννα, ναι δεν μας πάνε οι γιορτές, γύρισα μια μέρα από τη δουλειά και μου είπε ότι είχε πάρει κάποιες αποφάσεις. Ότι θα πήγαινε να ζήσει μόνιμα επαρχία σε ένα μήνα και ότι αν ήθελα μπορούσα να τον ακολουθήσω. Κι όλο αυτό γιατι προέκυψε ένα πρόβλημα που δν μπορούσε να μου πει. Σηκώθηκα κι έφυγα από το σπίτι και χωρίσαμε. Ύστερα άρχισε να με παρακαλάει να τα ξαναβρούμε, ότι δν υπήρχε λόγος και ότι το έκανε για να επιβεβαιώσει την αγάπη μου, ότι είμαι η γυναίκα της ζωής του και δεν θέλει να με χάσει, μου έκανε πρόταση γάμου και ότι κατάλαβε τα λάθη του και θέλει να τα διορθώσει. Τελικά δέχτηκα με τον όρο να πάμε σε ψυχολόγο μαζί. Όντως πήγαμε, απλώς είχε πειστεί ότι στον ψυχολόγο πάμε για δικό μου πρόβλημα και όχι για να μπορέσουμε να έχουμε μια καλύτερη επικοινωνία μεταξύ μας. Να προσθέσω ότι εννοείται είχα απομακρυνθεί από φίλους, οικογένεια και είχε αρχίσει να τους κατηγορεί όλους ότι δεν μου συμπαραστέκονται και κοιτάνε όλοι την πάρτη τους. Γενικά για ότι μας συνέβαινε έφταιγα εγώ και οι τριγύρω μου. Ώσπου πριν το Πάσχα έγιναν πολλά απανωτά σκηνικά και δεν άντεξα άλλο και χωρίσαμε. Χωρίσαμε πολύ φιλικά και με συζήτηση και αγάπη και φιλιά και κλάμματα και τέτοια. Η ψυχολόγος που μας παρακολουθούσε μου είπε ότι είναι οριακός. Προχτές είχαμε μια συνάντηση γιατι είχα ξεχάσει κάποια πράγματα στο σπίτι. Κάτσαμε και μιλήσαμε πολύ ώρα. Παραδ'εχτηκε ότι το μεγαλύτερο μέρος των λαθών είναι δικό του και μου έλεγε ακριβώς αυτά που περιγράφουν έναν οριακό ότι τα έχει και δεν ξέρει πως να τα ελέγξει. Ότι προσπαθεί να διορθώσει κάποια πράγματα στον εαυτό του και ότι έχει καταλάβει ότι έχει πολλά θέματα και ότι πρέπει να τα βρεί με τον εαυτό του αλλά δεν θέλει με τίποτα να πάει σε ψυχολόγο. Η ψυχολόγος μου είπε ότι θα του κάνει καλό να μείνει μόνος του τώρα. Αλλά δεν θέλω να νιώθει ότι τον εγκαταλείπω. Πως να το χειριστώ βρε παιδια? Ειμαι πολυ στενοχωρημένη και χαμένη!! Σορρυ για την έκθεση!

Καλημέρα παιδιά! Είναι το πρώτο μου ποστ σε αυτό το φόρουμ και το ερώτημα μου είναι το εξής: Έχοντας σχέση με κάποιον με οριακή διαταραχή προσωπικότητας ποια πιστεύετε ότι είναι η πιο ενδεδειγμένη λύση να διαχειριστεί κανείς τα αναίτια ξεσπάσματα, τις άσχημες και αλλοπροσαλλες συμπεριφορές και τις κυκλοθυμιες που προκύπτουν συχνά απότομα και με μηδαμινή αφορμή και φέρνουν τα πάνω κάτω; Βάζοντας όρια με αυστηρότητα στο τι μπορεις να ανεχτεις δεν ξέρω αν έχει νόημα αφού δεν ξέρω αν μπορουν να μπουν όρια σε αυτούς τους ανθρώπους και το χειρότερο είναι ότι θυμώνουν περισσότερο όταν γίνεται αυτό, να ανέχεσαι ασχημες συμπεριφορές μέχρι να του περάσει διαλύεσαι εσύ ψυχολογικά, να συζητάς λογικά για κάθε θέμα που προκύπτει επίσης δεν ξέρω αν θα φέρει αποτελέσματα. Τελικά τι θα μπορούσε να κάνει αυτή τη σχέση σχετικά βιώσιμη; Ο ένας να κάνει ό,τι θέλει κι ο άλλος να είναι μια προσωπικότητα υποτακτικη χωρίς απαιτήσεις, δηλαδή δύο άνθρωποι με συμπληρωματικές δυσλειτουργίες; Σημειωτέον ότι ο άλλος μπορεί να κάνει ψυχοθεραπεία πολλά χρόνια αλλά τα χαρακτηριστικά να παραμένουν, σαν να έχουν παγιωθεί.

Quote:

---

Originally Posted by Eviva

Καλημέρα παιδιά! Είναι το πρώτο μου ποστ σε αυτό το φόρουμ και το ερώτημα μου είναι το εξής: Έχοντας σχέση με κάποιον με οριακή διαταραχή προσωπικότητας ποια πιστεύετε ότι είναι η πιο ενδεδειγμένη λύση να διαχειριστεί κανείς τα αναίτια ξεσπάσματα, τις άσχημες και αλλοπροσαλλες συμπεριφορές και τις κυκλοθυμιες που προκύπτουν συχνά απότομα και με μηδαμινή αφορμή και φέρνουν τα πάνω κάτω; Βάζοντας όρια με αυστηρότητα στο τι μπορεις να ανεχτεις δεν ξέρω αν έχει νόημα αφού δεν ξέρω αν μπορουν να μπουν όρια σε αυτούς τους ανθρώπους και το χειρότερο είναι ότι θυμώνουν περισσότερο όταν γίνεται αυτό, να ανέχεσαι ασχημες συμπεριφορές μέχρι να του περάσει διαλύεσαι εσύ ψυχολογικά, να συζητάς λογικά για κάθε θέμα που προκύπτει επίσης δεν ξέρω αν θα φέρει αποτελέσματα. Τελικά τι θα μπορούσε να κάνει αυτή τη σχέση σχετικά βιώσιμη; Ο ένας να κάνει ό,τι θέλει κι ο άλλος να είναι μια προσωπικότητα υποτακτικη χωρίς απαιτήσεις, δηλαδή δύο άνθρωποι με συμπληρωματικές δυσλειτουργίες; Σημειωτέον ότι ο άλλος μπορεί να κάνει ψυχοθεραπεία πολλά χρόνια αλλά τα χαρακτηριστικά να παραμένουν, σαν να έχουν παγιωθεί.

---

Γεια σου Εβίνα. Ισως έπρεπε να τα γράψεις σε ξεχωριστό ποστ. Δεν ξέρω πόσοι θα το δουν εδώ. Η γνώμη μου είναι ότι οι οριακοί δύσκολα αντέχονται για μακροχρόνια σχέση και όσοι τους αντέχουν έχουν κάποιο λόγο. Είμαι καχύποπτη απέναντι στην έννοια "υποταχτικές προσωπικότητες". Δεν νομίζω να αρέσει σε κανέναν να συμφωνεί συνέχεια και να υποχωρεί συνέχεια απέναντι στους άλλους. Έχουν λόγο (ψυχολογικό) ή συμφέρον υλικό όσοι το κάνουν αυτό. Και ναι, δεν βρίσκω πως αλλιώς να συμπορευτεί κάποιος με έναν οριακό/μια οριακή παρά μόνον με υποχωρήσεις που δεν θα έκανε για άλλο άνθρωπο. Εσύ έχεις το κίνητρο για να τις κάνεις;

Ας μιλησω και εγω ως οριακη ομως με απολυτη ειλικρινια ως προς την παθηση αυτη . Ναι το παραδεχομαι οτι ειμαστε ατομα με αγεφυρωτες πολλες φορες δυσλειτουργιες , μια αναιτια ταση να παρεξηγουμε πραγματα και καταστασεις λαμβανοντας τα με μια εντελως διαφορετικη αντιμετωπιση τους . Ξεσποντας σε ατομα που δεν εχουν φταιξει σε τιποτα παιρνοντας ουσιαστικα αφορμες που μπορει και να μην ισχυουν τελικα , η μπορει και να ισχυουν . Βεβαια δεν επιλεξαμε να ζουμε με οριακη διαταραχη , ειναι κατι που μας φορτωσαν κακοποιητικες καταστασεις , ασχημες συμπεριφορες και ανθρωποι που μας φερθηκαν με τον χειροτερο τροπο , ειμαστε βαθια πληγωμενα ατομα . Ομως θεωρω οτι ειναι επιβεβλημενη μια μακροχρονια ψυχοθεραπεια , και συμπεριφορικη καθως ειναι εκεινη που θα μας διδαξει τον τροπο που θα σταματησουμε να λαμβανουμε τις λαθος πληροφοριες και δεν θα παρεξηγουμε τους απεναντι μας καλυτερευοντας τις διαπροσωπικες και φιλικες μας σχεσεις . Εγω χαρης στην θεραπεια επαψα να ειμαι δυσλειτουργικη απεναντι στους φιλους μου , και πραγματικα μεσα απο αυτη κατανοησα τις δικες τους αναγκες αλλα και την μεγαλη αγαπη που ενοιωθα αλλα ενοιωθαν και εκεινοι για μενα . Εμαθα πως να αντιμετωπιζω ενα μεγαλο θεμα με τον αποχωρισμο που ειχα . Βιωνα τις 24ωρες υπηρεσιες που ειχε ο συντροφος μου ως αξιωματικος πολεμικης αεροποριας ως εγκαταλειψη , ηταν τοσο μεγαλο το στρες μου που εκλαιγα και ημουνα δυστυχισμενη και εγκατελελειμενη για μερες πριν συμβει το καθαυτου γεγονοτος . Ενοιωθα ευαλωτη και πιστευα πως θα μου συμβει το οτιδηποτε εκεινες τις ημερες , εκανα κουραγιο αφου ειχα να φροντισω τα παιδια μας μονη μου , πραγμα που τελικα τα καταφερνα με απολυτη επιτυχια , ομως το στρες που βιωνα ηταν ανειπωτο και με εφθειρε. Πλεον δεν συμβαινει φυσικα κατι τετοιο , εχω πολυ καιρο που το απεταξα απο πανω μου καθως συνειδητοποιησα πως δεν εγκαταλειπομαι φυσικα αλλα απλως παει στη δουλεια του ο ανθρωπος μου , σημειωτεον δεν ειμαι καταπιεστικη , εχει απολυτη ελευθερια να κανει οτι θελει , να βγει με φιλους , να κανονισει οπως αγαπα το προγραμμα του αφου δεν τον ζηλευω και δεν νοιωθω τετοια συναισθηματα παροτι τον αγαπαω και τον ποθω ερωτικα . βιωνα την εγκαταλειψη μονο οσο αφορα να λειψει το βραδυ απο το σπιτι μας . Μπορει πολες φορες να νοιωθω αδικια να με πνιγει αφου δεν φταιω εγω ουτε για την οριακη ουτε για τη διπολικη τυπου 2 που πασχω αφου οι κακοποιητες γονεις μου ευθυνονται με το ξυλο και τις παραλογες συμπεριφορες τους μου φορτωσαν , ομως δεν μπορουσα να μην δεν το παραδεχτω και να δουλεψω με τον εαυτο μου αφου δεν θελω ουτε κακο να κανω σε αλλους εστω και αθελα μου αλλα ουτε και να μην μπορω να απολαμβανω τιποτα παρεα με τους δικους μου ανθρωπους . Ειναι επιβεβλημενο να δουμε καταματα το προβλημα και να προσπαθησουμε να το δουλεψουμε παρεα με τον καταληλο επιστημονα .

Βικτωρία, ο άντρας σου δέχεται και συμφωνεί με όσα του λες; Ας πούμε, τις εποχές που έκλαιγες και δεν ήθελες να πάει στη δουλειά του, πως αντιδρούσε;