Τα συμφέροντα ΓΕΝΙΚΩΣ (και αυτό συμπεριλαμβάνει όλες τις εκφράσεις κατανάλωσης καθώς επίσης και την "ψυχοθεραπεία" έτσι όπως την βιώνουμε), δεν επιθυμούν μείωση των κερδών τους.
Όπως το εξέφρασα και πιο πάνω με μικρή βελτίωση:
"Η όλη ιδέα - από την δική μου οπτική γωνία - είναι να μπούμε ως ασθενείς (και όχι ως αποθεραπευμένοι), σε μια εποχή όπου, ναι μεν θα μπορούμε να διεκδικήσουμε το δίκιο μας και να αναζητήσουμε ευθύνες σχετικά με τις ιατρικές υπηρεσίες για τις οποίες πληρώνουμε, έχοντας όμως φροντίσει προηγουμένως να μην έχουμε πρόσβαση σε δημόσια περίθαλψη και ιατρικές υπηρεσίες και - το κυριότερο - σε αποθεραπεία. Εξασφαλίζοντας δηλαδή, την υποτέλεια μας σε όλα τα συμφέροντα τα οποία αναφέρω στην 12η σελίδα των σχολίων, λόγω των ψυχικών διαταραχών/παθήσεων/ασθενειών μας".
Θα βόλευε κάποιον ψυχολόγο / ψυχοθεραπευτή να αφήσει να εννοηθεί ότι "τα αφεντικά φταίνε για όλα" βγάζοντας την ουρά τους απέξω. Στην ουσία όμως και εκείνοι [ψυχολόγοι / ψυχοθεραπευτές] αφεντικά είναι. Απλά οι "εργάτες" τους είναι οι θεραπευόμενοι.
Ομοίως βολεύει να κατηγορεί κανείς "το σύστημα". Λες και είναι κάτι απρόσωπο και άυλο που δεν μπορούμε να προσεγγίσουμε. Η αλήθεια είναι ότι "το σύστημα" δεν είναι τίποτα παραπάνω από το συμφέρον των ολίγων το οποίο βασιλεύει πάνω στους πολλούς, είτε αυτοί οι λίγοι είναι επιχειρηματίες, βιομήχανοι ή και γιατροί που πουλάνε "υγεία". Το μάρμαρο το πληρώνει ΠΑΝΤΑ ο λαός και πάντα λόγω ανήθικων πρακτικών γιατι ως γνωστό "αν τα λεφτά βγαίνανε δουλεύοντας, όλοι οι εργάτες θα ήταν πλούσιοι".
Στην συγκεκριμένη περίπτωση η οποία θίγεται από αυτή την ανάρτηση, παρόλο που ο ψυχολόγος / ψυχοθεραπευτής πληρώνεται από τον θεραπευόμενο προκειμένου να βοηθηθεί, εκείνος [ο ψυχολόγος / ψυχοθεραπευτής] αποφασίζει ερήμειν του - ακόμα και όταν εκείνος δύναται να αποθεραπευθεί - την ισόβια συντήρηση του διαιωνίζοντας μια ζωή-κόλαση για το γενικότερο συμφέρον της κλίκας του καθώς επίσης το προσωπικό όφελος του ίδιου.
Το σύνολο των ελεγκτικών μηχανισμών βεβαίως-βεβαίως βρίσκεται σε καταστολή (νομοθεσία, υπουργείο υγείας, σχολές ψυχολογίας, σύλλογοι ΣΕΨ, ΠΨΣ) και έτσι παίζεται άλλη μια κομπίνα στην πλάτη του θεραπευομένου. Δεν έχει σημασία που στην αμερική έχει ανακαλυφθεί δίκαιος τρόπος συναλλαγής ο οποίος εξασφαλίζει τον θεραπευόμενο (δυνατότητα καταγραφής συνεδριών, έγγραφη διάγνωση και πλάνο εργασίας). Στα 53 χρόνια ύπαρξης του ΣΕΨ ούτε αυτό τον τρόπο συναλλαγής δεν κατάφεραν να αντιγράψουν... Επειδή δεν συμφέρει φυσικά.
Ποιός θέλει να "χαλάσει την πιάτσα" της πλήρους ιδιωτικής ιατρικής πρακτικής στην Ελλάδα, αποθεραπεύοντας τους 'Ελληνες θεραπευομένους; Κανείς. Όσο έχουμε δημόσια υγεία δεν μπορούμε να έχουν αποθεραπευμένους. Και όταν θα έχουμε ΜΟΝΟ ιδιωτική υγεία δεν θα έχει σημασία γιατί αφ' ενός θα είσαι ηδη υποτελής των ψυχολογικών προβλημάτων σου [όπότε και όλων των κηφήνων που αναφέρω παρακάτω και στη σελίδα 12 των σχολίων] και αφ' ετέρου η συνταγογράφηση προς ηλιθιοποίηση θα πηγαίνει σύννεφο (ότι γίνεται και στην αμερική σήμερα). Ψάξτε να δείτε πόσες εκθέσεις και έρευνες έχουν γραφτεί και πήγαν άπατες, στις οποίες κατηγορείται ευθέως η υπερσυνταγογράφηση στην αμερική - και γενικά στον δυτικό κόσμο - ως βασικός λόγος μη-προόδου σε ψυχικές νόσους.
Η μπίζνα της ψυχοθεραπείας, της φαρμακοβιομηχανίας, της ζάχαρης, των καπνών, του οινοπνεύματος, της παχυσαρκίας, του διαβήτη, της κύρωσης του ήπατος, του καρκίνου και δεν συμμαζεύεται, διαφέρουν μόνο ως προς τον τρόπο με τον οποίο αρμέγουν τους ανθρώπους. Κατά τα άλλα υποτίθεται ότι είναι "για το καλό του"... ακόμα και αυτή η ρημάδα η υγεία την οποία την θεωρούμε "ανθρωποκεντρική" αλλά παράλληλα αντιστοιχεί σε πολλά δις εσόδων ετησίως, είναι ανθρωποκεντρική μόνο ως προς την αφαίμαξη.
Μάλλον πρέπει να έχει επικρατήσει από τότε που χρησιμοποιούσαν βδέλλες για αφαίμαξη ως θεραπευτική μέθοδο.
Για όποιον ενδιαφέρεται να παρακολουθήσει την συζήτηση η οποία ακολούθησε της ανάρτησης εκείνη αρχίζει στην σελίδα 10. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν οι σελίδες:
Σελίδες που αξίζουν την προσοχή του αναγνώστη:
12~13, 16~17, 21~34, 49~50