Quote:
Originally posted by NADINE
Πέρασα όλη τη ζωή μου(από τα 11 μου χρόνια στην πρώτη οργανωμένη δίαιτα-τη βρήκα κι αυτήν!)με νούμερα και στερήσεις,
σκοτώνοντας κάθε ηλικία για την ελπίδα της απόλαυσης μιας επόμενης με πληρωμένες προαπαιτούμενες προϋποθέσεις.
Δε θα μιλήσω για το τι έχω κάνει στο δέρμα μου και τον οργανισμό μου.Με πονάει περισσότερο αυτή τη στιγμή ό,τι έχω κάνει στην ψυχή μου!
Πόση αυτοτιμωρία,πόση ενοχή,πόση ανοησία!Ένας εγκληματίας,που ναι μεν πλήρωσε ακριβά ό,τι κακό έκανε και ενώ βγήκε έξω
πλανιέται άσκοπα χωρίς να ξέρει πού να πάει,ποιός απόμεινε,τι να κάνει στον κόσμο και το χρόνο,που ανελέητα τρέχει και τρέχει...
Δεν μπορώ να γυρίσω τα γενέθλια κεράκια πίσω,να μου φωνάξω πως δεν τα αξίζει όλα αυτά ένα χαμένο ρούχο!Οκ,τώρα είμαι καλά
κι ας πληρώνω ακόμα το δάνειο.Προσπαθώ να μη χάνω την ψυχραιμία μου και να εστιάζω σε ό,τι καλύτερο μπορώ.
Σας παρακαλώ,όσοι τυχόν ακόμα το κάνετε αυτό στον εαυτό σας,σταματήστε!Δεν αξίζει!Τίποτα δεν αξίζει την ψυχική μας ηρεμία,
τα χρόνια που μας χαρίστηκαν και σπαταλάμε πάνω σε μια ζυγαριά.Χάνουμε το παρόν,φορτωμένοι με το βάρος ενός παρελθόντος
κι αφελώς επαφύουμε όλες μας της ελπίδες χαράς σ'ένα άπιαστο μέλλον,που αδυνατεί,το έρμο,να πετάξει με τόσα βαρίδια...
Μας προσκαλώ να χαρούμε τώρα το σώμα,που ντυθήκαμε.Όχι αύριο,όχι αργότερα όταν θα είναι χωρίς πιέτες,μίνι ή λιγότερο φουσκωτό...
Να κάνουμε ειρήνη μαζί του,να συμφιλιωθούμε,να συνεργαστούμε,να το αποδεχτούμε,να το αγαπήσουμε,να το ζήσουμε!
Μπορεί να μας δώσει περισσότερη χαρά απ'όση νομίζουμε,απ'όση μέχρι τώρα του επιτρέπουμε!Μια ευκαιρία ζητά να λάμψει!
Τώρα το διάβασα, τι να πω, μόνο ότι είδα και εγώ μαζί με πολλούς άλλους προφανώς, το εαυτό μου μέσα απ' όσα έγραψες, και δάκρυσα με το χάρισμα που έχεις να γράφεις αυτά που σκέφτεσαι !!!!!!!