Βλεπω ανθρωπους γυρω μου και νιωθω λες και βλεπω κατσαριδες...ποτε θα εφευρεθει ενα αεροζολ και για αυτες τις "κατσαριδες"???
Printable View
Βλεπω ανθρωπους γυρω μου και νιωθω λες και βλεπω κατσαριδες...ποτε θα εφευρεθει ενα αεροζολ και για αυτες τις "κατσαριδες"???
Ναι, συμφωνώ έχεις δίκιο αλλά αυτήν την φορά δεν γνώρισα κανέναν καινούριο, μόνο παλιά άτομα που είχα να δω καιρό είδα...συγγενείς...βασικά γινόταν τέτοιος χαμός εκεί που θα πρέπει να είχα πολύ τύχη για να βρω κάποιον, ακόμα είμαι ζαλισμένη (που λέει ο λόγος) από την τόση πολυκοσμία και φασαρία...Quote:
Originally Posted by Macgyver
Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Δεν πειραζει , μην σου γινεται και εμμονη , οτι κυνηγας εμμονιακα , ποτε δεν σουρχεται . Μεινε ' ανοιχτη ' και χαλαρη , και ολα ερχονται .
Νιώθω χάλια...
Εδώ και 2-3 ώρες κλαίω συνεχώς χωρίς λόγο...
Και όλη μέρα βιώνω τα στερητικά απο διακοπή σιπραλεξ ενώ ταυτόχρονα παίρνω εφφεξόρ...
...
Κουράστηκα...
Aισθάνομαι αρκετά καλά...χθες επέστρεψα από το ταξίδι στο Λονδίνο που είχα πάει με παρέα για ένα σεμινάριο....δεν αντιμετώπισα κάποιο πρόβλημα,είμαι αρκετά σταθερός τον τελευταίο καιρό και γνώρισα καινούρια άτομα.Δεν είχα σημάδια κούρασης ή αρνητικών συμπτωμάτων από την πάθηση και νομίζω πως τα πηγαίνω αρκετά καλά.Ίσως μου λείπει η αυτοπεποίθηση.Το μόνο πρόβλημα για μένα ήταν οι συγκοινωνίες γιατί είμαι από επαρχία κ δεν ξέρω πως να χρησιμοποιώ μετρό κτλ...ευτυχώς ήξεραν άλλοι για μένα!! :)
Νιώθω μοναξιά. Νιώθω ότι βουλιάζω πάλι. Θέλω τόσο πολύ να μιλήσω, να ξεσπάσω, να αγκαλιάσω. Πόσο καιρό έχω να αγκαλιάσω... Κουράστηκα να δείχνω δυνατή, κουράστηκα να λέω ότι θα βρω μόνη μου την άκρη. Κι αν τελικά δεν μπορώ μόνη μου? Κι αν τελικά θέλω έναν άνθρωπο δίπλα μου... Πού να τον βρω..?
κοριτσι μου ολοι μας θελουμε εναν ανθρωπο διπλα μας... λιγοι ειναι οι τυχεροι που το καταφερνουν, ολοι αξιζουμε μια αγκαλια αληθινη αυτο ειναι το προβλημα της εποχης μας. ποσο χρονων εισαι και πόσο καιρο εισαι μονη? αν θες λες φυσικαQuote:
Originally Posted by Δανάη Κ.
Γιατί είναι τόσο δύσκολο δεν καταλαβαίνω... αφού we all need each other... Δε μιλάω μόνο για ερωτική σχέση αλλά για οποιαδήποτε σχέση, στην οποία μπορείς να εκφράζεσαι και να δίνεις κομμάτια του εαυτού σου. Να μιλάς, να μην κρύβεσαι. Να μοιράζεσαι, να δίνεσαι και φυσικά να κάνει και ο άλλος το ίδιο... Πολλές φορές σκέφτομαι ότι περιμένω υπερβολικά πολλά πράγματα από τους άλλους... Είμαι 22Quote:
Originally Posted by rea
ειναι πολλοι οι λόγοι που εχει γινει τοσο δυσκολο, απο οποια μερια και αν το δεις ομως ειναι παραλογο και δεν αξιζει τοσο πονο, ειδικα στις ηλικιες σαν την δικη σου εχει πια ξεφυγει το πραγμα, τοσο σε αντρες αλλα και σε γυναικες. αν ριξεις μια ματια στα ποστ του φορουμ εδω θα βρεις πολλες τετοιες περιπτωσεις. σου προτεινω να ριξεις μια ματια και να μοιραστειτε το προβλημα σας, και που ξερεις αυτο μπορει καπου να οδηγησει...:)Quote:
Originally Posted by Δανάη Κ.
Προσωπικά δε θυμάμαι ποτέ να ήταν εύκολο,τουλάχιστον για μένα.
Αισθάνομαι πιεσμένος. Θα πάω μια βόλτα να ηρεμήσω.
δεν γνωριζω την ηλικια σου αλλα για κανεναν δεν ειναι ευκολο, για μενα εγινε ευκολο την τελευταια πενταετια, με πολλα στραπάτσα και πολλα συμβαντα, και δεν δινω πλεον δεκαρα για την απορριψη και ουτε εχω μεγαλες προσδοκιες αιωνιας αγαπης, τεσπα εγω ειμαι 35 τωρα και πιο προσγειωμενη σε αυτο το θεμα. αλλα στα 20 κατι μου θυμαμαι ειχαμε και περισσοτερες εξοδους και ποοοολλα περισσοτερα χρηματα απο τον σημερινο 20ρι και πολυ λιγοτερο διαδυκτιο, αρα οι ευκαιρίες ήταν περισσοτερες.. δεν ηταν ευκολο και καθε ερωτας εμοιαζε ιδανικος... καθε απορριψη θανασιμη πληγη κτλ κτλ. ισως σε εσενα παιζει ρολο και το θεμα οτι δεν ζουσες στην αθηνα, αλλα αποσο ξερω στις αλλες πολεις γινετε χαμος, της π@@ν@ς το καγκελο στα κερατωματα... εδω ειμαστε ξενερωτοι σε σχεση με τις αλλες πολεις. ..με εσενα τι γινετε?Quote:
Originally Posted by kozchr
υπομονη ψυχη μου ...θα περασει και αυτοQuote:
Originally Posted by panagiwtis23
Είμαστε της ίδιας γενιάς μιας και είμαι 37 χρονών.Με εμένα γίνεται ότι μέχρι τα 20 μου ζούσα σε ακόμη μικρότερη πόλη απο αυτή που ζω τώρα και σχεδόν κανένας δε μου έκανε παρέα.Η οσοι με έκαναν ήταν για να με κοροϊδέψουν.Εχω αναφερθεί στο φόρουμ,σχετικά με όλα αυτά.Μετά τα 20 και κυρίως μετά τα 22 που τελείωσα το στρατό,ήρθα σε άλλη πόλη όπου ήμουν άγνωστος μεταξύ αγνώστων,μου δόθηκαν κάποιες ευκαιρίες αλλά εγώ δε μπόρεσα να τις εκμεταλευτώ γιατί ήμουν ήδη πληγωμένος απο όσα είχα περάσει και φοβόμουν ότι θα περάσω τα ίδια..
απιστευτη η σκληροτητα των ανθρωπων και ανυπολόγιστες οι ζημιες που προκαλουν! αλλα και εσυ βρε καρδια μου...15 χρόνια εισαι εκει μηπως τεμπέλιασες λιγακι σε αυτο το θεμα? 37χρονος και εργενης, σκετο κελεπουρακι, τωρα θα πρεπε να προσπαθουν να σε τυλίξουν οι ελευθερες ντοπιες...μου κανει πολυ εντυπωση αυτο που λες πραγματικα. για να μη σου πω τι γινετε στα τσατ ... μπες σε οποιο τσατ θες και γραψε νικ σινγκλ 37 και δες τι θα γινει...Quote:
Originally Posted by kozchr