Όχι απλά ηχουσε..Το αίμα μας έκοψε..
Printable View
Μπλακ σβησε πμ να σου στειλω
Τα Xiaomi χαρακτηριζονται απο ευστοχες επιλογες στη σχεδιαση τους γενικοτερα οποτε δε με εκπλησσει. Αλλα τωρα ναι, σκεψου η μονη επιλογη για την πλειονοτητα του κοσμου να ειναι η καταβυθηση στα αδυτα των ρυθμισεων... Για συναγερμο που μεχρι παραπροχθες δεν θα περιμενε καν να ηχησει κανεις.
χαχαχαχα
Ειναι εντελως βλακες οι ανθρωποι τι να πεις! Μ αρεσει που λενε οτι δνε θελουν να σπειρουν τον πανικο κ τρομοκρατησαν τον κοσμο χθες με τις βλακειες τους. Αντε τωρα να ναι ενας μεγαλος ανθρωπος να κοιμαται κ να αρχισει να ακουει σειρηνες! Εχουμε κ τα βλαμενα τα καναλια ολη μερα με το θεμα της Τουρκιας, πολύ ήθελε ο άλλος να νομίσει οτι γίνεται πολεμος;
Ωχ σ' αυτο εχετε δικιο...
Δε θα επρεπε ομως για πολεμο να υπαρχει ξεχωριστη ειδοποιηση αλλου τυπου; Δηλαδη οκ ειναι λιγο κατηγορια απο μονη της :p Για λιγοτερο κρισιμα θεματα οπως παγκοσμια, ανευ προηγουμενου πανδημια κορονοϊου η ειδοποιηση θα μπορουσε να ειναι πχ το κελαηδισμα απο ενα σπουργιτι. :rolleyes:
Νιωθω φλεγμα βαθια στα πνευμονια μου που δυσκολευομαι να εκβαλλω. Μαλλον με κολλησε ο αδελφος μου
μπραβο παιδια τα θεματα τουτη την ωρα φανερωνουν τα ανωτερα χαρισματα σασ κι εχουν πολυ ενδιαφερον βοηθεια μασ μαλλον ο θεοσ μασ φωτισε συγχαρητηρια εν χρηστο αδελφοι και εισ ανωτερα
Σήμερα δεν ξέρω τι έπαθα, έγραψα σε ένα σωρό νήματα -κάτι που δεν το συνηθίζω- ελπίζοντας σε κάποια ανταπόκριση. Ένιωθα μοναξιά....
μπορεί να μην πήρα απαντήσεις αλλά τουλάχιστον χάρηκα που υπήρχαν κάποια Views.
Μάλλον έγραψα γιατί θέλω λίγο να σκαλίσω τα ψυχολογικά μου ενόψει της αυριανής πρώτης συνάντησης μου με ομοιοπαθητικό γιατρό. έχω λίγο άγχος
Στη δουλειά σήμερα δεν ήμουν καθόλου παραγωγικός και είχα μια εσωστρέφεια.
λαθος νήμα παρακαλώ διαγράψτε το
Μου περασε ο βηχας μονος του αλλα νιωθω να ανεβαζω πυρετο παλι.
Nα σας πω εδω κατι αστεια περιστατικα. Περπαταω, βλεπω γερο με ανθυγιεινη φατσα. Κραταω αποσταση να δω τι θα κανει. Παρατηρω οτι κραταει χαρτομαντηλο και καθε τοσο σκουπιζει τη μυτη του. Χα!
Μετα ειμαι στο παρκο. Μπαινει καποιος μπροστα μου και μου κοβει το δρομο για να σκουπισει τα παπουτσια του (προφανως πατησε σκυλοσκατα). Αναγκαζομαι να λοξοδρομησω και πεφτω επανω σε ενα τσουρμο μυξιαρικα. Disease vectors!
Πρεπει να προσεχουμε οχι μονο τους υποπτους ως φορεις, αλλα και τα ατομα εκτροχιαστες ή παρεμποδιστες που κινουνται με περιεργο τροπο και μας οδηγουν επανω στα μικροβια.
Ειναι αληθεια πως τα μετρα κοινωνικης αποστασης πρεπει να τα ακολουθουν ολες οι κοινωνικες ομαδες, οχι μονο οι πιο ευαλωτες (που ηδη πρεπει να ειναι σπιτι τους). Αλλιως δε γινεται τιποτα.
επειδη ειστε ολοι αχρηστοι θα πεθανω εγω μαλλον
Παιδια τι κανετε;;ολοι/ολα καλα;;;
Εδώ έβγαλε διάγγελμα ο πρόεδρος πριν λίγο. Κλειστά σχολεία, σχολές, ιδιωτικά γυμναστήρια κτλ μέχρι 10 Απριλίου. Περιορισμένες μετακινήσεις κτλ. Θα στηρίξουν λέει και γονείς/εργαζόμενους που θα αναγκαστούν να μείνουν σπίτι για να προσέχουν τα παιδιά τους που δεν θα μπορούν να πάνε σχολείο.
https://m.kathimerini.com.cy/gr/poli...i-gia-koronoio
Εκεί τι γίνεται;
Να δω ποτε θα παω στον οδοντιατρο
Υποσχεθηκα στη φιλη μου να της γραψω μια μικρη ιστορια με κατασκοπους ζομπι και ρομαντισμο, αλλα το βραδυ μιλαει με καποιον αλλο και μου λεει οτι ειναι ωρα να κανει τη γυμναστικη της. Θα γραψω κατι με θυμο εναντιον ολων.
Παω στο δωματιο μου να παρω ενα σορτσακι για τον υπνο, εξαφανισμενο. Ψαχνω στο αλλο δωματιο νυχτιατικο, πουθενα. Κοιταω στο δωματιο της μανας μου στα πλυμενα δεν υπαρχει. Κρατησα την αναπνοη μου οσο ημουν στο δωματιο της για να μην την κολλησω τιποτα τρομαρα μου και απο την υποξια με επιασε τρομερος πονοκεφαλος. Δε μπορω να κοιμηθω απ τον πονοκεφαλο. Ολοι οι ανθρωποι αφηνουν ενα πραγμα στο δωματιο τους και την αλλη μερα το βρισκουν εκει. Εγω σαραντα χρονια ο, τι αφησω στο δωματιο μου βγαζει ποδια και φευγει! Δεν υπαρχει περιπτωση να μεινει εκει που το αφησα. Να παω να ζησω σε ενα υπογειο να μην ψαχνω ολη μερα τα πραγματα μου απο τους διαολους.
Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης.
Εσυ πρωτος εγραψες στον Ορεστη οτι ασχολεισαι μαζι του, ουσιαστικα, οποτε...
Επισης, κομπλεξ ειναι αλλο πραγμα εντελως.
Γιώργο τι αποφάσισες τελικά για τον σκυλακο σου ?
Διάβασα κάτι στο φβ που με έκανε να κλάψω, οπότε ας το μοιραστώ κι' εδώ. Σαν κάποιος να μου έδωσε γερό χαστούκι. Δεν είμαι μάνα, δεν έχω παιδιά στο σπίτι που δεν ξέρω πώς να τα απασχολήσω. Είμαι όμως φοιτήτρια με άγχος για τα μαθήματα και αγχώδη διαταραχή, όπου είμαι αναγκασμένη να ζω σ' ένα τοξικό περιβάλλον και με τις τελευταίες εξελίξεις φρίκαρα. Και όμως όλα αυτά δεν είναι ΤΙΠΟΤΑ μπροστά σε θέματα υγείας και θανάτων. Όταν έβλεπα τα χειρότερα, πάντα στεναχωριόμουν και δεν με βοηθούσε γιατί είμαι από την φύση μου ενοχικός άνθρωπος. Όμως όχι πια. Γερό χαστούκι το συγκεκριμένο, όπως και κάθε φορά που επισκέπτομαι νοσοκομείο.
"Πριν λίγο, στο Νεκροταφείο, το μάτι μου έπεσε σε έναν κύριο γύρω στα 60 με γκρίζα μαλλιά.
Στεκόταν μόνος με σκυμμένο το κεφάλι. Στο ένα χέρι του κρατούσε ένα τσιγάρο και με το άλλο χάιδευε την εικόνα της κόρης του στο μνήμα. Σα να σταμάτησε και ο δικός μου ο χρόνος μπροστά στην εικόνα αυτή... Μπαίνοντας στο αμάξι μου για να φύγω μου ήρθε στο νου μια ανάρτηση μιας κυρίας που είδα το πρωί: «Μου λέτε τι να κάνουμε τόσες μέρες με τα παιδιά στο σπίτι;»
Ρώτα τον κύριο...
Φαντάζομαι κάτι θα έχει να σου πει..."
Μικρο δε με πηγαιναν πουθενα οι γονεις μου. Η μανα μου δουλευε και ο πατερας μου χαρτοπαιζε στο καφενειο. Μαλιστα δεν ερχονταν καν να με παραλαβουν απο το σχολειο και ειχαν συνεννοηθει με την καθαριστρια να μενω μεσα μετα το σχολασμα μεχρι να ερθει καποιος το βραδυ, συνηθως ο αδερφος μου, να με παρει. Δεν ξερω ποσες ωρες περνουσαν, θυμαμαι μονο οτι βραδιαζε. Εγω απλα καθομουν στα σκαλακια χωρις τιποτε να κανω. Τα κακομαθημενσ του καθενος εχουν κομπιουτερ και βιβλια. Αντε απο κει χαμου!