Οριακή προσωπικότητα

Quote:

---

Originally Posted by Epsilon

Βικτωρία, ο άντρας σου δέχεται και συμφωνεί με όσα του λες; Ας πούμε, τις εποχές που έκλαιγες και δεν ήθελες να πάει στη δουλειά του, πως αντιδρούσε;

---

Βασικα δεν εκλαιγα ποτε μπροστα του ουτε εκανα σκηνες , κυριως ηταν εσωτερικη η ενταση μου σε σημειο απελπισιας . Βεβαια μου εβγαινε με σωματικη συμπτωματολογια , παθαινα σορια εκτακτων συστολων , οχι βεβαια παντα , αλλα ηταν παντα μια πολυ εντονη φοβια μου . Βεβαια ηξερε πως δεν αισθανομουν καθολου ανετα να λειπει βραδια απο το σπιτι , αλλα γενικοτερα η αντιμετωπιση προς εκεινον ηταν ηπια , γνωριζα οτι δεν φταιει αλλα φοβομουνα οτι με εγκαταλειπει . Ακομα και τωρα φοβαται να με αφησει βραδια μονη , ενω εχουμε συζητησει και με τον ψυχολογο μου και ξερει οτι δεν αντιμετωπιζω τετοιο θεμα εδω και πολυ καιρο . Πλεον εγω τον προτρεπω να λειπει , να παει στο χωριο του μονος και να μεινει και βραδυ κτλ κτλ ομως για να φτασω σε τετοιο σημειο εφαγα ωρες και πολλα χρηματα στον θεραπευτη μου , και ειλικρινα να σου πω κατι ? εχω κουραστει , ξερω οτι πρεπει να συνεχισω αλλα φοβαμαι μηπως ξανακυλισω σε ολο αυτο. Οσο για το πως το βλεπει εκεινος , τον εχω ρωτησει , παροτι ποτε δεν εκρυψα απο την πρωτη βδομαδα της γνωριμιας μας την κατασταση μου (τοτε υπεφερα απο αγοραφοβια ) , του εχω πει οτι αμα εχει κουραστει θα τον καταλαβω απολυτα και θα ακολουθησω αμα θελει να αποδεσμευτει διοτι καταλαβωινω οτι ειναι δυσκολο να εισαι διπλα σε ενα ατομο με κατι τετοιο , εφοσον ομως δουλεψα , δουλεψαμε μαζι και αφησα πισω καποιες συμπεριφορες που προκαλουσαν αγχος δεν θελησε να φυγει . Τωρα αμα δεν ημουν διατεθημενη να λαβω βοηθεια δεν ξερω τι θα γινοταν . Ομως πανω απο ολα για τους εαυτους μας δεν πρεπει να παλεψουμε ? ειμαι και μαμα και θελω να ειμαι σχετικα καλα για τα παιδια μου . Αχ τι να σου πω , νοιωθω την αγαπη του ειλικρινα παρα πολυ και με συγκινει απιστευτα , αλλα και εγω δουλεψα με τους δαιμονες μου . Ισως δεν ειχα ποτε μεγαλα ξεσπασματα διοτι τα κρατουσα μεσα μου , ολη την ενταση δηλαδη που ενοιωθα , ακομα και οταν μου συμβαινουν οι εκτακτες δεν μιλαω , δεν λεω κουωβεντα , απομονωνομαι μεχρι να συνελθω , αυτο ειναι ενα παραπονο του , οτι δεν του μιλαω αρκετα , αλλα σε κανεναν δεν μιλαω αρκετα για το προβλημα εννοω . Ακομα και στην κολλητη μου που μπορει να της στειλω μηνυμα και να πω ξερεις περναω μια καταθλθπτικη φαση και ειμαι σκατα και σερνομαι , οταν με παρει επιλεγω να μιλησω για αλλα θεματα , δεν ξερω γιατι το κανω , ισως επειδη θελω να μειωσω την ενταση .

Μήπως, όσο μεγαλώνουν τα παιδιά, δεν έχεις τον ίδιο φόβο εγκατάλειψης από τον σύζυγο, επειδή ξέρεις ότι δεν θα είσαι μόνη, αλλά θα έχεις παρέα τα παιδιά σου;

Quote:

---

Originally Posted by Epsilon

Μήπως, όσο μεγαλώνουν τα παιδιά, δεν έχεις τον ίδιο φόβο εγκατάλειψης από τον σύζυγο, επειδή ξέρεις ότι δεν θα είσαι μόνη, αλλά θα έχεις παρέα τα παιδιά σου;

---

Μα τα παιδια μου δεν θα ειναι σπιτι μυ για παντα , εχουν τις ζωες τους να ζησουν . Ηδη ειναι , τα δυο μεγαλα , στην εφηβεια σε λιγα χρονια ισως περασουν πανεπιστημιο και τοτε ανοιγουν τα φτερα τους , με μενα θα καθησουν ? Εκει ειναι το παραδοξο αλλα και το αντιπαλο δεος , απολαμβανω την οποια μοναξια πλεον και την αποζητω καποιες φορες , αλλα και τοτε την ηθελα παρα πολυ , αλλα κατι μεσα μου δημιουργουσε μια αδυσωπητη ενταση και εναν εντονο φοβο εγκαταλειψης αλλα μονο απο το προσωπο του αντρα μου .

Καλημέρα. Ξέρεις κάτι, όταν δεν μιλάς είναι πολύ δύσκολο για μας. Σου γράφω "από την άλλη πλευρά" για να σου πω ότι κι εγώ το αντιμετωπίζω το πρόβλημα επειδή εκείνος δεν μιλάει και δεν ξέρω τι σκέφτεται. Βέβαια, με τον καιρό έχω μάθει να καταλαβαίνω πάνω κάτω τις σκέψεις του χωρίς να τις εκφράσει με λόγια. Αλλά τον πρώτο καιρό, να καταλάβεις, που δεν ήξερα για την οριακή, αναρωτιόμουν αν έχει πρόβλημα αυτισμού έτσι που ήταν μονίμως ανέκφραστος και που δεν αντιδρούσε σε τίποτα.

Ιωάννα όταν μια κοπέλα οριακή είναι στη φάση της υποτίμησης και χωρίζει και βρίσκει άλλον στο μέλλον υπάρχει περίπτωση να γυρίσει σε αυτόν που τα χάλασε? Γιατί κάτι τέτοιο παίζει με εμένα είμαι ερωτευμένος με μια κοπέλα με την οποία είχα σχέση περίπου 2 χρόνια δέκα μέρες πριν με χωρίσει είχε βρεί άλλον,όταν την ρώτησα εάν με αγαπάει μου απάντησε ότι συναισθηματικά είναι άδεια,στο μέλλον μπορεί να τα ξαναβρούμε?

Quote:

---

Originally Posted by Ti ginetai

Ιωάννα όταν μια κοπέλα οριακή είναι στη φάση της υποτίμησης και χωρίζει και βρίσκει άλλον στο μέλλον υπάρχει περίπτωση να γυρίσει σε αυτόν που τα χάλασε? Γιατί κάτι τέτοιο παίζει με εμένα είμαι ερωτευμένος με μια κοπέλα με την οποία είχα σχέση περίπου 2 χρόνια δέκα μέρες πριν με χωρίσει είχε βρεί άλλον,όταν την ρώτησα εάν με αγαπάει μου απάντησε ότι συναισθηματικά είναι άδεια,στο μέλλον μπορεί να τα ξαναβρούμε?

---

Τελικά τα ξαναβρήκαμε και είμαστε στην διαδικασία σύντομα να παντρευτούμε

Πάντως το "τυχαία" πηγε να σου τύχει και δεύτερη φορά... Για εμένα είναι καμπανάκι! Γιατί και δεύτερη φορά? Ίσως να σε βοηθήσει να καταλάβεις και εσύ τον εαυτό σου και τα συναισθήματα σου. Γιατί ενας άνθρωπος που αναφέρει ότι έχει ζησει τόσα πολλά και ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ στην σχέση...Προφανώς έχει κάποιο θέμα.(απεξάρτησης?)
Όποτε απο το να βγάζεις ταμπέλες σε εμάς... Ανακάλυψε τον εαυτό σου.

Με εκτίμηση
Tinatine3

γεια σας! ειναι η πρωτη φορα που ενδιαφερθηκα να ψαξω και να βρω τετοιο φορουμ και αποφασισα να μοιραστω την εμπειρια μου, διοτι θεωρω οτι δεν θα βοηθησει μονο εμενα, αλλα και αλλους πασχοντεσ. ειμαι 19 χρονων, διαγνωσμενη εδω και 9 μηνες περιπου με μεταιχμιακη διαταραχη. κανω ψυχοθεραπεια εδω και τρια χρονια, και πασχω επισησ απο καταθλιψη και αγχωδη διαταραχη. παιρνω φαρμακευτικη αγωγη. τα συμπτωματα μου ξεκινησαν πριν περιπου ενα χρονο, με πιο εντονα συμπτωματα τις εκρηξεισ θυμου, παρορμητικεσ συμπεριφορεσ, και παραβατικες συμπεριφορεσ. εκανα ακραια πραγματα, και πριν μια βδομαδα με συνελλαβαν. τοτε ηταν που καταλαβα και εγω και οι γονεισ μου οτι κατι πρεπει να αλλαξει. ειμαι εθισμενη στο μαυρο απο τον σεπτεμβριο, εαν οχι πιο πριν, και εχει μια εβδομαδα που σταματησα να κανω. οι γονεισ μου ταραχθηκαν αρκετα, παρολαυτα δεν καταλαβαινουν γιατι το εκανα. δεν καταλαβαινουν το κονσεπτ του μεταιχμιακου, δεν εμπιστευονται την ψυχιατρο μου ( κυριως ο μπαμπας μου), και βρισκομαι σε ενα περιβαλλον οπου θεωρουν πως ο καλυτερος τροπος για να με πειθαρχησουν ειναι η τιμωρια. υπηρχε μια περιοδος που εκλεβα συνεχως, αλλα το σταματησα με την βοηθεια της ψυχιατρου μου. παρολαυτα την προηγουμενη εβδομαδα ειχα μια εξαρση των συμπτωματων μου, και το εκανα ξανα. και με επιασαν. οι γονεις μου θεωρουν οτι δεν εχω καταλαβει την σοβαροτητα της καταστασης, επειδη οταν βρισκομουν στο αστυνομικο τμημα, ημουν οπως με χαρακτηρισαν αλλου. ημουν αλλου λογω των (συνταγογραφημενων) ηρεμιστικων που ειχα παρει. θεωρουν οτι πρεπει να πουλησω το κινητο μου και να δωσω τα χρηματα σε καποιο ιδρυμα, πρωτον επειδη το να δωσω το κινητο μου με ποναει και δευτερον για να καταλαβω οτι αυτα που κανουν εχουν συνεπειες. απο την ημερα του συμβαν αυτοτιμωρουμε καθημερινα. κλαιω ασταματητα, το μυαλο μου μου λεει συνεχως οτι ειμαι αχρησρη και οτι πρεπει να πεθανω, και ο αγωνασ που καταβαλλω για να μην ενδωσω στισ σκεψεισ του μυαλου μου με εξουθενωνει. απο την ωρα που ξυπναω μεχρι την ωρα που κοιμαμαι το μονο που σκεφτομαι ειναι οτι θελω να χαρακωθω. ποναω παρα πολυ, και το μονο που ζηταω απο τους γονεισ μου ειναι να με καταλαβουν. να καταλαβουν οτι δεν το εκανα επειδη ειμαι ανηθικη, αλλα επειδη αυτος ηταν ο μονος τροπος να νιωσω ζωντανη. δεν θελω επιπλεον τιμωρια, θελω αγαπη και υποστηριξη. θελω να αποδεχτουν οτι ειμαι αρρωστη και να με βοηθησουν να βελτιωθω. εκανα τα πρωτα βηματα προς την βελτιωση, κανοντας συστηματικη θεραπεια, κοβοντας το μαυρο, και προσπαθωντας να κανω περισσοτερα πραγματα καθε μερα. δεν βλεπουν τιποτα απο ολα αυτα. πνιγομαι και δεν αντεχω αλλο να βρισκομαι σε ενα τετοιο περιβαλλον.

Quote:

---

Originally Posted by Tinatine3

Πάντως το "τυχαία" πηγε να σου τύχει και δεύτερη φορά... Για εμένα είναι καμπανάκι! Γιατί και δεύτερη φορά? Ίσως να σε βοηθήσει να καταλάβεις και εσύ τον εαυτό σου και τα συναισθήματα σου. Γιατί ενας άνθρωπος που αναφέρει ότι έχει ζησει τόσα πολλά και ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ στην σχέση...Προφανώς έχει κάποιο θέμα.(απεξάρτησης?)
Όποτε απο το να βγάζεις ταμπέλες σε εμάς... Ανακάλυψε τον εαυτό σου.

Με εκτίμηση
Tinatine3

---

!!!!!!!!!!!!!!!