Sometimes we must get hurt in order to grow....
We must fail in order to know.....
Sometimes our visions clear only after our eyes are washed away with TEARS........
Printable View
Sometimes we must get hurt in order to grow....
We must fail in order to know.....
Sometimes our visions clear only after our eyes are washed away with TEARS........
κάθομαι στη βεράντα του δευτέρου ορόφου
στη 1:30 π.μ.
και χαζεύω την πόλη. θα μπορούσε
να είναι και χειρότερα
δεν χρειάζεται να πετύχουμε σπουδαία πράγματα,
αρκεί
να πετύχουμε μικρά πράγματα που μας κάνουν
να νιώθουμε καλύτερα
ή τουλάχιστον όχι και τόσο άσχημα.
φυσικά, καμιά φορά οι μοίρες
δεν μας επιτρέπουν να το κάνουμε
αυτό.
τότε, πρέπει
να ξεγελάσουμε τις μοίρες.
πρέπει να είμαστε υπομονετικοί με τους θεούς.
τους αρέσει να διασκεδάζουν
Τσαρλς Μπ.
Μην πιστεύεις τις νεκραναστάσεις, απατούν.
Και το μερικό έχει πολύ χώρο για το ψεύτικο.
καιρός να βάλεις μια υπογραφή!!!Quote:
Originally Posted by alexandros3
Αξιοθαύμαστη απλότητα
Σταγόνα-σταγόνα
Λέξη προς λέξη
Φύλλο το φύλλο
Μπουμπουκιάζει
Η αγριοτριανταφυλλιά
Μπουμπουκιάζει
Ο χρόνος
Με τα γαλάζια του χρώματα
Τα κόκκινα
Τα χρυσαφιά
Κι η μέρα
Ένα στέμμα με πορτοκαλάνθια
Φορεί
Αξιοθαύμαστη απλότητα!
Χαρά ιερή!
Σας περιμένω
Με τα χέρια μου ανοιχτά
Τάκης Βαρβιτσιώτης
Quote:
Originally Posted by oboro
Μπράβο ρε συ, ob!
Όμορφο, ανοιξιάτικο και πορτοκαλομπουμπουκιασμένο :)
Το κρατάω, if you don't mind δηλαδή :P
Quote:
Originally Posted by crazy_diamond
Καθολου! That was the intent... ;)
Αναρτηση στην πορτοκαλοσφαιρα.
= )
xaxa! αληθινος στην αληθεια ψευτικος στα ψεμματαQuote:
Originally Posted by arktos
το μονο που σκέφτομαι ειναι ενα πετραδι που δεν χρωσταει τιποτα και μια αλογη σοφια
I know its hard to tell
How mixed up you feel
Hoping what you need
Is behind every door
Each time you get hurt
I don't want you to change
Cuz everyone has hopes
You're human after all
The feeling sometimes
Wishing you were someone else
Feeling as though
You never belong
This feeling is not sadness
This feeling is not joy
I truly understand
Please don't cry now
Please don't go
I want you to stay
I'm begging you please
Please don't leave here
I don't want you to hate
For all the hurt that you feel
The world is just illusion
Trying to change you
Being like you are
Well this is something else
Who would comprehend
That some bad do lay claim
Divine purpose blesses them
Thats not what I believe
And it doesn't matter anyway
A part of your soul
Ties you to the next world
Or maybe to the last
But I'm still not sure
But what I do know
Is to us the world is different
As we are to the world
I guess you would know that
Please don't go
I want you to stay
I'm begging you please
Please don't leave here
I don't want you to hate
For all the hurt that you feel
The world is just illusion
Trying to change you
Please don't go }(2x)
I want you to stay /
I'm begging you please
Oh please don't leave here
I don't want you to change
For all the hurt that you feel
This world is just illusion
Always trying to change you
ακουει και VNV Nation η carrie. :P
The pride of the moment
Lost now in memories
The truth of this beauty
In vague saturation
Embarrassed in silence
Incantation implied
A true liberation
That no-one can fight
Please let the rain fall down on me
Please let me feel the miracles of life
Stranded in peace
The joy of a weakness
No fear of seclusion
A life of it's own
You love your illusions
Without them, you're lost
Please let the rain wash away all my tears
Please let me learn the spell of confusion
With endless compulsion
Confess your defeat
The obvious reason
No need for a trial
Put an end to this fight
Take a rest from your odyssey
Let go of your world
Find peace here tonight
Προς τι η γλωσσα? Μαζεψε την γιατι δεν την γουσταρω και καλα να με χλευαζουν στην μουσικη ειδικα, και δεν με ξερεις και δεν εχεις ιδεα τι εχω ακουσει και τι ακουω.
δεν σε χλευασα ρε βλημα που τα παιρνεις ολα προσβλητικα λες και εχουμε σκοπο να σου κανουμε επιθεση, το αντιθετο ηταν γλωσσα θαυμασμου! και φυσικα και δε σε ξερω, απλα μου εχεις δωσει την εντυπωση μιας αρκετα ψαγμενης με τη τεχνη, μακαρι να ηταν κι αλλες ετσι...
Δεν ηξερα οτι υπαρχει γλωσσα θαυμασμου :P
Tεσπα γραφοντας σε ενα πισι δεν αποδιδονται οι διαθεσεις, σορρυ λοιπον ειμαι σε κακο μουντ εφαγα τα μουτρα μου στο σκι
Μοίρα Ποιητή
Λεξούλες; Ναι από αέρα,
και στον αέρα χαμένες.
Άσε με να χαθώ μέσα σε λέξεις
άσε με να 'μαι ο αέρας δε δυό χείλια,
ένα φύσημα αλήτικο δίχως περίγραμμα
που στον αέρα διαλύεται.
Ακόμα και το φως στον εαυτό του χάνεται.
Οκτάβιο Πας
''If someone said three years from now
You'd be long gone
I'd stand up and punch them out
Cause they're all wrong and
That last kiss
I'll cherish
Until we meet again
And time makes
It harder
I wish I could remember
But I keep
Your memory
You visit me in my sleep
My darling
Who knew''
...''Maybe i'll call on the phone..maybe i'll write you a letter..maybe i'll die..maybe i'll learn how to fly...That's what i meant when i said Goodbye''...
Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι
τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχτές
τ' αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι
σου μάθαινε το αύριο και το χτες
μα εγώ περνούσα τη στερνή την πύλη
με του καιρού δεμένος τις κλωστές
Τ' αηδόνια σε χτικιάσανε στην Τροία
που στράγγιξες χαμένα μια γενιά
καλύτερα να σ' έλεγαν Μαρία
και να 'σουν ράφτρα μες στην Κοκκινιά
κι όχι να ζεις μ' αυτή την κομπανία
και να μην ξέρεις τ' άστρο του φονιά
Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι
απ' του καιρού την άγρια πληρωμή
στο μεσοστράτι τέσσερις ανέμοι
τους πήραν για σεργιάνι μια στιγμή
και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει
και το μαράζι δίχως αφορμή
Και σαν τους άλλους χάθηκαν κι εκείνοι
τους βρήκαν να γαβγίζουν στα μισά
κι απ' το παλιό μαρτύριο να 'χει μείνει
ένα σκυλί τη νύχτα που διψά
γυναίκες στη γωνιά μ' ασετυλίνη
παραμιλούν στην ακροθαλασσιά
Και στ' ανοιχτά του κόσμου τα καμιόνια
θα ξεφορτώνουν στην Καισαριανή
πώς έγινε με τούτο τον αιώνα
και γύρισε καπάκι η ζωή
πώς το 'φεραν η μοίρα και τα χρόνια
να μην ακούσεις έναν ποιητή
Του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι
ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά
ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη
και στις μυρτιές του Άδη σεργιανά
μαλαματένια λόγια στο χορτάρι
ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά
Με δέσαν στα στενά και στους κανόνες
και ξημερώνοντας μέρα κακή
τοξότες φάλαγγες και λεγεώνες
με πήραν και με βάλαν σε κλουβί
και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες
παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί
Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια
κι όπως δεν ήμουν μάγκας και νταής
περνούσα τα δικά σου δικαστήρια
αφού στον Άδη μέσα θα με βρεις
να με δικάσεις πάλι με μαρτύρια
και σαν κακούργο να με τιμωρείς(AΠΙΣΤΕΥΤΟ)!!!!!!!!!!!!!
http://www.youtube.com/watch?v=va1t6a0zCkQ
The Laughing Heart by Charles Bukowski
your life is your life
don’t let it be clubbed into dank submission.
be on the watch.
there are ways out.
there is a light somewhere.
it may not be much light but
it beats the darkness.
be on the watch.
the gods will offer you chances.
know them.
take them.
you can’t beat death but
you can beat death in life, sometimes.
and the more often you learn to do it,
the more light there will be.
your life is your life.
know it while you have it.
you are marvelous
the gods wait to delight
in you.
Δύο μεγάλες μου ''αδυναμίες'' σε ένα τόσο αισιόδοξο άγγιγμα..
http://www.youtube.com/watch?v=EKRDqM2JOnw
I am (t)here..
Πολλές φορές σου μίλησα
Με χρώματα στο στόμα
Στο είπα, όσα έμαθα
Τα έμαθα με το σώμα
Μισός ψυχή μισός κορμί
Κι η πείνα μου θηρίο
Μισή ζωή σπατάλησα
να ζήσουν και τα δύο
Όσα κομμάτια κι μπορέσεις να ενώσεις
Δεν θα σου φτάσουν μια στιγμή για να με νιώσεις
Στα είπα όλα - Φίλα με τώρα
Με αγαπούσε το νερό
Μα ο ουρανός με ζούσε
Κι όταν μετρούσα τι μπορώ
Η γη δεν με χωρούσε
Κυνήγησα τις ομορφιές
Μα μ' έκλεψε η λύπη
Οι αλήθειες μου: εσύ όταν κλαις
Και της καρδιάς μου οι χτύποι
Όσα κομμάτια κι μπορέσεις να ενώσεις
Δεν θα σου φτάσουν μια στιγμή για να με νιώσεις
Στα είπα όλα - Φίλα με τώρα
σαν
ωραία μέρα σήμερα
μεθυστική
με μυρωδιές και χρώματα
μες στη λιακάδα
σαν ανθισμένη φλαμουριά
κάτω από το μπαλκόνι μου
ωραία μέρα σήμερα
σαν άνοιξη
σαν νιότη
σαν θαμπωμένα μάτια
σαν το αίμα όταν φουντώνει
και σαν έρωτας
ωραία μέρα σήμερα
σαν τίποτα
τίποτα να μην χάθηκε για πάντα
Τόλης Νικηφόρου
Τρεις γάτες δρόμος
Χαράματα στη Γαλάτιστα
στο πίσω κάθισμα ο Άσπρος Αετός
δίπλα του το Μαύρο Σύννεφο
και μπρος η Καθιστή Αρκούδα
υμνούν τη νέα μέρα
ο ήλιος δίκροκος στα καθρεφτάκια
Θέλω να μου φωτίσεις τα τρία μου παιδιά
του λέει ο πρώτος και προσκυνά
- κεφάλι σπλατς -
πάνε πιο κάτω
Σήκω να μου ζεστάνεις την όμορφη κυρά
παρακαλά ο άλλος με το χέρι στην καρδιά
- ουρά ταπισερί στην πίσσα -
λίγο πιο πέρα
Δείξε μου τον δρόμο της χαράς
ικετεύει ο τρίτος και δακρύζει
- πάλι κεφάλι σπλατς -
Που λέτε, κάνει το Βουβό Τιμόνι
ρίξαν τα ρούχα του σε μια μαύρη σακούλα
την είχανε στις τουαλέτες πλάι στ' απορρυπαντικά
καληώρα χαράματα
το παντελόνι που μ' άρεζε το πουκάμισο που δεν μ' άρεζε
Α ρε Βασίλη, είπα στην σακούλα
και την έβαλα στο πίσω κάθισμα
Α ρε Βουβέ, ήχησε η νάυλον σιωπή της:
Τι νόμισες, όπου και να πας
Όλος κι όλος ο τρόμος
Τρεις γάτες δρόμος.
Σάκης Σερέφας
Ο ήλιος δίκροκος, ναι :)
Όλος κι όλος ο τρόμος
Τρεις γάτες δρώμος..
απο τα πιο αγαπημενα μου....Quote:
Originally Posted by carrie
Μ' αρέσεις άμα σωπαίνεις
Μ’ αρέσεις άμα σωπαίνεις, επειδή στέκεις εκεί σαν απουσία
κι ενώ μεν απ’ τα πέρατα με ακούς,
η φωνή μου εμένα δεν σε φτάνει.
Μου φαίνεται ακόμα ότι τα μάτια μου σε σκεπάζουν πετώντας
κι ότι ένα φιλί, μου φαίνεται,
στα χείλη σου τη σφαγίδα του βάνει.
Κι όπως τα πράγματα όλα ποτισμένα είναι από την ψυχή μου,
έτσι αναδύεσαι κι εσύ μέσ’ απ’ τα πράγματα,
ποτισμένη απ’ τη δική μου ψυχή.
Του ονείρου πεταλούδα, της ψυχής μου εσύ της μοιάζεις έτσι,
σαν όπως μοιάζεις και στη λέξη μελαγχολία, καθώς ηχεί.
Μ’ αρέσεις άμα σωπαίνεις, επειδή στέκεις εκεί σαν ξενητειά.
Κι άμα κλαις μου αρέσεις,
απ’ την κούνια σου πεταλούδα μικρή μου εσύ.
Κι ενώ μεν απ’ τα πέρατα με ακούς,
η φωνή μου εμένα δεν μπορεί να σ’ αγγίξει:
Άσε με τώρα να βυθιστώ κι εγώ σωπαίνοντας
μες τη δική σου σιωπή.
Άσε με τώρα να σου μιλήσω κι εγώ με τη σιωπή
τη δικιά σου
που είναι απέρριτη σα δαχτυλίδι αρραβώνων
και που λάμπει σαν αστραπή.
Είσαι όμοια με την νύχτα, αγάπη μου,
η νύχτα που κατηφορίζει έναστρη.
Απόμακρη και τοσηδά και απ’ τα αστέρια φτιαγμένη
είναι η δικιά σου σιωπή.
Μ’ αρέσεις άμα σωπαίνεις, επειδή στέκεις εκεί σαν απουσία.
Μακρινή κι απαρηγόρητη, σα να σε σκέπασε χώμα.
Μια λέξη μόνο αν πεις, ένα χαμόγελο – μου αρκεί
για να πανηγυρίσω που είσαι εδώ κοντά μου ακόμα.
```
Επειδή αγαπώ το Νερούδα Καπετάνιο.
Επειδή κάποιες φορές αρκεί να είσαι απλώς εκεί :)
…Απ’ τον πατέρα μου κληρονόμησα αυτό το δυστυχισμένο χέρι κι απ’ τη μητέρα μου ένα μεγάλο φτερό, από κείνα που έβγαζε απ’ την ψυχή της και τα κάρφωνε στο αστείο καπέλο της — είναι από τότε που τις νύχτες η παλιά ντουλάπα ανοίγει μόνη της και βγαίνει η λαιμητόμος, εγώ παλεύω μαζί της, παίρνω τον μπαλντά και την κάνω κομμάτια, ύστερα καταπίνω τις σανίδες για να μην τις βρουν, πολλοί ναυαγοί σώθηκαν έτσι.
……Χρόνια έζησα τρέμοντας τις πόρτες, ώσπου μάζεψα τα χαρτιά μου, τις τύψεις μου κι έφυγα. Μα στον πρώτο σταθμό είδα πάλι εκείνο το παιδικό φτερό και κατέβηκα.
……Από τότε έμεινα για πάντα στην Κόλαση.
Τάσος Λειβαδίτης, Περιπέτεια
Ψάχνω κάτι καινούργιο να πω,
να μη το 'χω ξανακούσει ούτε κι εγώ
κάτι να σε εντυπωσιάσει,
στον αέρα ένα σημάδι σου να πιάσει
Ψάχνω κάτι καινούργιο να πω,
να μη το 'χω ξανακούσει ούτε κι εγώ.
Ψάχνω κάτι καινούργιο να πω,
να μη το 'χω ξανακούσει ούτε κι εγώ
μα κολλάω και πάλι σ' όλα εκείνα,
που έλεγε γελώντας η Μελίνα
Βρήκα κάτι λοιπόν να σου πω,
που είναι πάντα καινούριο κι απλό.
Σ' αγαπώ,
σ' αγαπώ για το τώρα το πριν το μετά και το πάντα,
σ' αγαπώ
η καρδιά μου τρελάθηκε βαράει σαν ξεκούρδιστη μπάντα.
Σ' αγαπώ,
θα με βρεις το πρωί όταν όλα τα φώτα θα σβήσουν,
θα 'μαι εδώ,
κι όλα πάλι ξανά όπως τελειώνουν έτσι θα αρχίσουν.
Ψάχνω κάτι καινούργιο να πω,
να μη το 'χω ξανακούσει ούτε κι εγώ
μα νομίζω τίποτα δε μου ανήκει,
τα κρατάει καλά κρυμμένα η Αλίκη
Ψάχνω κάτι καινούργιο να πω,
να μη το 'χω ξανακούσει ούτε κι εγώ.
Ψάχνω κάτι καινούργιο αλλά
τριγυρνώ συνεχώς στα παλιά
με τη βάρκα του Μάνου σ' ένα κύμα,
το γαλάζιο του Οδυσσέα σ' ένα ποίημα
βρήκα κάτι λοιπόν να σου πω
που είναι πάντα καινούργιο κι απλό.
Σ' αγαπώ,
σ' αγαπώ για το τώρα το πριν το μετά και το πάντα,
σ' αγαπώ,
η καρδιά μου τρελάθηκε βαράει σαν ξεκούρδιστη μπάντα.
Σ' αγαπώ,
θα με βρεις το πρωί όταν όλα τα φώτα θα σβήσουν,
θα 'μαι εδώ,
κι όλα πάλι ξανά όπως τελειώνουν έτσι θ' αρχίσουν......................
There's a boy they call the Sleepin' Man
He's been asleep for days
There's a girl lyin' next to him
Followin' his ways
Dreamin' of a foreign place
Where the people always pray
Nowhere else to run to now
So this is where they stay
That's all she wanted to hear
That's all she wanted to hear
Sleep another year
I will in time forget the order
Wake up the sleeping martyr
I will in time forget the order
Wake up the sleeping martyr
Somethin' don't seem right in you
A broken will to testify
A thorn on either side
Empty bottle lyin' next to him
Keeps him satisfied
Voices on that dead end street
Make you feel so fine
Wake up son it's time to go
You're runnin' out of time
And that's all he wanted to hear
That's all he wanted to hear
Sleep another year
I will in time forget the order
Wake up the sleeping martyr
I will in time forget the order
Wake up the sleeping martyr
Somethin' don't seem right in you
He dreamed until his heart was still
Or so the story goes
Can't remember how he got that way
'Cause he forgot more than he knows
Drift into a foreign place
Seems like yesterday
Nowhere else to run to now
Alone he starts to pray
And that's all she wanted to hear
That's all she wanted to hear
Sleep another year
I will in time forget the order
Wake up the sleeping martyr
I will in time forget the order
Wake up the sleeping martyr
Hold tight, hold tight, hold tight
'Cause it's gonna' be a long night
Anytime, everytime, anytime in you
In you, in you
Αυτά που φοβόσουν ότι θα σου συμβούνε, σου έχουν ήδη συμβεί.
ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΑ
Ὅλα τὰ ποιήματά μου γιὰ τὴν ἄνοιξη
ἀτέλειωτα μένουν.
Φταίει ποὺ πάντα βιάζεται ἡ ἄνοιξη,
φταίει ποὺ πάντα ἀργεῖ ἡ διάθεσή μου.
Γι᾿ αὐτὸ ἀναγκάζομαι
κάθε σχεδὸν ποίημά μου γιὰ τὴν ἄνοιξη
μὲ μιὰ ἐποχὴ φθινοπώρου
ν᾿ ἀποτελειώνω.
Κική Δημουλά
(υποδόρια Κική / κι εγώ κανένα μου ποίημα δεν τελειώνω δίχως ένα από μπροστά)
http://www.youtube.com/watch?v=4OBXU80LkFk
Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης σήμερα.. αλλά η ποίηση κάθε μέρα :)
(Κατερίνα Γώγου, αν και είμαι σίγουρη ότι η ίδια θα σιχαινόταν τις ''Παγκόσμιες Ημέρες..''!)
Δε γράφονται τα ποιήματα σ' ένα χαρτί
Δε γράφονται τα ποιήματα σ' ένα χαρτί
ξεθάβονται
με μιαν αξίνα τα μεσάνυχτα
αφήνοντας
κι από 'να λάκκο.
Θέλω μονάχα
Δε θέλω να ξέρω κανόνες για την Ποίηση
ούτε τι γράφουνε γι' αυτήν
οι σπουδασμένοι.
Θέλω μονάχα
να με απορροφάει,
όλο να με απορροφάει η μουσική
για να μπορώ μέσα στα ποιήματά μου
να σωπαίνω.
Χρίστος Λάσκαρης
Μπράβο ρε συ carrie :)
Μεγάλη αγάπη ο Λειβαδίτης. Να είσαι καλά..
Πολύ πριν σε συναντήσω, εγώ σε περίμενα.
Πάντοτε σε περίμενα.
Σαν ήμουνα παιδί και μ’ έβλεπε λυπημένο η μητέρα,
έσκυβε και με ρωτούσε, «Τι έχεις αγόρι;»
Εγώ δεν μίλαγα, μονάχα έβλεπα πίσω απ’ τον ώμο της
έναν κόσμο άδειο από 'σένα.
Κι όταν έπαιρνα το παιδικό κοντύλι,
ήταν για να μάθω να σου γράφω τραγούδια,
όταν κοίταγα στο τζάμι τη βροχή,
ήταν που αργούσες ακόμα,
κι όταν χτύπαγε η πόρτα μου και άνοιγα,
δεν ήταν κανείς, κάπου όμως μες στον κόσμο
ήταν η καρδιά σου που χτυπούσε.
Έτσι έζησα πάντοτε.
Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά
-Θυμάσαι;-
Μου άπλωσες τα χέρια τόσο τρυφερά
σαν να με γνώριζες χρόνια.
Μα και βέβαια με γνώριζες.
Γιατί πολύ πριν μπεις μες στη ζωή μου
είχες ζήσει μες στα όνειρά μου Αγαπημένη μου!
Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή!
Τάσος Λειβαδίτης
Κώστας Καρυωτάκης - "Πάρε Τα Δώρα"
πάρε τα δώρα της ψυχής σου να 'ρθεις
σου ετοίμασα τη μαύρη κάμαρά μου
στον κήπο μας αρρώστησε ο μάρτης
κι αρρώστησε ο μάρτης στην καρδιά μου
πάρε του πόνου σου τη σμύρνα κι έλα
όλα θε να σ' αρέσουν έχω κόψει
το ρόδο που εγέλα
την αυστηρή μου βλέποντας όψη
πάρε απαλά τον οίκτο σου να φτάσει
και πάρε του καημού σου τη γαλήνη
στα μάτια σου το χέρι θα περάσει
το βραδινό μου δέος για ν' απαλύνει
Σήμερα ήρθε και κάθισε στο περβάζι
του παραθύρου μου
ένα άσπρο περιστέρι.
-Τι γυρεύεις εδώ, του είπα,
μήπως σου δώσαν λάθος διεύθυνση;
- Καθόλου, μου απάντησε. τι νομίζεις ;
o κηπος σου είναι μόνο
για μαύρα πουλιά;
Έκανε δυο τρεις βόλτες πάνω κάτω,
άφησε μια κουτσουλιά και πέταξε,
αφήνοντας με έκπληκτο!
_________________________ΤΟ ΑΣΠΡΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ, Μίλτος Σαχτούρης
Κύριε, μάρτησα ενώπιόν σου, ονειρεύτηκα πολύ
"μια μικρή ανεμώνη." έτσι ξέχασα να ζήσω.
Μόνο καμιά φορά μ' ένα μυστικό που το 'χα μάθει από παιδί,
ξαναγύριζα στον αληθινό κόσμο, αλλά εκεί κανείς δε με γνώριζε.
Σαν τους θαυματοποιούς που όλη τη μέρα χάρισαν τ' όνειρα στα παιδιά
και το βράδυ γυρίζουν στις σοφίτες τους πιο φτωχοί κι απ' τους αγγέλους.
Ήτανε πάντοτε αλλού.
Και μόνο όταν κάποιος μας αγαπήσει, ερχόμαστε για λίγο
κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε κιόλας νεκροί.
Τασος Λειβαδιτης
Ωρες ατέλειωτες
για μια γραμμή
μια λέξη προσπαθώντας ν' αναδύσεις
μέσ' απ' την χρήση της,
απ' το μηδέν
ώσπου να βρεις τη μυστική δομή της.
Ώρες ατέλειωτες για την μορφή
που δεν μπορείς ποτέ να καθρεπτίσεις
διασπώντας τον πυρήνα των πραγμάτων
στο πυρ το εξώτερο της ποίησης.
Νικολαΐδης Αριστοτέλης
Είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας.
Σπέρνουνται γεννιούνται σαν τα βρέφη
ριζώνουν θρέφονται με το αίμα.
Όπως τα πεύκα κρατούνε τη μορφή του αγέρα
ενώ ο αγέρας έφυγε, δεν είναι εκεί.
Το ίδιο τα λόγια φυλάγουν τη μορφή του ανθρώπου
κι ο άνθρωπος έφυγε δεν είναι εκεί.
Γ. Σεφερης
Ἡ νοσταλγία γυρίζει
Ἡ γυναίκα γδύθηκε καὶ ξάπλωσε στὸ
κρεβάτι
ἕνα φιλὶ ἀνοιγόκλεινε πάνω στὸ πάτωμα
οἱ ἄγριες μορφὲς μὲ τὰ μαχαίρια ἀρχίσαν
νὰ ξεπροβάλλουν στὸ ταβάνι
στὸν τοῖχο κρεμασμένο ἕνα πουλὶ πνίγηκε
κι ἔσβησε
ἕνα κερὶ ἔγειρε κι ἔπεσε ἀπ᾿ τὸ καντηλέρι
ἔξω ἀκούγονταν κλάματα καὶ ποδοβολητά
Ἄνοιξαν τὰ παράθυρα μπῆκε ἕνα χέρι
ἔπειτα μπῆκε τὸ φεγγάρι
ἀγκάλιασε τὴ γυναίκα καὶ κοιμήθηκαν μαζὶ
Ὅλο τὸ βράδυ ἀκουγόταν μιὰ φωνή:
Οἱ μέρες περνοῦν
τὸ χιόνι μένει
Μίλτος Σαχτούρης