Όπου πάει ο νους μου εύχομαι να μην πάει το χέρι σου!
Printable View
Όπου πάει ο νους μου εύχομαι να μην πάει το χέρι σου!
Οι φιλοι στην ανάγκη φαίνονται να της πεις!Να έρθει να σε βγάλει από τη δύσκολη θέση και μετά να ΜΗΝ κάνεις τη δίαιτα της λαχανόσουπας!
Εγώ αδυνατώ να τηρήσω το γνωμικό καθώς η φιλία ξεκινά επίσημα από συνάντηση κι εσύ φροντίζεις να έρχεσαι στην πόλη μου όποτε λείπω!
ʼσε που η Γλαύκη μου απαγορεύει να σχετίζομαι μαζί σου...Θέλω πραγματικά πολύ να σε βοηθήσω,αλλά κωλύομαι!Με καταλαβαίνεις ε;
Τι έπαθα, η βαριόμοιρη, τι έπαθα!
Μα προκαλώ τα ατυχήματα και τις βλακώδεις καταστάσεις?
Πρέπει να πάει το χέρι μου, γιατί το σπίτι δεν είναι δικό μου, ώστε να το κακομεταχειρίζομαι. Τι θα πει η σπιτονοικοκυρά, αν της παραδώσω χαλασμένη λεκάνη? Παίρνω βαθιές ανάσες, αλλά δεν το αποφασίζω. Χθες το βράδυ περιποιήθηκα τα χεράκια μου. Τους έκανα πήλιγκ και τους έβαλα ενυδατική και γαντάκια και έγιναν βελούδινα. Σήμερα, αφού κάνω αυτό που πρέπει, θα τα ρημάξω στις χλωρίνες. Καλά να πάθω, αφού ήθελα μαρμελάδες!
Αφού δεν το γλυτώνεις,τουλάχιστον προφυλάξου σωστά!
ʼντε,κάν'το να τελειώνουμε!
Που δεν προλάβαμε να μοσχοβολήσουμε λευκό γιασεμί
και βρώμισες τη φαντασία μας με τις επιχειρήσεις σου!
Το έκανα!!
Τις λεπτομέρειες τις παραλείπω, για ευνόητους λόγους.
Αν σου πω ότι η φίλη μου είναι βόλτα στην πόλη σου? Εκεί πάτε, παλιοκόριτσα, για να μου κρυφτείτε! Τι φταίω εγώ, που κάθε φορά που έρχομαι παίρνεις τους δρόμους? Τάχα μου δε μπορώ, δεν ευκολύνομαι, δεν, δεν... Μήπως τα είχες ήδη ψήσει με τη Γλαύκη από τότε και αυτά είναι ποταπές δικαιολογίες και στάχτη στα μάτια?
Τη λαχανόσουπα θα την κάνω. Ο λόγος πρέπει να τηρείται. Δε γίνεται να την εγκαταλείψω τώρα, που την άκουσα να γελάει μετά από τόσο καιρό. Είναι ενθουσιασμένη και μίλησε μέχρι και για παραλία στην προοπτική του επερχόμενου αδυνατίσματος. Για μήνες τώρα δεν ήθελε να βγει ούτε από το σπίτι της. Αναγκαζόταν και πήγαινε μόνο στη δουλειά. Χθες μου είπε: Έπιασα πάτο, καιρός να αρχίσω να ανεβαίνω. Της απάντησα ότι για να ανέβεις, πρέπει να δώσεις μια κλωτσιά σε στέρεο έδαφος, ώστε να πας ψηλά. Δεν μου έδωσε σημασία, αλλά για μένα αυτή τη στιγμή μετράει μόνο το γέλιο της. Κάθε μέρα θα μιλάμε για τις προόδους μας και σκοπεύω να την ενθαρρύνω σε αυτή τη βλακεία, μόνο και μόνο για να μην την ξαναδώ στο χάλι στο οποίο βρίσκεται τους τελευταίους μήνες.
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol:
Joy killer, ε?
Μήπως να το έκανα επάγγελμα? Νομίζω πως θα γινόμουν πλούσια...
ΟΧΙ ΤΗ ΔΙΑΙΤΑ ΤΗΣ ΛΑΧΑΝΟΣΟΥΠΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΣ !
Τώρα αυτό γιατί μου θυμίζει την κατάστασή μου πριν από λίγα λεπτά?
Ο άνθρωπος είναι θηρίο. Όλα μπορεί να τα κάνει, όλα! Αρκεί να παρουσιαστεί ανάγκη. Κι αυτό, για να μην ξεγλυστράμε μερικοί μερικοί από την υπόσχεση που δώσαμε στον εαυτό μας να βελτιωθούμε. ʼντε μην κάνω και άλλη μαρμελάδα και σας φωνάξω εδώ να "καθαρίσετε"!
Ax βρε Αβα...τι σου'μελλε πρωι-πρωι!
Θα ηθελα κι εγω να προσθεσω μια αντιστοιχη απορια αλλα σκεφτομαι οτι παραλερωσαμε το ευωδιαστο τοπιο τους και θα μας αποπεμψουν με ευγενικο τροπο.
Ας ευχηθουμε, λοιπον, μια ομορφη μοσχομυρωδατη Κυριακη κι ας αφησουμε τα ασχημα και ποταπα απο Δευτερα (που ετσι κι αλλιως σκυλοβρωμαει)
Φιλια!
Aν η προηγούμενη εικόνα σου θύμισε την πρόσφατη σου εμπειρία
κι αν νομίζεις πως βρήκες το κατάλληλο βίντεο,
μάλλον δεν έχεις δει το Trainspotting...
Συγχώρεσε με,λευκό μου γιασεμί,γιατί πρόκειται ν'αμαρτήσω!
Παρακαλώ,μην ανοίξει τον παρακάτω σύνδεσμο κανείς άλλος της ʼβας!
--->http://www.youtube.com/watch?v=Bh7_p1lM2fY
Επειδη σ'αγαπω και στην αγαπη ξερω
Να μπαινω σαν Πανσεληνος
Απο παντου,για το μικρο το ποδι σου μες στ'αχανη σεντονια
Να μαδαω γιασεμια-κι εχω τη δυναμη
Αποκοιμισμενη, να φυσω να σε πηγαινω
Μεσ'απο φεγγερα περασματα και κρυφες της θαλασσας στοες
(Μακαρι να ειχα αυτη τη δυναμη,να σου παρω τη λυπη να σου δωσω τη χαρα...)
Φαινεται οτι η νυχτα ηταν για καποιους μεγαλη αποψε...πολλες πονεμενες θυμησες...Καθε απωλεια την βιωνουμε σαν ενα μικρο θανατο.Αν ειναι κ μεγαλη...(Μεχρι 60 κιλα βαζεις...)Ομως καθε μερα ειναι μια αλλη μερα.Επιδιωκουμε να βρουμε το ερεθισμα,παλι κ παλι που θα μας φερει ξανα στο προσκηνιο της ζωης κ γιατι οχι πρωταγωνιστες.Μεχρι εκεινη τη μερα ομως πρεπει να μη φοραμε τα μαυρα γυαλια που μας κρυβουν τις μικρες χαρες της ζωης.Τον ηλιο που λαμπει,το υπεροχο γαλαζοπρασινο της θαλασσας,το πεταγμα μιας πολυχρωμης πεταλουδας,την ομορφια του αγρολουλουδου,το γελιο ενος μωρου...(Συγγραφικη αποπειρα στην προσπαθεια να πεισω τον εαυτο μου...)
Ομως<<Κρατα το χερι μου κ παμε αστερι μου στην πιο νευρικια διαδρομη.Εμεις κ νεκροι θ'αγαπαμε................................. ................>>
ʼντε, παλίρροιά μου, ας τους αποζημιώσουμε:
http://www.youtube.com/watch?v=HPQP1...eature=related
Μην μας πετάξουν έξω κλωτσηδόν! Φιλιά!