Quote:
Originally posted by polinaki1983
Κόνικα μου, είναι κτυπίματα από 2 διαφορετικά άτομα.... με τον άντρα μου, οκ, το ξέρει πια πως όλα έχουν τελειώσει όπως τα ήξερε, πως αν δεν του αρέσει, απλά φεύγει και μας αφήνει ήσιχους.... Πιο πολύ με πίκρανε το κτύπιμα από το δεύτερο άτομο........... αυτό που λέει πως ότι και να έγινε δεν αλλάζει τίποτα μεταξύ μας..... Ολοι μου λένε ε καλά μωρέ, οκ δεν έγινε δεν έγινε, δεν θα τσακοθείς τώρα γιαυτό.... κιόμως εγώ νιώθω πως θέλω να τσακοθώ, πως θέλω να φωνάξω, να βρίσω, να βγάλω όλα αυτά που νιώθω μέσα μου για το συγκεκριμένο περιστατικό... Γιατί απλά νιώθω πεταμένη....
Με τον γιο μου δεν κάνω συμμαχίες.... Απλά λέω να τον πάρω να φύγουμε για να μην τον φορτώσω σε κανέναν μόνο και μόνο για να έχω εγώ μερικές μέρες πλήρης ηρεμίας. Προτιμώ να τρέχω πάνω κάτω γιαυτόν, αλλά να μην έχω τίποτα άλλο στο κεφάλι μου..... Γίνετε?
ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ! Οπως ειχα ακουσει και καπου: η οικογεννεια ειναι ευτυχισμενη, οταν η μαμα ειναι καλα!!! Και οικογενεια δεν ειναι μονο το δειγμα μαμα, μπαμπας, παιδακια, σκυλος... Οικογενεια ειναι και εγω με την γατα μου για παραδειγμα!