Ναταλία μου, γι' αυτό είσαι μοναδική! Γι' αυτό σε αγαπάμε όλοι! Όχι μόνο θυμήθηκες τον αγαπημένο μου πίνακα, αλλά έπιασες και τις πιο ευαίσθητες πτυχές της ψυχής μου, που δεν τις ανέφερα μεν, αλλά τις κατάλαβες, εσύ, με τις υπερευαίσθητες κεραίες σου..
Γύρισα και πνίγομαι. Γύρισα και, αφού είδα πως ζουν οι κανονικοί άνθρωποι, χάθηκα στη μιζέρια μου. Γύρισα και εκεί που κάπνιζα το πολύ πέντε τσιγάρα την ημέρα, τώρα θέλω τουλάχιστον ένα πακέτο. Εκεί που έτρωγα μόνο για την απόλαυση, για τη στιγμή και για το τέλειο πχ ψάρι, τώρα τρώω τις σαβούρες σαν να μην υπάρχει αύριο. Γύρισα στην κατάθλιψη, ας μη γελιόμαστε. Μια χαρά άνθρωπος είμαι αλλού, αλλά εδώ χρειάζομαι το "ντοπάρισμά" μου για να συνεχίσω και για να αντέχω. Εκεί άκουγα με προσοχή την ξαδέλφη και ενδιαφερόμουν για το ντύσιμο, ρουφούσα κάθε συμβουλή σχετική με την εμφάνιση. Εδώ, μπορώ παρακαλώ να βγω με τις πυζάμες μου? Δε με νοιάζει τίποτα, δεν με ενδιαφέρει τίποτα, αλλά δεν είμαι ελεύθερη. Πνίγομαι!
Σήμερα έκανα μία δουλειά, που μου απέφερε ένα αρκετά καλό ποσό, ούτε αυτό με ευχαρίστησε, απλά με κάνει και νιώθω μεγαλύτερη ασφάλεια. Εδώ φοβάμαι ότι χάνω σιγά σιγά την ικανότητά μου να χαίρομαι, ποιος εγώ! Τέλος πάντων.
Θέλω να βάλω ένα τραγουδάκι από τον αγαπημένο μου Almodovar, το volver, με την ευχή να επιστρέψω κάποτε κι εγώ εκεί όπου ανήκω.
http://www.youtube.com/watch?v=vY7sabq_C1U
