Αααα, μπορω να ελπιζω δλδ εγω που ειμαι στο 4μηνο οτι κατι λιγο μου εμεινε ακομα!! Μακαρι να ναι ετσι αλλα θελει δουλεια με το εγω μας!! Αντε γτ δινω κατι αναστεναγμους...αλλο πραγμα για μπορεσω να νιωσω καλυτερα...
Printable View
Αααα, μπορω να ελπιζω δλδ εγω που ειμαι στο 4μηνο οτι κατι λιγο μου εμεινε ακομα!! Μακαρι να ναι ετσι αλλα θελει δουλεια με το εγω μας!! Αντε γτ δινω κατι αναστεναγμους...αλλο πραγμα για μπορεσω να νιωσω καλυτερα...
Θέλει πολλή δουλειά και υπομονή.. τι να πω ελπίζω να είσαι από τους τυχερούς!
Εγω ειμαι στους δυομιση μηνες...δεν νομιζω να αντεχα αλλον εναμιση, αν υποθεσουμε οτι θελει ενα 4μηνο ο οργανισμος να επανελθει...Ηδη ειμαι στα ορια μου...
Α τωρα ξαναειδα το μνμ! 6μηνο? Μου κανετε πλακα ε?χιχιχι
Ψυχοσωματικά έχουμε, θα περάσουν και οι 6 μήνες και τα χρόνια και θα τα διηγούμαστε και θα γελάμε. Κάτι μου λέει βέβαια ότι μέχρι να φτάσει εκείνη η στιγμή άλλα ψυχοσωματικά θα μας "χτυπήσουν την πόρτα".
Και επειδή διάβασα το thread σου, σε διαβεβαιώ ότι είσαι καλά αλλά πολύ πολύ φοβισμένη!!!
Με πολλή αγάπη, μία ομοιοπαθούσα!!!
Κατσε μην κλαιμε μονο και δεν γελαμε:) Πολυ πιθανο...
Παντως απο ψυχοσωματικα νομιζω εχω κλεισει...Τα εχω παθει ολα, δεν μενει τιποτα αλλο...Το μονο θεμα ειναι το ποσο θα κρατησουν...Ελπιζω ομως να περασουν συντομα...Εσυ τι εχεις? Καρδιοπαθεια η κατι αλλο?:)
Μυοπάθεια, κοντά έπεσες :p. Πρόβλημα με την καρδιά δεν έχω βέβαια.
Από ψυχοσωματικά διάφορα, ταχυκαρδίες, ανήσυχο ύπνο (παλαιότερα δεν μπορούσα να ξυπνήσω), πλάκωμα στο στομάχι και διάφορα άλλα κατά καιρούς.
Αν είχες πρόβλημα με την καρδιά σου, βάσει του ιστορικού σου, θα το γνώριζες μετά από τόσο έλεγχο και εξετάσεις.
Δυστυχώς, εδώ που μένω 2-3 κρούσματα μέσα σε λίγα χρόνια και όλοι το ήξεραν και σχεδόν το περίμεναν.
Είσαι καλά, απλά το έβαλες στο μυαλό σου και σου έγινε έμμονη ιδέα. Κανε τις εξετάσεις σου και ό,τι κρίνεις απαραίτητο για να ηρεμήσεις και μίλα σε κάποιον...οικογένεια, φίλους, ειδικό. Ειδικά άμα συμφωνεί και η οικογένειά σου, μην το σκέφτεσαι και μίλα! Θα φύγει ένα βάρος από πάνω σου, εμένα ο πατέρας μου ήταν ανένδοτος και μου έκανε ψυχολογικό πόλεμο και ως εκ τούτου αντί να καλυτερεύω, χειροτέρευα (4 συνεδρίες σε 2 μήνες).
Σιγα μην ειχες προβλημα με την καρδια! Ολοι εδω σφιζουμε απο υγεια, απλα δεν μπορουμε να το καταλαβουμε και ταλαιπωρουμε τον εαυτο μας... σε ειδικο θα παω για ψυχοθεραπεια, απλα πρεπει πρωτα να παρω τα φαρμακα που μου εγραψε για λιγο καιρο (τα οποια βεβαια ακομα δεν εχω αρχισει)...
Οσο για τις εξετασεις σε αλλους γιατρους, θα παω μονο σε νευρολογο...Προς το παρον δεν νιωθω την αναγκη να παω καινσε δευτερο καρδιολογο (πραγμα που σκεφτομουν πολυ εντονα μεχρι πριν λιγες ημερες) οποτε νιωθω πως εχω σημειωσει καποια προοδο...
Καλά, το σφύζω από υγεία είναι σχετικό. Οργανικό πρόβλημα ζωτικής σημασίας δεν έχω, αλλά δεν περπατάω και δεν έχω δύναμη στα χέρια και το υπόλοιπο σώμα μου, αυτό δημιουργεί άλλα προβλήματα αντιμετωπίσιμα μεν, αλλά... Σε νευρολόγο γιατί αν επιτρέπεται;;
Καλημέραααα!!! Σίγουρα πλέον τα περισσότερα που νιώθουμε είναι απο φόβο κ όχι απο άγχος...το άγχος δημιουργείται μόλις μας πιάσουν τα διάφορα ψυχοσωματικά μας. Είναι πολύ άσχημο να μη μπορεί να σε βοηθήσει κανείς με τις διαβεβαιώσεις του αλλά ούτε καν εσύ ο ίδιος να μη μπορείς να βοηθηθείς...Χαίρομαι πολύ φυσικά που όλα αυτά είναι ψυχοσωματικά κ όχι παθολογικά αλλά θα χαιρόμουν κ περισσότερο αν σταματούσαν να υπάρχουν!!! Είμαστε άτομα που καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλο είναι παρήγορο αυτό γτ μερικά συμπτώματα μπορούν να σε στείλουν στην τρέλα... Εμένα για παράδειγμα έστρωσε ο ύπνος μου, η ζαλάδες, οι λιποθυμικές τάσεις αλλά έχω το σφίξιμο στο στέρνο ( με ή χωρίς έκτακτες) το οποίο μετατοπίζεται και ανεβαίνει μέχρι το λαιμό,σαν κάτι να σε πνίγει- ένας κόμπος. Τρομακτικά,δε λέω αλλά τλχ δεν κάθομαι να μιζεριάζω μες το σπίτι και να φοβάμαι...το παλεύω, ενδεχομένως όχι τόσο καλά για να μην περνάνε ακόμα αλλά δεν παραιτούμαι!!! ΘΑ ΠΑΡΩ ΠΙΣΩ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ!!!
Gallowdance, σε νευρολογο θα παω επειδη πηγα στον ψυχιατρο και του ειπα οτι ζαλιζομαι και οτι εχω ιλιγγους και μου ειπε καλυτερα να παω να με δουν... Ε και το ειπα στη μαμα μου και επειδη η ιδια εχει σκληρυνση (ως εκ τουτου με τετοια θεματα ειναι και πιο ευαισθητη) θελει να με παει...
Αν και δεν νομιζω οτι θα εχω κατι αλλα τεσπα...
Βιβιανακι να την παρεις πισω τη ζωη σου κοριτσι μου...Να τη διεκδικησεις εσυ η ιδια και να παλεψεις για αυτην...Εισαι πολυ μικρη αλλωστε για να παραιτηθεις...Εχεις τοσα ωραια ακομα να ζησεις που δεν αξιζει να αναλωνεσαι σε βλακειες...Οπως ολοι μας δηλαδη...
Και η μαμά μου, πάνω από 30 χρόνια:(.Quote:
Originally Posted by θεανω
Είναι κάτι αντιμετωπίσιμο, αν και δεν το έχεις, αυτό είναι σίγουρο - το μόνο σίγουρο.
Ε ειναι δυσκολη ασθενεια και βασικα ειναι και αναλογα την μορφη που εχεις...Εμενα η μαμα μου εχει τη δυσκολη...
Αλλα την εχει και αυτη περιπου 20 χρονια...Τα τελευταια 5 θε ελεγα παντως οτι εχει χειροτερεψει κυριως με το περπατημα...Τα πρωτα χρονια ηταν πολυ καλα...
Τεσπα δεν φοβαται για σκηρυνση ουτε οτι θα εχω κατι σονι και ντε, απλα ειναι περισσοτερο ευαισθητη με τις νευρολογικες ασθενειες για αυτο θελει να με παει...
Εσενα η μαμα σου πως ειναι?