Quote:
Originally posted by krino
Ωρα για αυτοκριτικη λοιπον?
Ας μιλησω οσο μπορω ειλικρινα.....
Μαλλον γιατι δεν μου αρεσει να μπαινει στην ζωη μου, κανενα φορουμ.
Αλλα κυριως γιατι αυτο που κανω πια δεν με εκπροσωπει.
Εγραψε προ λιγων ημερων, ο κηπ οτι ξευτιλιζομαι.
Με τα δικα του ματια (και με πολλων αλλων) εχει απολυτο δικαιο.
Με τα δικα μου ματια ομως ηταν διαφορετικα.
Γιατι? γιατι απλα εδω και καιρο δεν με νοιαζει.
Δεν με νοιαζει αν αποδομητε το προφιλ μου,
δεν με νοιαζει αν δεχομαι επιθεσεις, δεν με νοιαζει αν ειμαι καλος η κακος,
δεν με νοιαζει οτι και αν γινεται εδω μεσα.
Το φορουμ για μενα πια, ειναι ενας νεκρος τοπος σερνωμενων ψυχων και εγω ενα φαντασμα
που σερνεται μαζι του. Ετσι μπορουν να συμβουν πολλα τα οποια σε αλλο χρονο δεν θα ηταν δικες μου σκεψεις και κινησεις.
Να αδικησω το κηπ και οπως ειπωθηκε και οτι ωφειλω να πω μια συγνωμη.
Την λεω δεν εχω προβλημα και το πιο πιθανο ειναι οτι αυτο ειναι το σωστο.
Ομως η αισθηση του σωστου και του λαθους ειναι κατι που το βλεπω πολυ θολα πλεον.
(κηπ θελω να ειμαι ειλικρινης, αλλα το κριτηριο μου πια, δεν νομιζω οτι ειναι με ακριβεια αυτο που ειχα και οταν ελεγα κατι, αυτο εννοουσα)
Η παραμονη μου εδω μεσα πια, το μονο που μπορει να σπειρει, ειναι καταστροφολογια και τιποτα αλλο.
Δεν με νοιαζει ομως για μενα, δεν με απασχολει αυτο, ποτε δεν με απασχολησε ο εαυτος μου και να φροντισω για αυτον.
Με απασχολει οτι απο αυτη την καταστροφολογια μπορει να συμπαρασυρω ατομα που δεν εχουν καμια ευθυνη για αυτο
Εγραψε ο νικος κατι για να ζεστανουν οι ψυχες μας,
δυστυχως η δικη μου η ψυχη ειναι παγωμενη εδω και μηνες και μετα την διαγραφη του πανου,
μπηκε εντελως στην καταψυξη.
Αναγκαστηκα εδω μηνες να ειμαι συνεχεια στην τσιτα σε διαφορες καταστασεις,
ετσι ωστε κατα κυριο λογο να ασχολουμαι με αυτες και οχι με αυτο που μου αρεσε παλια να κανω.
Να συζητω με χρηστες και να νιωθω οτι κατι δινω αλλα και παιρνω εξισου.
Ετσι προτιμησα απο το να φερω τον νικο σε δυσκολη θεση (κατι που θα το εκανα αν δεν εγραφε σημερα αυτο το μυνημα η λιμπερ) να σταματησω αυτη την καταστροφολογια μονος μου.
Θα συνεχιζα να γραφω ετσι ωστε να αναγκασω τον αντμιν να με διαγραψει, μονο και μονο για να μην συνεχισω να ζω αυτη την κατασταση. Για μενα η διαγραφη δεν θα ηταν ποινη αλλα απελευθερωση.....
Αυτο γιατι ειπε ο κηπ οτι ο νικος δεν με διαγραφει λογω προυπηρεσιας!!! Λες και εγινα λοχιας εδω μεσα.... Η πλακα (?) ηταν οτι αυτο ακριβως αποζητουσα..... και οχι να σταματησω να γραφω μεχρι να ηρεμησω οπως μου ειπε.
Γιατι δεν με ενδιαφερει να ηρεμησω η να νευριασω, με ενδιαφερει να εχω λογο και ορεξη να γραφω κατι που εδω και μηνες δεν υπαρχει μεσα μου.
Το πιο τραγικο απο ολα ειναι να παιρνουν ευθυνες αλλοι, που ειναι αποκλειστικα δικες μου.
Να κλαινε ανθρωποι για δικες μου κινησεις.
Να μπαινει το φορουμ ετσι στην ζωη μου, δεν το καταλαβα οτι αυτο συνεβει, αλλα κανενα φορουμ δεν το αξιζει αυτο.
Οταν εφυγε η λιμπερ απο το φορουμ, το πιο σωστο θα ηταν να φυγω και εγω.
Γιατι σημερα λεω οτι συμφωνω με το τοτε σκεπτικο της.
Εγω σαν ξεροκεφαλος (ισως και να παιρνω βραβειο σε αυτο.....) που εχω γεννηθει, θελησα οπως παντα, να φτασω μεχρι το τερμα και να περασω αυτη την διαδικασια.
Φορτωθηκα πιεση και την ανταπεδωσα στο πολλαπλασιο.
Ειλικρινα σας μιλαω
δεν εχω καμια διαθεση ουτε για να εισπραξω καλοσυνη, αλλα ουτε για το αντιθετο.
Ειτε προκειται για συμπονια ειτε προκειται για εχθροτητα το ιδιο μου κανει.
Το μονο που με ενδιαφερει αυτη την στιγμη ειναι να αφοσιωθω στην πολυαγαπημενη μου λιμπερ,
η οποια υπομενει τοσα χρονια ολες τις παραξενιες μου.
Αν εχω αδικησει καποιον, ειναι η συντροφος της ζωης μου και κανενα αλλο.
Σε αυτη, πρεπει να ζητησω μια ταπεινη συγνωμη χωρις αυτο να σημαινει οτι καταφερα να εξαφανισω ολες τις πικρες που την εχω φορτωσει.
Εχω ελπιδα οτι η αγαπη μπορει να γιατρευει τετοιες πληγες.
Για τις πικρες του φορουμ, αυτες τις εξαφανιζει ο αντμιν με το μαγικο σκουπακι του, οποτε και οταν υπαρχει....
Αν θα ξαναμπω?
Κανεις δεν μπορει να ξερει,
και δεν θελω να υπογραφω συναλλαγματικες.
Το μονο που γνωριζω ειναι τι μου βγαινει αυτη την στιγμη.
Ξερω οτι θα ηθελα να ξαναμπω, οταν νιωσω οτι θα εχω την διαθεση να ξαναγραφω οπως
το εκανα παλια.
Ξερω οτι δεν θελω να γραφω σε ενα χωρο με την τωρινη μου διαθεση.
Ισως λοιπον εαν ο παρον χωρος μου δωσει χωρο για να μπορεσω να νιωθω οτι μπορω να δωσω οπως παλια, γιατι οχι?
Σορρυ για την φλυαρια,
παω να ποτισω τις τριανταφυλλιες μου, οι οποιες και αυτες αποζητουν στοργη.....
:)
