http://www.youtube.com/watch?v=tAIWZ...eature=related
ακομη καν λειπεις εισαι μαζι μου......
Printable View
http://www.youtube.com/watch?v=tAIWZ...eature=related
ακομη καν λειπεις εισαι μαζι μου......
Πωλίνα μου,πολλές φορές επιμένουμε πως θέλουμε πολύ κάτι κι όταν τελικά φαίνεται να το έχουμε,δείχνουμε να μην το θέλουμε πια.
Έχασε την αξία του μέσα στο πέρασμα του χρόνου και του κόπου,αλλάξαμε εντωμεταξύ εμείς,κατ'επέκταση κι οι ανάγκες μας,
δεν το θέλαμε ουσιαστικά εξ αρχής και τώρα ξεγυμνώθηκε το πείσμα μας;Πολλές οι εκδοχές κι ίσως να μην έχουν τελικά και τόση σημασία.
Σημασία έχει αυτό που σήμερα δείχνεις να έχεις ανάγκη.Ό,τι σε γεμίζει και επιδιώκεις.Καλά κάνεις και σου το προσφέρεις.
Τον καθαρά προσωπικό σου χρόνο και χώρο,χωρίς να νιώθεις ενοχικά απέναντι σ'όσους αγαπάς και φροντίζεις.
Ο εαυτός σου σου ζητά κι εκείνος λίγη προσοχή.Καθημερινά σκορπίζεσαι σε χίλια δυό πρέπει,περιστοιχίζεσαι
χρόνια τώρα από πολλούς ανθρώπους,τις οπτικές και τις ανάγκες τους,τρέχεις να τους ικανοποιήσεις,να γίνεις ό,τι θέλουν.
Φέτος όμως όλα είναι αλλιώς.Κι αυτό δε γίνεται πια να το υποτιμήσεις.Ούτε να το προσπεράσεις σου επιτρέπει.
Οι κόμποι,που δένουν κλωστές στ'άλογα σου,λύνουν τα δικά σου δεσμά.Η ζαχαροπλαστική της δημιουργίας χρωματίζει
την ενέργεια σου που τόσο καιρό ξοδεύεις σε κατεύθυνση διαφορετική της καρδιάς.Τα λιμνάζοντα νερά διαταράχτηκαν.
Ξυπνά μέσα σου ο έρωτας για σένα και τη ζωή και πάλι!Κι είναι πολύ πιο ζωτικός από εκείνον για οποιονδήποτε άντρα.
Καλά αποτελέσματα να έχουμε για το θέμα της υγείας σου.Μόλις βγουν,ξέρεις εσύ,ποιόν θα πάρεις πάλι πρώτο ε;
Φιλάκια και όνειρα ανάλαφρα στο μέρος της καρδιάς!
Ο εαυτός σου σου ζητά κι εκείνος λίγη προσοχή.Καθημερινά σκορπίζεσαι σε χίλια δυό πρέπει,περιστοιχίζεσαι
χρόνια τώρα από πολλούς ανθρώπους,τις οπτικές και τις ανάγκες τους,τρέχεις να τους ικανοποιήσεις,να γίνεις ό,τι θέλουν.
Ναντινακι ειδες τι λες?οτισου ελεγα πριν κ δεν ειμαι σκληρη.Ρεαλιστρια ειμαι.Οτι σου λεει η καρδουλα σου αλλα κ τα θελω σου ανταμα...φιλακια...
Kαλημέρα και χρόνια σε όλους πολλά!Ν'απολαύσετε την ημέρα κοντά σε αγαπημένους
και να χαίρεστε όσους έχουν την ονομαστική τους εορτή.Ακόμα και τις πεθερές σας!
Γλαύκη μου,δεν ξέρω γιατί δυσκολεύεσαι ν'αντιληφθείς την πραγματικότητα μου.
Δε συνάδουν την περίοδο αυτή τα θέλω μου με τα πρέπει που κουβαλώ.
Δυστυχώς ήρθαν έτσι τα πράγματα,που ανάγκασαν τα όποια θέλω να παγώσουν στην κατάψυξη.
Η ζωή μου όπως την ήξερα-εκείνη η μισή,που δεν την υπολόγιζα για σπουδαία-πλέον θεωρείται πολυτέλεια.
Με ρωτούσε κι η Πωλίνα νωρίτερα πότε επιστρέφω από τις διακοπές μου στη Θεσσαλονίκη.
Δεν είμαι διακοπές εδώ.Η καθημερινότητα μου είναι οι ανάγκες των γονιών μου κι αυτές δεν κάνουν διακοπές.
Όπου βρίσκονται βρίσκομαι τους τελευταίους μήνες.Και φοβάμαι έτσι θα πάει και το φθινόπωρο,ίσως και οι επόμενες εποχές.
Ίσως χρειαστεί να ξενοικιάσω το σπίτι μου στη Θεσσαλονίκη,δεν ξέρω...Εγκαταλείπεται κι η σχολή
και τα σχέδια για σπουδές ψυχολογίας στην Αθήνα...Η προσωπική μου ζωή αναβάλλεται κι αυτή επ'αόριστον...
Κι όλο αυτό είναι πέρα από μένα.Είναι μεν επιλογή της οικειοθελούς μου βούλησης,ωστόσο είναι η μόνη επιλογή.
Δε γίνεται να ταλαιπωρούνται για τα στοιχειώδη,να τους λείπει η πρακτική και συναισθηματική μου στήριξη κι εγώ να κάνω
ανέμελη τη ζωή μου.Ήδη η όποια χαρά έχει σβήσει.Όλη η οπτική μου για το μέλλον συννέφιασε.Ποιά όνειρα να κυνηγήσω και πώς;
Είναι αλλιώς οι δικές σας ζωές,που προχωράνε.Με τις οικογένειες,τα παιδιά,τις εργασίες σας,όλα δρομολογημένα.
Ακόμα κι αν νιώθετε εγκλωβισμένες σε επιλογές του παρελθόντος,ακόμα κι αν δεν είναι τα πράγματα όσο ρόδινα
έχετε ανάγκη,είναι στο χέρι σας να τολμήσετε αλλαγές,να βάλετε όρια,να πάρετε δύναμη από τα σημαντικά θετικά,που αξιωθήκατε
για να διεκδικήσετε τα ακόμα θετικότερα.Αυτό προσπαθούσα να κάνω κι εγώ μέχρι πρότινος,που πάλευα να ξεπεράσω τα δικά μου
εμπόδια,να δουλέψω μέσα μου,να προωθήσω αλλαγές,ν'απελευθερωθώ από δεσμά,από πρέπει και κολλήματα.Πόσο αστεία φαντάζουν σήμερα!
Πόσο ζυγίζω,πόσα έχασα,πόση απόσταση από την ποθητή τελειότητα,πόσα μου επιτρέπω,πόσα αναβάλλω,πόσα στερήθηκα...
Πόσα αξίζω,που άρρηκτα συνδέονται με το πόσο με αποδέχεται εκείνος,πόσες οι περγαμηνές της γνώσης μου,πόσα προσόντα επιβίωσης...
Κι εκεί που ελευθερώθηκα από πολλά πρέπει και βρήκα κάποια ισορροπία,αποδέχτηκα τον εαυτό μου,προσπέρασα την εικόνα μου,
ξεπέρασα τη μεγάλη μου αγάπη-βάσανο,μου επέτρεψα μάλιστα στιγμές χαράς,εκεί που με έπεισα πως δεν είναι αργά να διεκδικήσω
όσα ονειρεύτηκα παρά την ηλικία μου,παρά την κούραση και τη φθορά,εκεί,πάγωσαν όλα!Ίσως δε μου ήταν γραφτό.Ίσως δοκιμάζεται
κι άλλο το θέλω μου.Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει,δεν ξέρω τι ενδεχομένως μας ξημερώνει.Ξέρω πως τώρα υπάρχει μόνο αυτό.Τέλος.
Καλημέρα σας...Quote:
Originally posted by NADINE
Πωλίνα μου,πολλές φορές επιμένουμε πως θέλουμε πολύ κάτι κι όταν τελικά φαίνεται να το έχουμε,δείχνουμε να μην το θέλουμε πια.
Έχασε την αξία του μέσα στο πέρασμα του χρόνου και του κόπου,αλλάξαμε εντωμεταξύ εμείς,κατ'επέκταση κι οι ανάγκες μας,
δεν το θέλαμε ουσιαστικά εξ αρχής και τώρα ξεγυμνώθηκε το πείσμα μας;Πολλές οι εκδοχές κι ίσως να μην έχουν τελικά και τόση σημασία.
Σημασία έχει αυτό που σήμερα δείχνεις να έχεις ανάγκη.Ό,τι σε γεμίζει και επιδιώκεις.Καλά κάνεις και σου το προσφέρεις.
Τον καθαρά προσωπικό σου χρόνο και χώρο,χωρίς να νιώθεις ενοχικά απέναντι σ'όσους αγαπάς και φροντίζεις.
Ο εαυτός σου σου ζητά κι εκείνος λίγη προσοχή.Καθημερινά σκορπίζεσαι σε χίλια δυό πρέπει,περιστοιχίζεσαι
χρόνια τώρα από πολλούς ανθρώπους,τις οπτικές και τις ανάγκες τους,τρέχεις να τους ικανοποιήσεις,να γίνεις ό,τι θέλουν.
Φέτος όμως όλα είναι αλλιώς.Κι αυτό δε γίνεται πια να το υποτιμήσεις.Ούτε να το προσπεράσεις σου επιτρέπει.
Οι κόμποι,που δένουν κλωστές στ'άλογα σου,λύνουν τα δικά σου δεσμά.Η ζαχαροπλαστική της δημιουργίας χρωματίζει
την ενέργεια σου που τόσο καιρό ξοδεύεις σε κατεύθυνση διαφορετική της καρδιάς.Τα λιμνάζοντα νερά διαταράχτηκαν.
Ξυπνά μέσα σου ο έρωτας για σένα και τη ζωή και πάλι!Κι είναι πολύ πιο ζωτικός από εκείνον για οποιονδήποτε άντρα.
Καλά αποτελέσματα να έχουμε για το θέμα της υγείας σου.Μόλις βγουν,ξέρεις εσύ,ποιόν θα πάρεις πάλι πρώτο ε;
Φιλάκια και όνειρα ανάλαφρα στο μέρος της καρδιάς!
Καλημέρα και σε σένα Ναταλάκι μου γλυκό.
Δεν ξέρω αν έχουμε εορτάζουσες σήμερα, αλλά αν έχουμε, να τοθς ευχυθώ χρόνια πολλά.
Οντος Ναταλία μου, δεν έχει καμία σημασία πιος είναι ο λόγος που αυτό που έχω, δεν νιώθω να με ευχαριστεί. Σημασία έχει ότι νιώθω έντονα να μην ευχαριστιέμαι με τίποτα από όσα μου προσφέρει. Ολα είναι επιφανιακά για μένα πια.
Πολλές φορές σκέφτομαι πως θα ήθελα να γύριζα τον χρόνο πίσω, να άλλαζα την διαδρομή που ακολούθησα χαραχμένη από τους άλλους, και να ακολουθούσα από τότε τα δικά μου θέλω. Μπορεί και να έβγαινα σε αδιέξοδα πολλά, μπορεί να είχα αποτυχίες, αλλά θα ήταν τα δικά μου θέλω, και θα ήμουνα πανευτυχής με τα λάθη μου.....
Τώρα προσπαθώ να ακολουθίσω αυτά που θέλει η καρδιά μου, να κερδίσω τον δικό μου χρόνο, αλλά είναι τόσο δύσκολο να γίνει... Τόσο δύσκολο για τους γύρω μου να το αποδεκτούν.... Να το κατανοήσουν..... Να καταλάβουν πως μια μέρα θέλω να αφήσω το σπίτι ανω κάτω, λες και το βομβάρδισαν, και να ασχολιθώ μόνο με ότι αγαπάω.....
Θέλω να κάνω τόοοοσα πολλά για μένα.... Τόσα πολλά... Θέλω να τρέξω, να φωνάξω, να κλάψω, να γελάσω, να πάω ταξίδια, να κατεύω ένα 3ήμερο θεσσαλονίκη....... Θέλω, θέλω θέλω........ Και θα τα κάνω..... Αργά ή γρήγορα θα τα κάνω ..... Γιατί αποφάσησα πως τα "θέλω" μου θα γίνουν "πρέπει" στην ζωή μου.....
Αρκετά σας ζάλισα όμως.... Ας μην βαραίνω άλλο το κλίμα με τα δικά μου....
Ναταλάκι μου, πάντα είσαι το πρώτο άτομο που παίρνω τηλέφωνο, και για τα καλά και για τα κακά, και το ξέρεις.... Δεν γνωριζόμαστε προσωπικά, κιόμως σε νιώθω τόσο δικό μου άτομο, που και μόνο με σένα να μοιραστώ την χαρά ή την στεναχώρια μου, μου είναι αρκετό, είναι σαν να τα μοιράστηκα με όλο τον κόσμο... Ξέρω πως το χαμόγελο στα χείλη σου για την απώλιά μου πχ, ή το βάρος της φωνής σου για κάπια στεναχώρια μου, βγαίνουν μέσα από την ψυχή σου... Αυτό είναι πολύ συμαντικό για μένα....
Σήμερα θα πάω για προσκήνημα στην Παναγία Χρυσοσπηλιώτισσα και θα ανάψω και ένα κεράκι για σένα, για να αλαφρίνει την ψυχούλα σου από όλα όσα την βαραίνουν...
Φιλάκια πολλα
http://1.bp.blogspot.com/-ExHWHEfisO.../xrisospil.jpg
Α και κάτι που ξέχασα... Σήμερα είμαι επίσημα 97.6 (Αφού εδώ και 2 μέρες το ίδιο δείχνει η ζυγαριά). Εμένα δεν μου πρόσφερε καμιά χαρά αυτό, αλλά ξέρω πως ένα χαμόγελο χαράς θα το φορέσετε εσείς στο πρόσωπό σας, και αυτό μου αρκεί.
Σας φιλώ γλυκά και τρυφερά
Το Πωλινάκι σας
Καλημέρα,Πωλινάκι μου!Μήπως μπορείς να μικρύνεις την εικόνα γιατί μας αναγκάζει να πηγαίνουμε πέρα δώθε;Μερσί προκαταβολικά!
Με λίγη ναυτία διάβασα το ποστ σου και σ'ευχαριστώ για τη γλυκειά σου σκέψη και το κεράκι που θ'ανάψεις για μένα!Φιλάκια πολλά!
Καλησπερα Ναταλάκι μου. Τώρα είδα το ποστ σου που πόσταρες σχεδόν την ίδια ώρα με μένα. Σε καταλαβαίνω απόλυτα για την επιλογή που έκανες να είσαι δίπλα στους δικούς σου και να αφίσεις τα σχέδιά σου για "αργότερα", και κάπια να τα ακυρώσεις κι όλας..... Και εγώ στην θέση σου το ίδιο θα έκανα.
Θέλω να σου θυμίσω όμως κάτι. Θυμάμαι πριν λίγο καιρό, που μας είχες πει πως η μαμά σου αρχές του χρόνου είχε γράψει στο ημερολόγιό της να της στήλει ο Θεός ένα μεγάλο κτύπιμα, ένα ταρακούνυμα (δεν θυμάμαι πως ακριβώς το είχες πει), με την ελπίδα να καταφέρει να ανταπεξέλθει σε αυτό. Και ο Θεός την άκουσε. Της το έχει στείλει. Ναι, το ξέρω, είναι οδυνηρό κτύπημα, σε κάνει να διερωτάσε γιατί η μαμά, γιατί ταυτόχρονα σχεδόν με τον μπαμπά, και άλλα πολλά. Εκεί που θέλω να καταλύξω είναι πως, μπορεί να νιώθεις πως η ζωή σου τελείωσε, πως ο Θεός δεν σε ακούει κτλ κτλ κτλ, και όμως, έχεις ένα ζωντανό παράδειγμα δίπλα σου, το οποίο σου δείχνει πως ο Θεός ακούει, και στέλνει και τα καλά που του ζητάμε, και τα κακά.
Μην αφίνεις την ελπίδα σου να πεθαίνει έτσι απλά. Ναι συμφωνώ πως για κάπια πράγματα ίσως έχουν στενέψει τα όρια πια, ίσως να είναι και ακατόρθωτα, όπως πχ οι σπουδές, όμως αυτό δεν είναι το τέλος της ζωής σου.
Θυμάσαι που σου έλεγα πως ο μπαμπάς θα γίνει καλά γιατί έχει ακόμα ένα εγγονάκι να πάρει από σένα? Ακόμα το πιστεύω, και αυτό είναι που εύχομαι κάθε φορά που ανάβω ένα κεράκι για σένα. Ο Θεός να τους βοηθήσει να αντέξουν, και να σε βοηθήσει και εσένα να αποκτίσεις αυτό που πραγματικά έχεις (πιστεύω) σαν μεγαλύτερο όνειρο της ζωής σου.
Σε φιλώ γλυκά για την ώρα, πάω για προσκύνημα.
ΥΓ. Εβαλα μόνο το λινκ της φώτο, γιατί όντος τελικά ήταν πολύ μεγάλη.
Αχ...Πωλινάκι μου...Αυτό το εγγονάκι μου βγάζει την ψυχή πριν καν γεννηθεί...
Δεν ξέρω...Δεν έχω εικόνα πια...Νομίζω χάθηκε κι αυτό μαζί με όλα τ'άλλα...
Αδιέξοδες καταστάσεις όπου κι αν στρέψω το βλέμμα.Αν μου αξίζει το θαύμα,
εδώ είμαι να το δεχτώ με ανοιχτές αγκάλες.Προς το παρόν μόνο η μεγαλόχαρη,
που σήμερα τιμούμε την κοίμηση της,κατάφερε την παρθενογένεση!
Μόλις έμαθα πως η κατά ένα χρόνο μικρότερη ξαδέρφη μου περιμένει το τρίτο της παιδάκι.
Ξυπνά η Δημητρούλα μέσα μου!Εγώ πότε θα γίνω μάνα;Αλλά μη σας ζαλίζω...Λείπει διακοπές
κι η μόνη που με νιώθει έντονα στο θέμα αυτό...Καλή της ώρα όπου την σέρνει ημίγυμνη η ξαδέρφη της!
--->ΛΙΖΕΤΑ ΚΑΛΗΜΕΡΗ : ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ
(Γιώργος Καζαντζής-Γιάννης Τσατσόλπουλος)
Αχ ζωή, κάτι μου κρύβεις, κάτι μαγικό που το ποθώ
Πως περνάς, και νιώθω να το αγγίζω όσο το απωθώ
Να 'μαι καλά, στα χαμηλά και δω στη γη να ξημερώνω
Να ζω με τούτα τα ψηλά να χάνομαι στο χρόνο
Να σέβομαι τη λογική τα συναισθήματα να πνίγω
Κρυφά να γίνομαι παιδί να ξαναπαίζω λίγο
Αχ ζωή, κάτι μου κρύβεις, κάτι μαγικό που το ποθώ
Πως περνάς, και νιώθω να το αγγίζω όσο το απωθώ
Να λέω το πικρό γλυκό να ζω δυο πόδια για να βγαίνω
Καφέ να πίνω στο σταθμό να μην πηδάω στο τρένο
Να βάζω παραεκεί το εγώ μην αγαπήσω σαν κουρσάρος
Κι απ' του ονείρου να λυγώ το πουπουλένιο βάρος
Αχ ζωή, κάτι μου κρύβεις, κάτι μαγικό που το ποθώ
Πως περνάς, και νιώθω να το αγγίζω όσο το απωθώ
Μονο ημιγυμνη καρδια μου?Κατσε εμεις να πηγαινουμε στις συναυλιες κ στα θεατρα κ κατι αλλες να κανουν κρουαζιερες,να κολυμπανε στο Σκορπιο κ να εχουν κ τους μαυρους να τις περιμενουν με ανοιχτες αγγαλες!Με μαυρο βεβαιως,βεβαιως...........
Χαρα μου,λιγο καθυστερημενα ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ να τα εκατοστησεις,να γινεις πολυ σοφη στην καινουργια 10ετια,να εισαι ευτυχισμενη κ ολα τα ονειρα σου να γινουν πραγματικοτητα,ειδικα εκεινο που θελει κ η επισημη αγαπημενη μου...........
Ορίστε;Είχε πρόσφατα γενέθλια η ʼβα;Και το ξέρεις εσύ κι όχι εγώ;
Σαν πολύ δεν προχώρησε η σχέση σας;Δε μας τα λες καλά επίδοξη αγαπημένη...
Θα τηλεφωνήσω αύριο να τσεκάρω τι παίζει με μαύρους,άραχνους και δε συμμαζεύεται.
Αν είναι όλα όπως τα λες να δούμε πώς θα τη μαζέψουμε να γυρίσει τέλος του μήνα πίσω.
Ούτε με απαγωγή δε θ'αφήσει τη dolce vita η Σαμάνθα μας...Ας είναι καλά η ξαδέρφη!
Ίσως θα ήταν καλή ιδέα στις αποσκευές της επιστροφής να την πάρει κι αυτήν!Σόδομα και γόμορα!
Ναταλακι μου μου φτιαχνεις το κεφι παντα....ειμαι λιγο καλυτερα μετα απο ενα λυτρωτικο κλαμα...να χαιρομαι την πεθερα μου που τα καταφερε να τσακωθω με την κορη μου κ να μην της δωσω δωρο για τη γιορτη της να φυγει κ σχεδον να μη μιλαμε κ δεν εχω σκοπο να την παρω τηλ για τις επομενες 15 μερες μεχρι να ξαναερθει αν δεν παρει εκεινη να μου ζητησει συγνωμη.Για μα βγει αληθινος κ ο καφες της φιλης μου.Μη λες οτι δε σε καταλαβαινω.ειμαι ομως λιγη αποψε να το συζητησουμε.Με πονανε αυτα που γραφεις γιατι συνειδητοποιησα οτι δεν κανω πια ονειρα εγω.Δουλευω,κανω τα απαραιτητα,παω κ κανα θεατρο που κ που αλλα δεν ζω.φυτοζωω.Ουτε για τα παιδια μου δεν κανω ονειρα.εχω βολευτει στη χαμοζωη μου.Ακομη κ το χειρουργειο καποτε δε με αφορα.Αν ερθει,οποτε ερθει λ αν φυγω κ πανω σ'αυτο δεν εγινε δα κ τιποτα.δε θα χασει η βενετια βελονι.Ολων οι ζωες θα συνεχιστουν κανονικα.Δε μπορω....
Quote:
Originally posted by NADINE on 17/8/09 στις 05:13 - ΝΤΙΒΑΝΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
Όνειρα...
Μ'αφορμή μια κουβέντα στο τσατοδωμάτιο με το αστεράκι,
συνειδητοποιώ πως πολύ καιρό τώρα δεν κάνω όνειρα.
Είναι που κουράστηκα να φαντασιώνομαι μια ζωή,
που δεν φροντίζω τελικά να επιδιώξω,
είναι που μεγαλώνω και προσγειώνομαι,
είναι που αλλάζω και δε με ξέρω πιά,
ποιά πίστευα πως είμαι και ποιά τελικά είμαι,
τι νομίζω πως θα ήθελα,ενώ τελικά δε θέλω...
Τι θέλω;Γιατί δεν ονειρεύομαι;Μεταίχμιο;Σιωπ ή;
Είναι τα όνειρα κινητήρια δύναμη της υλοποίησης;
Είναι επαναύπαυση φυτοζωής σε μιά φρούδα ελπίδα,
μια ψευδαίσθηση απτού ενάντια στη ζωή τη ζώσα;
Ξύπνησα και δεν κοιμάμαι.Κενός ο ύπνος,κενός κι ο ξύπνιος...
ʼδεια η ζωή μόνο με όνειρα,ανούσια τα όνειρα χωρίς ζωή...
Κι εγώ ανάμεσα ή μήπως πουθενά,όχι στο πριν με μεγάλη αντίσταση,
όχι σίγουρα στο μετά,κάτω από ένα δυσβάσταχτο "ΔΕΝ ΞΕΡΩ!"για τώρα...
Tο μόνο που ξέρω είναι πως "ό,τι δεν συνέβη ποτέ,
είναι ότι δεν ποθήσαμε αρκετά",που λέει κι ο Καζαντζάκης.
Κου κου..... ποιος δεν ονειρεύεται, ε ? ποιος φοβάται να ονειρευτεί ? συμφωνώ με τον Καζαντζάκη με μία παρέμβαση ότι δεν ποθήσαμε και δεν μοχθήσαμε να αποκτήσουμε !
Φεύγω διακοπές το Σάββατο, και προσπαθώ να ανέβω?. Πάω μάλλον Σκύρο? τα ζουζούνια είναι καλά, η μαμά τους έτσι κι έτσι, γιουβέτσι?.
Πολλά φιλάκια?. Τρελοκόριτσο σε σκέφτομαι συχνά !!!!!!!!
Αλαλουμένιααααααααααααααα αααααααααααα μουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ υυυυυυ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :love: :love: :love: :love: