Γεια σας Γιασεμούλες μου!
Επέστρεψα (αχ, βαχ) και μου λείψατε. Ακόμη δεν έχω μαζέψει τα πράγματά μου, ακόμη δεν έκανα μπάνιο και μπήκα να δηλώσω παρουσία.
Έλειψα τρεις ευλογημένες εβδομάδες. Πέρασα και καλά και χειρότερα και τέλεια.. Είχα πολλές εναλλαγές, άπειρες παραστάσεις, πολύ γέλιο, πολλή ξεγνοιασιά, όλα στο μάξιμουμ.
Γύρισα και δεν έβρισκα τα ντουλάπια μου, ξεχνούσα τα συρτάρια μου, ξεχνούσα πού βάζω πχ. την οδοντόβουρτσα. Τέτοιο χάσιμο δεν είχα πάθει ποτέ στη ζωή μου. Πόσο το χρειαζόμουν!
Διάβασα εν τάχει τα νέα σας και εύχομαι -η γαιδούρα- χρόνια πολλά, χρόνια χρυσά, στο Ναταλάκι μας, έστω και ετεροχρονισμένα. Να αποκτήσει το συντομότερο ό,τι ποθεί η καρδούλα της και ακόμη περισσότερα, γιατί πραγματικά το αξίζει! Να είναι του χρόνου τέτοια μέρα με ένα τεράστιο χαμόγελο ευτυχίας στα χείλη!
Χάρηκα για τη Γλαύκη μας και την αποκατάσταση των σχέσεών της με τη χρυσή της την κορούλα. Αν και ήμουν σίγουρη γι' αυτό. Οι άνθρωποι με ποιότητα δεν κρατάνε κακίες για πολύ, απλά σε καταστάσεις κρίσης δυσκολευόμαστε να το θυμηθούμε.
Όσο για μένα: Πήγα σε παραλίες, πολλές και διάφορες, πήγα σε εστιατόρια και έφαγα τα αγαπημένα μου ψάρια, είδα τοπία ονειρεμένα, πήγα σε πανηγύρια (το φυσικό μου περιβάλλον, αφού είμαι για τα πανηγύρια) και έφαγα σουβλάκια, πήρα τα βουνά, πήγα σε μπαράκια, ήπια μοχίτος μέχρι που τα σιχάθηκα, έφαγα υποβρύψια και γλυκά του κουταλιού σε παραδοσιακά καφενεία, χαιδεύοντας βασιλικούς δίπλα μου, χόρεψα, βρήκα φιλενάδες, ψιλομάλωσα, μέχρι και μια ψιλοσχεσούλα έκανα, που πλέον είναι λήξασα. Μια χαρά το παιδί, αλλά θεωρητικά. Στην πράξη αποδείχτηκε ότι δεν ταιριάζουμε όσο φαινόταν αρχικά. Ο ίδιος δεν ξέρω αν το γνωρίζει, θαρρώ πάντως πως ναι. Δεν θέλω να με πάρει από κάτω και να αναρωτηθώ για μία ακόμη φορά σαν τη λατρεμένη μου το γνωστό σλόγκαν της Δημητρούλας.
Το θέμα είναι το εξής: Χαρούμενη δεν είμαι, σε καμία περίπτωση. Επέστρεψα στη σιχαμένη βάση μου, αύριο δουλεύω, τη στιγμή που δεν ξέρω που είναι το πλυντήριο για να πλύνω τα ρούχα μου (και αρνούμαι προς το παρόν να θυμηθώ) και είμαι τόσο εκτός όσο δε γίνεται!
Από την άλλη μεριά είμαι αισιόδοξη! Γέμισα μπαταρίες, ξέφυγα σε απίστευτο βαθμό από τη μιζέρια της καθημερινότητάς μου, έκανα μία πρόβα τζενεράλε με το άλλο φύλο, έμαθα ξανά να αναγνωρίζω τις ευκαιρίες που βρίσκονται στο δρόμο μου. Ζυγίζω τον αγαπημένο αριθμό της Ναταλίας και πάω για παρακάτω. Συνειδητοποίησα τι σημαίνει να περιποιείσαι τον εαυτό σου. Φλερτ, παιδιά, όχι αστεία. Και όχι μόνο με τον άνθρωπο που προανέφερα. Είδα ξανά, έπειτα από χρόνια, πώς είναι να σε κοιτάζουν άντρες με το που μπαίνεις σε ένα μπαρ. Πώς είναι να προσπαθούν με διάφορους, συγκινητικούς για μένα, βλακώδεις για άλλες, τρόπους να σε προσεγγίσουν, ώστε να σου πιάσουν την κουβέντα. Να σε περιποιούνται, να σε προσέχουν, να σε κερνάνε. Συνειδητοποίησα πως το σπορτέξ και ο κότσος δεν θα σε κάνουν πιο χαρούμενη, απλώς γιατί αισθάνεσαι πιο άνετα μέσα σε αυτά.
Στόχος μου είναι να διατηρήσω όσο περισσότερο μπορώ αυτή την αίσθηση. Να μην ξανακυλήσω στο σπορτέξ και στη φόρμα. Να νιώθω ομορφότερη και αυτό να με ωθεί ώστε να χάσω και άλλα κιλά. Αύριο κιόλας θα κλείσω ραντεβού για πεντικιούρ και αποτρίχωση. Θέλω να συντηρήσω την αισιοδοξία μου και τη γυναικεία μου υπόσταση. Αυτή τη στιγμή φοράω ένα νυχτικό, που φορούσα όταν ήμουν γύρω στα εξήντα κιλά. Ασφυκτιά πάνω μου, είναι σούπερ μίνι, λόγω κοιλιάς και λοιπών χαριτωμένων στοιχείων μου, ξεχειλίζει η κυτταρίτιδα, αλλά δεν με νοιάζει. Μου αρκεί το ότι μπήκα, έστω και με το ζόρι σε αυτό. Εννοείται, βέβαια, ότι η εμφάνιση είναι η κορυφή του παγόβουνου και όχι η βάση για μένα. Για μένα μετράει πάνω απ' όλα ο άνθρωπος και η ομορφιά που κρύβεται μέσα του. Μερικές φορές, όμως, παρα-αρκούμαστε σε αυτό και ξεχνάμε να ζούμε. Σκοπεύω να πορευτώ έχοντας σαν βάση αυτό και να γεμίσω ξανά την ψυχή μου με αισιοδοξία και κέφι για τη ζωή. Κάτι που νόμιζα πως είχα χάσει για πάντα και έφτασαν τρεις μόνο εβδομάδες ανάπαυλας για να διαψευστώ πανηγυρικά!
Φιλιά σε όλες!
