Σκέφτομαι ότι σε αυτή τη συμφεροντολογική σκατο-καφρο-κοινωνία κανένας δε σε κάνει παρέα από την καλή του την καρδιά ή για να καλύψει τις κοινωνικές ανάγκες που έχει σαν ανθρώπινο ον, αλλά πρέπει να του αποδεικνύεις την αξία σου, σαν να δίνεις εξετάσεις. Αν δεν έχει κάτι να αποκομίσει από εσένα, είτε υλικό, είτε άυλο, τότε χωρίς το συμπάθειο παίρνεις τα @@ σου. Και δυστυχώς εγώ δεν εξασκήθηκα εξ απαλών ονύχων στο να επιδεικνύομαι.