Κρίσεις πανικού - καθημερινότητα - δουλειά

Quote:

---

Originally Posted by ti einai touto pali

novia35 ουτε εγω εχω καταφερει να ξεχωρισω απολυτα τα σωματικα ενοχληματα, ειμαι ακομα στην προσπαθεια και δεν ξερω και ποσο χρονο θα παρει να σου πω την αληθεια...
Σε αυτο που προσπαθω πιο πολυ να επικεντρωσω ειναι να βρω τροπους ωστε να μη σκεφτομαι τοσο τα σωματικα συμπτωματα οταν συμβαινουν εντονα. Δηλαδη , πως να στο πω, προσπαθω να μη δινω τοση σημασια στους πονους που χειροτερευουν απο το αγχος και τις μαυρες σκεψεις , κατα καποιο τροπο προσπαθω να κοροιδεψω το αγχος μου.
Παραδειγμα χθες το απογευμα ημουνα ξαπλωμενος και καποια στιγμη αρχισα να μην αισθανομαι καλα να με ποναει το εντερο στ αριστερα , να υπαρχει μια δυσφορια στην κοιλιακη χωρα. Κατευθειαν "χαλαστηκα" αρχισα να κανω κακες σκεψεις, φυσικο ειναι αλλωστε αν δεν αισθανεσε καλα.
Παλαιοτερα καθομουν και υπεφερα βουτηγμενος μεσα στις μαυρες σκεψεις. Τον τελευταιο καιρο κανω ενα...κολπο, μολις αρχισει η δυσφορια και το εντονο αγχος σηκωνομαι και ψαχνω να κανω κατι ειτε αυτο ειναι μια βολτα ειτε μια οποιαδηποτε δουλεια κατι τελοσπαντων που να μου αποσπασει την προσοχη αλλου. Στην ουσια δηλαδη προσπαθω να απασχολησω το μυαλο μου με κατι αλλο και να δειξω με αυτον τον τροπο στα ψυχοσωματικα μου οτι δεν τα θεωρω και τοσο σπουδαια ωστε να μου καταστρεφουν την ψυχολογια. Ειναι φορες που το κολπο αυτο πιανει αμμεσα ειναι αλλες φορες που θελει περισσοτερο χρονο.
Αυτο που χρειαζεται παντως ειναι συνεχης προσπαθεια ωστε, οπως λεει και η ψυχολογος μου, καποια στιγμη να καταλαβει το κακο αγχος και οι μαυρες σκεψεις οτι οταν θα μπουνε μεσα στο μυαλο μου για να με χαλασουν εγω θα τους δειξω οτι δεν τα θεωρω τοσο σπουδαια και οτι προτοιμω να ασχοληθω με κατι αλλο.
Πιστευω θα εχει τυχει και σε σενα εκει που δεν εισαι καλα να συμβει κατι ετσι ξαφνικα και ολο το αγχος και η δυσφορια να περασει σε δευτερη μοιρα. Να στο δωσω με ενα παραδειγμα...πες οτι δεν σου ειναι καλα και βαζεις και χιλια δυο στο μυαλο σου...ξαφνικα γινεται ενας σεισμος...τοτε ολο το αγχος και η δυσφορια περνανε σε δευτερη μοιρα γιατι γινεται σεισμος και το μυαλο σου ασχολειται με αυτον.

Επισης και κατι αλλο... Το καλυτερο που εχει να κανει καποιος ο οποιος βλεπει οτι η κακη ψυχολογια το αγχος και τα ψυχοσωματικα τον καταστρεφουν ειναι να ψαχτει οσο το δυνατον πιο νωρις. Η δικια μου κακια πειρα λεει οτι ολο το αγχος ολη η κακη ψυχολογια αθροιζονται με τα χρονια και εκδηλονονται με καποια "ελαφρα" σωματικα στην αρχη και στην συνεχεια με διαταραχες πανικου και αγχους και μετα δεν ξερω κι εγω τι αλλο.
Θελω να πω οτι ,τωρα στα 45 μου και αφου εχω αρχισει να το ψαχνω καταλαβαινω οτι αυτο που εχω δεν εγινε ξαφνικα αλλα πηρε πολλα χρονια που μαζευοτανε μεσα μου. Και οσο εισαι πιο νεος ο οργανισμος ειναι πιο δυνατος και μπορει να περιοριζει τα συμπτωματα και τους πονους σε υποφερτο επιπεδο. Οσο ομως μεγαλωνεις ο οργανισμος κουραζεται, υποχωρει και το αγχος και τα ψυχοσωματικα...κανουν παρτυ.
Αυτο γιατι τωρα που ξερω πανω κατω τι μπορει να προκαλεσει το αγχος βλεπω πολυ κοσμο μικροτερης ηλικιας που ακολουθει τον "κακο τον δρομο" και εχει την εντυπωση οτι το ελεγχει... Αμ δε... θα ρθει μια μερα που θα φαει μια καταρρευση και δεν θα ξερει απο που τπου ηρθε.
Εχω προσπαθησει βλεποντας γνωστους και φιλους που παρουσιαζουν διαφορα ηπια ψυχοσωματικα να τους προειδοποιησω να ...αλλαξουν δρομο. Ομως βλεπω οτι "δεν πιανουν το νοημα" , εχουν την εντυπωση οτι ειναι δυνατοι και οτι δεν προκειτε να συμβει σε αυτους αλλα στους αλλους. Παρομοια λογικη ειχα κι εγω ομως να που ηρθε η μερα που ...οι αλλοι ημουν εγω τελικα και την πατησα χωρις να το καταλαβω...
Γι αυτο λεω οσο πιο νωρις αντιληφθεις οτι κατι δεν παει καλα και οσο πιο νωρις αντιδρασεις τοσο καλυτερα για σενα και τον εαυτο σου

---

Αυτο που σε μενα εχει δημιουργηθει σχετικα με τα σωματικα συμπτωματα ως φοβια ειναι οτι με τοσα faulse alarm καποια στιγμη θα παθω κατι "πραγματικο" εννοωντας οργανικο και με την πεποιηθηση οτι ειναι ψυχοσωματικο δε θα του δωσω τη δεουσα σημασια θετωντας σε κινδυνο τον εαυτο μου ετσι. Για παραδειγμα ενας ξαδελφος μου ενιωσε ενα πονο στον αυχενα ξαφνικα, σημειωτεον ο ξαδελφος μου ειναι νοσηλευτης οπως και η γυναικα του. Ο νους του δεν πηγε στο κακο, ειπε αυχενικο κι επειδη πονουσε πολυ πηγε στο νοσοκομειο να του κανουν μια παυσιπονη κι ο ανθρωπος ειχε παθει εμφραγμα του το ειπαν εκει. Δηλαδη πως το ξεχωριζεις αν ειναι κατι σοβαρο;;; Συνηθως λενε πως σε κατι σοβαρο το συμπτωμα ειναι οξυ και με διαρκεια, δεν εχει υφεση ουτε ειναι επαναλαμβανομενο. Τι χρονο σου δινει ομως να το αναγνωρισεις χωρις να το ρισκαρεις σε μα τετοια περιπωση;;; Δηλαδη αν ο ξαδελφος μου ελεγε θα αρω ενα παυσιπονο και θα πεσω να κοιμηθω τι συνεπειες θα ειχε μια τετοα καθηστερηση για τη ζωη του;;

Quote:

---

Originally Posted by novia35

Αυτο που σε μενα εχει δημιουργηθει σχετικα με τα σωματικα συμπτωματα ως φοβια ειναι οτι με τοσα faulse alarm καποια στιγμη θα παθω κατι "πραγματικο" εννοωντας οργανικο και με την πεποιηθηση οτι ειναι ψυχοσωματικο δε θα του δωσω τη δεουσα σημασια θετωντας σε κινδυνο τον εαυτο μου ετσι. Για παραδειγμα ενας ξαδελφος μου ενιωσε ενα πονο στον αυχενα ξαφνικα, σημειωτεον ο ξαδελφος μου ειναι νοσηλευτης οπως και η γυναικα του. Ο νους του δεν πηγε στο κακο, ειπε αυχενικο κι επειδη πονουσε πολυ πηγε στο νοσοκομειο να του κανουν μια παυσιπονη κι ο ανθρωπος ειχε παθει εμφραγμα του το ειπαν εκει. Δηλαδη πως το ξεχωριζεις αν ειναι κατι σοβαρο;;; Συνηθως λενε πως σε κατι σοβαρο το συμπτωμα ειναι οξυ και με διαρκεια, δεν εχει υφεση ουτε ειναι επαναλαμβανομενο. Τι χρονο σου δινει ομως να το αναγνωρισεις χωρις να το ρισκαρεις σε μα τετοια περιπωση;;; Δηλαδη αν ο ξαδελφος μου ελεγε θα αρω ενα παυσιπονο και θα πεσω να κοιμηθω τι συνεπειες θα ειχε μια τετοα καθηστερηση για τη ζωη του;;

---

Δεν θα διαφωνισω καθολου με αυτα που γραφεις. Αλλωστε κι εγω οταν αρχισα να ψαχνω τι μου συμβαινει εμφανιζα πραγματικα οργανικα προβληματα στην περπτωση μου εντονους πονους/τσουξιμο στην κοιλιακη χωρα. Κανενας σοβαρος γιατρος δεν θα αμφισβιτισει οτι οι πονοι ειναι πραγματικοι και οχι μεσα στο μυαλο μας. Και φυσικα αν με ποναει κατι θα απευθηνθω σε καποια ειδικοτητα γιατρου και δεν θα ακουω τον καθε ξερολα "ειδημονα" που θα καταληγει ευκολα οτι "ελα μωρε ειναι θεμα αγχους". Γιατι ο καθε ξερολας αν του τυχει κι αυτουνου κατι παρομοιο τι νομιζεις οτι θα κανει...θα με/σε ψαχνει να του πεις σε ποιους γιατρους πηγες.
Ομως το ζητημα ξεκιναει απο την στιγμη που δεν σου βρισκουν κατι οργανικο ουτε ο παθολγος ουτε ο γαστρεντερολογος ουτε ο μικροβιολογος ουτε ο οποιος αλλος γιατρος. Τοτε, γνωμη μου, θελει ψαξιμο με ψυχολογους/ψυχιατρους μηπως εχει να κανει με εντονο στρες που εκδηλωνεται με πραγματικα σωματικα συμπτωματα. Εγω εχω καταληξει οτι το αγχος ειναι ικανο να προκαλεσει πραγματικο οργανικο προβλημα (πχ εμφραγμα) και γι αυτο το ψαχνω ωστε να μπορω, να μαθω, να το ελεγχω οσο γινεται. Τουλαχιστον δηλαδη να μπορω να καταλαβαινω σε τι ποσοστο ευθυνεται το αγχος γι αυτο που εχω και να βρω μερικους τροπους να ξεαγχωνομαι. Παντως novia στον περιγυρο μου εχω φιλους και γνωστους που εμφανιζουν διαφορα σωματικα και επειδη εγω το εχω ψαξει οσο γινεται ερχονται και με ρωτανε τι εχουν...κι οταν τους λεω πηγαινε σε καποιον παθολογο πχ να το δεις τοτε δεν τους ερχετε καλα και προσπαθουν να κουκουλωσουν το προβλημα τους. Θελω να πω οτι για μενα ειναι "χεστηδες" φοβουνται να πανε στον γιατρο για να μην τους βρει κατι λες και αν δεν πανε το προβλημα θα παψει να υπαρχει. Κι οταν τους λεω οτι με αυτο που κανουν χειροτερευουν το προβλημα αν υπαρχει στο τελος θυμωνουν με μενα γιατι τους λεω την αληθεια.
Τελος κατι ...σχετικα ασχετο. Παροτι δεν ειμαι σκυλας στις μουσικες μου βρισκω μεγαλη βαση σε εναν στιχο που λεει "θα κανω οτι μου αρεσει τελικα". Προσπαθω να το εφαρμοσω στην ζωη μου σε διαφορα μικροπραγματα δηλαδη πχ ρωταω τον εαυτο μου αν του αρεσει /τον ευχαριστει μια μεγαλη βολτα στην φυση τοτε πλεον δεν το σκεφτομαι καθολου παω και το κανω. Αλλο παραδειγμα μου λεει καποιος να παμε για καφε αν δεν γουσταρω δεν παω και ας παρεξηγηθει κοιταω τι ευχαριστει τον εαυτο μου. Αλλο παραδειγμα βλεπω στην τιβι ειδησεις και σπαζομαι τοτε κλεινω κατευθειαν το σκατοκουτι κατι που παλαιοτερα δεν εκανα. Αι σιχτιρ πια με τις κοινωνικες υποχρεωσεις και τους καθωσπρεπισμους και τις κολοσυνηθειες καιρος να ενδιαφερθω για τον εαυτο μου

Quote:

---

Originally Posted by ti einai touto pali

Δεν θα διαφωνισω καθολου με αυτα που γραφεις. Αλλωστε κι εγω οταν αρχισα να ψαχνω τι μου συμβαινει εμφανιζα πραγματικα οργανικα προβληματα στην περπτωση μου εντονους πονους/τσουξιμο στην κοιλιακη χωρα. Κανενας σοβαρος γιατρος δεν θα αμφισβιτισει οτι οι πονοι ειναι πραγματικοι και οχι μεσα στο μυαλο μας. Και φυσικα αν με ποναει κατι θα απευθηνθω σε καποια ειδικοτητα γιατρου και δεν θα ακουω τον καθε ξερολα "ειδημονα" που θα καταληγει ευκολα οτι "ελα μωρε ειναι θεμα αγχους". Γιατι ο καθε ξερολας αν του τυχει κι αυτουνου κατι παρομοιο τι νομιζεις οτι θα κανει...θα με/σε ψαχνει να του πεις σε ποιους γιατρους πηγες.
Ομως το ζητημα ξεκιναει απο την στιγμη που δεν σου βρισκουν κατι οργανικο ουτε ο παθολγος ουτε ο γαστρεντερολογος ουτε ο μικροβιολογος ουτε ο οποιος αλλος γιατρος. Τοτε, γνωμη μου, θελει ψαξιμο με ψυχολογους/ψυχιατρους μηπως εχει να κανει με εντονο στρες που εκδηλωνεται με πραγματικα σωματικα συμπτωματα. Εγω εχω καταληξει οτι το αγχος ειναι ικανο να προκαλεσει πραγματικο οργανικο προβλημα (πχ εμφραγμα) και γι αυτο το ψαχνω ωστε να μπορω, να μαθω, να το ελεγχω οσο γινεται. Τουλαχιστον δηλαδη να μπορω να καταλαβαινω σε τι ποσοστο ευθυνεται το αγχος γι αυτο που εχω και να βρω μερικους τροπους να ξεαγχωνομαι. Παντως novia στον περιγυρο μου εχω φιλους και γνωστους που εμφανιζουν διαφορα σωματικα και επειδη εγω το εχω ψαξει οσο γινεται ερχονται και με ρωτανε τι εχουν...κι οταν τους λεω πηγαινε σε καποιον παθολογο πχ να το δεις τοτε δεν τους ερχετε καλα και προσπαθουν να κουκουλωσουν το προβλημα τους. Θελω να πω οτι για μενα ειναι "χεστηδες" φοβουνται να πανε στον γιατρο για να μην τους βρει κατι λες και αν δεν πανε το προβλημα θα παψει να υπαρχει. Κι οταν τους λεω οτι με αυτο που κανουν χειροτερευουν το προβλημα αν υπαρχει στο τελος θυμωνουν με μενα γιατι τους λεω την αληθεια.
Τελος κατι ...σχετικα ασχετο. Παροτι δεν ειμαι σκυλας στις μουσικες μου βρισκω μεγαλη βαση σε εναν στιχο που λεει "θα κανω οτι μου αρεσει τελικα". Προσπαθω να το εφαρμοσω στην ζωη μου σε διαφορα μικροπραγματα δηλαδη πχ ρωταω τον εαυτο μου αν του αρεσει /τον ευχαριστει μια μεγαλη βολτα στην φυση τοτε πλεον δεν το σκεφτομαι καθολου παω και το κανω. Αλλο παραδειγμα μου λεει καποιος να παμε για καφε αν δεν γουσταρω δεν παω και ας παρεξηγηθει κοιταω τι ευχαριστει τον εαυτο μου. Αλλο παραδειγμα βλεπω στην τιβι ειδησεις και σπαζομαι τοτε κλεινω κατευθειαν το σκατοκουτι κατι που παλαιοτερα δεν εκανα. Αι σιχτιρ πια με τις κοινωνικες υποχρεωσεις και τους καθωσπρεπισμους και τις κολοσυνηθειες καιρος να ενδιαφερθω για τον εαυτο μου

---

Α, αυτο πια το κανω κι εγω. Δεν κραταω τιποτα μεσα μου, απο πλευρας θυμου εννοω, αν μου τη δωσει κατι θα το πω, θ' αντιδρασω.... Καποια στιγμη ειχα στειλει πολυ κοσμο στο διαολο και πραγματκα ηταν η καλυτερη περιοδος της ζωης μου. Σκεφτομαι "οι αλλοι πως πετανε τη μακακια τους χωρις να τους νοιαζει οι συνεπειες που θα χει στους αλλους κι εγω να πρεπει να μετραω τις κουβεντες μου μην παρεξηγηθει κανεις". Οτι μ' ενοχλει το λεω πλεον. Απλως αυτο που δεν μπορω να διαχειριστω ειναι το αγχος στο κομματι τω δικων μου προσδοκιων και φιλοδοξιων στη ζωη μου. Ομολογω πως ειμαι ατομο ενοχικο απεναντι στα πραγματα που ηθελα να κανω. Απλα εμενα μου εχουν βρει καποια πραγματα. Μου εχουν βρει υπερταση, πολυκυστικες ωοθηκες και ινσουλινοαντισταση κι αυτα αφου πλακωθηκα με 100 γιατρους και για τουλαχιστον ενα 6μηνο που εψαχνα. Επειδη ειπες πριν περασεις στον ψυχολογο η στον νευρολογο ψυχιατρο θα πρεπει να εχεις παει στους χ γιατρους σε πληροφορω απο προσωπικη μου εμπειρια οτι δεν ενδιαφερεται κανεις, χρειαστηκε να παιξω μπουνιες για ν' ασχοληθουν. Εγω ηθελα να φτιαξω ενα πληρες ιστορικο για να ξερω τη λειτουργεια του οργανισμου μου ασχετως αν εχ καποιο παθολογικο αιτιο πριν παω στον ψυχολογο. Δυστυχως επρεπε να ψαχνω μονη μου, να μαθαινω πραγματα απο το ιντερνετ αλλιως δεν θ' ασχοληθει κανεις γιατρος απο μονος του, για να σε κατευθυνει. Οι περισσοτεροι σε ξεπετουν, χωρις εξετασεις, χωρις τιποτα, σου γραφουν 2 φαρμακα κι εξω απ' την πορτα απλα για να σε εχουν πελατακια. Εμενα αυτο το πραγμα με θυμωνει. Δε με νοιαζει αν πρεπει να παρω καποιο φαρμακο αρκει να ξερω οτι κανω τη σωστη θεραπεια κι οχι να εχω κατι αλλο και να με φουσκωνουν με χαπα που στην τελικη μονο το συμπτωμα καταπολεμουν. Θεωρω οτι ιατρικο ιστορικο πρεπει να εχουμε ολοι μας κι απο μικρη ηλικια και θεωρω οτι στην Ελλαδα τουλαχιστον ειμαστε πολυ πισω στην προληψη αλλα πιστευω οτι δεν υπαρχει ενημερωση κι ενδιαφερον απ' τους γιατρους και γενικοτερα τους προμηθευτες υγειας.

Quote:

---

Originally Posted by novia35

Καποια στιγμη ειχα στειλει πολυ κοσμο στο διαολο και πραγματκα ηταν η καλυτερη περιοδος της ζωης μου. Σκεφτομαι "οι αλλοι πως πετανε τη μακακια τους χωρις να τους νοιαζει οι συνεπειες που θα χει στους αλλους κι εγω να πρεπει να μετραω τις κουβεντες μου μην παρεξηγηθει κανεις". .

---

Πραγματικα αυτα που γραφεις παραπανω με βρισκουν απολυτα συμφωνο και να σου πω την αληθεια ειμαι σε ενα σταδιο οπου εχω αρχισει να το κανω αργα αλλα σταθερα. Εγω το βλεπω σαν ενα ειδος ξεκαθαρισμα ολων αυτων που ζω ωστε καποια στιγμη να ΖΩ αυτα που ενδιαφερουν εμενα. Αυτο ιδιως με την ταση που εχουν καποιοι να "πετανε την μακακια τους" κι οποιον παρει ο χαρος το εχω πλεον σιχαθει. Τις προαλλες μπινελιασα εναν φιλο συνδικαλιστη στην δουλια ο οποιος ηρθε και αρχισε να μου αραδιαζει χιλια δυο για τα προβληματα των εργαζομενων για το που οδηγηται η κατασταση με την κριση για για για... Του ειπα "μου ερχεσε εδω αρχιζεις να δημιουργεις μια αρνητικη κατασταση για ολα μου "φορτωνεις" τον αρνητισμο σου και μου σπας τα..ουμπαλα μονο και μονο για να μου δειξεις οτι εισαι συνδικαλιστης και οτι ενδιαφερεσε". Λοιπον του ειπα εμενα η προτεραιοτητα μου πλεον ειναι να προστατεψω τον εαυτο μου απο το να αγχωνεται για μακακιες οπως εκανα παλια και τα ζητηματα αυτα ναι μεν με ενδιαφερουν αλλα οχι να κατσω να πεθανω ή να πανικοβληθω. Στο κατω κατω παντα ημουν και θα ειμαι πρωτος στις απεργιες αλλα δεν θα κατσω να σκασω γιατι οι αλλοι ουτε απεργουν ουτε αντιδρουν παρα μονο κλαιγονται για οτι τους κανουν.
Τελος παντων...περιαυτολογισα αλλα γαμοτο πραγματικα αγανακτησα.
Novia μιας και σε "πετυχα"... Πηγα χθες να δωσω αιμα και μου βρηκαν την πιεση 15 /10. Απο οτι ειδα πριν απο 4 μηνες παλι ηταν ανεβασμενη 14/9. Δηλωνω ασχετος με το θεμα πιεση αλλα μηπως να παω να το ψαξω. Ο γιατρος στηναιμοληψια μου ειπε απλα να περιορισω το αλατι. Οταν εχουμε αυξημενη πιεση τι κανουμε για αρχη εξεταση αιματος?
Novia κι εγω οταν ψαχνωμουν σε διαφορους γιατρους ανακαλυψα διαφορα προβληματα οπως περα απο την υπερσπαστικοτητα γαστρεντερικου , πολυποδες στην χολη και κηλη η οποια οφειλεται μαλλον στην δυσκοιλιοτητα και την οποια προετοιμαζομαι ψυχολογικα να παω να την εγχειρισω.
Θελω να πω οτι οταν ψαχνεις κατι λεπτομερως τοτε συνηθως θα σου βρεθει κατι αλλα προσπαθω πλεον να μην με τρελενουν και να μου ριχνουν την ψυχολογια γιατι πλεον για μενα η καλη ψυχολογια ειναι το νουμερο ενα.
Εχω και ψυχολογο σε λιγη ωρα και εχω και καποιες αποριες που θελω να συζητησω μαζι της...

Χαιρετω τους απανταχου αγχωμενους!
Νεα λοιπον:
Την Κυριακη μου εγινε μια προταση για παρτ ταιμ δουλεια.
Δεχτηκα.
Δευτερα και Τριτη (Τριτη θα ξεκινουσα) και μεχρι και σημερα τιγκα στο αγχος.
Γνωστο το σεναριο...
Συμβαινει κατι καλο και εγω τι κανω; Αγχωνομαι.
Πηγα στο γιατρο μου σημερα.
Ακουσα τα εξης και τα μοιραζομαι γιατι ειμαι σιγουρη οτι συμβαινει το ιδιο σε πολλους:
"Εσυ δεν τρομαζεις με τη συμφορα, τρομαζεις απο τη χαρα σου. Γιατι; Γιατι στην αποτυχια και τη θλιψη ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ για να αντεξουμε. Καιρος λοιπον να εκπαιδευτεις και στη χαρα".
Speechless...

Πουλακι πανε κανε καμια εξεταση και μετα πανε και σε κανεναν καρδιολογο. Ετσι για να ειμαστε ησυχοι γιατι δεν το λες και παρα πολυ το 15, το λες τσιμπημενο.

Quote:

---

Originally Posted by ti einai touto pali

Novia μιας και σε "πετυχα"... Πηγα χθες να δωσω αιμα και μου βρηκαν την πιεση 15 /10. Απο οτι ειδα πριν απο 4 μηνες παλι ηταν ανεβασμενη 14/9. Δηλωνω ασχετος με το θεμα πιεση αλλα μηπως να παω να το ψαξω. Ο γιατρος στην αιμοληψια μου ειπε απλα να περιορισω το αλατι. Οταν εχουμε αυξημενη πιεση τι κανουμε για αρχη εξεταση αιματος?

---

Κοιτα εγω το εχω ψαξει πολυ με την υπερταση γιατι την πηρα απο φοβο. Το 15/10 ειναι υπερταση ηπιας μορφης. Το 14/9 ειναι μια προυπερταση ως τιμες οι συγκεκριμενες ομως ανηκουν στο ανωτατο φυσιολογικο οριο. Η ιδανικη πιεση -μιλαμε σε καταταση ηρεμιας- ειναι 12/8 κατω απο το οριο αυτο θεωρειται υποταση. Για να πουμε ομως οτι καποιος ειναι υπερτασικος θα πρεπει να εχουμε μια σειρα μετρησεων για ενα χρονικο διαστημα. Η πιεση μας ανεβοκατεβαινει συνεχεια. Πανω σ' εναν καβγα για παραδειγμα η σε μια στρεσογονο κατασταση η πιεση μπορει ν' ανεβει και 18 και 20 και μετα απο λιγο να ερθει στα φυσιολογικα της, αυτο βεβαια δεν κανει καποιον υπερτασικο. Υπερτασικος ειναι καποιος που ακομη και σε κατασταση ηρεμιας εχει υψηλη πιεση, καποιος που η πιεση του ειναι συνεχεια ανεβασμενη πανω απο τα επιτρεπτα ανωτατα φυσιολογικα που ειναι το 14/9 γι' αυτο και η μετρηση της πιεσης πρεπει να γινεται σε πολυ συγκεκριμενες συνθηκες για να εχουμε σωστες ενδειξεις κι οχι μια ψευδουπερταση πυ μπορει να μας οδηγησει σε λαθος συμπερασματα και λανθασμενη αγωγη. Ο αρμοδιος γιατρος ειναι ο καρδιολογος για την υποθεση της υπερτασης και καλυτερα να πας συγκεκριμενα σε καποιο υπερτασικο τμηνα καποιου δημοσιου νοσοκομειου να κανεις την εξεταση. Δυστυχως εμεις οι αγχωμενοι εχουμε περισσοτερες πιθανοτητες να εκδηλωσουμε ιδιοπαθη υπερταση, δηλαδη που δεν οφειλεται σε οργανικα αιτια, λογω του οτι το στρες μας κρατα σε υψηλα επιπεδα την πιεση. Κανουμε δηλαδη τη λεγομενη νευροπιεση που ομως χρειαζεται ρυθμισει κι ας ειναι καθαρα απο αγχος γιατι μακροχρονια η υπερταση κανει ζημια σε διαφορα οργανα οπως καρδια, νεφρα, ματια γιατι καταστρεφει τα αγγεια δημιουργωντας αθηροσκληρωση. Υπαρχουν ανθρωποι που ειναι υπερτασικοι και δεν το ξερουν γιατι η υπερταση ειναι ασυμπτωματικη και το αντιλαμβανονται αφου τους εχει κανει πρωτα τη ζημια. Οποτε οσο πιο γρηγορα το βρουν και το ρυθμισουν τοσο καλυτερα. Σε περιπτωσεις προυπερτασης οι γιατροι συστηνουν απωλεια βαρους, διαιτα Dash ειναι μια διαιτα χαμηλη σε νατριο ειδικα για υπερτασικους και οπωσδηποτε φυσικη δραστηριοτητα και περιορισμο του στρες, μιλαμε παντα για την ιδιοπαθη υπερταση που οφειλεται σε ψυχολογικους παραγοντες, αγχος κτλ. Αν δε βοηθησει αυτο η ρυθμιση ειναι με φαρμακευτικη αγωγη οπου εχεις να επιλεξεις μεταξυ των αντιυπερτασικων του καρδιολογου η των αγχολυτικων/ηρεμιστικων του νευρολογου/ψυχιατρου. Την οδο θα την επιλεξεις εσυ. Εγω να σου πω την αληθεια μεταξυ των δυο θα προτιμουσα του ψυχιατρου επειδη τα αντιυπετασικα μπορει να σου κανουν υποταση μεχρι να βρεις τη σωστη ρυθμιση. Πριν ομως φτασεις εκει θα πρεπει, αν βρεθει υπερτασικο ευρημα, να εχεις κανει πληρη καρδιολογικο ελεγχο (triplex καρδιας, test κοπωσεως), πληρη νεφρολογικο (triplex νεφρικων αρτηριων, υπερηχο νεφρων και μια εξεταση με συλλογη 24ωρου ουρων για να φανει η λειτουργια των νεφρων), πληρη αγγειολογικο (triplex αρτηριων ανω και κατω ακρων, triplex καρωτιδων και κοιλιακης αορτης), πληρη ενδοκρινολογικο (θυροειδη, αλδοστερονη, ρενινη, διαβητικο ελεγχο με καμπυλη σακχαρου, αντισταση στην ινσουλινη, γλυκοζυλιωμενη αιμασφαιρινη), οφθαλμολογικο (βυθοσκοπηση και ελεγχο για πιεση στα ματια) για να αποκλεισεις το οποιο οργανικο αιτιο. Σε καποιες περιπτωσεις μπορει καποιος να χρειαστει ΩΡΛ και Ορθοπεδικο γιατι για παραδειγμα μια ιγμοριτιδα η ενα αυχενικο συνδρομο με τη λογικη οτι ευθυνονται για πονοκεφαλους και ο πονοκεφαλος αυξανει την πιεση (κι οχι οπως λανθασμενα πιστευουν καποιοι οτι η πιεση προκαλει πονοκεφαλο) οπως και καθε σωματικος πονος αλλωστε. Οπως καταλαβαινεις λοιπον αν μπλεξεις με την υπερταση θα πρεπει να κανεις εναν εξονυχιστικο ελεγχο πριν φτασεις στον νευρολογο, που μπορει να σου δωσει και μια μαγνητικη να κανεις, ο οποιος θα ειναι ο τελευταιος που θα απευθυνθεις. Ομως ετσι θα εχεις ενα πληρες ιατρικο ιστορικο και θα ξερεις τι σου γινεται κι οτι ακολουθεις τη σωστη θεραπεια. Απλα θα πρεπει να βρεις καλους γιατρους που να εχουν και τη διαθεση να σε ψαξουν γιατι εμενα μου βγηκε η πιστη αναποδα μεχρι να βρω το σωστο γιατρο να μου κανει το μανατζαρισμα των εξετασεων.

Δεδομένου ότι η υπέρταση είναι ασυμπτωματική νόσος σε πρωϊμο στάδιο δεν είναι εύκολο να διαγνωσθεί παρά μόνο όταν εμφανιστούν οι πρώτες επιπλοκές στον ανθρώπινο οργανισμό. Κάποιος μπορεί να εμφανίζει υπέρταση ακόμη και σε ηλικίες κάτω των 20 ετών χωρίς ο ίδιος να το γνωρίζει.

Η υπέρταση χωρίζεται σε δύο κατηγορίες την ιδιοπαθή/πρωτοπαθή και τη δευτεροπαθή υπέρταση.



Ιδιοπαθής είναι η υπέρταση που δεν έχει οργανικά αίτια οφείλεται κυρίως στον τρόπο ζωής που έχουμε επιλέξει. Η καθιστική ζωή, η παχυσαρκία, η κακή διατροφή, οι μεγάλες ποσότητες αλατιού, η έλλειψη ύπνου, το στρές, το κάπνισμα κ.α. Ο τρόπος ζωής έχει καθοριστική επιρροή στον κίνδυνο που διατρέχουμε για να προσβληθούμε από υπέρταση.

Δευτεροπαθής υπέρταση αντιθέτως είναι εκείνη που έχει οργανικά αίτια όπως ασθένειες των νεφρών (πολυκυστικοί νεφροί, στένωση νεφρικής αρτηρίας), συγγενείς καρδιοπάθειες, ενδοκρινολογικές ασθένειες (σύνδρομο Cushing), υπερλιπιδαιμία, σακχαρώδης διαβήτης, πολυκυστικές ωοθήκες, σε κληρονομικούς παράγοντες όπως ένα υπερευαίσθητο νευρικό σύστημα, ψυχολογικούς παράγοντές όπως χρόνιο στρες, αγχώδη διαταραχή.

Ενοχοποιούνται ακόμη για αύξηση της αρτηριακής πίεσης οι διάφορες φλεγμονές, φαρμακευτικά σκευάσματα όπως κορτικοστεροϊδή (πχ. σπρέϊ για την αλλεργική ρινίτιδα που περιέχουν κορτιζόνη), μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη αναλγητικά, αντισυλληπτικά χάπια, αντικαταθλιπτικά, φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση του κοινού κρυολογήματος κ.α.

ΠΩΣ ΕΛΕΓΧΟΥΜΕ ΤΗΝ Α.Π.

Υπάρχει ένας και μοναδικός τρόπος για να μετρήσουμε σωστά την αρτηριακή πίεση και να μην οδηγηθούμε σε λάθος αποτέλεσματα και κατά συνέπεια συμπεράσματα, όπως π.χ. μια ψευδουπέρταση, κι έτσι ο ασθενής να καταλήξει να λαμβάνει περισσότερα φάρμακα χωρίς να τα χρειάζεται με αρνητικές, κάποιες φορές, συνέπειες.

ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΛΑΘΗ ΜΕΤΡΗΣΗΣ ΤΗΣ Α.Π.

Είναι λάθος να μετράμε την πίεση:
- σε καθημερινή βάση κι ακόμη περισσότερο να τη μετράμε 3 ή 4 φορές την ημέρα. Για να διαπιστώσει κανείς ότι είναι υπερτασικός θα πρέπει να μετρά την πίεση του 1 φορά τη βδομάδα για διάστημα τουλάχιστον ενός μήνα.

-όταν είμαστε αγχωμένοι, κουρασμένοι, εκνευρισμένοι ή έχουμε κάποιο σωματικό πόνο ή ενόχλημα π.χ. πονοκέφαλο ή οποιαδήποτε σωματική πίεση όπως τάση για ούρηση κτλ.

-αμέσως μετά από άσκηση ή όποια άλλλη φυσική δραστηριότητα, φαγητό, κατανάλωση αλκοόλ, κάπνισμα ή καφέ. Θα πρέπει να παρέλθει τουλάχιστον διάστημα 2 ωρών πρίν κάνουμε τη μέτρηση.

-μετά από λήψη φαρμάκων όπως κορτικοστεροϊδή, μη στεροειδής αντιφλεγμονώδη αναλγητικά, αντισυλληπτικά χάπια κ.α που αύξάνουν την αρτηριακή πίεση.


Ο ΣΩΣΤΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΜΕΤΡΗΣΗΣ ΤΗΣ Α.Π.

Για να έχουμε μια σωστή και σαφή εικόνα της αρτηριακής πίεσης θα πρέπει κατά την μέτρηση:

-να καθήσουμε βαθιά στο κάθισμα, με ίσια πλάτη σε στάση ορθής γωνίας, τα πόδια ν' ακουμπούν και τα δύο στο πάτωμα (ποτέ σταυροπόδι), να μην γέρνει το σώμα μας προς τα εμπρός ή στο πλάϊ.

-το χέρι ν' ακουμπάει σε μια σταθερή επιφάνεια και να μην κρέμεται. Το μπράτσο να είναι ελεύθερο απο τα ρούχα και η περιχειρίδα να βρίσκεται στο ύψος της καρδιάς κι όχι πολύ σφιχτή.

-το περιβάλλον στο οποίο τη μετράμε πρέπει να είναι ήσυχο κι ευχάριστο από πλευράς θερμοκρασίας, δηλαδή ούτε να κρυώνουμε ούτε να ζεσταινόμαστε πολύ.

-να μετράμε την αρτηριακή πίεση σε συνθήκες ηρεμίας, γι' αυτό περιμένουμε 5' λεπτά χαλαροί πριν κάνουμε τη μέτρηση. Επίσης κατα τη διάρκεια της μέτρησης απαγορεύεται να μιλάμε.

-να κάνουμε τρεις μετρήσεις, «ξεχνώντας» την πρώτη και να κρατάμε τον μέσο όρο της δεύτερης και της τρίτης.

-να τη μετράμε μεταξύ 07:00 - 10:00 το πρωϊ και 19:00 - 22:00 το βράδυ που θεωρούνται οι κατάλληλες ώρες μέτρησης.

να ελέγχουμε πάντα τις μπαταρίες -αν χρησιμοποιούμε ηλεκτρονικό πιεσόμετρο- γιατί μπορεί να δώσει λάθος ενδείξεις.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ - ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ

Σε πιερίπτωση τυχαίου ευρήματος αρτηριακής υπέρτασης ο ενδιαφερόμενος θα πρέπει να υποβληθεί σε μια σειρά εξετάσεων για ν' αναγνωρίσει το είδος και τα αίτια της αρτηριακής υπέρτασης.
Ο καθ' ύλην αρμόδιος γιατρός για τον έλεγχο και την ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης είναι ο καρδιολόγος - υπερτασιολόγος. Ωστόσο ο ενδιαφερόμενος ενδέχεται να χρειαστεί ν' απευθυνθεί και σε άλλες ειδικότητες για να υποβληθεί σε επιπλέον εξετάσεις για τη διερεύνηση της υπέρτασης όπως ενδοκρινολόγος-διαβητολογος, νεφρολόγος, αγγειολόγος, νευρολόγος και οφθαλμίατρος πριν καταλήξει στη θεραπευτική αγωγή που θ' ακολουθήσει.


-Ηλεκτροκαρδιογράφημα, σπινθηρογράφημα μυοκαρδίου, test κοπώσεως.

-Triplex καρδιάς, νεφρικών αρτηριών, φλεβών και αρτηριών άνω και κάτω άκρων, κοιλιακής αορτής, καρωτίδων και περιφερικών αρτηριών, πυλαία φλέβα, νεφρικές φλέβες και υπέρηχο νεφρών, κύστης, ουρητήρα, άνω και κάτω κοιλίας.

-Βυθοσκόπηση

-Πλήρη ενδοκρινολογικό έλεγχο (έλεγχος για θυροειδή, επινεφρίδια, υπόφυση, σακχαρώδη διαβήτη, μεταβολικό σύνδρομο, πολυκυστικές ωοθήκες, ινσουλινοαντίσταση)

--Γενική αίματος και ούρων. Καλλιέργεια ούρων - Αντιβιόγραμμα. Έλεγχος για τυχόν φλεγμονώδεις καταστάσεις.

-Βιοχημικές αίματος (Γλυκόζη αίματος, Γλυκοζυλιωμένη Αιμοσφαιρίνη, Δοκιμασία ανοχής γλυκόζης (καμπύλη σακχάρου), δοκιμασία αντίστασης στην ινσουλινη, Κρεατινίνη αίματος, Ουρία αίματος, Ουρικό Οξύ ορού, Tριγλυκερίδια Ορού, Χοληστερόλη Ορού, Χοληστερόλη LDL, Χοληστερόλη HDL, Κάλιο ορού, Νάτριο ορού, Mαγνήσιο αίματος, Θυρεοειδοτρόπος Ορμόνη (TSH), Τ3, T4, Προλακτίνη Ορού, Τεστοστερόνη ορού, FSH, Ρενίνη, Αλδοστερόνη, Κορτιζόλη, Βιταμίνη Β12 επίπεδα ορού, C-Αντιδρώσα Πρωτείνη)

-Ούρων 24ώρου (Μετανεφρίνες, Κατεχολαμίνες (ορμόνες του νευρικού συστήματος), VMA, Ουρία, Ουρικό οξυ, Νάτριο, Κάλιο, Κρεατινίνη, Γλυκόζη, έλεγχος για κετόνες στα ούρα).

Μερικές εξετάσεις αίματος, όπως είναι αυτές για τη μέτρηση της Γλυκόζης ή της Χοληστερίνης, απαιτούν νηστεία οχτώ με δώδεκα ώρες πριν την αιμοληψία.

Η μέτρηση αερίου αρτηριακού αίματος χρησιμεύει στον έλεγχο των επιπέδων του αίματος σε Διοξείδιο του άνθρακα και Οξυγόνο, που σχετίζονται με την πνευμονική λειτουργία, αλλά και στη μέτρηση του ph του αίματος και απαιτούν αίμα αρτηριακής προέλευσης.

ΔΙΑΙΤΑ DASH

Το διατροφικό μοντέλο που πρέπει ν' ακολουθήσει ο υπερτασικός για να μειώσει την αρτηριακή πίεση είναι λεγόμενη δίαιτα Dash. Η δίαιτα χαμηλή σε νάτριο συστήνεται επίσης στην αντιμετώπιση των νεφρολιθιάσεων, του σακχαρώδη διαβήτη και του εγκεφαλικού επεισοδίου. Μείωση αλατιού σε 3 γρ./ημερησίως θα πρέπει να είναι ο στόχος του πληθυσμού παγκοσμίως. 1 κουταλάκι του γλυκού ισοδυναμεί με 6 γρ. αλάτι και περιέχει περίπου 2400 mg Na, συνεπώς η ημερήσια πρόσληψη αλατιού περιορίζεται σε ½ κουταλάκι του γλυκού.

Τροφές πλούσιες σε κάλιο είναι: ημίπαχο γάλα και γιαούρτι, ψάρια άπαχα ή με Ω3 λιπαρά οξέα, πατάτες, ρύζι αναποφλοίωτο, ζυμαρικά ολικής αλέσεως, όσπρια, σπανάκι, φρέσκιες ντόματες, αγγούρια, μανιτάρια, κολοκύθια, μπανάνες, πορτοκάλια, μήλα, βερίκοκα, καρπούζι, πεπόνι, μούσμουλα, ροδάκινα, κάρδαμο, ρόκα, σέλινο, μαϊντανό.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Για τους ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια αντενδείκνυται η καλιούχος διατροφή και γενικότερα η υπερβολική λήψη Καλίου είναι επιβλαβής για τον οργανισμό.

Το διατροφικό μοντέλο που θ' ακολουθήσει ο κάθε ασθενής με υπέρταση οφείλει να είναι εξατομικευμένο και σύμφωνο με το γενικότερο ιατρικό του ιστορικό. Πάντα με συνεννόηση με το γιατρό του και με ειδικό σύμβουλο διατροφής.

Τι είναι ο αθηρωματικός δείκτης;

Αποτελεί κριτήριο που σχετίζεται με την πιθανότητα εμφάνισης στεφανιαίας νόσου. Προκύπτει από τη διαίρεση: ολική χοληστερίνη / HDL χοληστερίνη. Σύμφωνα με ορισμένες επιδημιολογικές μελέτες ιδανικές τιμές θεωρούνται κάτω από 3,5 και επικίνδυνες για τους άνδρες είναι εκείνες που υπερβαίνουν το 4,5.

ΛΟΙΠΟΝ ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΧΩ ΣΥΛΛΕΞΕΙ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΟΥ ΦΑΝΟΥΝ ΒΟΗΘΗΤΙΚΕΣ.

Novia εισαι επι πτυχιω βλεπω...
Νταξ...ουτε καρδιολογος τετοια λεπτομερεια! Να'σαι καλα σε ολους μας χρειαζονται οι πληροφοριες αυτες.

Ας "κλαφτω" λιγο (ολοι εχουμε δικαιωμα που και που!).
Μετα απο 3 εφιαλτικες νυχτες αϋπνιας, χθες κοιμηθηκα καλα και σερι μεχρι τις 6:30 το πρωι ομως οχι πιο πολυ.
Κοιμηθηκα καλα γιατι ηρθε η λατρεια και ολα αμβλυνονται οταν ειναι εδω.
Κακο αυτο... δλδ καλο ειναι απλα δεν γινεται να μην μπορω να κοιμηθω παρα μονο οταν κοιμομαστε μαζι.
Θα το κοιταξω.
Ξυπνησα με το γνωστο αγχος, το οποιο οργιαζει οταν το αφηνω.
Θα μου πεις, "μην το αφηνεις"... ε, προσπαθω!
Μου ειπε και ο γιατρος μου να κοψω τελειως το εφεξορ γιατι μαλλον αυτο κανει την ενταση μου πιο εντονη (!!).
Με τρομαξε λιγο που μου ειπε να το κοψω ντιπ ενω με ειδα αγχωμενη αλλα οπως μου εξηγησε, το φαρμακο που ισιωνει το στρες ειναι το ζαναξ και απο αυτο ειμαι καλυμμενη.
Προσπαθω να συγκρινω αυτο που συμβαινει τωρα με το ιδιο ακριβως που επαθα περυσι που ανοιξα αυτο το θρεντ.
Ας τα πω για να τα εμπεδωσω!
Φετος εχω την εμπειρια και την αισθηση της "νικης" λογω του οτι περυσι παρα το οτι δεν την παλευα καθολου, πηγαινα σαυτην την τρισαθλια δουλεια 12 ωρες τη μερα.
Φετος δεν εχω το εφεξορ ενω περυσι το ειχα αλλα και που το ειχα παλι τα ιδια εγιναν αρα δεν βοηθησε.
Φετος εχω και παλι τη λατρεια η οποια και περυσι ηταν στηριγμα και μαννα εξ'ουρανου.
Φετος η δουλεια ειναι καλυτερη αν και παρτ ταιμ.
Φετος εχω τη στηριξη ενος πολυ καλου γιατρου ενω περυσι ημουν στο ελεος.
Φετος θα μαθω να εξασκουμαι στα καλα που συμβαινουν και δεν θα κρυβομαι στα σκοταδια μου που τοσο καλα ξερω.
Φετος θα ανοιξω περισσοτερο το ρηγμα που ανοιξα περυσι στο τοιχος του αγχους με την ελπιδα καποια στιγμη να ριξω και το τοιχος ολοκληρο.
Φετος ειμαι "γεματη" απο ολες αυτες τις υπεροχες ψυχες αυτου του φορουμ.
Φετος θα συνεχισω να προσπαθω για να ειμαι καλυτερα.
Φετος, οσο κι αν με αγχωνουν ολα γυρω μου, θα κανω τη διαφορα.
Κλαιω απο ενταση, φοβο, συγκινηση, χαρα, προσμονη, ελπιδα.
Του χρονου θα κλαιω μονο απο χαρα.

Γλυκειά μου, μπορεί να είμαι εξαφανισμένη απο εδώ...και λιγο γενικά χαμένη..όμως σε διαβάζω και ενιωσα την ανάγκη να σου πω ότι πραγματικά χαίρομαι πολυ για σένα, το παλεύεις, εισαι σε επαφή με τον εαυτό σου, νιώθω ότι εχεις κάνει πραγματικά βήματα.
Σου στέλνω τους φιλικους χαιρετισμούς μου.

Quote:

---

Originally Posted by Frini

Γλυκειά μου, μπορεί να είμαι εξαφανισμένη απο εδώ...και λιγο γενικά χαμένη..όμως σε διαβάζω και ενιωσα την ανάγκη να σου πω ότι πραγματικά χαίρομαι πολυ για σένα, το παλεύεις, εισαι σε επαφή με τον εαυτό σου, νιώθω ότι εχεις κάνει πραγματικά βήματα.
Σου στέλνω τους φιλικους χαιρετισμούς μου.

---

!!!! Που εισαι εσυ;;;!!!!
Τωρα μολις διαβαζα παλια ποστς και αναρωτιομουν που να χαθηκες!
Να εισαι παντα καλα και να περνας να σε βλεπουμε :)

Νταξει στα ζόρια μου και εγώ αλλά προσπαθώ να πατήσω γη:)θα περνάω για τις καλημέρες μου, να είσαι καλά και εσύ...

Γεια και παλι.
Υποπτες οι συχνες επισκεψεις μου ε;
Ναι...
Πισω στο καταφυγιο ψυχης λοιπον.
Οκ, χθες κοιμηθηκα σχετικα καλα και σχετικα σερι 1-6.
Απο τις 6 ως τις 11 που σηκωθηκα στριφογυρνουσα σαν τ'αρνι στη σουβλα.
Μια με εσφιγγε το στομαχι μου, μια ειχα ταχυκαρδια, μια εστριβε το εντερο μου... τα γνωστα.
Χθες λοιπον μεχρι να παω στη νεα δουλεια (δοκιμαστικη περιοδος ειπαμε) τα ειδα ολα.
Ημουν πολυ κοντα στη κρισαρα.
Κουμπωσα το ζαναξ μου, και μολις βγηκα εξω ισιωσα.
Δεν ημουν τελεια, ουτε καν πολυ καλα, ημουν οκ.
Και στη δουλεια ημουν οκ.
Γυρισα σπιτι, ηρεμη, εφαγα, νυσταξα, κοιμηθηκα.
Αυτο το πρωινο πολυ με βασανιζει.
Εχω και το αγχος οτι δεν θα ξαναπαρω εφεξορ αν και ο γιατρος μου λεει οτι μπορει να ζοριστω λιγο στην αρχη αλλα θα στρωσω μετα γιατι το εφεξορ φερνει ενταση.
Αλλωστε λεει αυτο που χρειαζομαι ακομα ειναι το ζαναξ και οχι το εφεξορ δεδομενου οτι ακομα και οταν το επαιρνα παλι υπηρχαν φασεις που ημουν χαλια, αρα δεν εκανε τιποτα.
Τα εκλογικευω ολα για να βοηθησω τη σκεψη και το σωμα μου αλλα πολλες φορες οπως ολοι ξερετε το σωμα δεν ακουει.
Θελει το χρονο του για να καταλαβει οτι δεν ηρθε το τελος του κοσμου.
Ειναι κι αυτο που ειμαι μονη μου μεχρι το απογευμα και γενικα οταν ειμαι ετσι θελω λιγη παρεα αλλα δεν μπορουμε να εχουμε οτι θελουμε οποτε το θελουμε.
Επιπλεον δεν μπορουμε παντα να βασιζομαστε στην παρουσια των αλλων για να ορθοποδησουμε.
Ολο αυτο που τραβαμε ειναι ιδιαιτερα εσωτερικο και απο μεσα ερχεται η λυση.
Απλα μερικες φορες ρε παιδι μου με πιανει το παραπονο και λεω γιατι ρε γμτ να μην μπορω να χαρω κατι καλο που συμβαινει;
Γιατι να πρεπει να περασω απο το μονοπατι αυτο πρωτα;
Βεβαια ο γιατρος μου απαντησε σε αυτο.
Περναω απο αυτο το μονοπατι γιατι απο εκει ξερω να περναω και οποιοσδηποτε αλλος "παραδρομος" φαινεται απιαστος και τρομακτικος.
Πολυ μυστηριο το μυαλο του ανθρωπου.
Θα βγω απο το σκοταδι μου (μην ανησυχεις πουλακι) αλλα ειναι αυτο το παραπονο κι αυτη η κουραση...
Σχωρνατε με για το down, ανθρωπος ειμαι, λυγιζω.

Χωρίς να είμαι ειδική πιστεύω ότι σε αυτούς που έχουν άγχος και κρίσεις πανικου κακός σύμβουλος είναι η ανάγκη τους να τα ελέγχουν όλα και να τα εκλογικεύουν. Σε αυτή τη διαδικασία σκέψεων και ανάλυσης το άγχος παραμονεύει.
Η μόνη διέξοδος νομίζω είναι να μη δίνεις σημασία και να το παραβλέπεις..
Είναι επιθυμητό να είσαι άνθρωπος και να λυγίζεις..δεν πρέπει να κρίνεις τον εαυτό σου για αυτό αλλά να τον επιτρέπεις να μην αισθάνεται καλά.

Quote:

---

Originally Posted by anonymous_1

Χωρίς να είμαι ειδική πιστεύω ότι σε αυτούς που έχουν άγχος και κρίσεις πανικου κακός σύμβουλος είναι η ανάγκη τους να τα ελέγχουν όλα και να τα εκλογικεύουν. Σε αυτή τη διαδικασία σκέψεων και ανάλυσης το άγχος παραμονεύει.
Η μόνη διέξοδος νομίζω είναι να μη δίνεις σημασία και να το παραβλέπεις..
Είναι επιθυμητό να είσαι άνθρωπος και να λυγίζεις..δεν πρέπει να κρίνεις τον εαυτό σου για αυτό αλλά να τον επιτρέπεις να μην αισθάνεται καλά.

---

Δεν ειμαι απο τους ανθρωπους που θελουν να εχουν το ελεγχο... δεν ειμαι καν οργανωτικος ανθρωπος.
Η εκλογικευση βοηθαει απο την αποψη οτι αν παθω ταχυκαρδια θα σκεφτω πρωτα μηπως ειναι απο αγχος και μετα οτι παθαινω εμφαγμα για να γλιτωσω τον πανικο.
Εγω παλι νομιζω οτι κρισεις πανικου και κρισεις αγχους εχουν οι ανθρωποι που δεν εξωτερικευουν εγκαιρα το θυμο τους και τη δυσαρεσκεια ή δυνανεξια τους σε καποια πραγματα.
Επισης αγχος και φοβο περαν του μετρου εχουν οι ανθρωποι που τους εχουν μαθει να φοβουνται.
Τα προτυπα τους ηταν τετοια δλδ και στη περιπτωση μου παιζουν ολα.
Και κακο ιστορικο εχω απο πλευρας οικογενειας και δεν μου αρεσουν οι εντασεις με αποτελεσμα να το βουλωνω και δεν μπορω να διαχειριστω πολλα πραγματα ταυτοχρονα και δεν ξερω να δεχομαι τα "δωρα" της ζωης.
Ποτε δεν ειναι μονοδιαστατος ο λογος που δημιουργει τις κρισεις αγχους και γενικα τις αγχωδεις διαταραχες.
Και αν κατσω και δω το παρελθον, μονο φοβο και αγχος ειχα. Πραγματικους φοβους και πραγματικα αγχη και ημουν παιδι.
Αλλα δε θελω να κοιταζω πισω γιατι νευριαζω, πληγωνομαι και στο φιναλε η ζωη δεν ειναι πισω, ειναι μπροστα.