ΧΡΩΜΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

Καλως το καινουριο μελος!Εγω ειμαι μια γιασεμενια κ οχι .......Δεν προλαβα να υπογραψω αλλα με καλυψαν οι υπολοιπες!Αλλωστε εγω εχω δικαιωμα ψηφου κυρια προεδρε,η σαν χτεσινο ........ οχι?Να σου πω οτι μ'αρεσεις κ ξανθια αλλα μεινε ετσι για να μη γινει συνωστισμος απο ξανθες κ νομιζει η προεδρος οτι ειναι η μονη εξυπνη εδω μεσα!Φυσικα πιστευω να ξερεις τι κανεις γιατι απ'οτι ειδες η Ναταλια μας ειναι δημοκρατικοτατη!Εδω τοσους μηνες τα τραγουδια που της εχω χαρισει κ παλι......κ εσυ βρηκες ν'αυθαδιασεις κ να βγαλεις γλωσσα ακομη δεν ηρθες?

http://www.youtube.com/watch?v=YiYTmVJrF9c

Το τραγουδακι που ζητησες χαρισμενο απο μενα κ οχι απο τη χαρα μου,προς μεγαλη απογοητευση της Μανωλενας νομιζω....
Ηταν παραγγελια,δε μπορουσα ασε που λεει με οποιο δασκαλο καθησεις τετοια γραμματα θα μαθεις......
Φιλια....

Αχ!Όχι!Δε θα το αντέξω!Μόλις γύρισα σπίτι από τον βιασμό του κλαρίνου και καραδοκεί το ντιμπιντάι μάναμ ντιμπιντάι;
ΕΛΕΟΣ!Που μου το κάνατε σκυλάδικο εδώ μέσα!Αν η κατάντια μας οφείλεται στο ξανθομάνι θα επιβάλω Κατιασμό πάραυτα!
Που σας πείραξαν οι μανόλιες,που είναι και καλά ξενόφερτες κι όχι ελληνικές και μου βάζετε την τουρκιά σε κάθε ευκαιρία!
Θέλω Χατζιδάκι επειγόντως!Να εξαγνιστεί λίγο ο νους,να γλυκάνει το βλέφαρο ν'αφεθεί σε τρυφερά αγκαλιάσματα...

--->ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ - Raining pleasure : Love Her

Quote:

---

Originally posted by monahoiot

Πωλινάκι, κόκκινο της φωτιάς , ε? Χμμ, υποψιάζομαι ότι θα σου πηγαίνει!

---

Γιώτα μου το ειχα για 4 χρονια και ήταν τέλειο!!! Μετα μια μέρα μου βίδωσε και πήγα στην κομμώτρια και της λέω ΜΑΥΡΟ και δεν δέχομαι όχι για απάντηση. 2 ώρες προσπαθούσε να με μεταπίσει η καϊμένη!!!

Cup-cake anyone?

Εγώ!Εγώ!Να υποθέσω πως από μέσα είναι σοκολασμένες;Γιάμυ! :bouncy:

Κορίτσια, λυπηθείτε με,
τις τελευταίες μέρες περνάω μια κρίση, είμαι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και άλλα τέτοια που λέει και ο εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενος κύριος Μακρόπουλος...
Σκέφτομαι συνέχεια τα λατρεμένα μου αμαρτωλά αλμυρογλυκά που τσάκιζα προ-χειρουργείου και μου τρέχουν τα σάλια, ακόμη και στο ύπνο μου έβλεπα πως γύρναγα από περίπτερο σε περίπτερο να αγοράσω τις λιχουδιές μου και , ω τι εφιάλτης, μου τις πουλάγανε σε εξωφρενικές τιμές! (συνδυασμός άγχους οικονομικής κρίσης και αφαγίας)
Και εσείς, άκαρδες, μου κοτσάρετε ανερυθρίαστα τα cupcakes... Τς τς τς, δείξτε έλεος στην σε πολλές αμαρτίες περιπεσούσα γυνή!:wink1:

Καλησπέρα μανολένιες κι αντάρτισσες γιασεμένιες!
Ακόμα έχω λίγο πονοκέφαλο από το χθεσινό νταβαντούρι...Η ξαδέρφη μου έγινε κουμπάρα σε γάμο φίλης της.
Παλιότερα δε μου άρεσαν οι γάμοι(τους θεωρούσα και τους θεωρώ μια θεατρική παράσταση καθόλου του γούστου μου).
Πλέον με συγκινούν.Η χαρά κι η συγκίνηση των γονιών,η αγάπη κι η λάμψη του ζευγαριού,οι καζούρες της παρέας,τα νιάτα,η ομορφιά...
Στα μεγαλεία τους αναπόφευκτα και το κιτς και οι άρυθμοι χοροί και τα μπεκρουλιάσματα,αλλά λόγω μέρας όλα επιτρέπονται...
Τελευταία κυκλοφορούν και βιβλία ευχών(είδα κανά δυό "Μπαοκάρα" μέσα-τι καφρίλα οι άντρες!)ενώ αυτό που αγαπώ περισσότερο
είναι το βίντεο με το ζευγάρι.Φωτογραφίες από την ατομική ζωή του καθενός(πάντα του άντρα πρώτα-αθάνατες παραδόσεις!)
και στη συνέχεια την κοινή,γεμάτη λαμπερά χαμόγελα,σφιχτές αγκαλιές,φιλιά κι αστείες πόζες...Συγκρουόμενα τα αισθήματα...
Χαίρομαι για την αγάπη που μοιράζεται ο κόσμος,για τα τυχερά παιδιά του έρωτα,που θα γεννηθούν,για την ανακούφιση των γονιών...
Κι από την άλλη μελαγχολώ για μένα και τους δικούς μου,που δε θα τα ζήσουμε αυτά,για τα παιδιά που δε θα γεννηθούν,
για τις φωτογραφίες που δε βγήκαν ποτέ,για τις αναμνήσεις που δε δημιουργήθηκαν,για την άδεια μόνιμα καρέκλα δίπλα μου,
για μια ζωή που βάδισα όλη λάθος!Δε με πειράζει που δε ντύθηκα ποτέ όπως οι άλλες κοπέλες,τα εφαρμοστά αποκαλυπτικά φορέματα,
τα ψηλοτάκουνα κι όλη η υπερπαραγωγή,που δε χόρεψα στον κύκλο κι εγώ,που δε φλέρταρα,δε μέθυσα,δε γέλασα μέχρι βλακείας...
Με πειράζει που δε βρήκα τον άνθρωπο μου και που έχω πάψει να πιστεύω πως θα τον βρω.Πλέον εγκαταλείπω και τη μητρότητα.
Μας τελείωσε κι η νομική...Για το σώμα μου δε χρειάζεται να σχολιάσω...Όλα όσα για δεκαετίες πάλευα,μία τρύπα στο νερό!
Νιώθω αποτυχημένη,ασήμαντη,άχρησ τη,αφόρητα μόνη κι ανασφαλής.Όλα τα στερητικά "α" κόλλησαν στην ουρά μου.
Ναταλί α α α α α α α α.Σέρνω το βάρος τους και με παρατηρώ να θέλω να παραιτηθώ.Να λυγίσω,να βουλιάξω,να παγώσει ο χρόνος,
να σταματήσει να γυρίζει η γη.Αφού δεν μπορώ ν'ανατρέψω τα κακώς κείμενα,αφού δεν μπορώ να γυρίσω το χρόνο πίσω
να τα κάνω αλλιώς,ας βρω το ευλογημένο αδράχτι να τρυπήσω το δάχτυλο μου να πάψουν όλα εδώ!Να παγώσουν τα καρκινικά κύτταρα
των γονιών μου να μην επεκταθούν,να μην μπω στην πέμπτη δεκαετία της ζωής μου,να μην ασπρίσουν άλλο τα μαλλιά,
να μη χάσω την περίοδο μου,να μη ζήσω τα χειρότερα στα οικονομικά της χώρας μου,να μη μάθω για καμία άλλη συμφορά
που βρήκε τον άνθρωπο.Να περάσουν χρόνοι εκατό,να έχει καθαρίσει εντωμεταξύ ο πλανήτης,να έχει βρει και πάλι την ισορροπία του
το οικοσύστημα,να πάγωσε εντωμεταξύ κάθε αρνητικό συναίσθημα στον άνθρωπο,κάθε απληστία,κάθε αρρώστια,
να ξυπνήσουμε όλοι υγιείς,αγαπημένοι,ισότιμοι κι ευγνόμωνες για τη δεύτερη ευκαιρία ζωής.Να την αξιοποιήσουμε ως εξ'αρχής
οφείλαμε ως πλάσματα Θεού στον παράδεισο που ευλογηθήκαμε και να ζήσουμε όλοι καλύτερα εις τους αιώνες των αιώνων-αμήν!
Όσο για μένα,ασφαλώς δε θα παρέλειπα τον πρίγκιπα που με βρήκε,μου έδωσε φιλί ζωής και ζήσαμε ευτυχισμένοι
με τους απογόνους μας!Αχ...Τα παραμύθια...Που πλάθουν φαντασιώσεις στα κοριτσίστικα μυαλά και μετά τα δόλια
ψάχνουν μάταια στο λαό του ποδοσφαίρου,της Φεράρι και των τσοντών,την ευγενική εκείνη ψυχή που θ'ανταποκριθεί στο ρόλο!
Και μόνα τους γοητεύονται και μόνα τους απογοητεύονται κι οι έρμοι άντρες του ʼρη να μην καταλαβαίνουν τι τις έπιασε πάλι,
να γυρίζουν πλευρό και να ροχαλίζουν γαλήνιοι,ώσπου να μην κοιμούνται άλλο τα ζευγάρια αγκαλιά,αλλά πλάτη πλάτη,
τις χωριστές ζωές που διάλεξαν,τις χωριστές χαρές,με κοινούς μόνο λογαριασμούς,υποχρεώσεις κι ένα οικογενειακό επίθετο των παιδιών.
Κι ενώ τα ξέρω όλα αυτά,τα βλέπω καθημερινά γύρω μου,έχω την αφέλεια που έχουν όλοι στα νιάτα τους,πως η δική τους αγάπη
θα είναι αλλιώς,δε θ'αλλοτριωθεί,δε θα καταντήσει σαν αυτές,που αργοπεθαίνουν γρύω του,ύβρις στο μεγαλείο της γέννησης τους!
Ζητείται ελπίς!Εσείς οι μεγάλοι μη μας δίνετε τόσο αποθαρρυντικό παράδειγμα!Κι εσείς οι μικροί μην είστε δεμένοι στο φόβο σας!
Για να πετάξει η ψυχή όσο ακόμα είναι ντυμένη το σώμα της...Για να γευτεί το σώμα,πριν φθαρεί,όλα όσα υπόσχονται οι αισθήσεις.

Αν εμείς είμαστε άκαρδες,Γιώτα μου,που σου μοστράρουμε γλυκό ενώ σπαρταράς για αλμυρό,εσύ είσαι μαζόχα!
Σου λείπει,βλέπω κι εσένα το αλάτι στη ζωή σου.Κάτι να την κάνει νόστιμη κι όχι άγευστη,που είναι νοσοκομείου.
Και καθώς χρονοβόρο κι αβέβαιο να γίνει αυτό,να το τραγανιστό υποκατάστατο και μάλιστα στο περίπτερο της γειτονιάς σου!
Εγώ λέω να πας να πάρεις.Πάρε καλύτερα εκείνα στο φούρνο(προσωπικά τα προτιμώ)που είναι κι ελαφρύτερα.
Θα φας ελάχιστα,θα νιώσεις μεγάλη αηδία και καούρα,θα πεις τι βλακεία έκανα,τι ωραίες οι υγιεινές γεύσεις
και θα σου περάσει το απωθημένο.Κι όταν τελείωσει το σακουλάκι και νιώσεις εξίσου άδεια(με χειρότερη αίσθηση στο σώμα σου)
σκέψου τι άλλο μπορείς να κάνεις να πάρεις χαρά,να ξεχαστείς,να ελαφρύνει το βάρος που κι εσύ σέρνεις.
Σ'έφτιαξα Κυριακομεσημεριάτικα ε;Δεν μπορείς να πεις!Είμαστε συμβουλευτική ομάδα ή δεν είμαστε;Επόμενοοοος!

Θα σου πω κάτι κι ας ακουστεί μπανάλ και χιλιοειπωμένο, για μένα είναι βασικός οδηγός επιβίωσης και το επιστρατεύω όταν αρχίζω και ακούω την κραυγή μου στο άδειο μου σπίτι ενώ δεν έχω ανοίξει καν το στόμα μου:
Μέτρα όσα ζεις και όχι τα "δεν" της ζωής σου.
Διαβάζοντάς σε λίγο παραπάνω, είδαν πολλά "δεν" τα μάτια μου. Τώρα πια, στα 37 κλεισμένα αισίως, δεν περιμένω καμία μεγαλοπρέπεια σε όσα συμβαίνουν. Ξέρω ότι σε κανένα βίντεο δεν θα παίξει η αρχοντομουτσουνάρα μου, το λιτό αρχαιοελληνικό αέρινο νυφικό δεν θα αγκαλιάσει το δέρμα μου, δεν θα έχω αγαπημένο τραγούδι σχέσης το οποίο θα χορέψω για το φιλοθεάμον κοινό του σογιού μου, δεν θα με κατουρήσει κανένα παιδί μου γιατί δεν θα κάνω, η μανούλα μου δεν θα νταντέψει εγγόνι από μένα κι ας καίγεται, και μάλλον δεν θα με συγκλονίσουν και πολλά αρσενικά από εδώ και στο εξής γιατί αν έχεις φάει το ψέμα και την εξαπάτηση με το κιλό , παθαίνεις μια μόνιμη ανορεξία.
Απλά μετράω ως θετικά κάτι ανόητα πραγματάκια όπως το να μπορώ να τσακωθώ με την αδερφή μου, να αγοράσω μια πατσαβούρα για την κουζίνα με το φάτσα του Μίκι Μάους πάνω, να παραμυθιάζω τη μανούλα ότι όλα θα πάνε καλά, να βλέπω τα "Φιλαράκια" και να χαζογελάω, να μαγειρεύω αποτυχημένους μουσακάδες, να πλαντάξω στο κλάμμα χωρίς λόγο μπροστά στις κολλητές μου και αυτές να μην αναρωτιούνται αν η φίλη τους είναι τρελή και άλλα τέτοια μικρά.
Θα ήθελα να ήμουν ακόμη αθώα και να πιστεύω ότι θα ξαναερωτευτώ ως αθώα κορασίς.. Θα ήθελα... αλλά δεν μπορώ. Τώρα θέλω να με αγκαλιάζει κάποιος και απλά να είναι ο εαυτός του. Και να μην σταματάει, να αγκαλιάζει, να αγκαλιάζει, να αγκαλιάζει... Κι ας ξέρω ότι μόνο εγώ πιστεύω στην αφοσίωση αυτής της αγκαλιάς..
Μπορεί, Ναταλάκι, να έχουμε απωλέσει πολλά σε αυτήν την πορεία.. Πάνε αυτά, άστα εκεί που έπεσαν. Στο δρόμο που τραβάς τώρα, μάζεψε ό,τι πολύτιμο σου προκύψει στο διάβα σου και κράτα το σφικτά. Με αυτό θα πορευτούμε.

Μα δεν αγνοώ τις ομορφιές στη ζωή μου,δεν είμαι αχάριστη μηδενίστρια,απλά αυτά τα "δεν" μου κοστίζουν πολύ
και κάτι μέσα μου αρνείται να παραιτηθεί από την ιδέα τους,φυτοζώντας με ψίχουλα.Αν χόρταινε η ψυχή με ψίχουλα,
Γιωτουλίνι μου,λες να έφτανε το κορμί στα τόσα του κιλά;Εκτός αν κάνω μια προσπάθεια να φάω τέτοια ψίχουλα...

Κι εσύ και εγώ οφείλουμε- ναι "οφείλουμε" κι ας είναι κακόηχο ρήμα- να ξεχάσουμε τα λιπαρά που ταίσαμε τις ψυχούλες μας πολλά χρόνια τώρα για να ισοσκελίσουμε το έλλειμμα και τα ψίχουλα που φάγαμε με το κουτάλι.
Να ξεχάσουμε και να ξεχαστούμε...μήπως και όταν ξεχαστούμε, έρθει αυτή η πολυτραγουδισμένη, πολυαναμενόμενη "άδολη αγκαλιά".
Μήπως...

Να ξεχάσω είναι εύκολο!Ευτυχώς προικίστηκα με ανείπωτη αμνησία!
Μαθαίνω πολλά για τη ζωή μου απ'όσους τη ζήσαμε μαζί!
Προφανώς ισχυρός αμυντικός μηχανισμός!
Να ξεχαστώ όμως είμαι ανίκανη!Το μυαλό δουλεύει συνεχώς!
Ούτε θέλω ούτε και μπορώ να το κοροϊδέψω!
Όσο για την άδολη αγκαλιά...Υπάρχει άλλη εκτός της μανούλας;

Quote:

---

Originally posted by NADINE
Εγώ!Εγώ!Να υποθέσω πως από μέσα είναι σοκολασμένες;Γιάμυ! :bouncy:

---

Εννοείτε!!!!!!!!! Σοκολατένιο μείγμα + σοκολατένιες σταγόνες!!!! Είναι μια σοκόλαση!!! Απορώ πως έμεινα στο μισό μόνο!!! (και αυτό σε 2 δόσεις παρακαλώ!)

Κορίτσια, ξέρετε τί έχω καταλάβει εδώ και αρκετό καιρό και με συζητήσεις που διαβάζω εδώ αλλά και εκτός σε προσωπικό επίπεδο?

Οτι όσες είναι ελεύθερες, είτε με σχέσεις που ξέρουν πως δεν οδηγούν πουθενά, επιθημούν αυτή την παραμυθένια σχέση, αυτό τον παραμυθένιο γάμο που όλα είναι τέλια.

Οι περισσότερες όμως που είναι μέσα σε γάμο (καλή ώρα σαν και μένα), είτε αυτός πάει καλά είτε όχι, αναπολούμε τις στιγμές που ήμασταν ελέυθερες, και θα θέλαμε να το ξαναζήσουμε έστω για λίγο......

Αυτό σε γενικές γραμμές ισχύει(πιστεύω-ελπίζω πως δεν αφορά όμως όσες νιώθουν καλά μέσα στο γάμο τους).
Ωστόσο αντίφαση δε βλέπω.Ζητούμενο δεν είναι ο γάμος για το γάμο,την αποκατάσταση ή ό,τιδήποτε άλλο.
Οι περισσότερες γυναίκες αναζητάμε τη σχέση που θα μας ολοκληρώσει κι εκεί την πατάμε.Οι ελεύθερες την ονειρευόμαστε
κι απογοητευόμαστε από το άδειο μαξιλάρι δίπλα μας,οι μη ευτυχισμένα παντρεμένες γυρνούν πλευρό στο ζεστό μαξιλάρι
δίπλα τους και την ονειρεύονται εξίσου.Δεν είναι η βέρα που λείπει,αλλά όλα όσα καλείται να αντιπροσωπεύσει.
Πολλή μοναξιά παντού.Και στις κοινωνικά μόνες και στις ουσιαστικά μόνες αν και νομικά συζευγμένες.Τα ίδια μας λείπουν.