ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΩΝΑΞΩ ΣΤΟΥς ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥς ΜΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΝΑ ΚΟΙΤΑΤΕ Ο ΚΑΘΕΝΑς ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΚΙ ΑΓΑΠΙΣΤΕ ΤΟΝ ΔΙΠΛΑΝΟ ΣΑς ΣΑ ΑΔΕΡΦΟ. ΑΥΤΟ ΘΑ ΔΙΩΞΕΙ ΠΑΡΑΠΟΛΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΧΟΥΝ. Η ΑΓΑΠΗ ΟΛΑ ΤΑ ΓΙΑΤΡΕΥΕΙ.
Printable View
ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΩΝΑΞΩ ΣΤΟΥς ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥς ΜΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΝΑ ΚΟΙΤΑΤΕ Ο ΚΑΘΕΝΑς ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΚΙ ΑΓΑΠΙΣΤΕ ΤΟΝ ΔΙΠΛΑΝΟ ΣΑς ΣΑ ΑΔΕΡΦΟ. ΑΥΤΟ ΘΑ ΔΙΩΞΕΙ ΠΑΡΑΠΟΛΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΧΟΥΝ. Η ΑΓΑΠΗ ΟΛΑ ΤΑ ΓΙΑΤΡΕΥΕΙ.
Η αγάπη είναι η κενότερη λέξη-Ιδέα που ανακαλύφθηκε ποτέ. Στο όνομά της πλημμύρες αίματος έχουν τρέξει.
Άλλες τόσες κενές λέξεις που έχουν εφευρεθεί φυλακίζουν το μυαλό στις ασυναρτησίες του νοήματός τους.
*asperger39, δεν απευθύνομαι προσωπικά σε σένα, στοχάζομαι.
Επισης WindHoney εμενα μια προταση απο το βιβλιο του οργουελ με εχεις στιγματισει. “Perhaps one did not want to be loved so much as to be understood.”Quote:
Originally Posted by WildHoney
ΣΕΒΑΣΤΗ Η ΓΝΩΜΗ ΑΠΛΑ ΝΑ ΠΩ Η ΑΓΑΠΗ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΝΕΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΟΜΩς ΟΧΙ Η ΚΑΛΠΙΚΗ . :)
Θα στο δωσω και αλλιως το παραδειγμα, μεσα απο τα δικα σου βιωματα. Η μαμα σου ολοι λενε σε αγαπαει κι αυτο το ιδιο σου λεει. Αλλα δεν σου αρκει αυτο γιατι δεν μπορει να σε καταλαβει. Στο ονομα της αγαπης πολλα κακα συμβαινουν και πολλα κακα ξεχνιουνται. Αυτο με την καλπικη αγαπη δε το επιασα.Quote:
Originally Posted by asperger39
Καλπικο ειναι το νομισμα το πλαστο το ψευτικο
χαχαχαααααα
ΧΑΧΑΑΑΑΑΧΑΑΑΑ
χαχααααααχαααα
Τι, δεν είναι αυτό έκφραση;
Ἕνα περίεργο ἐπεισόδιο διαβάζαμε τελευταία στὶς ἐφημερίδες,ἕνας ἄντρας πῆγε σ᾿ ἕνα ἀπ᾿ αὐτὰ τὰ «σπίτια»,πῆρε μιὰ γυναῖκα,μὰ μόλις μπαίνουν στὸ δωμάτιο,ἀντὶ νὰ γδυθεῖ καὶ νὰ ἐπαναλάβει τὴν αἰώνια κίνηση,γονάτισε μπροστά της, λέει, καὶ τῆς ζητοῦσε νὰ τὸν ἀφήσεινὰ κλάψει στὰ πόδια της. Ἐκείνη βάζει τὶς φωνές,«ἐδῶ ἔρχονται γιὰ ἄλλα πράγματα»,οἱ ἄλλοι ἀπ᾿ ἔξω δώστου χτυπήματα στὴν πόρτα.Μὲ τὰ πολλὰ ἄνοιξαν καὶ τὸν διώξανε μὲ τὶς κλωτσιὲς— ἀκοῦς ἐκεῖ διαστροφὴ νὰ θέλει, νὰ κλάψει μπρός σε μιὰ γυναῖκα.Ἐκεῖνος ἔστριψε τὴ γωνία καὶ χάθηκε καταντροπιασμένος.Κανεὶς δὲν τὸν ξανάδε πιά.Καὶ μόνο ἐκείνη ἡ γυναῖκα,θὰ ᾿ρθεῖ ἡ ἀναπότρεπτη ὥρα μιὰ νύχτα, ποὺ θὰ νοιώσει τὸν τρόμο ξαφνικά,πῶς στέρησε τὸν ἑαυτὸ τῆς ἀπ᾿ τὴν πιὸ βαθιά,τὴν πιὸ μεγάλη ἐρωτικὴ πράξημὴν ἀφήνοντας ἕναν ἄντρα νὰ κλάψει στὰ πόδια της.....Τάσος Λειβαδίτης..
Της έτυχε ένας submissive αλλά πού να τα ξέρει αυτή εδώ στην Ελλάδα αυτά.
βρικα αυτο το πανεμορφο κειμενο αξιζει νομιζω να το δουμε ολοι.
Της Γεωργίας Ανδριώτου.
Είναι γεγονός πως σ’ αυτήν τη ρημάδα τη ζωή ο καθένας κουβαλάει τον δικό του σταυρό. Δεν έχει καμιά σημασία αν είναι ελαφρύτερος ή βαρύτερος από τον δικό σου, αν είναι περιποιημένος με στολίδια ή αν είναι ρημαδιό από την ταλαιπώρια. Όπως για τον καθένα, έτσι και για σένα ο προσωπικός σου σταυρός είναι αυτός που σε απασχολεί και σε ενδιαφέρει και διαρκώς αναζητάς τρόπους να τον ελαφρύνεις.
Ναι, είναι δύσκολη η καθημερινότητά σου. Δύσκολη και πιεστική. Γι’ αυτό και πολλές φορές από βιασύνη να αδράξεις τη μέρα που χάνεται, αλλά κι από έλλειψη αντοχών, παρερμηνεύεις τα δεδομένα σου. Άλλοτε τα πασπαλίζεις με ομορφιά και χάρη κι άλλοτε τα πετάς όλα αφιλτράριστα στον Καιάδα.
Καλό είναι, ωστόσο, να τακτοποιήσεις λιγάκι τα πράγματα μέσα στα συρταράκια του μυαλού σου. Ίσως να έχει συσσωρευτεί αρκετή τοξικότητα μέσα τους και να χρειάζεται ένα ξεκαθάρισμα, ακόμα κι αν πρέπει να πληρώσεις το τίμημα μιας τέτοιας συναισθηματικής πρόκλησης.
Τα πράγματα είναι απλά. Αν καθίσεις και το καλοσκεφτείς, το μόνο που θα μπορούσες να προσφέρεις τελικά στον άλλον, είναι να σεβαστείς το δικό του βάρος στους ώμους του. Γιατί δεν ξέρεις τι κουβαλά και με ποιον σκληρό ή άδικο ή ασήμαντο τρόπο του φορτώθηκε. Μην τον γονατίζεις από καπρίτσιο ή από συναισθηματική ανωριμότητα ή από ωχαδελφισμό. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο απ’ αυτό.
Θα συμφωνήσουμε στο ότι είναι επιλογή σου το πώς θα ζήσεις τη ζωή σου. Κι αυτό μόνο να το σεβαστεί μπορεί κανείς. Αρκεί – στο πλαίσιο αυτής της επιλογής – να μην παίρνεις μια κουτάλα κι ανακατεύεις άτσαλα και άχαρα τη ζωή των άλλων.
Επιλογή σου είναι, επίσης, το αν θα αποκαλύψεις ή όχι το φως και το σκοτάδι της ψυχής σου. Αρκεί αυτή η αποκάλυψη να είναι συνειδητοποιημένη και να γίνεται με σεβασμό στην ψυχή που έχεις απέναντί σου.
Επιλογή σου είναι, τέλος, το αν θα διαλέξεις την αλήθεια ή το ψέμα ως συμπαίκτη σου στα παιχνίδια της ζωής. Αρκεί να παίξεις με όρους δίκαιους και χωρίς να υποτιμάς τη νοημοσύνη του αντιπάλου σου.
Διαφορετικοί άνθρωποι σηκώνουν διαφορετικούς σταυρούς κι αντιλαμβάνονται τη ζωή διαφορετικά. Θα πρέπει να υπάρχει, όμως, μια κοινή παράμετρος σε όλους.
Αυτό το αίσθημα της ανθρωπιάς και του σεβασμού προς την ψυχή του άλλου. Έχεις υποχρέωση να σεβαστείς τα συναισθήματα, τις πληγές και τα όνειρά του. Γιατί τον ίδιο σεβασμό τον αντιλαμβάνεσαι ως αξία αδιαπραγμάτευτη όταν αφορά τη δική σου ζωή και τη δική σου ψυχή.
Έτσι δεν είναι;
Πηγή
Τι ξέρει αυτή στην Ελλάδα; Τι προτιμάει; Μη μου πετάξεις άλλη αγγλική λέξη, δεν θα έχω πάντα βοήθεια του κοινού :pQuote:
Originally Posted by HarleyQuinn
Χαχαχαχ :') μ αρέσει το χιούμορ σουQuote:
Originally Posted by HarleyQuinn
Κλαίνε και οι dominant , απλά δεν πάνε στα "σπίτια" για να κλάψουν :p
Αλλά που να ξέρει ο Λειβαδίτης απο αυτά ...
Quote:
Originally Posted by george1520
Ο άντρας βρισκόταν ένα βήμα μπροστά απ αυτούς που συνήθισε για πελάτες της, τον πόθο απόκτησης που δεν τον πέτυχε ποτέ, τον οποίο δεν πέτυχε κανείς έως το τέλος της πράξης που ταν ο λόγος επίσκεψης τους σ' αυτήν. Αν έπιανε το νόημα κι απλά της άρεσε το καλούπι του, τώρα θα τανε μαζί του σε νέους κόσμους.
Quote:
Originally Posted by asperger39
Η δεύτερη παράγραφος είναι προϋπόθεση της πρώτης.
Έτσι δεν γίνεται τις περισσότερες φορές; Μερικοί ανθρωποι μαθαίνουν να έχουν για σύντροφο τους κάποιον που δεν τους φέρεται καλά ή όπως τους αξίζει και όταν έρθει αυτός που θα τους προσφέρει κάτι άλλο, διαφορετικό, τρομάζουν και τον διώχνουν. Σαν και μεγάλωσαν για να έχουν το λιγότερο και δεν δίνουν ευκαιρία για κάτι άλλο, δεν νιώθουν ότι το αξίζουν. Και απλά συνεχίζουν το ίδιο μοτίβο. Ξανά και ξανά.Quote:
Originally Posted by ioannis2