-
Αγαπημενη μου κ χαρα μου!Τελευταια δεν συμπιπτουν οι ωρες μας.Αντε με το καλο να φυγουν οι δικοι σου να οργανοσουμε παλι ενα τριο απο τα τρια διαφορετικα ακρα της Ελλαδας!
Αγαπημενη μου εγινε παρεξηγηση αλλα αφου κ εγω σε αντρα καταυλακιωτη το προσαπτω ολα καλα!Οσο για το αλλα,πολλες καλαματιανες σε καταδεχονται κ μεχρι 3μερο στο Μαραθο σου εταξαν αλλα εσυ...Να περασεις καλα!
Χαρα μου ειχα παει στο πανυγυρι κ σε σκεπτομουν.Εψαχα τους παγκους να βρω τις αγορες σου,ακουσα κλαρινα....Νοικοκυρα μου εσυ!Ολο ανεβαινουν οι μετοχες σου για το προξενιο!Δεν εβγαλες τη μαμα για ψωνια?
-
Τα τελείωσα όλα! Αλλά μαζί τελείωσα κι εγώ.
Χαρά μου και αγαπημένη μου, δε νομίζω ότι ανεβαίνουν οι μετοχές μου στο προξενιό. Μάλιστα ήμουν έτοιμη να πω το ακριβώς αντίθετο. Αύριο, που θα φύγουν με το καλό, θα ανακουφιστώ, ο Θεός ας με συγχωρήσει. Πιστεύεις ότι είμαι σε θέση, μία γυναίκα που έμαθε παραπάνω από τη μισή της ζωή να ζει μόνη, με τη ρουτίνα και την τάξη της, να υποστεί φασαρίες από πεθερικά και λοιπούς συγγενείς?
Για να μην παρεξηγηθώ και εντελώς θα πω ότι τους γονείς μου τους λατρεύω! Έμαθα, όμως, να ζω μόνη, τόσο απλό είναι. Κάθε φορά που έρχονται σε μένα προσπαθώ εγώ να συμβιβαστώ με την εικόνα που είχαν από εμένα στα 17 μου χρόνια. Δεν τους προσαρμόζω αυτούς στην τωρινή μου πραγματικότητα. Θεωρώ ότι είναι αρκετά μεγάλοι για κάτι τέτοιο. Αποτέλεσμα είναι να καταπιέζομαι εγώ. Δεν τρώω, δεν καπνίζω, δεν ακούω ό,τι θέλω, δεν κάνω ό,τι θέλω, τη στιγμή που το θέλω. Αντίθετα κάνω όσα φαντάζομαι ότι θα τους κάνουν να χαρούν. Γι' αυτό νιώθω εξουθενωμένη. Μάλλον τόσα χρόνια έμαθα να λειτουργώ για μένα και μόνο και να μη χαρίζομαι εύκολα.
Σήμερα ζορίστηκα πολύ. Το απόγευμα πήγαμε για καφέ με κάτι φίλους τους, οι οποίοι μου έχουν κάνει μεγάλη ζημιά και δεν θέλω να τους βλέπω. Επειδή αποφάσισαν οι γονείς μου ότι απαγορεύεται να είμαι εμπαθής, ανέχτηκα τους φίλους τους με τρομακτική βλάβη μου και με πτώση της αξιοπρέπειάς μου. Γιατί πρεσβεύω το εκεί που φτύνεις, μη γλύφεις. Έλα όμως που έπρεπε να χαρούν. Τελικά καθόλου δεν χάρηκαν, γιατί είδαν τα μούτρα μου και το ζόρι μου, όταν με ανάγκασαν να έρθω ξανά σε επαφή με ανθρώπους, που τους απέφευγα χρόνια. Όταν σου εξηγήσω, χαρά μου, τι μου έχουν κάνει, θα πεις ότι ανεβαίνουν κι άλλο οι μετοχές μου, γιατί επιδεικνύω μεγαλείο. Λάθος. Βλακεία επιδεικνύω και διάθεση να κάνω τους γονείς μου να αισθανθούν άνετα και όμορφα.
Τη μαμά την πήγα για ψώνια, την έβαλα στο τραινάκι, της πήρα γλυφειτζούρι, της έκανα όλα, μα όλα τα χατίρια! Εγώ νιώθω σα στιμμένη λεμονόκουπα και ανυπομονώ να μείνω μόνη ξανά και να κάνω τα δικά μου! Μάλλον δεν κάνω πια για γάμο. Πιστεύω ότι ο καθένας μας επιλέγει πάνω κάτω αυτό που θέλει στην πραγματικότητα. Μήπως η πορεία μου είναι προδιαγεγραμμένη και την έχω καθορίσει εγώ? Δεν ξέρω, μια σκέψη κάνω..
-
Τώρα ακούω αυτό
http://www.youtube.com/watch?v=5GuDd...eature=related
κλείστηκα στην κουζίνα - καπνιστήριο, με ανοιχτά παράθυρα και απολαμβάνω τις τσιγαριές μου. Θα μου πείτε, ένα βράδυ είναι αυτό, τόσο δε μπορείς να κρατηθείς? Όχι, δε μπορώ, τράβηξα μεγάλο λούκι με τους φίλους τους. Τόσο, που το παραδέχτηκαν ακόμη και οι ίδιοι, όταν είδαν το βλέμμα μου να σκοτεινιάζει, το στόμα μου να σφίγγεται, τα χέρια μου να τα παίζω νευρικά.. Γνωρίζω τη γλώσσα του σώματος και θα ήθελα να είμαι πιο χαλαρή, αλλά ήταν κάτι πάνω από μένα. Το ότι δεν έριξα μπουνιές και δεν τους έβρισα, αλλά κάθισα μαζί τους, τους φίλησα και μιλούσαμε ανάλαφρα ήταν άθλος.
-
Xαρα μου κουρασμενο μου κοριτσακι...Ειναι πολυ δυσκολο να μεινεις με αλλον οταν τοσα χρονια εχεις μαθει μονη.Μου το λεει κ η κορη μου.Ασε οταν ερχεται σπιτι νομιζω οτι εχω ξενους,δεν μπορω να κανω τις δουλειες μου,εχει πραγματα της εδω κ εκει...Λεγαμε με μια φιλη μου που κ τα δυο παιδια της ζουνε στην Αθηνα οπως κ η δικη μου κ εφετος ανεβοκατεβαιναν συνεχεια,να τελειωσει το καλοκαιρι να μαζευτουνε σπιτια τους κ γελουσαμε κ λεγαμε να μας ακουσει κανεις τι θα νομιζει!Η ξαδελφη δε λεει οτι παντρευεται αλλα να μενουν σε διαφορετικα σπιτια ολη τη βδομαδα κ μονο σκ γιορτες αργιες κ διακοπες μαζι!Φυσικα θα του εχει φαγητο,θα ειναι καθαρος σιδερωμενος αλλα σπιτι του!Παντως μεγαλο πραγμα η συνηθεια.Ηρθε ο συζυγος σπιτι,γιατι το καλοκαιρι μενει λογω εργασιας στο χωριο.κ δεν κοιμηθηκα σχεδον καθολου.Ειχα μαθει ολο το κρεββατι δικο μου,φοβομουν να γυρισω,μαλλον θα τον στειλω σε αλλο κρεββατι!
Τωρα γιατι επρεπε να καταπιεστεις εσυ τοσο κ να βγεις με ανθρωπους που αντιπαθεις για χατηρι των γονιων σου ειναι απο αυτα που σου λεω κ δεν καταλαβαινω.Εζησαν τη ζωη τους οπως αυτοι ηθελαν.Κανουμε το καλυτερο που μπορουμε γι'αυτους αλλα οχι εις βαρος της δικης μας ζωης.
-
http://www.youtube.com/watch?v=tnFfKbxIHD0
Πού είναι τα κορίτσια μου? Τζάμπα κάνω όμορφες αφιερώσεις? ʼντε, μην επιστρέψω στα παλιά και αναστενάξετε!
Το ξέρετε το "είπα, ξείπα"?
Όχι τίποτε άλλο, αλλά έχω ζόρι και στα ζόρια πιο πολύ ταιριάζει η λαικούρα, παρά το social club!
Στενοχωριέμαι, βρε κορίτσια, γιατί στενοχωριέται και η μανούλα μου. Κατάλαβε πολλά, δυστυχώς και είπε, αν είναι να σου δημιουργώ θέματα με τους φίλους μου, δε χρειάζεται να έρχομαι. Της είπα, πολύ λογικά, ότι οι φίλοι της είναι δικοί της, αλλά όχι δικοί μου. Κακώς με ενέπλεξε στο σημερινό. Μπορούσε να τους δει και μόνη της και όλα θα ήταν μια χαρά. Αλλά είναι ρομαντικούλα, πανάθεμά την, και νομίζει πως αν φέρεις σε επαφή ανθρώπους, είναι αρκετό για να τα ξαναβρούνε. Ο ρομαντισμός της σήμερα μάλλον κατέρρευσε. Μου είπε ότι κακώς είναι τόσο αφελής σε αυτή την ηλικία και ότι ζητάει συγνώμη, που με ανάγκασε να υποστώ το όλο σκηνικό. Της πήρα σουβλάκια, λουκάνικα, την έβαλα στο κρεβάτι της και της είπα ότι να μη σκέφτεται εμένα. Είμαι αρκετά ανεξάρτητη, έμαθα να ανταπεξέρχομαι στα δύσκολα, μπορώ και μόνη μου να κάνω τα πάντα, αρκεί να μη λησμονεί την ηλικία μου. Τώρα κοιμάται ήσυχη και αύριο θα φύγουν με το καλό και όλα θα πάρουν το δρόμο τους.
-
Επρεπε να τα πεις αυτα πριν υποστεις ολο αυτο Αβουλινι μου!Αντε αυριο θα πας παλι στις πισινες σου,θα ριξουμε κ ενα μαραθωνιο τηλεφωνημα κ θα τα ξεχασεις ολα τα ασχημα!
Κυρια προεδρε που ειστε?Μελος χρειζεται την υποστηριξη σας!Ειμαστε η δεν ειμαστε συμβουλευτικη ομαδα?
-
Όσο προσπαθούσα να μαζέψω το σπίτι άκουγα συνέχεια το όνομά μου. Έρχομαι, έλεγα, αμέσως, και τα άφηνα όλα στη μέση. Αυτά, εννοείται ότι γίνονταν ψιλοκρυφά, για να μην αισθανθούν παρείσακτοι. Έκαναν "αταξίες", συμμάζευα από πίσω και να το όνομά μου να αντηχεί στο σπίτι κι εγώ να τρέχω, με τις σαπουνάδς, με το ξεσκονόπανο, με, με.. ʼσε που είχαν διάθεση για κουβεντούλα (διακοπές έναναν, μη ξεχνιόμαστε) και τους φαινόταν αφύσικο που εγώ έτρεχα σαν το Βέγγο να προλάβω την καθημερινότητα.
Τώρα, που είναι ώρα εξομολογήσεων, θα πω και το εξής: Μου ερχόταν συνέχεια να φωνάξω, βρε μαμά, δε με βλέπεις? Βοήθησέ με λίγο! Δεν έκαναν τίποτα, μα τίποτα! Όλα μόνη μου τα έκανα. Μαγείρεμα, καθαριότητα, διασκέδαση, συμμάζεμα... Το ότι αύριο θα πάω στη δουλειά και θα επιστρέψω σε ένα ανθρώπινο περιβάλλον το οφείλω σε μένα και μόνο. Εντυπωσιάζομαι, γιατί η μητέρα μου είναι νοικοκυρά από τις λίγες! Ούτε μύγα στο σπαθί της, που λένε! Μάλλον κουράστηκε και έρχεται σε μένα για να ξεκουραστεί, αυτή είναι η μοναδική λογική εξήγηση που δίνω.
-
Αβουλινι μου τι να πω?Δεν πειραζει,Χρειαζοταν κ η μαμα να βγει λιγο απο την καθημερινοτητα του νοικοκυριου.Κ αυριο μερα ειναι.Θα κανεις τα υπολοιπα!Μα που ειναι κ αυτη η προεδρος που τα λεει ωραια?Εγω δεν τα καταφερνω με τις λεξεις.Κ με τι τα καταφερνω δηλ....
-
Τι λες χαρά μου?
ʼντε μην τα πάρω και με σένα..
ʼκου εκεί δεν τα καταφέρνεις!
Μακάρι να μπορούσα να μιλήσω δυνατά και ένα τηλεφωνάκι θα έλυνε την τωρινή μου σύγχυση.
Αλήθεια, Κυρία Πρόεδρε, που κατοικοεδρεύετε αυτή τη στιγμή?
-
Φοβάμαι κι άλλα, Γλαύκη μου, σε αυτές τις ηλικίες.. Πολύ περίεργη συμπεριφορά, αλήθεια..
Αλλά, ας μη γίνω και χειρότερα. Πάντως, να ξέρεις, άλλα σκέφτομαι.
Να τονίσω ότι πρόκειται για νοικοκυρά, όπου όλα αστράφτουν, με κεντήματα, με κοφτά, με δαντέλες, με ασημικά, με, με, με.... Πάντα μου έλεγε ότι τα μεταξωτά βρακιά θέλουν επιδέξιους κ..λους και με γέμιζε εργόχειρα... Και καθάριζα, η καημένη, και ξεσκόνιζα, και κολάριζα εργόχειρα και σιδέρωνα κι ας ήμουν φοιτήτρια! Τα θεωρούσε απαραίτητα σε κάθε σπίτι! Είναι ανησυχητικό αυτό που συμβαίνει... για το χαρακτήρα της.
-
http://www.youtube.com/watch?v=WXm-U...eature=related
Καληνυχτα κ ενα τρυφερο φιλακι σε καθε μια που ειναι μονη σε αυτο τον παραξενο κοσμο.....Στο Αβουλινι μου κ στα δυο μαγουλακια....
-
Θα επαναληφθώ, αλλά το κάνω εν γνώσει μου:
http://www.youtube.com/watch?v=MZ1A55fUmB4
Πιο πολύ δε γίνεται να με αντιπροσωπεύσει κομμάτι τώρα.
Μονάχα που είναι τώρα λιγάκι αντίστροφο, λιγάκι πιο θλιβερό...
Εγώ γερνάω, αναλαμβάνω ευθύνες, κάνω τα πάντα και αυτή γίνεται παιδί και αφήνεται στη φροντίδα μου.. Η οποία γίνεται με το ζόρι... Γιατί είμαι πολύ απασχολημένη με μένα και τα θέματά μου. Αλλά πάντα την αγαπάω..
Γερνάω μαμά.... Και σε χρειάζομαι....!!!
-
Αβουλινι μεγαλωνουμε εμεις αλλα μεγαλωνουν κ αυτοι.Πρεπει να το δεχτουμε.Η μαμα μου εστυβε την πετρα κ τωρα αμα κουραστει τη μια μερα περναει την αλλη στο κρεββατι.Χαρα μου αυτο με τα εργοχειρα.Ξερεις τι μου εχει φορτωσει?κ μηπως στρωνω τιποτα?16 κοφτα τραπεζομαντηλαπου τουλαχιστον οταν εκανα γιορτες ειχαν χρηση.Τωρα...Οσο για το νοικοκυριο?Πλεναμε πρωτα τα ρουχα κ μετα τα βαζαμε στο πλυντηριο.Σιδερωνα απο πολυ μικρη.Δεν ηθελα να ερχονται αργιες γιατι αυτες τις μερες δε δουλευε κ εβλεπε οτι δεν ειχε κανει καλα η γυναικα που καθαριζε κ μας εβαζε μα το κανουμε.Γυριζα θυμαμαι απο την παρελαση κ αρχιζα φασινα.
Παω για υπνο.δεν ειμαι κ στα πολυ καλα μου,Θα τα πουμε αυριο.Φιλακια..
-
Αύριο, μωρό μου, φιλάκια!!
Σε ευχαριστώ από καρδιάς για απόψε.
Καληνύχτα!
-
Σας πρόλαβα ή κλείσατε το μαγαζί γι'απόψε;
Η κυρία πρόεδρος παλεύει με τη σκόνη ενός καλοκαιριού!
Μιλούσε στα τηλέφωνα όλη μέρα και στα μουσουνού και ξεκίνησε στις 12 καθαριότητα!
Μα είναι αυτές απασχολήσεις για τα προεδρικά χέρια;Πού είναι ο λαός;Πού οι αυλικοί;Το υπηρετικό προσωπικό;
Εντωμεταξύ έχω ανάψει τα επάνω φώτα για να βλέπω καλά(αυτό δε γίνεται ποτέ)ανοιχτές οι πόρτες
κι οι πεταλούδες της νύχτας κάνουν πάρτυ!Έξω η πόλη κοιμάται ή διασκεδάζει κι εγώ στη φασίνα!
Πού είναι τα καλά κορίτσια με τα κολαριστά εργόχειρα,τώρα που πήραν το κολάι και τις χρειάζομαι;
Λοιπόν!Γραφείο ξεσκονίστηκε.Προχωράμε τώρα στο σαλόνι.Δεν είναι αργά να ξεκινήσετε να συνδράμετε.
Είναι και ψυχοθεραπευτική η εργασία.Ούτε σκέψεις βασανιστικές ούτε μαζοχιστικά τραγούδια!
Το παρακάτω εξαιρετικά αφιερωμένο στη χαρά της Γλαύκης,όχι για να δει τι κάνει η πρόεδρος για χάρη της!
--->http://www.youtube.com/watch?v=mkNgEsOLNYU&feature=channel_video_title
