Πώς φαίνονται οι κόρες των καλών οικογενειών,οι μεγαλωμένες με γαλλικά και πιάνο!Λα μαγκέ ντε Βοτανίκ!
Printable View
Πώς φαίνονται οι κόρες των καλών οικογενειών,οι μεγαλωμένες με γαλλικά και πιάνο!Λα μαγκέ ντε Βοτανίκ!
Κάτι έξω από τους μάγκες:
http://www.youtube.com/watch?v=WYGW8L1036g
Απλά μου αρέσει, τόσο η μουσική, όσο και η εικόνα.
Xανω τα καλυτερα μου φαινεται!Αλλα αισθανομαι πολυ λιγη κ πολυ χαζη αυτο τον καιρο να γραψω κατι ποσο μαλλον να ειναι κ καλο.Ασε που δεν εχω γνωμη στην παρουσα κουβεντα αφου εγω ειμαι παντρεμενη δηλ με συντροφο κ οχι μονη.Τρομαρα μου...
Ναταλια προσεχε!Εγω ντιμπινται εσυ Διονυσιου,βλεπω να μας χαλαει αυτη!Να εισαστε καλα παντως.Προβληματιζομαι με αυτα που γραφετε αλλα με κανεται κ γελαω κιολας.
http://www.youtube.com/watch?v=wf7HEb0_Z7U&noredirect=1
Αννα Βισση αφου εχει γινει λαικο το προγραμμα.Οι στιχοι ειναι επικαιροι οσο κ αν μη μ'εκφραζει πια το στυλ της.
ΜΟΝΗ ΜΟΥ
γώ τα λάθη μου τα πλήρωσα ακριβά
Και δεν ζητώ συμπόνια από κανένα
Και αν τα όνειρά μου είναι καράβια στη στεριά
Και τα αισθήματά μου ερειπωμένα τραίνα
Έχω εμένα, έχω εμένα
Μόνη μου τα βράδια βγαίνω μόνη μου
Μόνη μου τα βράδια μόνη κλαίω
Μόνη μου μετρώ σημάδια μόνη μου
Μόνη μου φωνάζω φταίω
Εγώ για μένα
Και δεν θέλω άλλον κανένα
Τη ζωή μου σαν το κέρμα
Στον αέρα την πετάω
Εγώ για μένα
Και δεν θέλω άλλον κανένα
Έχω εμένα να μισώ
Και ν' αγαπάω
Εγώ τα λάθη μου τ' αγάπησα σου λέω
Και δεν μπορεί κανένας να με κρίνει
Να μείνω μόνη ίσως ήτανε μοιραίο
Μα δεν πειράζει αναλαμβάνω την ευθύνη
Δική μου ευθύνη, δική μου ευθύνη
Μόνη μου τα βράδια βγαίνω μόνη μου
Μόνη μου τα βράδια μόνη κλαίω
Μόνη μου μετρώ σημάδια μόνη μου
Μόνη μου φωνάζω φταίω
Εγώ για μένα
Και δεν θέλω άλλον κανένα
Τη ζωή μου σαν το κέρμα
Στον αέρα την πετάω
Εγώ για μένα
Και δεν θέλω άλλον κανένα
Έχω εμένα να μισώ
Και ν' αγαπάω
Ο καθένας με τον πόνο του, χαρά μου!
Σκέψου πώς κινδυνεύουμε να καταντήσουμε μερικές - μερικές:
http://www.youtube.com/watch?v=APdzLmPDaSE
http://www.youtube.com/watch?v=m9xCs...eature=related
http://www.youtube.com/watch?v=qAZN-4JeRRQ
χαρισμενο σε ολες τις μανολενιες......
Ειναι ενα ποιημα του Μπορχες που δεν το γνωριζα...
Καληνύχτα, χαρά μου! Πάω για ύπνο, βαραίνουν τα ματάκια μου και δεν έχω και τα κατάλληλα χάπια:
http://www.youtube.com/watch?v=JrPJIhV84h8
Φιλάκια, πολλά πολλά! Αύριο θα είναι μία άλλη μέρα, καλύτερη!
Καλημερούδια!Ξημέρωσε η καλύτερη μέρα κι είναι το σπουδαιότερο δώρο που ποτέ μας δόθηκε!
Ξετσίπωτο κορίτσι στο κύμμα με το μαγιό στο χέρι,ώριμες και άγουρες ντοματούλες μου,στ'αζήτητα των πάγκων,
στα καταχωνιασμένα ράφια των σπιτικών ψυγείων και στα ηδονικά χείλη που σας γεύονται,να έχουμε μια υπέροχη μοναδική
τελευταία μέρα του Σεπτέμβρη!Ακόμα κι αν δείχνει ρουτινιάρικη σε πρώτη ανάγνωση,εμείς μπορούμε να την κάνουμε ξεχωριστή!
--->ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΗΒΑΙΟΣ : ΤΟ ΔΩΡΟ
http://www.youtube.com/watch?v=mKeqVcttsTo
Καλο μηνα αγαπημενες μου,χαρες μου,γιασεμενιες,μανωλενιες κ ολες οι αλλες....
Καλησπέρα και καλό μήνα!
Δουλίτσες σήμερα, οι πρώτες που κάνω μετά τις διακοπές, χωρίς να είμαι ξεμυαλισμένη. Δεν ξέρω αν μπορώ να γίνω σαφής, αλλά τα προηγούμενα Σαββατοκύριακα είχα μυαλό που πετούσε. Έκανα μόνο τα απαραίτητα κι αυτά με το ζόρι. Όσα βλέπει η πεθερά, που λένε.. Η καθημερινότητα με προσγείωσε, καθώς φαίνεται, και δεν το λέω μίζερα αυτό. Έτσι, σήμερα ξύπνησα με όρεξη (όρεξη, τέλος πάντων) για δουλειές. Ακόμη απορώ πόσα πράγματα χρειάζονται για να δείξει ένα σπίτι αυτό που θέλω, δηλαδή "σπιτικό". Έκανα τα πάντα, εκτός από πατώματα και ξεσκόνισμα. Κι αύριο μέρα είναι.
Πολλές φορές με συλλαμβάνω να ονειρεύομαι πώς θα ήταν το να είμαι νοικοκυρά. Να έχω μόνο σπίτι, ψώνια, σύζυγο, παιδιά. Όχι ευθύνες, όχι σκοτούρες, όχι άγχος για χρήματα, όχι αγωνία για το αν είμαι καλή σε αυτό που κάνω, όχι συγχύσεις. Αυτές οι φανατικές φεμινίστριες θέλουν σκότωμα! Μας δυσκόλεψαν τη ζωή. Μας έκαναν να τα διεκδικήσουμε όλα και να τα έχουμε όλα, αλλά μαζί με τα άσχημά τους. Τώρα έχουμε και δουλειά και ευθύνες και νοικοκυριό και παιδιά. Καλούμαστε να γίνουμε υπεράνθρωποι. Κοινώς, την πατήσαμε.
Μετά συνέρχομαι από την ονειροπόληση και καταλήγω στο ότι μάλλον συνήθισα σε αυτά που έχω και δεν θα ήθελα τελικά να ήμουν αλλιώς. Αν είχα εύπορο και γαλαντόμο και μόνιμο σύζυγο, τότε όλα καλά. Συνήθως, όμως, η ζωή δεν είναι παραμυθένια, οι σύζυγοι δεν είναι μόνιμοι και ανοιχτοχέρηδες, τα παιδιά είναι γκρινιάρικα, το νοικοκυριό είναι βαρετό. Οπότε καταλήγουμε πάλι στο λίγο απ' όλα και είμαστε ευχαριστημένες. Δουλίτσες, λοιπόν, σήμερα και αύριο και τις κάνω με χαμόγελο, ιδίως όταν βλέπω το αποτέλεσμα!
Οι δουλειές του σπιτιού για μένα έχουν λειτουργήσει ως το καλύτερο αγχολυτικό! Όταν καθαρίζω το σπίτι μου νιώθω ταυτόχρονα και μια εσωτερική κάθαρση, σαν να φεύγουν και από μέσα μου οι σκόνες, τα βακτήρια και οι τοξικές ουσίες...ʼσε που εκτονώνομαι...Όσο για τις σκέψεις "πως θα ήταν αν", και εγω σαν και σένα Ava έχω καταλήξει πως ό,τι δεν έχουμε αυτό μας φαίνεται θελκτικό, στην ουσία όμως
κάθε κατάσταση είναι ζόρικη, παντρεμένες ή μη, οπότε κάνουμε ειρήνη με αυτό που μας λαχαίνει στη ζωή και πορευόμαστε.. Να μπορούσαμε και αλλιώς...
Εγώ αυτή την κάθαρση την αισθάνθηκα μόλις σήμερα. Πριν αισθανόμουν μόνο καταναγκασμό και βαρεμάρα. Έλα, όμως, που το σπίτι μου το θεωρώ φωλιά, καταφύγιο και δεν ανέχομαι να γυρίζω από τη δουλειά και να το βλέπω βρώμικο και άνω κάτω! Έκανα, λοιπόν, την καθαριότητα, έβαλα πλυντήρια, μαγείρεψα δύο φαγητά, εξασφάλισα την αξιοπρεπή μου διαβίωση για την εβδομάδα που μας έρχεται. Έπλενα με το λάστιχο τη βεράντα και ενώ κοιτούσα τις σκόνες να φεύγουν από το λούκι, σκεφτόμουν την ίδια στιγμή ότι ευχαριστιέμαι πολύ το να διώχνω κάθε "ρυπαρό" μακρυά..
Αν όλα ήταν αλλιώς.. Μα, είναι δυνατό να φανταστούμε με ακρίβεια πώς θα ήταν τα πράγματα? Όχι, μόνο να προσεγγίσουμε νοερά καταστάσεις μπορούμε. Γι ' αυτό και πορευόμαστε με αυτά που έχουμε στα σίγουρα.
http://www.youtube.com/watch?v=rcBmm...49FF98DF1CD123
Μήπως και παρασύρω καμία μανολένια να έρθει στην παρέα μας.. Έστω και μέσω της μουσικής, αυτής που τόσο κακοποίησα τον τελευταίο καιρό.
Πού είναι η χαρά μου?
Ολόκληρο αισθησιακό κομμάτι έβαλα για χάρη της, με αγνοεί?
Νόμιζα πως μια σέξυ γυναίκα θα ανταποκριθεί σε ένα τέτοιο κάλεσμα...
Χαρα μου!!!εδω ειμαι!ποτε μπηκες?
Αααα, καλάααα!! Πόσες ώρες θα σε περιμένω πια?