Αγάπες σας αφήνω... ήρθε το φαγάκι μας :D.
Λιλάκο κουράγιο θα έρθει η άνοιξη και στην δική σου την καρδούλα, υπομονή!!!!
Printable View
Αγάπες σας αφήνω... ήρθε το φαγάκι μας :D.
Λιλάκο κουράγιο θα έρθει η άνοιξη και στην δική σου την καρδούλα, υπομονή!!!!
Παω και εγω να κανω μπανιο και επιστρεφω.
Καλή όρεξη Eli και καλή ξεκούραση.
Μόλις έφαγα ένα σουβλάκι και ήρθα στα ίσια μου :)
Δεν ξέρω γιατί αλλά το σύστημα ήθελε τσιτσι για να δουλέψει χιχιχιχι.
Πάω να ξαπλάρω αγάπες μου να δω καμιά ταινιούλα. Σας φιλώ γλυκά!
Καληνύχτααααα :love::love:
Καλή ξεκούραση και σε εσάς κορίτσια μου :kiss:
Ειμαι κουρασμενη αφου τελικα εχτες καναμε τη μετακομιση κ σημερα δουλεψαμε ενω ταυτοχρονα τακτοποιουσαμε αλλα ηθελα να πω ενα γεια σε ολες.Σε καθε μια χωριστα αλλα ειδικα στη Μακ κ στο Ναταλοπλασμα που καταφερνουν να ανοιγουν τους ασκους του Αιολου.Ευτυχως που καποτε φυσαει κ γαληνια...Φιλια κ γλυκες καληνυχτες!
Καληνύχτα Γλαύκη και καλή ξεκούραση. Λιλάκι πάω κι εγώ να ξαπλώσω να δω ταινία. Καλό βράδυ σε όλες μας και καλό ξημέρωμα να έχουμε. Ναταλία καληνύχτα x 72. Φιλάκια.
?Ό,τι αληθινό αξιωθήκαμε να μας ακουμπήσει με τη χάρη του και γνήσια μας συγκίνησε κάποτε ,μας συγκινεί για πάντα .
Έρωτες αληθινοί,μελωδίες και φωνές αληθινές που πέρασαν απ΄το αυτί
μας,φωτογραφίες,εικόνες πραγματικότητας και εικόνες από
κινηματογραφικές ταινίες πιο αληθινές απ την πραγματικότητα ,στίχοι
,φίλοι χαμένοι ,όλα θα περνούν πάντα από κοντά μας και δεν θα
περνούν.Θα αποθηκεύονται,ακόμα και εν αγνοία μας,εντός μας,σ? ένα
προσωπικό υπόγειο μυστηρίων και θαυμάτων.
Είναι σοφία να φτιάχνει και να συντηρεί κανείς τέτοια υπόγεια .Αν και
από μόνα τους έχουν τόση δύναμη που,θες δε θες,τα θυμάσαι δεν τα
θυμάσαι,τα συνειδητοποιείς ή όχι, τέτοια υπόγεια συντηρούνται.Γιατί
είναι η σκιά μας.
Κι αν λέγεται πως μια μουσική απ? τις παύσεις και τις σιωπές της
ακούγεται ,έτσι και μια ζωγραφιά ,η ζωγραφιά του επίγειου ταξιδιού μας
,από τις σκιές της φωτίζεται.??
Μάρω Βαμβουνάκη
Καλημερα
Ένα ποίημα για τον Έρωτα. Όχι αυτόν που βλέπουμε στις ταινίες. Δεν έχει τίποτα από happy end, έχει σκοτεινιά και θλίψη. Έχει ακόμα ελπίδα και μεγαλείο. Ο Έρωτας για έναν άνθρωπο, για τη ζωή, ακόμα και για τον ουρανό που μπορεί να βλέπει κανείς λίγα λεπτά μόνο κάθε μέρα σε μια βόλτα στην αυλή της φυλακής. Στην αυλή του σπιτιού, πίσω από το παράθυρο μιας πολυκατοικίας, πίσω από τη δική μας, προσωπική φυλακή.
Η μπαλάντα της φυλακής του Ρέντιγκ
Όσκαρ Ουάιλντ
« Μα κι ο καθείς σκοτώνει ό,τι αγαπάει,
και πρέπει αυτό απ?όλους ν?ακουστεί.
ʼλλοι με κολακεία σε σκοτώνουν
Κι άλλοι με ματιά φαρμακερή
Μ?ένα φιλί σκοτώνουν οι δειλοί,
Κι οι γενναίοι άνδρες με σπαθί.
Νέοι σκοτώνουν άλλοι την αγάπη τους
Κι άλλοι σαν γενούνε γέροι.
Με χέρι Λαγνείας άλλοι τήνε πνίγουνε
Κι άλλοι με Πλούτου χέρι
Κι επειδή πιο γρήγορα παγώνει έτσι το κορμί,
Οι πονόψυχοι σκοτώνουν με μαχαίρι.
ʼλλοι για λίγο ερωτεύονται κι άλλοι για πολύ.
ʼλλοι τον Έρωτα πουλάνε κι άλλοι τον αγοράζουν.
ʼλλοι με βουρκωμένα μάτια τον σκοτώνουνε
Κι άλλοι βουβοί τον αφανίζουν
Κι ενώ ο καθείς σκοτώνει ό,τι αγαπάει,
Όλοι ωστόσο δεν πεθαίνουν.
??????????????????????????????????..
Μαύρα μεσάνυχτα πάντα είχαμε μες στην καρδιά μας,
Και στο κελί μας μέσα αυγή,
Και τον τροχό γυρίζαμε και ξεφτίζαμε το σχοινί,
Ο καθείς στην Κόλασή του μέσα την ατομική.
Μα είναι πολύ πιο τρομερή η σιωπή
Από καμπάνας μπρούτζινης αντήχηση βροντερή.
??????????????????????????????????..
Ποτέ δεν είδα άνθρωπο ν?αγναντεύει,
Με λαχτάρα τόση στη ματιά,
Αυτό που οι κατάδικοι ονομάζουν ουρανό,
Την οθόνη εκεί ψηλά τη θαλασσιά,
Και κάθε συννεφάκι που αρμενίζει
Όμοιο με πλεούμενο με ασημί πανιά.
??????????????????????????????????
Δεν ξέρω αν οι νόμοι είναι άδικοι
Ούτε και δίκαιοι αν είναι ή σωστοί,
Μα κείνο που όλοι οι καταδικασμένοι το γνωρίζουνε,
Είναι πως δεν μπορούν τα τείχη να περάσουν ζωντανοί,
Και πως κάθε μέρα σαν χρόνος μοιάζει,
Χρόνος δίχως τέλος και αρχή.
Καλημέρα κορίτσια .
Καλημέρα Ελένη πρωινή - πρωινή ..
Καλημέρα κορίτσια. Είναι πολύ όμορφο το ποίημα Λίλα. Βλέπω ότι αρχίζεις να εγκλιματίζεσαι στη ζωή του serial killer! :lol: :lol:
εχω ξεκινησει και ανακαινιση στο μπουντρουμι για τα θυματα μου.
το breakaki χασαμε.τζινακιον ποτε γυρνατε?
Μάλλον τη Δευτέρα θα γυρίσουμε Αθήνα.
Καλημερούδια μας!
Λυπάμαι που δεν μπόρεσα να είμαι χθες μαζί σας...Χαίρομαι ωστόσο που είστε καλά κι ανοίγουμε τα πέταλα μας...
Έχω έρθει με τον καφέ μου στην αγαπημένη μου Παρισένια κούπα και το υπέροχο τσουρέκι του Πεννοπλάσματος
(κρίμα που νιώθει πλέον σαν ξένο παραμύθι και δεν ξαναμπαίνει στην παρέα μας,θα την αγαπούσατε κι εσείς)
κι ενώ με τυλίγει μια γλυκιά αύρα καθώς έρχομαι κοντά σας,περνώ πρώτα απ'τις αγκαλιαστές καληνύχτες
και μπαίνω στον κήπο του Εγωιστή Γίγαντα...Μα ποιός κλαίει με παραμύθι που ήδη γνωρίζει;Ε,μετά άρχισαν
τα "μαμά μου"...τέλος πάντων,στανιάρουμε κάπως και συνεχίζουμε...Διάβασα όμορφα πραγματάκια κι εδώ...
Εγώ είπα να μη σας βάλω ποιήματα,πίνακες κι ό,τι εδώ και χρόνια βάζω στα σχετικά τόπικς,αλλά μου αρέσουν
πολύ αυτές οι δροσερές γουλιές στον διψασμένο νου που κερνάτε.Για να δούμε πόσο ξεχωριστά θα περάσουμε
τη σημερινή ημέρα...Χθες βράδυ παρέδωσα το κοριτσάκι μου στη μαμά του.Στον απολογισμό που τη ρώτησα
αν περάσαμε όμορφα και τι κρατάμε ως την πιο κορυφαία μας στιγμή,μου απάντησε πως ήταν όλα τέλεια
και δεν μπορεί κάτι να ξεχωρίσει και πως το σημαντικότερο όλων ήταν το ότι ήμασταν μαζί!Λιώμα η Ναταλία!
Εκεί ξύπνησε ο Κρόνος μέσα μου και της είπα "θα σε φάω(αυτό το έχω πει τόσες πολλές φορές και στην Αλμένια
που είναι από τα πρώτα ελληνικά που έμαθε το μωρό!)για να σ'έχω συνέχεια μέσα μου,όπου είμαι,όπου πάω
και θα πω στη μαμά σου πως έφυγε η Θεοδώρα".Αυτή η τροφή πια!Ακόμα και στις σχέσεις αγάπης παρεμβαίνει!
Πάω να βγάλω τη μνήμη από τη μηχανή να σας πάω στο άλλο δωμάτιο,που τράβηξα χθες βράδυ και σας χρωστώ
στα παίσια του ένας χώρος την ημέρα.Αυτό είναι το δωμάτιο που κρύβει μέσα του ό,τι δε θέλω να έχω στα πόδια μου
ωστόσο χρειάζομαι.Πχ.τις 12 Χριστουγεννιάτικες κούτες,τα ρούχα και τα λευκά είδη,πράγματα που ακόμα δεν τακτοποίησα,
εκεί απλώνω τα πλυμμένα ρούχα κι εκεί υποτίθεται με περιμένουν τα χιλιόμετρα που θα με οδηγήσουν σε μια καλύτερη
φυσική κατάσταση κι ένα ελαφρύτερο σώμα...Είναι το δωμάτιο του Μποτέρο.Όλες οι ροδαλές υπάρξεις αναπαύονται εκεί.
Κάτω από το κρεβάτι,αποθηκευμένα έπιπλα,αποσυναρμολογημένα. Κάθε εκατοστό αξιοποιείται!Δίπλα στο διάδρομο χαμηλά
είναι ο Φώτης,μια μαριονέτα που μου πήρε η μαμά ούτε θυμάμαι από πού...Ένα ράφι δίπλα που γέρνει...πού είναι ο Μπομπ
ο Μάστορας να μου το φτιάξει;Αχ...Αχρείαστοι να είναι οι άντρες,που λένε,αλλά ενίοτε χρειάζονται οι άτιμοι...
παλι βρεχει εδω.
Κι εδώ βρέχει,Λιλάκι...Απ'ό,τι μας είχαν πει μόνο χθες θα είχαμε το ηλιόλουστο διάλειμμα μας...Δεν πειράζει...
Κι η άλλη πλευρά με τον Αντώνη.Μια σύνθεση ΙΚΕΑ,οικονομική και πρακτική.Τα πράγματα όπως είναι από χθες βράδυ.
Τα ρούχα μου σκουρόχρωμα,κλασσικά...Τ'ασ� �εράκια που κρέμονται είναι φωτάκια,αλλά δεν τ'ανάβω ιδιαίτερα.
Η φούξια πετσέτα είναι που σκούπισε τη μαμά στο τελευταίο της μπάνιο.Εννοείται δε θα ξαναπλυθεί...
Η άλλη πλευρά του τοίχου είναι μια λευκή ντουλάπα με καρδιές και κουδούνια στα πόμωλα της.
Δεν είναι κάτι ιδιαίτερο να σας δείξω...Μια καρέκλα,ένας καθρέφτης...κι άλλα πραγματα για τακτοποίηση...
Καλημέρα Ναταλία, κρίμα που είσαι μακριά αλλιώς θα σου το έφτιαχνα εγώ το πεσμένο ράφι. Προκειμένου να μην χρειάζομαι τους άτιμους που λες κι εσύ, έχω γίνει Τζινομπόμπ ο μάστορας, μέχρι και ούπα βάζω στον τοίχο χωρίς να έχω καν τρυπάνι!
Λιλάκι σας έχει ταράξει στην βροχή, ευτυχώς εδώ έχει ήλιο.
Αχ!Τζονομάστρορα μου εσύ!Αντράκλα μου με τις άξιες μπρατσάρες σου!Εκτός από ράφια θα με παίρνεις και τις νύχτες αγκαλιά;
Ναταλία μου τι να σου πω; Μπορώ να σε εξυπηρετήσω για κανένα ράφι, κανένα μεντεσέ, κανένα ντουί, καμιά κλειδαριά, άντε να σου βάψω και κανέναν τοίχο. Όμως νυχτερινές αγκαλιές δεν μπορώ να σου κάνω γιατί δεν έχω τα απαραίτητα εργαλεία!! :lol: :lol:
Δεν έχεις χέρια να με τυλίξουν;Στέρνο να γείρω;Δάχτυλα να μου χαϊδεύουν τα μαλλιά;Χείλη να μου φιλούν το μέτωπο;Δε σε καταλαβαίνω...
Καλημέρα και από εμένα :)
Ξύπνησα και πήρα το πρωινό μου και είμαι έτοιμη να ξεκινήσω την μέρα μου έστω και λίγο αργοπορημένη :). Σήμερα το πρόγραμμα έχει μαγείρεμα ρεβίθια, βόλτα στο Pet shop για να πάρω μία γυάλα και οδηγίες για την ανάρρωση του Σωκράτη, ένα σύντομο super market, συμμάζεμα και το απόγευμα καφέδιασμα. Εδώ φυσάει πολύ αν και έχει ήλιο. Περίεργος ο καιρός, σαν να αρνείται να ανοιξιάσει...
Ναταλία μου όλοι έχουμε πράγματα που θέλουν κάποια στιγμή τακτοποίηση. Όταν σταμάτησα από την δουλειά έτριβα τα χεράκια μου και σκεφτόμουν ότι να η ευκαιρία να συμμαζέψω τα αμάζευτα! Τελικά λίγα πράγματα τακτοποίησα στους μήνες που ακολούθησαν και τα υπόλοιπα έμειναν κρυμμένα και παραπονεμένα στις ντουλάπες να με περιμένουν. Μάλλον δεν βρίσκω το νόημα στο να τα τακτοποιήσω. Ίσως απλά να με πιάνει η σπαρίλα μου δεν ξέρω... Το μπαλκόνι μου που με τόση χαρά είχα σχεδιάσει να το γεμίσω με λουλούδια και μυρωδικά ακόμη με κοιτάει άδειο και ορφανό. Από τη μία σκέφτομαι πόσο κρίμα είναι που δεν έχω ασχοληθεί από την άλλη μπαίνει ένα διαβολάκι μέσα μου και μου λέει ότι δεν έχει νόημα να ασχοληθώ μιας και σε λίγο καιρό μπορεί να φύγουμε και από αυτό το σπίτι. Έτσι όλα μένουν σε μια βασανιστική εκκρεμότητα και περιμένουν, δεν ξέρω ακόμη τι....
Ναταλία μου έχουμε διάδρομο να σκονίζεται βλέπω εεεε; χιχιχιχιιχχι
Αχ,Ελάκι μου,αυτή η βασανιστική εκκρεμότητα...Σέρνεται μαζί μας όσο την αναβάλουμε...Ο καθένας μας νομίζω έχει πάνταQuote:
Originally posted by Eli
Έτσι όλα μένουν σε μια βασανιστική εκκρεμότητα και περιμένουν, δεν ξέρω ακόμη τι....
στην άκρη του μυαλού του κάτι που αναμένει ν'ασχοληθεί μαζί του...Από κάτι ευχάριστο μέχρι βαρετή αγγαρία...Το κακό
είναι πως το δικό μου κεφάλι είναι γεμάτο τέτοιες σκέψεις όσο οι ώρες της μέρας μου είναι γεμάτες επικοινωνιακή ρουτίνα.
Καμιά φορά σκέφτομαι όταν με το καλό πεθάνω θα έρθετε όλοι στο σπίτι μου και θα πάρετε ό,τι θέλετε να με θυμάστε.
Εκεί,δεν μπορεί,όλες οι πρακτικές τουλάχιστον εκκρεμότητες θα τακτοποιηθούν...Τα πράγματα της μαμάς δεν ξέρω τότε
ποιός θα τακτοποιήσει...ʼρα ακόμα δεν μπορώ να πάω κοντά της...Με τι μούτρα;Ωχού πια!Έχουμε δουλειές με φούντες!
Νυχτερίδες κι αράχνες,γλυκειά μου!Ζήτημα στα πέντε χρόνια να έχω ανέβει δέκα φορές!Quote:
Originally posted by Eli
Ναταλία μου έχουμε διάδρομο να σκονίζεται βλέπω εεεε; χιχιχιχιιχχι
Η χρηστική του προς το παρόν αξία είναι όταν φιλοξενώ κάποιον και κοιμάμαι στο δωμάτιο αυτό,
βάζω επάνω του όλα τα μαξιλάρια από το κρεβάτι.Όλο λέω θάνέβω κι όλο μόνο τον ξεσκονίζω.Ντροπή μου!
Ναταλία με το στέρνο που είπες να σας πω τι έπαθα το πρωί. Μόλις ξύπνησα έβαλα φαγητό στον γατούλη και άνοιξα το παντζούρι στο δωμάτιό μου για να μπει ο ήλιος. Ημουν ακόμα αχτένιστη, άπλυτη, χωρίς μέηκ απ στους μαύρους κύκλους των ματιών μου και με το νυχτικό χωρίς σουτιέν, άβυζη δηλαδή αφού το στήθος μου κάνει απεγνωσμένες προσπάθειες να φτάσει τον αφαλό μου! :lol: Την ώρα που άνοιξα το παντζούρι βλέπω να περνάει στο δρόμο περπατώντας ένα νεαρό ζευγάρι και έκανα να κρυφτώ. Εκείνη την ώρα μου μίλησε ο νεαρός λέγοντάς μου ότι είχε μείνει από μπαταρία και αν είχα καλώδια για επαναφόρτιση. Καλύτερα να άνοιγε η γη να με καταπιεί! Τι να πρωτοκαλύψω; Το μαλλί που πετούσε ή το μαύρο μάτι; Το μόνο που προσπάθησα να καλύψω είναι το ανύπαρκτο βυζί βάζοντας τα χέρια μου σταυρωτά. Δεν την ξαναπατάω, πρώτα θα κάνω beaute και μετά θα ανοίγω τα παντζούρια! :lol:
Ναταλία μου άστα με τις εκκρεμότητες, νομίζω σκόπιμα φορτώνουμε το μυαλό μας για να έχουμε κάτι να προσμένουμε και να βασανιζόμαστε. Όταν δούλευα και μάλιστα τις άπειρες ώρες, δεν έδινα σημασία ούτε σε συμμαζέματα, ούτε σε εκκρεμότητες. Όλες οι δουλειές απλοποιούνταν στο μυαλό μου και τις ταξινομούσα σε αυτές που ήταν απαραίτητες να μπουν σε πρόγραμμα εκτέλεσης και σε αυτές που δεν ήταν επείγουσες οπότε και έμεναν στην άκρη χωρίς άγχος και τύψεις, γιατί απλά ο χρόνος μου ήταν λιγοστός. Οι λίγες ώρες που καθόμουν είχαν άλλη αξία και τις απολάμβανα πολύ περισσότερο γιατί απλά ένιωθα ότι τις άξιζα περισσότερο (άκουσον άκουσον!!!).
Όταν λοιπόν σταμάτησα από την δουλειά μου σκέφτηκα ότι θα έχω τόσο ελεύθερο χρόνο να ασχοληθώ με τα όσα τόσο καιρό έβαζα στην άκρη. Και πράγματι με κάποια σημαντικά ασχολήθηκα και τα διεκπεραίωσα με περισσή όρεξη και ζήλο. Έμειναν έτσι κάτι εκκρεμότητες του στυλ, καλοπισμός μπαλκονιού, να αγοράσω φωτιστικά για το σαλόνι μας, τακτοποίηση ντουλαπών και ρουχισμού, τακτοποίηση γραφείου και άλλα τέτοια... τα οποία μετά από 7 μήνες ακόμη εκκρεμούν και με τρώνε. Δεν ξέρω γιατί βασανίζω το μυαλό μου με τόσο ασήμαντα πράγματα, μάλλον γιατί πρέπει με κάτι να με βασανίζω. Είναι η κακή μου συνήθεια ότι πάντα πρέπει κάτι να έχω να κάνω αλλιώς νιώθω άχρηστη & ασήμαντη. Νιώθω όμως κουρασμένη και όσο τα σκέφτομαι αυτά κουράζομαι ακόμη περισσότερο... κάποτε στην ψυχολόγο μου έλεγα με παράπονο γιατί ακόμη και τα πιο ασήμαντα πράγματα πρέπει να τα βλέπω βουνό μπροστά μου; Γιατί να βασανίζω το μυαλό μου με τόσο ασήμαντα πράγματα που δεν θέλουν και τόσο πολύ χρόνο για να γίνουν; Μήπως είναι κατάθλιψη; Δεν ξέρω... ακόμη αναρωτιέμαι.
Πω πω Τζίνα μου μεγάλη νίλα έπαθες! Σε φαντάζομαι να αλλάζεις δέκα χρώματα και από την άλλη η καλοσυνάτη φύση σου να μην σε αφήνει να κρυφτείς τη στιγμή που κάποιος ζητάει τη βοήθεια σου :lol:.
Αμάν βρε Τζινάκι μου!Πάλι καλά που ήταν ζευγάρι κι όχι ένας κούκλος άντρας μόνος του να σου χαμογελά όλος νόημα...
Και μια που τ'αναφέραμε...τι κάνει ο δικός μου;Ατηλεφώνητο πήγε το αγόρι μου ε;Αχ...σκληρή ακατάδεκτη γυναίκα εσύ!
Κοιμόταν ακόμα η μητέρα μου και δεν ήξερα αν είχε τα καλώδια στο αυτοκίνητο ή αν τα έχει η Ρονίτα στο άλλο αυτοκίνητο, οπότε του είπα να ξανάρθει σε λίγο που θα έχει ξυπνήσει η μητέρα μου για να την ρωτήσω. Θα μπορούσα βέβαια να πάω στο αυτοκίνητο και να κοιτάξω αλλά έτσι όπως ήμουν δεν έπαιζε με τίποτα! Δεν ξαναήρθε οπότε μάλλον βρήκε την άκρη.
Καλησπέρα ομορφιές μου..............Μόλις απέκτησα το καινούργιο μου smartphone και προσπαθώ να μάθω να γράφω γιατί απέχει έτη πολλά από το προ
ηγούμενο!!!!!!!!!!και πηδάει και τις σειρές και μου έχει σπάσει τα νεύρα!!!!!!!
Πάω να διαβάσω αυτά που έχασα και έρχομαι!!!!!
Μακια πολλά!!!!!!!!!!!!!!
Τελικά το μόνο συμπέρασμα που βγάζω από όλα αυτά που σας αράδιασα ως σκέψεις πιο πάνω είναι το εξής:
Ο μόνος τρόπος για να μην μιζεριάζω με ανούσιες εκκρεμότητες είναι να κρατάω τον εαυτό μου σε κίνηση είτε με κάποια φυσική δραστηριότητα, είτε με καλή παρέα. Γι αυτό και με ακούτε να τρέχω στα γυμναστήρια και στις ποδηλατάδες, γιατί τότε νιώθω ζωντανή και γεμάτη ενέργεια.
Το δεύτερο είναι να προσπαθώ να βάζω σε μία τάξη το χάος του μυαλού μου ώστε να μην βασανίζομαι με άγονες σκέψεις. Αυτό είναι πιο δύσκολο αλλά μία καλή παρέα πάντα βοηθάει ;).
Γενικά προσπαθώ να γεμίζω με όμορφα πράγματα το χρόνο μου και να μην αναβάλλω πολλές εκκρεμότητες, ειδικά όταν έχω χρόνο στα χέρια μου γιατί τότε αρχίζουν οι Ερινύες να με κυνηγάνε. Προσπαθώ να βάζω πρόγραμμα και στόχους για κάθε μέρα που περνάει.
Το πιο σημαντικό όμως από όλα, το καλύτερο φάρμακο: ντύσιμο, βάψιμο και όξω από το σπίτι!
Μια γρηγορη καλημερα κ απο μενα λογω φορτου εργασιας σημερα μιας κ Παρασκευη..Συμβουλη στο Τζινακιον.Ποτε μην ανοιγεις παντζουρι απλυτη αμακιγιαριστη κτλπ. γιατι ποτε δεν ξερεις ποιος μπορει να περασει απεξω:smilegrin::smilegrin::smilegrin::smileg rin::smilegrin::tumble::tumble:
Ναταλία ήταν ωραίο παιδί αλλά και μόνος του να ήταν το πολύ πολύ να με κοιτούσε με τρόμο έτσι όπως ήμουνα! :lol: Τελευταία φορά που μίλησα με το λαλάγγι ήταν για τα χρόνια πολλά την Κυριακή του Πάσχα που ήταν και τα γενέθλιά του. Τι να κάνει; Περιμένει κι αυτός να γυρίσω Αθήνα. Παλιότερα ερχόταν αυθημερόν στο Δήλεσι και με έτρεχε στα βουνά και στα λαγκάδια αφού ήταν η μητέρα μου στο σπίτι. :lol: Να σου πω την αλήθεια τον βαριέμαι πια κι όσο λιγότερο τα λέμε τόσο καλύτερα.
Eli καλά κάνεις και γεμίζεις το χρόνο σου όπως μπορείς, είναι το καλύτερο φάρμακο. Η εργασιοθεραπεία με βοηθούσε πάντα να ξεπεράσω τα δύσκολα και τώρα που δεν εργάζομαι είναι ζόρι από πολλές απόψεις. Εύχομαι να βρεις κι εσύ σύντομα μία δουλειά για να μπορέσεις πρώτα απ'όλα να βάλεις το μυαλό σου σε μία τάξη.
Μαράκι καλησπέρα.
Γιωτάκι με γειά το καινούριο σου smartphone.
Ελάκι μου,δε νομίζω πως σε βασανίζουν αυτά καθ'εαυτά τ'ασήμαντα πράγματα.Ούτως ή άλλως εσύ η ίδια τα βαφτίζεις ασήμαντα
και όταν είχες ελάχιστο ελεύθερο χρόνο ούτε τους έδινες σημασία παρά ασχολούσουν με τα ουσιώδη και πολύ καλά ασφαλώς έκανες!
Έχω την αίσθηση πως κατά κάποιο τρόπο τα χρησιμοποιείς να προβάλεις εκεί την κατηγορία της αργόσχολης τώρα που δεν εργάζεσαι.
Είναι κάτι έξω από τα νερά σου αυτό που συμβαίνει και πια δεν το απολαμβάνεις.Δε νιώθεις δημιουργικά,δε βγάζεις τα χρήματα σου...
Λες κι αν τακτοποιούσες τις εκκρεμότητες θα ένιωθες χρήσιμη και θ'άραζες αναπαυτικότερα στον καναπέ σου κάνοντας ζάπινγκ!
Ενδεχομένως προβάλλεται κι εκεί η τελειομανία σου κι η ανάγκη να τα έχεις όλα υπό έλεγχο.Για δες το όμως λίγο αλλιώς...Ίσως
το κομμάτι σου που επιθυμεί να χαλαρώσει τα κρατά επίτηδες σε εκκρεμότητα μήπως μέσω αυτών που ως ασήμαντα δεν κοστίζουν
και πολύ μέσα σου,κάνεις την υπέρβαση σου και συμφιλιωθείς με κάποια πράγματα,αποδεχτείς κάποια άλλα πως καλώς έχουν ως έχουν
και διευκολύνεις στο εξής τον εαυτό σου.Υπάρχει βέβαια κι η απλή σκέψη πως αν συζητάτε μετακόμιση είναι άδικο ξόδεμα χρόνου κι ενέργειας
όλο αυτό.Ωστόσο δεν αποκλείονται και τα δύο...Κι εγώ ως γνωστόν πάντα λατρεύω να διαβάζω ανάμεσα στις σειρές.Νομίζω κι εσύ άλλωστε!
Η Φτουτάτη στο σφύριξε αυτό;Quote:
Originally posted by Eli
Το πιο σημαντικό όμως από όλα, το καλύτερο φάρμακο: ντύσιμο, βάψιμο και όξω από το σπίτι!
Καλέ ποιό λαλάγγι;Κατάλαβα...στης λήθης το πηγάδι το έριξες το παλικάρι!
Όχι τηλέφωνο σου,που περιμένει ούτε καν την ύπαρξη του δε θυμάσαι εσύ!
Καλέ τον ψυχολόγο λέω...εκείνον που ήθελε να σε γνωρίσει και καταστρώναμε
σχέδια με τις άλλες που θα κάθονται στο διπλανό τραπέζι να σε προσέχουν!
Τώρα με τις βροχές θα δικαιολογήσουν και τις κατασκοπευτικές καμπαρντίνες
που θα φορούν!ʼμα αργήσεις και καλοκαιριάσει,φοβάμαι,θα δινουν στόχο!