Ένας από του βασικούς ρόλους των συντρόφων bpd είναι να τους βγάλουν από τη μιζέρια και την κενότητα τους. Ως εκ τούτου δεν έχουν το δικαίωμα να έχουν προβλήματα κι αυτοί, τουλάχιστον σημαντικά που δε λύνονται μέσα σε 10 λεπτά.... αυτά!
Printable View
Εάν γι αυτούς αγάπη = συγχώνευση, τότε το παιδί είναι η υπερτατη απόδειξη ότι πράγματι επιθυμείς να συγχωνευτείς μαζί τους. Δεν ξέρω πόσο γρήγορα και υπό ποιές συνθήκες σε κατηγόρησε ότι δεν ήθελες παιδί μαζί της, αλλά υποψιάζομαι ότι αυτό που ήθελε ήταν κυρίως την πρόθεσή σου να κάνετε παιδί και εάν τυχόν έφερες αντίρρηση ή είπες "να γνωριστούμε καλύτερα πρώτα και θα το συζητήσουμε όταν έρθει η ώρα" και τέτοια, αυτό μεταφράστηκε σε απόρριψη.
Όπως ακριβώς το περιγράφεις! Εγώ ήθελα να νιώσω πρώτα ότι αυτή η σχέση είναι βιώσιμη και μετά να πάρω σημαντικές αποφάσεις για τη ζωή μου. Αυτό για κάποιον θα μπορούσε να μεταφραστεί ως ένδειξη ωριμότητας. Για τη bpd μεταφράστηκε ότι δε θέλω να κάνω παιδί μαζί της.
Ασχολούνται με τα προβλήματα των άλλων σε ακαδημαϊκό επίπεδο ας πούμε, χωρίς να εμπλακούν συναισθηματικά με πραγματικό ενδιαφέρον. Και είναι λογικό αυτό αφού δεν μπορούν να αναπτύσσουν συναισθηματικούς δεσμούς. Αν εμπλακούν περισσότερο σε προβλήματα των άλλων δυσανασχετούν και απομακρύνονται. Θέλουν οι άλλοι να ασχολούνται με τα δικά τους προβλήματα. Δεν μπορεί η σχέση με bpd είτε φιλική είτε ερωτική να είναι ισότιμη και αμφίδρομη.
...κι εκεί που δεν σου μιλάνε ή σου μιλάνε λες και έχουν Asperger, ξαφνικά μπορεί να σε κατακλύσουν με συναίσθημα από το πουθενά και να σε κάνουν να λιώνεις γιατί δεν το περίμενες. Το έχετε βιώσει; (υποθέρω από αύριο θα έχουμε πάλι απομάκρυνση)
Βεβαίως. Και μάλιστα το κάνουν όταν αντιληφθούν ότι εσύ έχεις απομακρυνθεί κάπως. Και με τέτοιο τρόπο που να σου δίνουν ελπίδες ότι όντως σημαίνεις κάτι γι' αυτούς και σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν τελικά είσαι εσύ εκείνος (ή εκείνη) με τον οποίο μπορούν να αναπτύξουν κάτι πιο βαθύ. Αλλά αμέσως μετά σε προσγειώνουν στην πραγματικότητα όπου κυριαρχεί αυτή η αδιαφορία που σε τρώει μέσα σου. Αλλάζουν διάθεση χωρίς να έχει συμβεί κάτι μεταξύ σας, γιατί ξυπνάει ο φόβος τους για την εγγύτητα. Πιθανότατα δεν μπορούν να το ελέγξουν αυτό. Αλλά έχει σημασία; Φαύλος κύκλος...
Αυτό που ανακάλυψα ότι πιάνει, στη δική μου περίπτωση, είναι να του μιλάω ανάποδα απ' ό,τι θα μίλαγα σε κάποιον με νορμαλ ψυχισμό. Δηλαδή, νορμάλ, όταν σου λένε "σε θέλω, σε αγαπώ" απαντάς κι εσύ τα ίδια (εφόσον τα νιώθεις). Εδώ όμως, αυτό δεν δουλεύει γιατί τους πιάνει πανικός. Οπότε, άμα μου πει "σε σκέφτομαι, σε αγαπώ" κλπ το ρίχνω στην πλάκα: "άντε καλέ, υπερβολές, σιγά μην με αγαπάς χιχιχι" . Τότε μόνο βλέπω ότι χαλαρώνει. Και ανάποδα, όταν είναι ψυχρός και μιλάει με απάθεια, τότε υπερθεματίζω: "τι ωραία που μου τα λες, κι εγώ σε αγαπάω, έχεις δίκιο που σκέφτεσαι έτσι" κλπ.
Τώρα που τα βλέπω γραμμένα όπως σας τα γράφω, μου φαίνεται απίστευτο που το κάνω αυτό, αλλά πραγματικά είναι το μόνο που λειτουργεί για να εξομαλύνει τις εντάσεις.
ΥΓ: επίσης σκέφτομαι ότι μάλλον υποσυνείδητα κι αυτό το αντέγραψα από εκείνον, αφού, όπως λες "όταν σε βλέπουν να απομακρύνεσαι, τότε σε κατακλύζουν με συναίσθημα"
Οι bpd ξερουν να σε κανουν να τουσ αγαπησεισ ξερουν να στο προκαλεσουν το θεμα ειναι αν αγαπανε κι αυτοι για να ειναι τιμιο ολο αυτο κ να μην χρειαζεται γιατρο για την ακριβεια εγω ετσι θεραπευτηκα αγαπησα κατι κοριτσια κ θεραπευτηκα το καταευχαριστηθηκα σαν να παιρνω τα καταλληλα ναρκωτικα γι αυτο που ειχα κ να θεραπευομουν
Σιγα εγω ο πιο φτωχοσ απο ολουσ ειμαι ειπα κι εγω μια μαλακια δε χρειαζετε να με μιλασ συνηθισα ετσι στην αδιαφορια κι ειμαι ευχαριστημενοσ παντωσ σχιζοφρενησ δεν ειμαι φτωχοσ ειμαι εγω αυτο καταλαβα
Θυμήθηκα ότι στις αρχές, (πρώτο 6μηνο περίπου), βίωνα μία κατάσταση απίστευτης κατανόησης, υποστήριξης, απουσία κριτικής και κάποια στιγμή της ειπα ότι "μου αρέσει πολύ το ότι μπορώ να είμαι ο εαυτός μου μαζί σου.....". Δηλαδή πίστεψα ότι μπορώ με αυτή τη γυναίκα να έχω μία σχέση εντελώς αντίθετη από αυτή που μπορούσε να προσφέρει. Μιλάμε για εξαπάτηση.
Διότι αν κάτι σίγουρα δε μπορεί να συμβεί σε μια τέτοια σχέση, είναι το να είσαι ο εαυτός σου
Κατανόηση, υποστήριξη, απουσία κριτικής... Ακριβώς. Κάτι γλυκό, ζαχαρωμένο, όμορφο... που όμως σκέφτεσαι ότι "δεν είναι δυνατόν, κάποιο λάκκο έχει η φάβα". Εμένα μου έκανε και τον πρώτο τριγωνισμό μόλις στις 20 μέρες, οπότε πήρα αμέσως πρέφα ότι κάτι δεν πάει καλά.