Quote:
Originally posted by Ava
Μαζί με το εορταστικό πρόγραμμα κάνω και μία ανασκόπηση του τι μου συνέβη κατά τη διάρκεια της απώλειας των τριάντα κιλών. Έχουμε και λέμε:
Απέκτησα περισσότερη αυτοπεποίθηση. Δεν έχω αυτή που θα έπρεπε, αλλά σε σχέση με πριν έχω κάνει τεράστια πρόοδο,
Έχασα μια φίλη. Αυτό που μας ένωσε ήταν, χωρίς να το θέλω, η παχυσαρκία. Τώρα με αποφεύγει κι εγώ δεν την πιέζω, περιμένω να πάρει το χρόνο της. Θέλω να δει ότι είμαι εγώ, το ίδιο άτομο που την αγαπούσε και συνεχίζει να την αγαπάει,
Βλέπω τη ζωή με άλλο μάτι, πιο απαιτητικό. Νιώθω ότι είμαι στο κέντρο όσων συμβαίνουν και όχι στο περιθώριο,
Δε ντρέπομαι πια να συναντήσω παλιούς γνωστούς, δεν κρύβομαι, δηλώνω στη ζωή "παρούσα",
Αγαπώ τον εαυτό μου, προσπαθώ να τον ταίζω με καλύτερες τροφές, να τον γυμνάζω, να τον κανακεύω,
Κοιτάζομαι επιτέλους στον καθρέφτη. Εκεί βλέπω πάρα πολλές ατέλειες, αλλά και πολλή προσπάθεια και την ενισχύω,
ʼρχισα να γίνομαι "εγώ". Δεν θα ξεχάσω όταν συνάντησα μια φίλη που είχα να τη δω καιρό και είπε ότι απέκτησα στυλ στο ντύσιμο. Της είπα ότι πάντα είχα, αλλά στα εκατό κιλά δεν είχα και πολλές επιλογές...
Τελευταίο και ίσως σημαντικότερο είναι το ότι με συγχωρώ. Όταν κάνω λάθη και ατασθαλίες δεν θρηνώ πλέον. Ξέρω ότι θα επανέλθω, γιατί έχω κάτι που με περιμένει να το βελτιώσω.
:thumbup: :thumbup: :thumbup: :thumbup: :thumbup: :thumbup: :thumbup: :thumbup: :thumbup: :thumbup: :thumbup: :thumbup: :thumbup: :thumbup: :thumbup: :thumbup: :thumbup: :thumbup: :thumbup: :thumbup: :thumbup: :thumbup: :thumbup: :thumbup: :thumbup: :thumbup: :thumbup: