Οριακή μου αγάπη Vol. 2

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Θυμήθηκα ότι στις αρχές, (πρώτο 6μηνο περίπου), βίωνα μία κατάσταση απίστευτης κατανόησης, υποστήριξης, απουσία κριτικής και κάποια στιγμή της ειπα ότι "μου αρέσει πολύ το ότι μπορώ να είμαι ο εαυτός μου μαζί σου.....". Δηλαδή πίστεψα ότι μπορώ με αυτή τη γυναίκα να έχω μία σχέση εντελώς αντίθετη από αυτή που μπορούσε να προσφέρει. Μιλάμε για εξαπάτηση.

Διότι αν κάτι σίγουρα δε μπορεί να συμβεί σε μια τέτοια σχέση, είναι το να είσαι ο εαυτός σου

---

Στις αρχές πάντα δείχνουν ένα πρόσωπο που μας κάνει να προσκολληθούμε. Βλέπουμε τον άνθρωπο που ψάχναμε και δεν το πιστεύουμε. Κι αυτό είναι που μας τρελαίνει κι αναζητούμε στη συνέχεια (αφού έχει αρχίσει να εκδηλώνεται η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά) τις μικρές καλές στιγμές ελπίζοντας πως θα ξαναδούμε εκείνο το πρόσωπο που γνωρίσαμε στην αρχή. Ουσιαστικά είναι σα να μας διαβάζουν. Θεωρούσα αρχικά πως βλέπει πολύ ώριμα το θέμα σχέση κι αυτό με εντυπωσίασε. Στην πράξη φάνηκε το ακριβώς αντίθετο και μου πήρε μήνες να το αποδεχτώ.

Πόσο καιρό αντέξατε στις σχέσεις σας; Ο Αίολος θαρρώ έχει το ρεκόρ, αφού έγραψε 4 χρόνια στην αρχή αυτού του θέματος. Οι υπόλοιποι;

Quote:

---

Originally Posted by Epsilon

Πόσο καιρό αντέξατε στις σχέσεις σας; Ο Αίολος θαρρώ έχει το ρεκόρ, αφού έγραψε 4 χρόνια στην αρχή αυτού του θέματος. Οι υπόλοιποι;

---

Περίπου 5 μήνες κι αυτοί με 2-3 μικρεσ απομακρύνσεις εκ μέρους μου πριν το οριστικό χωρισμό (θα ήθελα). Μέχρι τώρα όπου που και που μπορεί να πιούμε κάνα καφέ, βλέπεις δυστυχώς πρακτικά δεν γίνεται να αποφύγουμε την επαφή λόγω εργασίας, όποτε καταλαβαίνεις. Σαφώς δεν έχει καμία σχέση με τον πρώτο καιρό, πλέον μπορώ να τη βλέπω σαν μια καλή γνωστή. Τα πρώτα δυο χρόνια μπορώ να πω ότι δυσκολεύτηκα αρκετά.
Αν εμένε σε άλλη πόλη και εργασία, μετά το πρώτο 5μηνο δε νομίζω να ξανά είχα επαφή

Quote:

---

Originally Posted by The sound of silence

Στις αρχές πάντα δείχνουν ένα πρόσωπο που μας κάνει να προσκολληθούμε. Βλέπουμε τον άνθρωπο που ψάχναμε και δεν το πιστεύουμε. Κι αυτό είναι που μας τρελαίνει κι αναζητούμε στη συνέχεια (αφού έχει αρχίσει να εκδηλώνεται η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά) τις μικρές καλές στιγμές ελπίζοντας πως θα ξαναδούμε εκείνο το πρόσωπο που γνωρίσαμε στην αρχή. Ουσιαστικά είναι σα να μας διαβάζουν. Θεωρούσα αρχικά πως βλέπει πολύ ώριμα το θέμα σχέση κι αυτό με εντυπωσίασε. Στην πράξη φάνηκε το ακριβώς αντίθετο και μου πήρε μήνες να το αποδεχτώ.

---

Ακριβώς το ίδιο ένοιωθα κι εγώ. Βέβαια αναρωτιόμουν γιατί αυτή η πολυπόθητη σχέση δεν είχε προκύψει μέχρι τώρα, αλλά η ίδια το αιτιολογούσε λόγο των σπουδών της.

Quote:

---

Originally Posted by GeorgeGr1

Περίπου 5 μήνες κι αυτοί με 2-3 μικρεσ απομακρύνσεις εκ μέρους μου πριν το οριστικό χωρισμό (θα ήθελα). Μέχρι τώρα όπου που και που μπορεί να πιούμε κάνα καφέ, βλέπεις δυστυχώς πρακτικά δεν γίνεται να αποφύγουμε την επαφή λόγω εργασίας, όποτε καταλαβαίνεις. Σαφώς δεν έχει καμία σχέση με τον πρώτο καιρό, πλέον μπορώ να τη βλέπω σαν μια καλή γνωστή. Τα πρώτα δυο χρόνια μπορώ να πω ότι δυσκολεύτηκα αρκετά.
Αν εμένε σε άλλη πόλη και εργασία, μετά το πρώτο 5μηνο δε νομίζω να ξανά είχα επαφή

---

Αν δεν πήγανε το πράμα σε συγκατοίκηση από την αρχή (όπως είχα αναφέρει παλαιότερα), είναι πολύ πιθανό να τελείωνε στο πρώτο εξάμηνο. Αυτή η σκέψη βέβαια μπορεί να αποτελεί δικαιολογία ως ένα βαθμό, αλλά η αλήθεια είναι ότι η συγκατοίκηση δυσκόλεψε πολύ περισσότερο τη δυνατότητα απομάκρυνσης.

Quote:

---

Originally Posted by GeorgeGr1

βλέπεις δυστυχώς πρακτικά δεν γίνεται να αποφύγουμε την επαφή λόγω εργασίας, όποτε καταλαβαίνεις.

---

...νομίζω ότι αυτή επιμένει να σε ξαναβλέπει, έχοντας προσδοκίες, εφόσον την άφησες εσύ, έτσι δεν είναι; Η εργασία μου φαίνεται να είναι πρόσχημα...

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Ακριβώς το ίδιο ένοιωθα κι εγώ. Βέβαια αναρωτιόμουν γιατί αυτή η πολυπόθητη σχέση δεν είχε προκύψει μέχρι τώρα, αλλά η ίδια το αιτιολογούσε λόγο των σπουδών της.

---

Χμμ, ίσως στην περίπτωσή μου το ότι δεν προέκυψε σχέση οφείλεται και στο ότι έχει ακόμη αρκετό διάστημα σπουδών μπροστά της, οπότε, σε συνδυασμό με τη σοβαρότητα που είχε η προσέγγισή μου, ήθελε να αποφύγει τη δέσμευση. Μάλλον πρέπει να αισθάνομαι τυχερός βέβαια μετά από όσα έχω μάθει.

Quote:

---

Originally Posted by The sound of silence

Χμμ, ίσως στην περίπτωσή μου το ότι δεν προέκυψε σχέση οφείλεται και στο ότι έχει ακόμη αρκετό διάστημα σπουδών μπροστά της, οπότε, σε συνδυασμό με τη σοβαρότητα που είχε η προσέγγισή μου, ήθελε να αποφύγει τη δέσμευση. Μάλλον πρέπει να αισθάνομαι τυχερός βέβαια μετά από όσα έχω μάθει.

---

Δηλαδή εσείς δεν κάνατε ποτέ σχέση; Ρωτάω γιατί ούτε κι εμείς. Εμένα με εσωσε η απόσταση, και το ότι άρχισε να λέει τρελά πραγματα από πολυ νωρίς κι έτσι τώρα εχουμε μια ας πούμε κατασταση απο απόσταση, που ελεγχεται κάπως

Εμένα με έσωσε η καραντίνα μάλλον γιατί τότε ήταν η αρχική προσέγγιση. Τότε μου παρουσίασε το ώριμο πρόσωπο και σε συνδυασμό με την προσκόλληση που έδειξε και τη δική μου ιδιοσυγκρασία "κόλλησα". Όταν ήρθε η ώρα της αλήθειας άρχισαν να μου αποκαλύπτονται ολοένα και παραπάνω στοιχεία που δεν έβλεπα ή δεν ήθελα να πιστέψω ότι υπάρχουν (γιατί ακόμα και στην αρχή λες μέσα σου "δε μπορεί να είναι τόσο καλό όλο αυτό"). Η απομυθοποίηση-ακύρωση που δέχτηκα ήταν κάτι που με ταρακούνησε για τα καλά (μέχρι τότε προσπαθούσα κι εγώ να δικαιολογήσω την όλη κατάσταση) κι έτσι άρχισα να ψάχνω. Στη δεύτερη φάση γνωριμίας που βρεθήκαμε κάποιες φορές έθεσα τα όριά μου δείχνοντας παράλληλα βέβαια ότι συνεχίζεται το ενδιαφέρον μου. Τα γνωστά μοτίβα και η θολότητα συνεχίστηκαν οπότε πήρα απόφαση να το τελειώσω.

Εγώ δεν θέλω να απαντήσω... απλά να μοιραστώ μαζι σας μια σκέψη μου...
Το ότι αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να ειναι συνεχώς, μα συνεχώς ερωτευμένοι. Στην αρχή μαζί σου, μετά σε βαριούνται και πάνε σε άλλον για λίγο πάλι διάστημα κοκ. Όσο κρατάει ο έρωτας. Γι αυτό και οι σύντομες σχέσεις. Είναι εθισμένοι μαλλον στα έντονα συναισθήματα και βαριούνται εύκολα. Δε δένονται στην ουσία με τον άλλον, παρά μόνον με το εντονοτατο αίσθημα του έρωτα που βιώνουν εκείνη τη στιγμή. Εμείς νομίζουμε ότι μας ερωτεύονται γι αυτό που είμαστε και έτσι λένε κιόλας. Αλλά δε μπορεί έναν άνθρωπο που λες ότι τον αγάπησες και ερωτεύτηκες, να του συμπεριφέρεσαι έτσι.Γουστάρουν τη στιγμή, όχι τον άλλον.Με αυτά τα δεδομένα πώς να γίνει σχέση που πατάει σε γερά θεμέλια μαζί τους; Μόνο καταστάσεις "να πηδιομαστε που και που", χωρίς φυσικά να κάνεις το λάθος να δεθείς μαζί τους. Να είσαι ένας στη λίστα αναμονής των θαυμαστών της βασίλισσας. Αυτά σκεφτόμουν...

Συμφωνώ στην ουσία της σκέψης σου. Είναι αλήθεια ότι βαριούνται εύκολα. Κι αυτό συμβαίνει γιατί περιμένουν να ερωτευτούν τον ιδανικό, ο οποίος στην πραγματικότητα δεν μπορεί να υπάρξει γιατί αργά ή γρήγορα κάτι θα τους χαλάσει (που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι αποτέλεσμα της σύγχυσης που βιώνουν εσωτερικά) και θα εκδηλωθεί ο ασπρόμαυρος τρόπος σκέψης. Στην ουσία το ότι κρατούν ζωντανή μια αλληλεπίδραση μετά από την πρώτη απομυθοποίηση δεν είναι επειδή πιστεύουν ότι υπάρχει προοπτική αλλά για να διώχνουν το αίσθημα μοναξιάς και αναξιότητας που τους διακατέχει συχνά. Εφόσον όμως έχουν ακυρώσει τον άλλο μέσα τους, δεν πρόκειται να τον δουν ξανά ως το μεγάλο έρωτα. Και γενικά έννοιες όπως αγάπη, έρωτας, σεβασμός κτλ τις αντιλαμβάνονται με τελείως διαφορετικό τρόπο. Οπότε θα προσέθετα πως δεν μπορούν καν να ερωτευτούν όπως εμείς. Κι αυτό που λες για τη στιγμή πολύ σωστό, μπορεί να αποκτήσουν ερωτική διάθεση από κάτι που θα πεις και θα τους εντυπωσιάσει. Την άλλη μέρα θα είναι σα να μη συνέβη τίποτα.

Οι σχεσεισ ειναι τι θα σ βγαλει απο αυτα που εχει μεσα του γι αυτο προσεξτε τι αφηνετε να περασει τισ αμυνεσ οι bpd ειναι οδηγοι αγωνων γτ αν ειχαν αμαξι θα ετρεχαν συνεχεια ενω με το αμαξι μπορει να βιαζομαστε μπορει κ οχι

Συμφωνώ με τα παραπάνω που ειπώθηκαν. Αν το στοιχείο του έρωτα-πάθους μειωθεί (και θα μειωθεί λόγω της συμπεριφοράς τους, η ακόμα και από φυσιολογική φθορά) η σχέση καταρρέει. Κι αυτό γιατί λείπει το στοιχείο της οικειότητας που αφορά την ουσιαστική συναισθηματική σύνδεση. Η οικειότητα ταυτίζεται με το πάθος στο δικό τους μυαλό και συνεπώς νομίζουν ότι υπάρχει όταν υπάρχει το πάθος, αλλά δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Στις νορμάλ σχέσεις όταν ο έρωτας-ερωτικό πάθος μειωθεί μετά από κάποιο χρονικό διάστημα (και είναι φυσιολογικό αυτό), η σχέση δεν καταρρέει απαραίτητα επειδή τη στηρίζουν η οικειότητα και η δέσμευση. Στις σχέσεις με bpd όμως η πτώση του έρωτα οδηγεί σε αδιέξοδο γιατί δεν υπάρχει κάτι άλλο να στηρίξει τη σχέση. Ως ένα βαθμό το γνωρίζουν αυτό, γι' αυτό και θεωρούν ότι αν δεν είσαι συνεχώς καυλωμένος μαζί τους δεν έχεις λόγο να είσαι μαζί τους και θα φύγεις.

Η περίπτωση μία bpd να βαρεθεί αυξάνει κατακόρυφα όταν πάρει εκτός από το πάθος και τη δέσμευση του άλλου. Αν νοιώσει ότι ο άλλος είναι στανταράκι. Τη βαρεμάρα της βέβαια δε θα τη δείξει με εμφανή τρόπο αλλά συγκαλυμμένα μέσω της γκρίνιας για ανύπαρκτα πράγματα, και έτσι θα νοιώθει κάπως ζωντανή, μέχρι να βρει τον επόμενο. Αν δεν πάρει τη δέσμευση είναι ικανή να προσπαθεί και για χρόνια μέχρι να το καταφέρει. Λέγεται ότι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να μανιπιουλάρεις μια bpd είναι να της υποσχεθείς μέλλον, γάμους κλτ. Αλλά να μη της το δίνεις. Αυτό εξηγεί το γιατί η δική μου σχέση κράτησε τόσο πολύ. Γιατί τη δέσμευση για κοινή πορεία στο μέλλον ποτέ της δεν την είχε από εμένα. Και αυτό όχι γιατί ήθελα να παίξω χειριστικά παιχνίδια αλλά γιατί έθεσα προϋποθέσεις προκειμένου να συμβεί αυτό. Θέλουν και το πάθος και τη δέσμευση, αλλά το τι θα κάνουν όταν τα αποκτήσουν αυτά, είναι άλλη συζήτηση.

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Λέγεται ότι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να μανιπιουλάρεις μια bpd είναι να της υποσχεθείς μέλλον, γάμους κλτ. Αλλά να μη της το δίνεις.

---

Αρα, πρέπει να βρούμε κάτι που να τους υποσχόμαστε για το μέλλον, να το υπαινισσόμαστε κλπ, αλλά να μην το δίνουμε κιόλας; Εσύ λες γάμο, αλλά θα μπορούσε να είναι και υπόσχεση σχέσης ή.. και απλά υπόσχεση σεξ, που για διάφορους λόγους δεν θα γίνεται;

Quote:

---

Originally Posted by Ήλιος μεγάλος και ζεστός

Εμείς νομίζουμε ότι μας ερωτεύονται γι αυτό που είμαστε και έτσι λένε κιόλας. Αλλά δε μπορεί έναν άνθρωπο που λες ότι τον αγάπησες και ερωτεύτηκες, να του συμπεριφέρεσαι έτσι. Γουστάρουν τη στιγμή, όχι τον άλλον.

---

Ναι, συμφωνώ με αυτές τις διαπιστώσεις. Βασικά εμένα με έχει σώσει το ότι δεν έχουν ειπωθεί τέτοια λόγια (ούτε από μένα) και υπάρχει η ασάφεια, η θολότητα, αυτά που είπε ο sound πιο πάνω.