Όπως σκοτώθηκαν για όλες τις μεγάλες επινοήσεις/φενάκες/Ιδέες στις οποίες βλακωδώς το ανθρώπινο είδος νόμισε και νομίζει ότι βλέπει μεγαλείο και περηφάνια. Άλλοι με την πατρίδα, άλλοι με το χρήμα, άλλοι με τη θρησκεία, όλες οι μεγάλες ντόπες έχουν στην αρχή τους έξαψη, στη συνέχεια όμως οι φλέβες σαπίζουν, το φρόνημα καταρρέει κάτω από τα ψεύτικα είδωλα, ο νους και οι δυνατότητές του να απελευθερώσουν και να στηρίξουν το οικοδόμημα μιας αυθεντικής ζωής χάνεται μέσα στις κατασκευές που εξυπηρετούν συμφέροντα. Ο άνθρωπος δε μπορεί να βρει το δρόμο, αν δεν τον ανοίξει μόνος του.