και για το βιβλίο έχω ακούσει πολύ καλά λόγιαQuote:
Originally Posted by WildHoney
Printable View
και για το βιβλίο έχω ακούσει πολύ καλά λόγιαQuote:
Originally Posted by WildHoney
Είδα την πρώτη σεζόν του The Empress στο Netflix,για την πριγκήπισα Σίσσυ της Αυστρίας.
Βλέπεται άνετα και είναι στην γλώσσα που μιλόυσαν στην πραγματικότητα οι χαρακτήρες και αυτό τις προσδίδει φυσικότητα και ρεαλισμο.
https://www.youtube.com/watch?v=KfySe96FPr8
https://www.youtube.com/watch?v=Orxdn0Q67j0
Mια ωραια ιρλανδική ταινία...
περιμένω πώς και τί να την δω κι αυτή! η Σάσα πήρε και βραβείο για αυτήν πρόσφαταQuote:
Originally Posted by Thessalonian
Σασα; Εννοεις Σιρσα.... Ροναν.Quote:
Originally Posted by user
Είδα αυτή https://www.imdb.com/title/tt1869347/ και μου άρεσε πολύ! Σίγουρα έπαιξε ρόλο το ότι βασίζεται σε βιβλίο της Άγκαθα Κρίστι που κυρίως παλιότερα την διάβαζα μανιωδώς...
ε ναι ντε!Quote:
Originally Posted by Thessalonian
Κύκνος ωραίο το έργο το είχα δει κι εγώ νομίζω.
εγώ πάλι είδα το Παιχνίδι του Καλαμαριού γιατί δεν είμαι στα καλά μου κι ήθελα να δω κάτι που είναι χειρότερο από εμένα! να το δείτε αν έχετε δει το πρώτο.
Passengers 2016. Εσεις τι θα κανατε στην θεση του πρωταγωνιστη; Θα περνουσατε το υπολοιπο της ζωης σας μόνοι σας χωρίς συντροφιά, ή θα "ξυπνουσατε" την Τζενιφερ Λορενς για να ζησετε μαζι της σε ενα διαστημοπλοιο, ολομοναχοι.... παρεα με ενα ανδροειδες ρομπότ που παριστάνει τον μπαρμαν;
https://www.youtube.com/watch?v=h-Ho9pgWFw4
Αφερίμ!!!!
Ταινιάρα!!!
Φολκλορικό βλαχομπαροκ αριστούργημα!!!
https://www.youtube.com/watch?v=jedasYCF_bk
Το άρωμα γυναίκας με τον Αλ Πατσίνο πολύ καλή!
https://www.youtube.com/watch?v=-8Sx6U6Ou0Q
Mια δυναμικη διευθυντρια αφηνει την υποτακτικη της φυση να ξεδιπλωθει, οταν συναντησει εναν κυριαρχικό νεαρό.... Σε σχεση με το 50 shades of grey, αυτο ειναι πιο ρεαλιστικο...
Είδα τη σειρά Σέρρες, και τη λάτρεψα, και δεν την χορταίνω, νομίζω θα την ξαναδώ από την αρχή μέχρι το τέλος ξανά.
Προσωπική, γλυκιά, τρυφερή, με κοινωνικούς προβληματισμούς, πολλούς, που όμως δε σου αφήνει καμία πικρή αίσθηση. Ένα χάρμα.
Αν τη δείτε, θα καταλάβετε γιατί λέω ότι η Γιούλη Τσαγκαράκη δίνει ρεσιτάλ κυριολεκτικά στο ρόλο της ως θεία του γκέι ανηψιού της. Ερωτήματα πάνω στην αποδοχή, το αγκάλιασμα του διαφορετικού, τις καθημερινές μάχες, νίκες αλλά και ήττες, το σημαντικό ρόλο της φιλίας, τις ανθρώπινες διαδρομές προς την κατανόηση.
Αγαπώ τον Καπουτζίδη, και ούτε εδώ απογοητεύει, η γραφή του είναι υπέροχη.
Το είδα και μου άρεσε το δεύτερο μέρος του Παιχνιδιού του Καλαμαριού user. Ελπίζω να νιώθεις καλύτερα.Quote:
Originally Posted by user
είναι καλογυρισμένη σειρά, δεν λέω, εξαιρετική παραγωγή, ειδικά το καρουζέλ μου άρεσε πολύ, παρ όλη τη μακάβρια φάση, ήταν σουπερ οι σκηνές εκεί. εγώ περίμενα ότι θα έχει άλλο τέλος και απογοητεύτηκα λίγο.
καλύτερα είμαι ευχαριστώ.
είδα το επιχείρηση Ανθρωποειδές στο έρτφλιξ με τον Κίλιαν Μέρφι, ιστορική του ΒΠΠ, καλή ήταν.
και οι Σέρρες μου άρεσαν πολύ! αυτός ο σκηνοθέτης του ταιριάζει πολύ του Καπουτζίδη, και η σκηνογραφία, η μουσική του Φοίβου, μαγευτική!
γέλασα πολύ με τη θεία που πήγε Ντουμπάι κλπ.
περνάει πολλά μηνύματα και για δεύτερες ευκαιρίες και για την ειλικρίνεια στις σχέσεις, την ενηλικιώση, την αποδοχή.. πολύ καλή!
Προψές είδα μια ταινία σε κανάλι με ένα νεαρό μαύρο δικηγόρο στην Αμερική, θύμιζε περίοδο η ταινία απο 70 έως πριν το 90) που βέβαιος για την αθωότητα κάποιων μαύρων αγωνιζόταν να τους γλυτώσει από την θανατική ποινή της οποίας ανέμεναν εκτέλεση. Όλοι οι μελλοθάνατοι (3 - 4) ήταν άτομα με ψυχολογικά προβήματα από τραυματικά γεγονότα στη ζωή τους που λόγω του αδύνατου χαρακτήρα τον οποία είχαν λόγω αυτών τους των προβλημάτων κι ίσως όχι για το χρώμα, κάποιοι αδίστακτοι τους εκμεταλλεύθηκαν και τους φόρτωσαν εγκλήματα που δεν διέπραξαν. Δεν μπόρεσε να γλυτώσει τον ένα, όμως μέχρι εκεί που είδα την ταινία, το πάλευε για τον δεύτερο και θεωρώ πως στο τέλος τα κατάφερε κι ίσως να έκλεισε μέσα τους πραγματικούς αίτιους και να γλύτωσε τους υπόλοιπους. Αυτό που κράτησα κι ίσως αυτο που ήταν ο πυρήνας του σεναρίου ήταν πως επρόκειτο για άτομα με ψυχολογικά - ψυχικά τραύματα, τους οποίους τους εκμεταλλεύθηκαν. Δεν ξέρω αν βασιζόταν σε πραγματικά γεγονότα και τον τίτλο της ταινίας.