Ο στόχος σου δεν είναι να ζήσεις, αλλά να ζήσεις όπως ονειρεύεσαι.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Χωρίς φόβους και φθορές. Σ' αυτό ελπίζεις, αυτό θα προσπαθείς.
Printable View
Ο στόχος σου δεν είναι να ζήσεις, αλλά να ζήσεις όπως ονειρεύεσαι.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Χωρίς φόβους και φθορές. Σ' αυτό ελπίζεις, αυτό θα προσπαθείς.
Προσπαθώ αλλά μερικές φορές θα ήθελα να μην χρειάζονταν τόση προσπάθεια, θα ήθελα να είμαι σαν τους άλλους...Quote:
Originally Posted by Jackie
Εσύ το έχεις νιώσει ποτέ αυτό;
'Εχω πάρει απόφαση πως αγώνας είναι όλα, οπότε..
'Οχι, δεν έχω νιώσει πως θα 'θελα να 'μαι σαν τους άλλους.
Χάλια... :(
Βαριέμαι απίστευτα πολύ....
Δε μου ειπες τελικα, μπας και εισαι στο ζωδιο σκορπιος ;Quote:
Originally Posted by περαστικός
Δίδυμος...Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Γιατί ρωτάς;
χτες ενιωθα αδυναμια να μην μπορω να κανω τιποτα ολο κοιμομουν και σημερα παλι αυτο το αισθημα ζομπυ.
Σε ευχαριστω που μου απαντησες, σε ειχα ρωτησει και σε ενα αλλο ποστ και απλα περιμενα μια απαντηση.Quote:
Originally Posted by περαστικός
Γεια σου Περαστικέ!! Καλώς ήρθες ξανά στην παρέα μας!!! Γεια σου Cc!!! Τι κάνετε???? Δίδυμος είσαι περαστικέ ε? Δυσκολο ζώδιο!! Εγώ παρθένος επίσης αρκετά περίεργη!! Τελειομανής , της κριτικής και του γίνουν όλα άψογα με την παραμικρή λεπτομέρεια. Κουραστικό πολύ!!Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Γεια σου Papa, θυμάμαι που μιλούσαμε κάποτε για κάποια θέματα μου.Quote:
Originally Posted by PAPA
Δεν ασχολούμαι καθόλου με ζώδια αλλά ότι είμαι δύσκολος είναι αλήθεια :p
Σε σχέση με πριν λίγο καιρό τώρα είμαι σαφώς καλύτερα...
Εσύ πως τα περνάς ;;
Χαίρομαι!!! Είσαι νέο παιδί και έχεις τη ζωή μπροστά σου! Όλα καλά θα πάνε. Εγώ με τους μικρούς ,αγώνας μεγάλος αλλά κάνουμε βηματάκια. Δύσκολα γενικά γιατί και η ζωή δεν είναι εύκολη δυστυχώς.....Quote:
Originally Posted by περαστικός
Σημερα πανω που ειχα στρωσει απο πανικους αισθανομαι ολη την μερα πολυ εντονη νυστα αδυναμια συγκεντρωσης και συνεχεια να με ενοχλει το στομαχι μου σαν θελω να κανω εμετο και μαζι με αυτα ζαλαδα. Με φοβιζει ολο αυτο. Σκεφτομαι μηπως φταει η χθεσινη προπονηση που ηταν μετα απο καιρο και προσπαθω να με ηρεμησω
κάπως καλύτερα...είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν φίλοι - φίλες και να μοιραζόμαστε τα προβλήματά μας και ας μην έχουν κάτι να πουν...απλά να ακούν...είναι τόσο ανακουφιστικό....
μακάρι όλοι, να έχουν από 1-2 άτομα (δεν χρειάζονται παραπάνω) στα οποία να μπορούν να μιλήσουν
Νεύρα, θλίψη και μοναξιά...και τα νεύρα δεν ξέρω που να τα ξεσπάσω κι αυτό με κουράζει, τα καταπιέζω αλλά μέχρι πότε; Γιατί δεν μπορεί να είναι τα πράγματα όπως πρέπει;