Printable View
Καλημερούδιαααααααααααα!
Ηλιόλουστη,ευλογημένη εβδομάδα ξεκινά!
Έτοιμοι ν'αδράξουμε όμορφες στιγμές;
--->ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΗΣ : ΤΟ ΒΑΛΣ ΤΗΣ ΟΥΤΟΠΙΑΣ
Και μόλις επιτέλους μου ήρθε ιδέα για νέο τίτλο!
Πάμε να στροβιλιστούμε στη μαγεία του!Ονειρεμένες μας βόλτες!
CAROUSEL
Καλημέρα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Τέλιο όνομα!!!! Και αποθημένο μιας ζωής!!!!! Πάντα ήθελα να κάτσω σε καρουζέλ! Οταν ήμουνα μικρή, δεν είχαμε στην Κύπρο, και τώρα τα τελευταία 3 Χριστούγεννα που είχαμε καρουζέλ στην Ονειρούπολη των Χριστουγέννων, δεν ήταν τα κιλά μου ευπρόσδεκτα για να καθήσουν πάνω στην πλάτη του καημένου (αν και ψεύτικου) αλόγου. Φέτος όμως, αυτό το αποθημένο θα γίνει πραγματικότητα, μιας και με βλέπω να ακουμπάω το 8αράκι μέχρι να έρθει το πολυπόθητο καρουζέλ, και επιτέλους θα το χαρώ και εγώ σαν μικρό παιδάκι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Και μια παραλλαγή του που έχω σκοπό να κάνω με την πρώτη ευκαιρία:
ΤΕΛΕΙΟ ΟΝΟΜΑ.... ΛΑΤΡΕΥΩ ΤΟ CAROUSEL!!!!!!!!!!!!! ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΓΕΜΙΣΩ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ μινιατούρες CAROUSEL!!!!!!!!
Λατρεύω το carousel στην Montmartre !!!!!!!!!!! τι καλά... πολύ μου άρεσε...
Σου στέλνω πολλά πολλά φιλιά και εύχομαι το καλύτερο για τους γονείς σου ............
Ναταλάκι μου εύχομαι περαστικά στους δικούς σου.....
Σε καταλαβαίνω απόλυτα....
Περαστικά μάτια μου....
φιλάκια σε ολους..
Επιτέλους! Εμπνευσμένο όνομα!
Αμαζόνες, το λοιπόν... Χίλιες φορές καλύτερα από το μανόλιες, ανθισμένες ή μη, μιμόζες, σεληνόριζες και λοιπά συναφή άνθη και φυτά. Ο τωρινός τίτλος έχει κάτι το ονειρικό, κάτι το φευγάτα παιδιάστικο, κάτι το επαναστατικό, κάτι το παιχνιδιάρικο, έχει τα πάντα!
http://www.youtube.com/watch?v=egJDE1fBjaQ
Γιώτα μου, υπομονή και κουράγιο για το ένα σύν μηδέν. Θα περιμένουμε το μηδενικό στο τέλος να γίνει ασσάκι, ένα και καλό! Δε μπορώ να πω κάτι πιο ουσιαστικό, αφού στην ίδια μοίρα βρισκόμαστε. Πέρα από υπομονή και προσωπική φροντίδα δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Φροντίδα περισσότερο εξωτερική, παρά εσωτερική. Ναι, ακούγεται ματαιόδοξο και ρηχό, αλλά, πίστεψέ με, είναι το συμπέρασμα χρόνων μελέτης και παρατήρησης. Προσπαθούμε να φτιάξουμε τον εαυτό μας, να τον κάνουμε καλύτερο, πιο ευαίσθητο, να τον μορφώσουμε, να τον γεμίσουμε ομορφιά και... κοίτα γύρω σου! Δε λέω τίποτε παραπάνω, τα συμπεράσματα τα αφήνω σε σένα. Όσο για τα μαλλάκια σου, γιατί δε ρωτάς το γιατρό σου? Επειδή υπάρχει περίπτωση να σε αντιμετωπίσει κάπως περίεργα, πες του ότι για σένα έχει τεράστια σημασία, γιατί είσαι γυναίκα και κάτι τέτοιο σου δημιουργεί καταθλιπτικές τάσεις. Αυτό θα τον θορυβήσει.
Παμε να παιξουμε ολες μαζι στο καρουζελ.Παμε να ζησουμε σ'ενα ονειρο,να γινουμε ξανα για λιγο παιδια.Να φυγουμε απο την πραγματικοτητα....απο οτι μας πονα....
Καρουζελ με τον Παπακωσταντινου απο εμενα... http://www.youtube.com/watch?v=Sfv4F-NyMHA
Δεν είμαι εκείνος που νομίζεις
είμαι ένα όνειρο που είδες
ένα παιχνίδι που κουρδίζεις
αλλά του λείπουν κάποιες βίδες
Ava, είμαι σε σε θεραπεία εδώ και ένα μήνα, σπρέϊ πάνω στην κουρούπα, 4 χάπια για τριχόπτωση κτλ. Δεν βαριέσαι, αν εμφανιστεί ο έρωτας της ζωής μου τώρα που είμαι καραφλή και λακίσει, ας είναι , θα δεχτώ τη μοίρα μου καρτερικά!:wink1:
Μιλώντας με την κολλητή μου απόψε, με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι τα τελευταία χρόνια δεν έχει αλλάξει κάτι δραματικά στη σύνθεση των φίλων μου, οι πιο πολλοί παντρεμένοι με παιδιά, αρκετοί σε σχέσεις και ελάχιστοι πια μόνοι. Εγώ άλλαξα στην ουσία. Εμένα μου τη βιδώνει πια το σκηνικό με τις παρέες και τις συζητήσεις για τα παιδιά και τα σχολεία τους, τις αρρώστιες τους κτλ. Εγώ είμαι αυτή που πια θέλω να βγαίνω περισσότερο από το σπίτι αντί να καλώ κόσμο μέσα ή να περνάω τα βράδια μου γλεντώντας με τα σκουπιδοφαγητά.. ʼρα το μόττο που έχω γραμμένο στα αριστερά "things do not change , we change" έχει βάση..
Και ναι, συμφωνώ με την εξωτερική φροντίδα, νομίζω η εσωτερική φροντίδα ήταν πυξίδα μου πολλά χρόνια αλλά , προσωπικά, δεν με έβγαλε σε ισορροπία, γιατί πάντα υπήρχε αυτή η ελλιπής φύση μου που με άφηνε μακριά από την ουσιαστική φροντίδα του εαυτού μου, δεν έλαβα τα μέτρα μου και για το πνεύμα και για το σώμα εξίσου, και με εκδικήθηκαν και τα δυο...
Αλλά.... εδώ είμαι, ακόμη ζωντανή, στη σκηνή, και κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ με τις συνθήκες που ζω. Και ελπίζω για το καλύτερο ως φύση αισιόδοξη πανάθεμά με...:yes:
Η μοναξιά είναι δύσκολη και το λέω εκ πείρας. Έχασα φίλο μου επειδή με ζήλεψε η γυναίκα του, κοντεύω να χάσω και δεύτερο τώρα.. Όσο πιο αδύνατη και πιο ερωτεύσιμη φαίνομαι ότι γίνομαι, γιατί πιστεύω ότι πάντα ήμουν ερωτεύσιμη, τόσο πιο επικίνδυνη είμαι για τις γυναικούλες, που περιστοιχίζουν τους όχι τελικά και τόσο αξιόλογους φίλους μου. Γιατί όλοι διακατέχονται από το κόμπλεξ της κατωτερότητας και δεν θέλουν γυναίκες ίσες με αυτούς ή ακόμη και ανώτερες από αυτούς. Και βρίσκομαι εγώ στη μέση να δίνω συνταγές μαγειρικής, να προτείνω αρώματα και καλλυντικά, γιατί τα λιμπίστηκαν οι σύζυγοι, το δηλώνουν μπροστά στις γυναίκες τους και αυτές θέλουν να τους τα προσφέρουν, ακόμη και δανεικά.. Και το πρωτότυπο είναι μόνο.. ʼλλες μαγειρεύουν τα φαγητά της, άλλες φορούν τα αρώματά της και η ίδια είναι μόνη τα Σαββατοκύριακα και πάρα πολύ προσεκτική όταν βρίσκεται με ζευγάρια. Να μην προκαλέσει την προσοχή του αρσενικού, να μην κάνει το θηλυκό να νιώσει μειονεκτικά. Πότε θα βρεθεί ένας αρκετά άντρας να με αντέξει?
Όσο για τα παιδιά κι εμένα με κάνουν να βαριέμαι οι ατέλειωτες συζητήσεις για το τι έφαγε το παιδί, αν ενεργήθηκε και πόσες φορές. Από τη στιγμή που δεν είναι παιδιά μας, ναι μεν, στεκόμαστε με συμπάθεια, αλλά έχουμε και σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθούμε.
Καλημέρα ονειρεμένε μαγεικέ κόσμε! Τί μου κάνετε? Αλλες παραπονιούνται για την μοναξιά τους, και άλλες την αναζυτούν χωρίς αποτέλεσμα... Τί σου είναι τελικά η ζωή....
Καλησπέρα Καρουζελόκοσμε!
Χαίρομαι που το νέο όνομα χαίρει θετικής ανταπόκρισης συνοδευόμενης μάλιστα με μουσική και γευστικές προτάσεις!
Ευχαριστώ για άλλη μια φορά για τις ευχές και τη γλυκειά σας σκέψη αναφορικά με την υγεία των γονιών μου.
Σήμερα το Ντουλί(η μαμά) έχει γενέθλια."Χρόνια πολλά!",ευχή που τη λέμε από συνήθεια και την προσπερνάμε πόση σημασία
αποκτά όταν συνειδητοποιούμε το μη δεδομένο της!Ας μη φτάσουμε στο τέλος της ζωής μας για να την εκτιμήσουμε...
Αύριο οι απεργίες φρόντισαν να παραμείνω ένα σώμα με όλα μου τα κιλά(αναβολή χημειοθεραπείας)οπότε άλλο ένα όνειρο ζωής γκρεμίζεται!
Κατά τα άλλα βρίσκομαι "στην κάμαρα μου την παιδική,μήπως βρω το χρυσό πρίγκηπά μου,που τον εψάχνω εδώ και μια ζωή..."
στα σεντόνια Beatrix Potter της γιαγιάς,κουκουλωμένη με το πάπλωμα και το λάπτοπ στα πόδια και δεν έχω όρεξη για τίποτα!
Διαβάζω για τις μοναξιές σας,όσες τη λαχταράτε κι όσες θέλετε να την απεκδυθείτε και σκέφτομαι πως τελικά θέλουμε ό,τι δεν έχουμε
και μας λείπει.Ωστόσο κάθε κατάσταση έχει τα θετικά της,αρκεί να είμαστε διατεθειμένοι να δώσουμε τη δέουσα προσοχή!
Η μοναξιά δεν είναι απλά ελεύθερος χρόνος.Είναι χρόνος με τον εαυτό μου κι αυτό προϋποθέτει τουλάχιστον συμπάθεια(αν όχι αγάπη).
Το ιδανικό είναι ασφαλώς ένας συνδυασμός πραγμάτων.Και ζωή μοιρασμένη με αγαπημένα πρόσωπα και στιγμές απόλυτα μοναχικές
για επανάκτηση ισορροπίας κι επαναπροσδιορισμό.Πολύπλε� �ρες πτυχές-πολύπλευρες ανάγκες ο άνθρωπος.Πάντα κάτι θα λείπει.
Καλύτερα να εστιάζουμε σε όσα πολύτιμα έχουμε παρά σε όσα λείπουν.Αν κάποια στιγμή χάσουμε κι αυτά που προσπερνάμε
τότε θα συνειδητοποιήσουμε την αξία τους.Κι ο χρόνος τότε πίσω δε γυρίζει...Κάποτε παραπονιόμουν για την άδεια μου ζωή
και τώρα εκείνη η ζωή,χωρίς τη βαριά σκέψη της αρρώστιας καθημερινά,με την ελευθερία της αυτοδειάθεσης μου φαντάζει
τόσο δελεαστική!Ας προσπαθήσουμε να αξιοποιήσουμε τις στιγμές που μας δίνονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.ʼλλοτε λιγότερο,
άλλοτε περισσότερο,ανάλογα βέβαια και τις διαθέσεις...αρκεί να μην αναβάλουμε επ'αόριστο όταν θα έχουν πληρωθεί προαπαιτούμενα.
Κάθε μέρα αλλάζουμε.Αλλάζουμε μέσα μας,αλλάζει κι ο κόσμος γύρω μας.Συνήθως δένουν τους ανθρώπους κάποια κοινά.
Όσο αυτά παύουν να υφίστανται τόσο οι δεσμοί αγάπης καλούνται όλο και περισσότερο να κρατήσουν τη σχέση ζωντανή!
Οι φίλοι μετακομίζουν,παντρεύονται, αποκτούν παιδιά,έχουν χρονοβόρες απασχολήσεις,τις δικές τους σκοτούρες,αλλάζουν
οι ανάγκες τους...Ταυτόχρονα εξελισσόμαστε κι εμείς...Μακάρι να πλουτίζουμε σε ανθρώπους πλάι μας χωρίς να χάνουμε
τους άλλοτε σημαντικούς.Δεν ξέρω κατά πόσο αυτό είναι εφικτό.Σίγουρα δεν είναι στο βαθμό και τη συχνότητα της παλιάς εποχής...
Η αληθινή αγάπη πάντως δε χάνεται κι αυτό φαίνεται στη ζεστή αγκαλιά κάθε συνάντησης,όσο κι αν έχει μεσολαβήσει χρόνος πολύς!
Από την άλλη έχουμε ανάγκη από παρέα κι εκεί οι συνειδητοποιήσεις είναι ορισμένες φορές σκληρές.Κι όχι πως δε βρίσκουμε
παρέα για έναν καφέ,έναν κινηματογράφο,μια έξοδο,αλλά δε θέλουμε οποιαδήποτε χλιαρή παρέα.Θέλουμε το Μπέβερλυ Χιλς μας!
Να περνούν τα χρόνια κι η παρέα και το κέφι να μένουν αναλοίωτα.Να γινόμαστε και ζευγάρια μεταξύ μας-ακόμα καλύτερα!
Κατ!Η ζωή δεν είναι Χόλυγουντ!Ούτε οι ερωτικές σχέσεις είναι ρομαντικές ταινίες...Κι ας μεγαλώσαμε όλες με το όνειρο της Σταχτοπούτας!
Προσωπικά διαφωνώ με το σκεπτικό της μεταμόρφωσης μου σε είδος ερωτεύσιμο.Διαφωνώ σε μεθόδους και πρακτικές επί τούτου
με αυτοσκοπό να κατακτήσω το άλλο φύλο.Γυναίκα αράχνη δε γίνομαι κι ας πληρώσω το τίμημα του αραχνιάσματος!
Κι ούτε πιστεύω πως όσα χρόνια καλλιεργούσαμε τον εσωτερικό μας κόσμο(με όποιον τρόπο-από μόρφωση μέχρι αγωγή)
το κάναμε γιατί πιστεύαμε πως έτσι θα αυξήσουμε προσόντα ώστε να έχουμε πέραση στους άντρες.Το κάναμε για μας,για τη δική μας δίψα!
Κι αν κάποιος έχει μάτια να το εκτιμήσει,ακόμα καλύτερα!Αν όχι,απώλεια,δε λέω,όχι όμως απογοήτευση κι αλλαγή στόχου!
Αλίμονο αν χάσουμε την ταυτότητα μας.ʼσε που αν κάτι δεν είναι του στυλ σου δε βγαίνει γοητευτικό,σε καταπίνει εκείνο κι είναι χειρότερα!
Ασφαλώς και δεν είμαι αντίθετη στην περιποίηση της εικόνας μας.Εξάλλου είναι κάτι που συνήθως μας κάνει κι εμάς να νιώθουμε όμορφα.
Ωστόσο δε θα έκανα απολύτως τίποτα για να γίνω στους άντρες αρεστή.Ακόμα κι αν τα κατάφερνα δε θα είχε αξία το έπαθλο!
Θα μου έκανε κάτι ψεύτικο,επιφανειακό,ξένο...� �υτό που έχω ανάγκη είναι κάποιος να με αγαπήσει για όσα είμαι,παρά όσα δεν είμαι
κι ασφαλώς το ίδιο να νιώσω για κείνον κι εγώ.Να έρθει στη ζωή μου χαλαρά κι αβίαστα,χωρίς σχέδια δράσης και γυναικουλίστικες μεθόδους.
Αν ο καθένας παίρνει στη ζωή του ό,τι του αξίζει,θέλω να πιστεύω πως θα μας συμβεί κι εμάς,ʼβα και Γιώτα μου!Και μάλιστα σύντομα,
καθώς έτοιμες από καιρό...Θέλω να πιστεύω πως κάπου υπάρχουν ακόμα άντρες χωρίς το φόβο μιας στενής ουσιαστικής επαφής.
Κάτι που δεν έχει καμία σχέση με τη δική μας εικόνα!Από τις σχέσεις των κανονικών σε βάρος φίλων μας σαν πόσες καμαρώνουμε;
Κλείνοντας θα αφήσω μια λέξη : ΑΓΑΠΗ. Αγάπη για μας,για τους άλλους,για τη ζωή...Η αγάπη δίνει πάντα τη λύση.Μην το ξεχνάμε.
Κι εμένα μου αρέσει εκείνο πολύ,κυρίως για το ελεύθερο αλογάκι της κορυφής,έτοιμο να πετάξει!Quote:
Originally posted by alalumaki
Λατρεύω το carousel στην Montmartre !!!!!!!!!!! τι καλά... πολύ μου άρεσε...
Παίζει βέβαια ρόλο και το Αμελένιο περιβάλλον της Μονμάρτης...Αχ!Παρισάκι μου,πότε θα σε ξαναδώ;
Καλησπέρα Ναταλάκι μου. Δεν θα σου ευχυθώ χρόνια πολλά για την μαμά σου, άλλωστε αυτό της εύχονται όλοι τυπικά. Θα σου ευχυθώ μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου να μπορέσει να νικήσει τον δέμονα που την ταλαιπωρεί, και από δω και πέρα να μπορέσει να ζήσει μια πιο ύρεμη ζωή, όπως πραγματικά της αξίζει.
Και επίσεις να ευχυθώ χρόνια πολλά στην φιλία μας, που πριν ακριβώς 1 χρόνο γεννήθησε μέσα σε αυτό το φόρουμ, και παρ'όλη την απόσταση που μας χωρίζει, παραμένει τόσο δυνατή. Φιλάκια!!!!
Χρόνια πολλά στη μανούλα σου....
Αγάπη... ας γίνει οδηγός μας για τα δύσκολα που έρχονται, για τα δύσκολα που ζούμε, για τις αναμνήσεις που πέρασαν.... ας αγαπήσουμε αλλήλους λοιπόν !!!
Μερσί για το Ντουλί! :love:
Έχουμε επέτειο φιλίας,Πωλίνα και θα τη βγάλουμε ξεροσφύρι;
Ούτε μια τούρτα για το πρώτο μας κεράκι; :sniffle: :sniffle: :sniffle:
Aπό σένα ειδικά δεν το περίμενα αυτό!Όπως και να'χει,να ζήσουμε!