Originally Posted by
Antonis8
Μπιλ, εγώ βλέπω ότι είσαι αρνητικός τόσο να πας σε γιατρό για τα σωματικά σου συμπτώματα όσο και σε ψυχίατρο. Άρα είσαι εγκλωβισμένος στη μέση. Από τη μία υποψιάζεσαι ότι μπορεί να τα δημιουργεί όλα αυτά το άγχος σου, από την άλλη τα σωματικά συμπτώματα σε πανικοβάλλουν. Εγώ δεν πιστεύω ότι είναι άγχος. Όπως δεν πιστεύω ότι τα δικά μου είναι άγχος. Τέτοια άτυπα συμπτώματα οι γιατροί τα ονομάζουν άγχος γιατί δεν ξέρουν πως αλλιώς να τα ονομάσουν. Κι αν έχεις καλή κλινική εικόνα, δεν το ψάχνουν περαιτέρω. Μπορεί να είναι χίλια δυο, ακόμα και κάτι σοβαρό. Μπορεί να είναι σπάνιο γενετικό σύνδρομο μπορεί και τίποτα απολύτως. Το πρόβλημα είναι πως ι εσύ, όπως ακριβώς κι εγώ, με το παραμικρό πανικοβάλλεσαι. Κι εγώ έτσι ακριβώς είμαι. Σήμερα το πρωί ξύπνησα με κάτι σαν αναφυλαξία. Όντως είχα θέμα, Σηκώθηκα, είδα το εξάνθημα, αγχώθηκα και τότε ξεκίνησαν να αυξάνονται οι παλμοί και πήγα να πάθω κρίση πανικού. Άλλο η κρίση πανικού (ψυχολογικό) άλλα τα εξανθήματα (παθολογικό). Το ένα προκάλεσε το άλλο. Μετά κατάφερα να ηρεμήσω κάπως, και όταν σηκώθηκα για να πάω στο νοσοκομείο, ανέβηκαν πάλι οι παλμοί μου αλλά ήμουν ήρεμος. Αυτό ήταν κάτι παθολογικό, η ορθοστατική ταχυπαλμία, και όχι ψυχιατρικό. Το ίδιο ακριβώς σύμπτωμα (η αύξηση των παλμών) ήταν για διαφορετικούς λόγους, σε διαφορετικές στιγμές. Εγώ το καταλαβαίνω από τον εαυτό μου.
Και για να απαντήσω και στον φίλο Νικόλα, δεν ήμουν πάντα έτσι, είχα περάσει και στο παρελθόν τέτοια φάση, αλλά μετά την ξεπέρασα και από πέρυσι έχω γυρίσει στα ίδια. Και το κακό είναι πως όντως έχω πρόβλημα υγείας τώρα (Ορθοστατική ταχυπαλμία) που με δυσκολεύει πάρα πολύ. Αλλά αυτό το πρόβλημα, στο μυαλό μου είναι χίλιες φορές βαρύτερο από είναι.
Στα λέω αυτά Μπιλ γιατί από τη μία καταλαβαίνω τι νιώθεις, αλλά από την άλλη βλέπω πως είσαι εγκλωβισμένος στη μέση.
Πήγαινε αύριο σε έναν γιατρό, παθολόγο, ότι έχεις αυτά και αυτά τα συμπτώματα. Το κοκκίνισμα που σε ανησυχεί. Θα μου πεις είναι και το κόστος στη μέση, το κατανοώ, αλλά διέθεσε ακόμα λίγα χρήματα για να κοιτάξεις αυτό που σε ανησυχεί. Μην πας στο γιατρό για να σε εξετάσει γενικά σε αόριστα, πες του έχω αυτά τα συμπτώματα, με ανησυχούν και θέλω να δω αν είναι κάτι σοβαρό.
Παράλληλα πήγαινε σε έναν ψυχίατρο. Πήγαινε να σε διαγνώσει. Θα σου γράψει και αγωγή, αν θες μην την πάρεις, αλλά πήγαινε να έχεις το χαρτί, αν κάποτε το αποφασίσεις. Και μόνο το άκουσμα του ότι έχεις αυτό και αυτό το πρόβλημα, θα σε βοηθήσει να διαχωρίσεις κάπως τα πράγματα στο μυαλό σου. Κι εγώ με τα ίδια παλεύω. Κι εγώ βρίσκω χίλιες δικαιολογίες για να μην πάρω αντικαταθλιπτικά. Αυτά που λες εσύ για τη δουλειά σου, τα λέω κι εγώ στον εαυτό μου. Δεν γίνεται να είμαι σαν ζόμπι. Αλλά σαν ζόμπι είσαι μόνο τις πρώτες εβδομάδες, μετά ομαλοποιείται. Μετά αρχίζω τα αλλά με τις παρενέργειες και φοβάμαι να τα πάρω. Κάποια στιγμή θα το πάρω κι εγώ απόφαση.
Σε σχεση με την ομοιοπαθητική, οκ, μπορεί όντως να σε έχει βοηθήσει, μπορεί και καθόλου όμως. Γιατί κι εγώ έχω μέρες που δεν έχω τίποτα και καμία ανησυχία και μετά υποτροπιάζω.
Νικόλα, με ρώτησες στο άλλο θέμα για ποιο λόγο έχω αυτά τα θέματα. Πολλοί οι λόγοι, έχω περάσει δύσκολα παιδικά χρόνια και δεν πάνε καλύτερα τα πραγματα. Έχω διαγνωστεί με ιδεοψυχαναγκασμό και μετατραυματικό στρες. Αλλά πρόσφατα διαγνώστηκα και με σύνδρομο ορθοστατικής ταχυπαλμίας, για αυτό το ψάχνω, γιατί πριν, με την ίδια αγχώδη διαταραχή, οι παλμοί μου ήταν πάντα πολύ χαμηλοί. Πέρασα μια λοίμωξη και μου άφησε κουσούρι με τους παλμούς από ότι έχω καταλάβει. Την κολονοσκόπηση την έκανα γιατί έχουμε ιστορικό καρκίνου και μου είπε ο γιατρός να την κάνω. Και παράλληλα ψάχνω την ορθοστατική. Έχω ακόμα μια μαγνητική, ένα περαιτέρω χόλτερ και κάτι αιματολογικές Αν δεν βρεθεί κάτι άλλο, θα ξεκινήσω τα αντικαταθλιπτικά.
