Σκέφτομαι κάποιο πρόσωπο του παρελθόντος κι ότι δεν θέλω να με ακουμπήσει ποτέ ξανά... Μακάρι να ξημερώσει χωρίς να συμβεί τίποτα κακό μέσα στη νύχτα...
Printable View
Σκέφτομαι κάποιο πρόσωπο του παρελθόντος κι ότι δεν θέλω να με ακουμπήσει ποτέ ξανά... Μακάρι να ξημερώσει χωρίς να συμβεί τίποτα κακό μέσα στη νύχτα...
Σκέφτομαι ότι θέλω να ξεπεράσω αυτά που έχω και να προχωρήσω στην ζωή μου.
Αλλά πώς;
Παθαίνω mini κρίσεις πανικού. Για ώρες η σκέψη μου παραμένει κολλημενη ή γυροφερνει με μικρα διαλείμματα γύρω απο ενα ή μερικά περιστατικά συνήθως συνδεδεμενα μεταξύ τους απο πλευράς ατομων ή τοπου, με πραγματικο αληθινό υπόβαθρο δηλαδή. Σκέφτομαι κατα τη διαρκεια αυτή τροπους ξεσπασματος. Στο τελος κανω κάποια πραγματα ξεσπάσματος. Είναι αισθητά σ αυτους που τους αφορα αλλά όχι εντονα για να αφήσουν μεγάλη συνέπεια ή για να παρουν έντονα μαθημα ώστε στο εξης να καθησουν στη θέση τους. Αμα κάνω αυτό το αισθητό ξεσπασμα ή και επαναλαβω τέτοια ξεσπάσματα τοτε ηρεμω. Ηρεμω μέχρι να ξανάρθουν να ίδια περιστατικά στο νου μου συνοδευομενα ως μέρος της αναμοχλευσης το οτι το προηγούμενο ξέσπασμα δεν επέφερε το μάθημα, τη ζημιά που θα θελε η σκέψη μου στην κρίση mini πανικού. Έτσι, η κρίση αυτή πανικου επαναλαμβάνεται και επαναλαμβάνεται. Δεν υπάρχει κρίση πανικου που το αίτιο της να μην είναι κάποιο πραγματικό περιστατικό το οποίο με έβλαψε ή με ενόχλησε έντονα. Μπορεί να τρέχουν δίπλα μου χαρές αλλά και θλιβερα γεγονότα όμως η σκέψη μου μένει ανέπαφη απο αυτά και κολλημενη σ εκείνα τα περιστατικά. Πρέπει να συμβεί κάτι που να νιώσω οτι με αναπαύει για να ηρεμησει η σκεψη μου.
Απάντησες στην αναρτηση μου πανω απ αυτο που έγραψες ή απλά έχεσες κάτω απ αυτη ώστε να μην μπορεί να μου απαντήσει κανείς?Quote:
Originally Posted by user
όχι έπιασα γενικώς το βάιμπ του θρεντ.
Τα φάρμακα τα καινούργια πριν λίγες μέρες τα ξεκίνησα, αλλά μου φέρνουν υπνηλία μέγα ζόρι!!
Αυτο που εσεισ λετε αρχιδια δεν ειναι παρα δυναμεισ που αναπτυσσονται μετα απο 5 χρονια δουλειασ μετα απο 10 κλπ ειναι η δυναμη που εχουμε ολοι μεσα μασ επισησ κ στο στρατο αναπτυσσονται δυναμεισ εσεισ βλεπετε κομματια τησ ζωησ κ λετε διαφορα ζωη ειναι να σηκωθεισ να πασ στη δουλεια να βγαλεισ το μεροκαματο κ να επιστρεψεισ στο σπιτι που ειναι ολα μπουρδελο κ να προσπαθησεισ να εισαι ηρεμοσ εσεισ τη δουλεια δεν την υπολογιζεται καθολου που κι αυτο ζορι που συνιθηζεται ειναι βασικα ολα συνιθηζονται απο δουλεια κ ζορια σε καπωσ νορμαλ καταστασεισ
Χαίρομαι οταν βλέπω μεγαλες παρεες απο νέους, ευχάριστα, θετικά, επιτυχημένα άτομα, λυπάμαι για εμενα που δεν ήμουν ποτέ μερος μιας τέτοιας παρέας κι όσες φορες το επεδίωξα δεν έγινα αποδεκτός. Πόσο στοίχησε αυτό στη ψυχολογία μου στη συνέχεια μου στη ζωή. Κάποιοι θα μου πουνε, μπορεί αυτο για κάποιους λογους να ταν για το καλό σου, να σου βγήκε σε καλό χωρίς να το καταλάβεις. Δεν το ξέρω. Ξέρω μονο τη ζημιά και οτι ελειψε απο τη ζωή μου.
Όποιος δεν θέλει να παει στο μύλο σαράντα μέρες κοσκινιζει. Αυτο ισχυει και εκει που εχεις αμφιβολίες. Αν το επιλέξεις δεν γλυτώνεις απο τη σκέψη οτι ηταν ενας οδυνηρος συμβιβασμός. Δυστυχως, αλλιως αρκεισαι στη στασιμότητα κι έτσι απλα χάνεις τα θετικα που θα ειχες μέσα σε εκείνο το συμβιβασμό.
Ποιος χρονος αλλαζει! Απλα αλλάζει η ημερομηνία και τα υπόλοιπα ειναι μια ευχάριστη φαντασία και μια εξαγορά ελπίδας. Πόσες φορες ευχηθήκαμε καλή μας χρονιά και απλά η ζωή μας ουσιαστικα δεν αλλαξε καθόλου. Βαρέθηκα αυτη την φανταστική κατάσταση αλλαγής και ευχών.
Εχθές το βράδυ στην 1 βγήκα βόλτα ,και στον δρόμο μου εύχονταν καλή χρονιά αγνωστοι περαστικοί,και τους αντευχόμουν και εγώ...
Σκέφτομαι πως αν διατηρούσαν οι άνθρωποι την πρωτοχρονιάτικη διάθεση της χαράς και της ελπίδας 365 μερες τον χρόνο,η κοινωνία θα ήταν παράδεισος.
εγώ μία η ώρα σιχτήριζα την κοινωνία ολόκληρη. καλά πήγε κι αυτό.
Χαχαχαχχα.Quote:
Originally Posted by user
Σκέφτομαι να βγω μια βόλτα η να σαπισω μεσαα;
Βαριέμαι να βγω δεν έχω κ διάθεση, οπότε σπίτι.
Ήρθα σε επαφή με κρούσμα κορονοιου, ελπίζω να μην κόλλησα.
Είμαι πολύ πεσμένος ψυχολογικά αυτό το διάστημα. Οι εξελίξεις στους δικούς μου χώρους δεν είναι άσχετες. Όποιος έχει θέματα ψυχολογίας προσπαθεί να βλέπει τους χειρότερους του για να νιώθει καλύτερα. Οι καλύτεροι του, του προκαλούν ζήλια, φθόνο αλλά και πόνο που δνε τα κατάφερε κι αυτός, δυστυχώς για λόγους που είχαν να κάμουν με ψυχολογία παρά με προσόντα και ικανότητες.
Κάποτε μου έλεγαν "είσαι χαμένο κορμί", τώρα με την πεσμένη ψυχολογία που μου κατάφεραν και τις συνέπειες της στη ζωή μου, νιώθω πως είμαι. Κι απλά να λέω τώρα, μακάρι να είχα την ενσυναίσθηση και τους κατάλληλους ανθρώπους να μου υποδείξουν το λάθος. Τώρα που απέκτησα συναίσθηση, μα όχι κατάλληλους ανθρώπους, αγωνίζομαιι να μπαλώσω και να επιτύχω έστω κάτι τις, αν και ο χρόνος, σε διάφορες όψεις της ζωής, μας ατσαλώνει σε καλούπια βίου.
Δεν θέλω να παρεξηγηθω σε καμία το περιπτώσεων, αλλά το τελευταίο καιρό έχω την απορία, έχοντας δει και μια ταινία. Ένας άνθρωπος που πάσχει από σχιζοφρένεια βλέπει ανύπαρκτα πρόσωπα και εάν ναι τι;; Τι βλέπει δηλαδή;; Πώς είναι η ζωή ενός ανθρώπου με σχιζοφρένεια;;