:lol::lol::lol::lol:Quote:
Originally posted by NADINE
Λα Ελί Προντυκσιόν πρεζόντ (=παρουσιάζει)Quote:
Originally posted by Eli
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2000
Κούνια που με κούναγε!...
Printable View
:lol::lol::lol::lol:Quote:
Originally posted by NADINE
Λα Ελί Προντυκσιόν πρεζόντ (=παρουσιάζει)Quote:
Originally posted by Eli
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2000
Κούνια που με κούναγε!...
Μας έπιασαν την κουβέντα λοιπόν τα αγόρια και μας κορτάρανε για τα καλά. Ο Γιώργος τότε ήταν κομμωτής, έκανε διακοπές στην Μύκονο και έμενε στο σπίτι του αδερφού του που τότε συζούσε με την κοπέλα του στο νησί. Ο Κώστας ήταν ο ξάδερφος τους. Από την αρχή ο Γιώργος έδειξε ενδιαφέρον προς εμένα και ο Κώστας προς την φίλη μου. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν το καλύτερο καμάκι της ζωής μου, ήταν επιθετικό και λίγο άκομψο να το πω, αλλά είχε κάτι αυτό το μελαχρινό αγόρι με τα μαύρα μαλλιά και τα σκούρα καστανά μάτια που με είχε αιχμαλωτίσει. Αυτό που τότε δεν ξέραμε ήταν ότι τα παλικαριά είχαν ήδη κατεβάσει όλη την κάβα και ήταν ντιπ τύφλα :lol:, εξού και η ευθύτης στο φλερτ :lol:. Αυτά τα μάθαμε κατόπιν εορτής.
Και εδώ αρχίζουν τα καλάαααα.
Αφού μας κέρασαν κάτι σφινάκια τα αγόρια, με στριμώχνει ο Γιώργος σε μία γωνία στο μαγαζί και με αρχίζει στο μπαλαμούτιασμα ψιθυρίζοντας μου προστυχιές! Είπαμε ήταν τύφλα! Εγώ όμως δεν ήμουν και αντί να του δώσω μία σπρωξιά και να φύγω έκατσα η μουσίτσα γιατί είπαμε κάτι με τραβούσε σε αυτό το αγόρι :lol:
Μετά από κάμποση ώρα αποφασίσαμε να φύγουμε, ανταλλάξαμε τηλέφωνα και είπαμε θα βρεθούμε ξανά. Εγώ είχα σοκαριστεί από τον ίδιο μου τον εαυτό, γιατί τότε ακόμη δεν ήμουν τόσο τολμηρή και επίσης είχα και μία σχέση με τον Κώστα που μόλις τον είχα κάνει ολίγον κερατά :lol: (όχι πως δεν του άξιζε όπως έμαθα αργότερα...)
Για να μην τα πολυλογώ την επόμενη μέρα βρεθήκαμε και αφού πήγαμε για ένα ποτό πήγαμε στο σπίτι του αδερφού του όπου και όπως εύκολα μπορείτε να φανταστείτε έγινε το έγκλημα για πρώτη φορά. Οι πρώτες φορές δεν μπορώ να πω ότι είναι το φόρτε μου αλλά μετά από 12 χρόνια την θυμάμαι πολύ καλά την πρώτη μας φορά. Δεν υπήρχε στοιχείο ρομαντισμού, εκτός από την φανταστική θέα έξω από το παράθυρο, ξημέρωνε και κάτω η παραλία της Φτελιάς ήταν κάπως απόκοσμη... Εγώ ένιωθα σαν να είμαι στο σώμα μιας άλλης γυναίκας και δεν πίστευα αυτό που ζούσα και κυρίως αυτά που με τόση ευκολία έκανα. Η έλξη όμως ήταν τόσο δυνατή που δεν μπορούσα να ορίσω το μυαλό μου. Υπήρχε μία φοβερή χημεία μεταξύ μας που εκδηλώθηκε από την πρώτη ματιά.
Αλερκινίζω επικίνδυνα :lol:
Όχι ακόμη, Eli μου! Ως ειδική αρλεκινολόγος, θα σου πω πότε αρλεκινίζεις. Όταν αρχίζεις να μιλάς για θεληματικό πηγούνι, για αποφασιστικό, γερακίσιο βλέμμα, για τονισμένα ζυγωματικά και γεροδεμένο σώμα.. Όχι ότι με χαλάει αυτή η περιγραφή!
Το δασύτριχο στήθος και τα στιβαρά μπράτσα παραλείψατε,μαντάμ!
Πάντα στις υπηρεσίες συμπλήρωσης σας!Όχι πως έχω διαβάσει ʼρλεκιν ποτέ...λέμε τώρα...
Αλέ,Μαντάμ Ελί,ον βουζ ατόν!(=σας περιμένουμε)
αααααααχχχχχχχχχχχχχχχ τι ρομαντικα ως εδω!!!! θελω κι αλλο!!!!!!!!!!
Ο Γιώργος τότε ήταν 26 χρονών και ήταν ένα μελαχρινό λουκουμάκι! :lol:
Από εκείνο το βράδυ άθελα μου τον ερωτεύτηκα, που να ήξερα ότι αυτή η κολόνια θα κρατήσει χρόνια και χρόνια....
Τις επόμενες μέρες που ήταν λίγες δυστυχώς, βρεθήκαμε κάποιες φορές ακόμη, μια φορά για φαγητό, μία για ποτό, μία τυχαία στην χώρα. Γενικώς είχαμε αρκετές συναντήσεις. Ο Γιώργος ήταν πάντα κάπως απόμακρος και θα έμενε έτσι για χρόνια... Καταλάβαινα ότι και αυτός ένιωθε την έλξη και ήθελε να περάσει χρόνο μαζί μου αλλά από την άλλη αποτραβιόταν και κοινώς με έγραφε. Εγώ όμως δεν μπορούσα να αντισταθώ στον πειρασμό που μόλις είχα γνωρίσει και ήθελα να τον δω και να τον ζήσω όσο το δυνατόν περισσότερο γινόταν πριν πάρω το πλοίο της επιστροφής. Τότε σκεφτόμουν ότι θα είναι μια περιπέτεια που θα μείνει εκεί στο νησί και θα αναγκαστώ να τον ξεχάσω μετά. Το τελευταίο μας βράδυ στο νησί δεν μπορούσα να δεχτώ ότι δεν θα τον ξαναδώ. Πήγα από το σπίτι του και τον χαιρέτησα με βαριά καρδιά. Εκείνος πιο απόμακρος από ποτέ ήταν στην κοσμάρα του και αυτό με θύμωνε από τη μία αλλά από την άλλη πάλι δεν μπορούσα να αντισταθώ... μα καλά τι είχα πάθει;;;
Μπήκα στο πλοίο της επιστροφής με μισή καρδιά και σε ολόκληρο το ταξίδι δεν μπορούσα να πάρω το μυαλό μου από τις στιγμές που ζήσαμε. Υπήρχε πολύ πάθος στις λιγοστές στιγμές που μοιραστήκαμε. Μαζί του ένιωθα ένας άλλος άνθρωπος ήμουν πιο ελεύθερη, πιο τολμηρή! Όταν βρισκόμασταν μόνοι μας έλιωνα στην κυριολεξία στα χέρια του, δεν μπορούσα να του πω όχι στο παραμικρό, ήμουν έρμαιο του. Και τώρα; Τώρα πως θα τον ξεχνούσα; Πως ήταν δυνατόν να μην τον ξαναδώ ποτέ;
Αυτός έμενε Αθήνα, εγώ Θεσσαλονίκη τόσα χιλιόμετρα ανάμεσα μας. Και ο Κώστας ( η σχέση μου); Τι θα κάνω με τον Κώστα, πως θα τον αντικρίσω, τι θα του πω; Είχα αρχίσει να φρικάρω! Του έστειλα ένα αποχαιρετιστήριο μήνυμα και μου στέλνει απάντηση "Στο μυαλό μου τώρα πράξεις που δεν πράξαμε..." Ακόμη το θυμάμαι αυτό το μήνυμα...
Τι ήθελε και μου το έστειλε αυτό το μήνυμα; Δεν γινόταν να συνεχίσει την απόμακρη στάση του; Θα με βοηθούσε περισσότερο.
Οι ασκοί του Αιόλου είχαν ανοίξει για τα καλά....
ΕΡΩΤΑΣ!!!!! ανιατη ασθενεια σου λέω.... ουτε οι νοσηλευτριες δεν μπορούν να κάνουν κάτι!!!!!
Γύρισα Θεσσαλονίκη διαλυμένη ψυχολογικά. Τώρα πια δεν θυμάμαι πως αντίκρισα τον Κώστα και τι ψέματα ακριβώς του είπα. Η οικειότητα των 3 χρόνων που είχαμε ήδη περάσει μαζί, μαζί με το γεγονός ότι είχα αρχίσει τον ξεπερνάω, έκαναν τη δουλειά τους. Δεν ξέρω για πιο λόγο δεν το έληξα τότε. Έπρεπε να περάσει ένας χρόνος ακόμη για να του πω το οριστικό αντίο. Μπήκε το Φθινόπωρο και αρχίσαμε με τον Γιώργο να έχουμε συχνές τηλεφωνικές επαφές. Δεν είχαμε σχέση δεν είχαμε τίποτα, είχαμε όμως ένα καθημερινό τηλέφωνο. Είχα πουληθεί στις κάρτες και στα μηνύματα. Τότε ο περιπτεράς της γειτονιάς είχε θησαυρίσει από τις τηλεκάρτες και τις κάρτες κινητού που αγόραζα, μόνο και μόνο για να τον ακούσω, να πούμε τα νέα μας, να γελάσουμε, να πούμε τα πονηρά μας. Όλα τα λέγαμε στον τηλέφωνο. Στο τηλέφωνο ήταν ένας άλλος άνθρωπος. Εκεί έβγαζε το σκληρό προσωπείο και ήταν πιο ζεστός και πιο ανοιχτός χωρίς όμως να είναι τρυφερός. Έτσι περνούσε ο καιρός μέχρι που αποφάσισε να έρθει με έναν φίλο του επάνω στην Θεσσαλονίκη να με δει. Εγώ πετούσα από την χαρά μου! Από την άλλη είχα φρικάρει γιατί έπρεπε να πω ψέμματα στον Κώστα. Δεν θυμάμαι καν πως τα μπάλωσα αλλά τα κατάφερα και ο Κώστας δεν πήρε χαμπάρι τίποτα! Σιγά να μην έπαιρνε δηλαδή, είχε κει αυτός μάλλον "άλλες" ασχολίες...
Σε τι χρονικό σημείο μετά την Μύκονο βρισκόμαστε που ανέβηκε Θεσσαλονίκη;
Δεν μπορώ να σας περιγράψω πως ένιωθα που θα τον ξαναδώ! Το στομάχι μου είχε γίνει κόμπος, φαγητό δεν κατέβαινε, μόνο με την σκέψη ότι θα τον δω ανακατευόμουν και ανατρίχιαζα. Είχα φτάσει τότε γύρω στα 68 κιλά! Ήρθε το βράδυ της Παρασκευής, έφτασε, τον περίμενα στην Αριστοτέλους, η παρέα μας ήταν σε ένα μπαράκι παραδίπλα, το Μπλε, και διασκεδάζαμε. Είχε έρθει με τον αδερφικό του φίλο τον Γρηγόρη, που μετά από χρόνια ποιος να το ήξερε θα μας στεφάνωνε.... Αν μου το λέγατε τότε θα σας έλεγα ότι είστε παράφρονες!
Πλησίαζε χειμώνας Ναταλία μου, πρέπει να ήταν Οκτώβριος ή Νοέμβριος αν θυμάμαι καλά.
Ευτυχώς που ήμουν απασχολημένη τότε σε άλλο μέρος της Θεσσαλονίκης και δεν ήρθα να σου το πωQuote:
Originally posted by Eli
Είχε έρθει με τον αδερφικό του φίλο τον Γρηγόρη, που μετά από χρόνια ποιος να το ήξερε θα μας στεφάνωνε.... Αν μου το λέγατε τότε θα σας έλεγα ότι είστε παράφρονες!
γιατί αν με έλεγες παράφρων θα γινόταν της Νανάς του Εμίλ Ζολά,για να μην ξεχνάμε και τα γαλλικά μας...
Το ΣΚ εννοείται πως αποδείχθηκε ελάχιστο για να μπορέσω να τον χαρώ. Περισσότερο με φούντωσε παρά με ηρέμησε αυτή η συνάντηση μαζί του. Βλέπετε είχε έρθει με τον φίλο του και δεν μπορούσαμε να κλειστούμε σε ένα δωμάτιο και να μην ξαναβγούμε από εκεί, γιατί προσωπικά το ιδανικό μου εμένα αυτό θα ήταν :lol:
Κάναμε μπόλικες βόλτες στην Θεσσαλονίκη, ο Γρηγόρης γνώρισε την φίλη μου την Δήμητρα η οποία του γυάλισε, και περνούσαμε όμορφα, αλλά ο Γιώργος με το ζόρι μου κάθισε μόνο μία φορά! :grind:
Στην κυριολεξία έμεινα με την χαρά. Φύγανε, ακόμη θυμάμαι τον αποχωρισμό, είχε ραγίσει η καρδιά μου, πότε θα τον ξανάβλεπα;;; Είχε κάνει τόσα χιλιόμετρα να με δει και μου είχε δώσει μόνο ψίχουλα , πως να τον χορτάσω;;; Δεν είχα την δύναμη να του θυμώσω.
Έτσι για μία ακόμη φορά αρκεστήκαμε στα τηλέφωνα και στα μηνύματα, μέχρι που αποφάσισα να κατέβω εγώ κάτω.
:lol::lol::lol:Quote:
Originally posted by NADINE
Ευτυχώς που ήμουν απασχολημένη τότε σε άλλο μέρος της Θεσσαλονίκης και δεν ήρθα να σου το πω
γιατί αν με έλεγες παράφρων θα γινόταν της Νανάς του Εμίλ Ζολά,για να μην ξεχνάμε και τα γαλλικά μας...
Τα μηνύματα που έπαιρνα από τον Γιώργο εκείνη την εποχή ήταν τόσο μικτά που δεν μπορούσα να καταλάβω τι ένιωθε. Ο άτιμος είχε χτίσει ένα τοίχο γύρω του που μου πήρε χρόνια να τον γκρεμίσω. Αργότερα έμαθα και τον λόγο, μια σχέση που τον πλήγωσε πολύ ήταν η αιτία των καψωνιών που αναγκαζόμουν να υπομείνω. Παρόλα αυτά εγώ ένιωθα ότι με ήθελε, ότι ένιωθε κάτι, αλλά τι ακριβώς και σε τι βαθμό δεν γνώριζα. Ήθελα λοιπόν πολύ να τον ξαναδώ και μέσα στην τρέλα μας δέχτηκε να κατέβω στην Αθήνα για 2-3 μέρες και να με φιλοξενήσει στο σπίτι του στο οποίο ζούσε με την μάνα του! Μην με ρωτάτε πως αποφάσισα να πάω, ήμουν ερωτευμένη λέμε!
Η ιστορία σου είναι σπάνια, γλυκούλα μας Eli! Πρόσεξέ με: Διάθεση χαλαρότητας σε καλοκαιρινή περίοδο, νησί, σφηνάκια, ξεσαλουά καταστάσεις, αραιές συναντήσεις μετέπειτα και κατάληξη... ένας γάμος! Δε γίνεται και συχνά αυτό!
Κοριτσάρες μου, πάω για "μποτέ", πλησιάζει το "γαντεβού". Να μη ξεχνάμε τα γαλλικά μας! Μα πώς το μιλάω το γαλλικό, βρε παιδί μου!:bouncy:
Α Παγί, λαλαλαλαλαλαλαλαλαλαλα!!! Α Παρί, λαλαλαλαλαλαλαλα! Πάμε πάλι! Α Παγί... Ελπίζω, μον αμί, Ναταλί, να είσαι περήφανη για τη λε μαθήτργιά σου! :love:
Quote:
Originally posted by Eli
...μέσα στην τρέλα μας δέχτηκε να κατέβω στην Αθήνα για 2-3 μέρες και να με φιλοξενήσει στο σπίτι του στο οποίο ζούσε με την μάνα του! Μην με ρωτάτε πως αποφάσισα να πάω, ήμουν ερωτευμένη λέμε!
Μπον μποτέ,μον μπονμπόν!Quote:
Originally posted by Ava
Α Παγί, λαλαλαλαλαλαλαλαλαλαλα!!! Α Παρί, λαλαλαλαλαλαλαλα! Πάμε πάλι! Α Παγί... Ελπίζω, μον αμί, Ναταλί, να είσαι περήφανη για τη λε μαθήτργιά σου! :love:
Ο ρε βουάρ, κουκλίτσες μου! Νο αντιέ, ο ρεβουάρ!
Πάλι ψέμματα στον Κώστα, τον είχα φλομώσει τον Χριστιανό! :lol:
Κατέβηκα κάτω λοιπόν στην Αθήνα, είχα πολύ άγχος και ήμουν εντελώς έξω από τα νερά μου. Είχα να κατέβω Αθήνα χρόνια και δεν την ήξερα καθόλου. Είχα πει σε όλους ψέμματα, μόνο οι φίλες μου ήξεραν ότι ήμουν Αθήνα και η αδερφή μου. Ήρθε με τον Γρηγόρη και με πήραν από την Ομόνοια και πήγαμε σπίτι του. Η μαμά του μία μεγάλη σε ηλικία κατάκοπη γυναίκα, σκληρή μεν αλλά καλή και φιλόξενη. Το σπίτι μικρό και φτωχικό. Δεν με ένοιαζε όμως καθόλου, τίποτα δεν με ένοιαζε, αρκεί να μπορώ να είμαι για λίγες στιγμές μαζί του. Μόνο αυτό μετρούσε τότε, τίποτα άλλο. Ο Γιώργος κλασσικά απόμακρος, μα καλά τι συνέβαινε μέσα του; Απορούσα... από τη μία καταλάβαινα ότι δεν θα έβαζε την οποιαδήποτε μέσα στο σπίτι της μάνας του, από την άλλη πάλι αυτή η ψύχρα. Με τέσταρε; Δεν μπορούσα να καταλάβω...
Οι μέρες πάλι περάσανε νεράκι και αποχώρησα και πάλι για τα Βόρεια. Είχαμε περάσει όμορφα αλλά ένιωθα μία απογοήτευση. Πως θα δούλευε αυτή η ιστορία, και τελικά τι είχα εγώ με τον Γιώργο; Σχέση δεν ήταν σίγουρα, αλλά ούτε και ξεπέτα... Είχα μπερδευτεί.
Γεια σου Αβουλίνα! Καλό μποτέ και καλό ραντεβού! Αλήθεια τι ραντεβού είναι τούτο που δεν μας λες;;;;; :smug b:
Τι λέτε να συνεχίσω για λίγο ακόμη;
--->ΠΛΑΚΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙΣ?Quote:
Originally posted by Eli
Τι λέτε να συνεχίσω για λίγο ακόμη;
Δε με βλέπεις καθηλωμένη πώς σε περιμένω;
ποια linguafone????? εδω οι καλες ξένες γλώσσες!!!!
απαπα!!! πολυ με εχεις εμπνευσει ελη! εκτος απο μεγαλο ερωτα διακρινω και μεγαλο συγγραφικο ταλεντο!!!
68 κιλα! αυτα κανει ο ερωτας!!!
κι εγω το μαναρι οταν ημουν 64 κιλα το γνωρισα. αααααααααχχχχχχχχχχχχχχ ακομα θυμαμαι το πουκαμισο που φορουσα μεχρι το στηθος ανοιχτα τα κουμπια!!!!
ηθελα να ειμαι προκλητικη αλλα και Qρια!
γι αυτο λοιπον μπραβο στη μακ για την επιλογη του ασπρου πουκαμισου!!!
παω να μαγειρεψω κοτοπουλο με αρακα για να δεσω το γκομενακι:bouncy::bouncy:
επιστρεφω για τη συνεχεια!
ελλη μας εχεις καθηλωσει!!!!!!!!!!!!!!!!
και ναι το ξερω πως το μυνημα μου ειναι ασυναρτητο ηθελα ομως να τα πω ολα!
Ήξερε πολύ καλά το αγόρι τι έκανε τότε!Μετά,φοβάμαι,έχασε το παιχνίδι!Quote:
Originally posted by Eli
Ο Γιώργος κλασσικά απόμακρος, μα καλά τι συνέβαινε μέσα του; Απορούσα... από τη μία καταλάβαινα ότι δεν θα έβαζε την οποιαδήποτε μέσα στο σπίτι της μάνας του, από την άλλη πάλι αυτή η ψύχρα. Με τέσταρε; Δεν μπορούσα να καταλάβω...
Ώστε έτσι δένονται τα γκομενάκια!Τώρα εξηγείται πώς εμένα χρόνια τώρα μου γλυστρούν!Quote:
Originally posted by koritsaki
παω να μαγειρεψω κοτοπουλο με αρακα για να δεσω το γκομενακι:bouncy::bouncy:
Κοτόπουλο με αρακά,ε;Δηλαδή με ένα παστίτσιο,έναν μουσακά κλπ. έχουμε πρόταση γάμου επί τόπου;
Πέρασε λοιπόν ο χειμώνας, πέρασε και η άνοιξη και ήρθε το καλοκαίρι που μας βρήκε ακόμη στα τηλέφωνα και στα μηνύματα. Τότε αποφάσισα να χωρίσω με τον Κώστα, άργησα θα μου πείτε αλλά ήταν και μία σχέση που δεν ήταν fulltime. Έτσι του μίλησα και του είπα ότι δεν είμαι ερωτευμένη πλέον μαζί του και χωρίσαμε φιλικά γιατί ήμασταν στο ίδιο μήκος κύματος. Δεν ήθελα να ξαναπάω να δω τον Γιώργο και να υπάρχει η σκιά της σχέσης μου. Αποφασίσαμε και πάλι κοριτσοπαρέα να πάμε στην Μύκονο. Η φίλη μου η Δήμητρα όλο αυτόν τον καιρό είχε κρατήσει επαφές με τον Γρηγόρη, τον φίλο του Γιώργου, και μάλιστα είχαν γίνει σκηνικά μεταξύ τους μιας και ο Γρηγόρης λόγω δουλειάς είχε ξαναέρθει στην Θεσσαλονίκη. Πήραμε λοιπόν και πάλι το πλοίο για την Μύκονο γεμάτη όνειρα και επιτέλους ελεύθερη να ζήσω τον έρωτα μου!
Κούνια που με κούναγε πάλι....
Σόρυ για την μιρκή διακοπή αλλά πήγα να πάρω γάλα. Ξέχασα και την μοδίστρα πάνω στο συγγραφικό μου οίστρο και έκλεισε :grind:. Ελπίζω το απόγευμα να την πετύχω, θέλω να πάρω ένα μπλουζάκι μου ααααα!
Κοριτσάκι μου άστα τότε είχα ρέψει από τον έρωτα, μπουκιά δεν έβαζα στο στόμα μου! :lol:
Ναταλία μου τα καψώνια που μου έκανε ο Γιώργος άλλος άντρας δεν μου τα έχει κάνει, που να δεις στην συνέχεια....
Και σ'αυτό υπάρχει εξήγηση,Έλι μου,κουνιαμπέλι μου!Ο Γιώργος σου είναι :Quote:
Originally posted by Eli
Πήραμε λοιπόν και πάλι το πλοίο για την Μύκονο γεμάτη όνειρα και επιτέλους ελεύθερη να ζήσω τον έρωτα μου!
Κούνια που με κούναγε πάλι....
Έβαλα να φάω και άρχισα να διαβάζω την ιστορία σου Eli. Μου αρέσει πάρα πολύ και η ιστορία σου αλλά και η γραφή σου και τόση ώρα που διαβάζω έχω καταφέρει να φάω λίγο περισσότερο! Μήπως να το καθιερώναμε κάθε μεσημέρι εσύ να γράφεις κι εγώ να σε διαβάζω για να τρώω μέχρι να επανέλθει η όρεξή μου; :lol: :lol:
Τόσα χρόνια,δίαιτες,ινστιτούτα,� �υγίσματα...Βουαλά η λύση για κάθε μέλος του φόρουμ,ανάλογα το επιθυμητό αποτέλεσμα:
ΕΡΩΤΑΣ ΓΙΑ ΑΔΥΝΑΤΙΣΜΑ
ΕΛΑΝΑΓΝΩΣΗ ΓΙΑ ΠΑΧΥΝΣΗQuote:
Originally posted by Eli
Κοριτσάκι μου άστα τότε είχα ρέψει από τον έρωτα, μπουκιά δεν έβαζα στο στόμα μου! :lol:
Quote:
Originally posted by ΤΖΙΝΑ
Έβαλα να φάω και άρχισα να διαβάζω την ιστορία σου Eli. Μου αρέσει πάρα πολύ και η ιστορία σου αλλά και η γραφή σου και τόση ώρα που διαβάζω έχω καταφέρει να φάω λίγο περισσότερο! Μήπως να το καθιερώναμε κάθε μεσημέρι εσύ να γράφεις κι εγώ να σε διαβάζω για να τρώω μέχρι να επανέλθει η όρεξή μου; :lol: :lol:
Όλο το καλοκαίρι είχα κάνει διαιτητική προετοιμασία! Είχα φτάσει σε σημείο να τρώω μόνο φρούτα και γιαούρτια τρομάρα μου! Είχα φτάσει τα 65 κιλά! Ένας αριθμός που τον είδα για πρώτη και τελευταία φορά στην ζωή μου.
Φτάσαμε που λέτε στο νησί γεμάτες όνειρα και όρεξη για γλέντια και έρωτες. Ο Γιώργος στο εν το μεταξύ είχε μετακομίσει στην Μύκονο μόνιμα. Ο αδερφός του είχε ανοίξει ένα εστιατόριο και δουλεύανε φουλ! Είχα ήδη πάει να τον δω μία φορά μέσα στον Ιούλιο αν θυμάμαι καλά από σπόντα. Πήγαμε στην Τήνο με τους γονείς μου τότε για ένα τάμα και είχα πάρει το δελφίνι και για μία κλεφτή βραδιά. Είχε αδυνατίσει και αυτός τόσο πολύ από την ταλαιπωρία και το τρέξιμο που με το ζόρι τον γνώρισα. Αλλά ο έρωτας μου καλά κρατούσε.
Πήγαμε λοιπόν τον Αύγουστο πάλι για μία βδομάδα και έκανα όνειρα να περπατάμε χέρι χέρι στην χώρα στα πλακόστρωτα. Δυστυχώς όμως έμεινα με την χαρά. Το μαγαζί του αδερφού του ήταν σε φουλ σεζόν και όλοι τους δουλεύανε νυχθημερόν! Ο Γιώργος δεν προλάβαινε όχι μόνο να με δει αλλά ούτε τηλέφωνα να σηκώσει. Είχα αρχίσει να απογοητεύομαι. Το χειρότερο ήταν ότι δεν ήθελε ούτε καν στο μαγαζί να πατήσω γιατί δεν του άρεσε να μπερδεύει τη δουλειά του με τα γκομενικά. Έτσι εγώ πήγα με το στανιό να τον δω, αφού είχα φάει το κλάσιμο της ζωής μου. Φόρεσα ένα πορτοκαλί μπλουζάκι που έμοιαζε πιο πολύ με μαγιό, ένα κάπρι τζιν, τα ψιλοτάκουνα μου, μπαντάνα στο κεφάλι πορτοκαλιά να ανεμίζει... ήμουν μία κούκλα! Πήγα για να του κάνω καψώνι και τα κατάφερα. Μπήκα με έναν απίστευτο αέρα μέσα στο μαγαζί και εκεί μπροστά σε όλο τον κόσμο τον αγκάλιασα και το φίλησα. Μετά έφυγα και τον άφησα μακάκα :lol:. Έφαγε ένα καψόνι από όλο το μαγαζί εκείνη τη ημέρα που δεν λέγεται! Από προσωπικό και πελάτες. Αυτά τα έμαθα χρόνια μετά βέβαια. χιχιχιχιχι
Κι όσο η ταινία "ΚΟΥΝΙΑ ΠΟΥ ΣΕ ΚΟΥΝΑΓΕ" συνεχίζει έντονα να λικνίζεται,
έχουμε μείνει πολύ πίσω στο πρώτο έργο του Σινέ Τσοντά μας!Λίλα,τι γίνεται με τα
:lol::lol::lol::lol::lol:
Επιτέλους το Τζινάκι μας τρώει! Γιούπιιιιι!
Χαλάλι το γράψιμο τόσες ώρες :lol:
Ναταλία μου άστα πολύ Λοβερμπόι μας είχε βγει ο Γιώργος. Δεν ξέρω και εγώ με πόσες αιθέριες υπάρξεις είχε σχετιστεί στο νησί.... αλλά εμείς τότε δεν είχαμε σχέση ήταν ο καθένας για τον εαυτό του, άσχετα αν υπήρχε κάτι μεταξύ μας. Όταν εξελίχθηκε άλλαξαν τα πράγματα....
:lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol:Quote:
Originally posted by NADINE
Κι όσο η ταινία "κούνια που σε κούναγε" συνεχίζει έντονα να λικνίζεται,
έχουμε μείνει πολύ πίσω στο πρώτο έργο του Σινέ Τσοντά μας!Λίλα,τι γίνεται με τα
Ναι βρε Λίλα στα κρύα του λουτρού μας άφησες! Έλα να πιάσουμε λίγο και την δική σου ιστορία να την ξετυλίξουμε! Γιατί η δική μου θα κρατήσει πολύ ακόμη! Μόλις κλείνουμε τον πρώτο χρόνο γνωριμίας μου με τον Γιώργο και έχουμε άλλα 11! Ουφ μεγάλη δουλειά άνοιξα και πως θα την τελειώσω...
κι αλλο κι αλλο κι αλλο!!!!!
παω για τσιγαρο και επιστρεφω!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!