Originally Posted by
RainAndWind
Τα πτώματα δεν είναι ανάγκη να είναι εντελώς πτώματα για να είναι πτώματα ιμπέρις. Δεν ξέρω αν το πιάνεις, αλλά υπάρχουν και θάνατοι αργοί. Θάνατοι που δεν είναι προφανείς, γιατί δεν είναι στη μορφή τουμπανιασμένος στο πεζοδρόμιο όπως στον καιρό της κατοχής περιμένοντας το κάρο να μαζέψει τα λείψανα. Υπάρχουν άνθρωποι που αυτοκτονούν από ανεργία, υπάρχουν άνθρωποι που η ανεργία τους οδηγεί σε σεξουαλικά προβλήματα, σε κατάθλιψη, σε διακοπή της ερωτικής τους σχέσης, είναι γνωστό ότι όταν δεν έχεις να φας ας πούμε ε, μπορεί λιγάκι να κλονιστεί και το ταίρι σου αν δεν μπορείς ούτε να βρεις καν προς τα πού έπεφτε κάποτε η σκιά της λίμπιντο, άστο για την ίδια, υπάρχουν άνθρωποι που μαζεύουν φαγητό απ'τα σκουπίδια, που δεν έχουν να πληρώσου νοίκι, που δεν τους φτάνουν τα γμνα για τα απαραίτητα, όχι για να ζήσουνε μεταξύ τους,όχι για να έχουν το δικαίωμα σε χόμπυ, ψυχαγωγία, διασκέδαση, διέξοδο... Συμφωνώ με τον Κενό, όσο και αν μας φαντάζουν κάποιες φορές όσα γράφει τραγικά τραβηγμένα, πάντα να θυμόμαστε ότι μιλάμε από την πλευρά τη δική μας, που μπορεί να ανήκει στην πλευρά των προνομιούχων. Σκέφτομαι μόνο ότι άνθρωποι τα τελευταία χρόνια πήγαιναν Βουλγαρία για μεγάλες οδοντιατρικές επεμβάσεις ας πούμε, ή άλλα ιατρικά θέματα, ή έκοψαν ακόμη και μικρά και καθημερινά, παιδιά που δε βλέπουν τους γονείς τους γιατί δουλεύουν ο καθένας κι από δυο δουλειές. Σκέφτομαι ότι μερικές φορές (και γω μέσα) αδυνατούμε να νιώσουμε γιατί δεν μπορούμε να το φανταστούμε καν, άσε που δεν το ζούμε.