ΠΛΗΓΩΘΗΚΑ ΚΑΙ ΈΧΩ ΕΝΟΧΕΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΣΥΖΗΤΗΣΗ

Quote:

---

Originally Posted by hippo

Για να γίνω πιο σαφής μιας και συζητάμε για καπάτσες!Εσείς στη θέση μου, αν δεν ανοίγατε συζήτηση για φίλους-πόκερ-σεξ(ενδιάμεσα από το πόκερ), πώς θα το χειριζόσασταν??
Γιατί υποθέτω πως η "καπάτσα" που περιγράφω, θα τον βούταγε και θα τον έβαζε κάτω για σεξ, πράγμα που εγώ δεν είχα διάθεση να κάνω, μιας και δεν είχα τίποτα το ερεθιστικό από την εικόνα ενός άντρα που παίζει αποχαυνωμένος πόκερ στο ίντερνετ (το είπα κι αυτο!!δεν το βουλώνω με τίποτα άμα ξεκινήσω!!)

---

Η δική μου στάση και άποψη στη ζωή είναι να εκφράζω με ειλικρίνεια αυτό που θέλω ή με ενοχλεί, αλλά στον κατάλληλο τόπο και χρόνο. Όταν ο άλλος βρίσκεται σε φάση που δεν θα με ακούσει, γιατί είναι θυμωμένος, αποβλακωμένος, απορροφημένος από κάτι, δεν θα χάσω τον χρόνο μου και πιθανόν το δίκιο μου, για να κάνω μια τέτοια κουβέντα. Οπότε, στην δικιά σου περίπτωση, δεν θα ξεκινούσα κουβέντα, στο διάλειμμα του πόκερ, αλλά κάποια στιγμή που θα είμαστε και οι δύο πιο ήρεμοι.
Πάντως, σίγουρα δεν θα υιοθετούσα μεθόδους και συνταγές που δεν ταιριάζουν μ' εμένα, γιατί τότε δεν θα ήμουνα ο εαυτός μου.
Και υποθέτω ότι αυτός που διαλέγει να είναι μαζί μας και ξέρει τι του γίνεται, είναι μαζί μας γιατί σε γενικές γραμμές του αρέσουμε όπως είμαστε. Αλλιώς, κακώς είναι μαζί μας.

Quote:

---

Originally Posted by hippo

Αυτό θα περίμενε υποθέτω κι εκείνος....Αλλά κοίτα πως η αντίδραση ΞΑΝΑΧΤΥΠΑ -> Τί να ποθήσω από κάποιον που δεν μου δίνει ερέθισμα??????????

---

Ας πούμε ότι "χάνεσαι" 2-3 μέρες και δεν βλέπεστε σε παίρνει πρώτος τηλέφωνο?

Γενικά, είπα ΠΟΛΛΆ.Και είδε την οπτική μου για την καθημερινότητά μας, σε όλο της το μεγαλείο.Και φρίκαρε!!Και τον δικαιολογώ πλέον, αφού καλά μου απάντησε, θα ΄μπορούσα να κάνω κάτι γι'αυτό και όχι να του τρίβω την κατάσταση στα μούτρα(αυτό το τελευταίο το λέω εγώ!).Νιώθω πως είμαι ένα βήμα "πίσω" από αυτόν, πως τα οικογενειακά μου προβλήματα με πήγαν πίσω στο να συγκροτήσω τη δική μου προσωπικότητα, και μόλις άρχισα να το συνειδητοποιώ, δεν πρόλαβα να μου δώσω χρόνο να με συνηθίσω , κάι έκανα επίθεση σε κείνον για όλη καθημερινότητα που είχαμε και με ενοχλούσε σε κάποια σημεία της. Και η επόμενη λογική μου σκέψη, είναι πως με "απέρριψε" γι'αυτό το "επαναστατικό" που ξεπετάχτηκε από μέσα μου.Και πως θα είναι η αρχή του τέλους...Και άλλα τέτοια...
Έγιναν όλα σε τέτοια χρονική περίοδο (η "αλλαγή" μου και η συζήτηση), που τρομάζω μήπως είδε"κάποια άγνωστη", αφού "άγνωστη" μου φάνηκα κι εμένα με τόσες επιρροές φορτωμένη από τα οικογενειακά μου. Σα να εκτέθηκα...

Quote:

---

Οπότε, στην δικιά σου περίπτωση, δεν θα ξεκινούσα κουβέντα, στο διάλειμμα του πόκερ, αλλά κάποια στιγμή που θα είμαστε και οι δύο πιο ήρεμοι.

---

Marian_m, μάλλον ξέχασα να διευκρινίσω στη αρχή, ότι τη συζήτηση ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πώς δεν την άνοιξα σε διάλειμμα του πόκερ!!Είχαμε πάει έξω για φαγητό και είχαν προηγηθεί κάποιες τηλεφωνικές συζητησεις επειδή είχα απομακρυνθεί σχετικά εκείνο το 10ήμερο (αντιδρούσα με τον τρόπο αυτό στο να είναι οι φίλοι του κάθε μέρα στο σπίτι)

Quote:

---

Originally Posted by hippo

Γενικά, είπα ΠΟΛΛΆ.Και είδε την οπτική μου για την καθημερινότητά μας, σε όλο της το μεγαλείο.Και φρίκαρε!!Και τον δικαιολογώ πλέον, αφού καλά μου απάντησε, θα ΄μπορούσα να κάνω κάτι γι'αυτό και όχι να του τρίβω την κατάσταση στα μούτρα(αυτό το τελευταίο το λέω εγώ!).Νιώθω πως είμαι ένα βήμα "πίσω" από αυτόν, πως τα οικογενειακά μου προβλήματα με πήγαν πίσω στο να συγκροτήσω τη δική μου προσωπικότητα, και μόλις άρχισα να το συνειδητοποιώ, δεν πρόλαβα να μου δώσω χρόνο να με συνηθίσω , κάι έκανα επίθεση σε κείνον για όλη καθημερινότητα που είχαμε και με ενοχλούσε σε κάποια σημεία της. Και η επόμενη λογική μου σκέψη, είναι πως με "απέρριψε" γι'αυτό το "επαναστατικό" που ξεπετάχτηκε από μέσα μου.Και πως θα είναι η αρχή του τέλους...Και άλλα τέτοια...Έγιναν όλα σε τέτοια χρονική περίοδο (η "αλλαγή" μου και η συζήτηση), που τρομάζω μήπως είδε"κάποια άγνωστη", αφού "άγνωστη" μου φάνηκα κι εμένα με τόσες επιρροές φορτωμένη από τα οικογενειακά μου. Σα να εκτέθηκα...

---

Δεν μ' απάντησες. Πάντα εσύ έχεις την πρωτοβουλία του να βρίσκεστε?
Και γιατί νάναι η αρχή του τέλους κι όχι η αρχή γι' αλλαγές για το καλό όμως και των δύο σας?

Quote:

---

Ας πούμε ότι "χάνεσαι" 2-3 μέρες και δεν βλέπεστε σε παίρνει πρώτος τηλέφωνο?

---

Κοίτα...Το να "χαθώ 2-3 ημέρες",χωρίς τηλέφωνο, δεν έχει γίνει ποτέ, ούτε πρόκειται να μπώ σε τέτοια διαδικασία για να με αναζητήσει, μιάς και δεν θα μου άρεσε να μου το κάνει.Και ναι, θα με έπαιρνε τηλέφωνο..
Δεν ξέρω αν τα έχω περιγράψει τόσο τραγικά που να προκύπτει ότι είμαστε τόσο οριακά σαν ζευγάρι...Είμαστε τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας μαζί.Απλώς μετά από εκείνη τη συζήτηση, είναι σα να μην έχουμε ξαναμιλήσει επίτης ουσίας για το θέμα -που είχε κλείσει απότομα και χωρίς σαφής ενδείξεις από μεριάς του για το αν είμαστε καλά ή αφήνουμε το χρόνο να δείξει-, οπότε τα σενάρια οργιάζουν στο κεφάλι μου

Quote:

---

Originally Posted by hippo

Πάλι πολύ έυστοχη marian_m!!Στην περίπτωσή μου, η αλήθεια είναι κάπου στη μέση...Πιστεύω ότι αυτό το "χύμα" που με διακατέχει, φέρνει αρνητικά αποτελέσματα στη σχέση μου(δεν ισχύει με τους φίλους μου) και με κάνει "αδύναμη" στα μάτια του.Θα ήθελα να μπορώ να έχω την απαραίτητη αυτοπεποίθηση (που ίσως είναι "αυτόματη" στις ωραίες γυναίκες) και να χρειάζεται μόνο μία μου κίνηση για να φέρω τον άλλον στα μέτρα μου..
Εγώ όμως, ποτέ δεν είμαι σίγουρη για το αν με θέλει ο άλλος και όταν τα δείγματα μου το επιβεβαιώνουν ή μου δίνουν το ερέθισμα, ξεκινάω συζήτηση για να δώ τί τρέχει και αν μπορούμε να κάνουμε κάτι...
Και πάλι θα τονίσω ότι έχω επίγνωση πως αυτά που λέω ακούγονται χαζά, αλλά τα νιώθω και με πάνε πίσω.

---

Κι όμως πολλές ωραίες γυναίκες είναι πολύ ανασφαλείς και πολλές πολύ πιο άσχημες έχουν μεγάλη αυτοπεποίθηση. Δε νομίζω ότι είναι το χύμα που φέρνει αρνητικά αποτελέσματα στη σχέση σου, στο κάτω-κάτω οι πιο πολλοί διατείνονται ότι θέλουν δίπλα τους κάποιον που να είναι ειλικρινής, άσχετα αν τελικά λίγοι το αντέχουν.
Εκτός αν με το "χύμα" εννοείς ότι είσαι επιθετική και προσβάλλεις τον άλλον με τον τρόπο σου. Αυτό ναι, θα μπορούσες να το βελτιώσεις.
Είναι το κομμάτι, της αυτοπεποίθησης που θα πρέπει να ενισχύσεις. Και μην τρέφεις ψευδαισθήσεις, ότι με μία σου κίνηση μπορείς να φέρνεις πάντα τον άλλον στα μέτρα σου. Ούτε είναι αυτό το ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι να σέβεται ο φίλος σου τις ανάγκες και τις επιθυμίες σου και όσο δεν είναι εις βάρος των δικών του, να προσπαθεί να τις ικανοποιήσει.
Προσωπικά, είμαι κατά των οποιονδήποτε "συνταγών" τύπου: "πώς να τον κάνετε να λιώνει για σας", "πώς να μη σας χαλάει χατήρι" και άλλες τέτοιες γενικόλογες χαζομάρες.
Όσο γνωρίζουμε καλύτερα τον εαυτό μας και τον άνθρωπο που διαλέξαμε να είναι δίπλα μας, μπορούμε να βρούμε τρόπους να επικοινωνούμε και ζούμε αρμονικά, φτάνει να το θέλουμε και οι δύο.

Quote:

---

Originally Posted by hippo

Κοίτα...Το να "χαθώ 2-3 ημέρες",χωρίς τηλέφωνο, δεν έχει γίνει ποτέ, ούτε πρόκειται να μπώ σε τέτοια διαδικασία για να με αναζητήσει, μιάς και δεν θα μου άρεσε να μου το κάνει.Και ναι, θα με έπαιρνε τηλέφωνο..
Δεν ξέρω αν τα έχω περιγράψει τόσο τραγικά που να προκύπτει ότι είμαστε τόσο οριακά σαν ζευγάρι...Είμαστε τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας μαζί.Απλώς μετά από εκείνη τη συζήτηση, είναι σα να μην έχουμε ξαναμιλήσει επίτης ουσίας για το θέμα -που είχε κλείσει απότομα και χωρίς σαφής ενδείξεις από μεριάς του για το αν είμαστε καλά ή αφήνουμε το χρόνο να δείξει-, οπότε τα σενάρια οργιάζουν στο κεφάλι μου

---

Δες αυτή την συζήτηση, που δεν έκλεισε με σαφείς ενδείξεις όπως λες, για σένα σαν θέμα, που προέκυψε και χρειάζεται να λυθεί.
Γιατί δεν μπαίνεις στην διαδικασία να διαπραγματευτείς κι αφήνεις να συσσωρεύονται αρνητικά συναισθήματα και τόση αγωνία?
Έτσι μια κατ/ση την διαιωνίζεις, γιατί πίσω υπάρχει ανασφάλεια.

Μαρκέλα μου, μακάρι να είναι η αρχή για καλές αλλαγές ,αλλά εγώ φοβάμαι πως έμεινε με μία άισθηση απογοήτευσης εκ μέρους μου.Αυτή είναι ακριβώς η σωστή λέξη.Απογοήτευση.Αν ξαναδιαβάσεις το μακροσκελές κατα τ'άλλα post μου στη αρχή, θα θυμηθείς τις κουβέντες του.Και να προσθέσω ότι μετά απότη συζήτηση το ίδιο βράδυ, γυρίσαμε σπίτι του και άνοιξε την τηλεόραση αμίλητος, χωρίς να μου δίνει καμία σημασία. Την έκλεισα τότε εγώ και τον ρώτησα "τώρα εμείς είμαστε καλά?" και απάντησε "Δεν έχουμε χωρίσει"...Ξανάνοιξε την τηλεόραση, εκνευρίστικα,και του ζήτησα να με πάει σπίτι μου. Μου απάντησε "πώ πώ...σαν κακομαθημένο κοριτσάκι κάνεις, που δεν του δίνουν σημασία.Δεν μπορείς να κάτσεις ήρεμα απλώς?" Επέμεινα στο να πάω σπίτι μου, και όταν με άφησε από κάτω, του είπα πως θέλω να ηρεμήσω μόνη μου και θα τα πούμε, και μετά του έστειλα το μήνυμα "Λυπάμαι για την κατάσταση...δεν υπήρχε άλλος τρόπος να πώ αυτά που είχα....Ελπίζω να μας βγεί σε καλό" .
Και ούτε απάντηση πήρα εκείνο το βράδυ, ούτε ξαναθίχτηκε το θέμα..
Οπότε έμεινα με φαντασία μου να οργιάζει.

Κορίτσια, κάτι άσχετο!Νιώθω σα να μιλάω με μία ψυχολόγο (marian_m)και μια καλή φίλη( μαρκέλα)!!!Οι συμβουλές σας με έχουν υπερκαλύψει συναισθηματικά, αλήθεια κι ευχαριστώ για το χρόνο που μου έχετε αφιερώσει!!

Quote:

---

Δες αυτή την συζήτηση, που δεν έκλεισε με σαφείς ενδείξεις όπως λες, για σένα σαν θέμα, που προέκυψε και χρειάζεται να λυθεί.
Γιατί δεν μπαίνεις στην διαδικασία να διαπραγματευτείς κι αφήνεις να συσσωρεύονται αρνητικά συναισθήματα και τόση αγωνία?

---

2 ερωτήσεις εδώ:
1ον: Να διαπραγματευτώ πώς ξανά???Με τα λόγια?Φοβάμαι πλέον ότι τα λόγια μου με εκθέτουν..Προς αυτή την κατεύθυνση είμαι πάντως, απλώς ακόμα φροντίζω να ισορροπήσω τον εαυτό μου και να μου βγούνε αυθόρμητα τα λόγια και οι κινήσεις,ώστε να μην βλάψω άλλο με τον παρορμητισμό μου τη σχέση.
2ον: Επειδή παραμένω "θολωμένη" ακόμα ως προς την επίδρασή μου επάνω του, θα με βοηθούσε αν είχατε κάποια εικόνα για τη συναισθηματική κατάσταση που τον "έβαλα" με όλα αυτά...(ξέρω, ζητάω "μετάφραση")!

Quote:

---

Originally Posted by hippo

2 ερωτήσεις εδώ:
1ον: Να διαπραγματευτώ πώς ξανά???Με τα λόγια?Φοβάμαι πλέον ότι τα λόγια μου με εκθέτουν..Προς αυτή την κατεύθυνση είμαι πάντως, απλώς ακόμα φροντίζω να ισορροπήσω τον εαυτό μου και να μου βγούνε αυθόρμητα τα λόγια και οι κινήσεις,ώστε να μην βλάψω άλλο με τον παρορμητισμό μου τη σχέση.
2ον: Επειδή παραμένω "θολωμένη" ακόμα ως προς την επίδρασή μου επάνω του, θα με βοηθούσε αν είχατε κάποια εικόνα για τη συναισθηματική κατάσταση που τον "έβαλα" με όλα αυτά...(ξέρω, ζητάω "μετάφραση")!

---

Και γιατί δεν ρωτάς απευθείας τον ίδιο για τη συναισθηματική κατάσταση που βρίσκεται? Κάποιος άλλος θα μπορούσε απλά να υποθέσει ή να μαντέψει.

Να διευκρινίσω πάντως ότι δεν είμαι ψυχολόγος, αλλά έχω ασχοληθεί αρκετά με την ψυχολογία, διαβάζοντας, παρακολουθώντας σεμινάρια και κάνοντας η ίδια ψυχανάλυση.

μάριαν,δεν ρωτάω κατευθείαν τον ίδιο, γιατί το θέμα είναι παγωμένο και δεν έχω σκοπό να ρισκάρω να με χαρακτηρίσει ανασφαλή ξανά μόνο και μόνο επειδή δεν έχω ξεπεράσει μετα από 4(!) μήνες τον διαπληκτισμό αυτό στο κεφάλι μου.
Ψυχανάλυση ή ψυχοθεραπεία έκανες?Κι αν θες να πείς, για πόσο καιρό?

Quote:

---

Originally Posted by hippo

μάριαν,δεν ρωτάω κατευθείαν τον ίδιο, γιατί το θέμα είναι παγωμένο και δεν έχω σκοπό να ρισκάρω να με χαρακτηρίσει ανασφαλή ξανά μόνο και μόνο επειδή δεν έχω ξεπεράσει μετα από 4(!) μήνες τον διαπληκτισμό αυτό στο κεφάλι μου.
Ψυχανάλυση ή ψυχοθεραπεία έκανες?Κι αν θες να πείς, για πόσο καιρό?

---

Από τη στιγμή που σε απασχολεί και θέλεις κάποιες απαντήσεις, θα πρέπει να ρωτήσεις τον ίδιο. Αλλιώς, θα στηρίζεσαι σε υποθέσεις και βέβαια, δεν θα σε καλύπτουν. Γιατί, τι σημασία έχει τι πιστεύω εγώ, η κάποιος άλλος. Ο καθένας βλέπει τα πράγματα από τη δική του σκοπιά.
Και τελικά τι σε νοιάζει περισσότερο, το πώς θα σε χαρακτηρίσει εκείνος -δίκαια ή άδικα -ή το πώς θα νιώθεις εσύ καλύτερα? Για μένα, ανασφάλεια δείχνει το να μη συζητήσεις κάτι που σε απασχολεί, επειδή φοβάσαι τι θα σκεφτεί ο φίλος σου και όχι το να το θίξεις.

Με αφορμή μια κρίση άγχους που είχα πριν από πολλά χρόνια, έκανα ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία για 3,5 χρόνια. Και λέω με αφορμή, γιατί στην ουσία έκανα κάτι που έτσι κι αλλιώς ήθελα να κάνω. Γιατί το πρόβλημά μου ήταν πολύ μικρό και πολύ γρήγορα ήμουνα καλά, αλλά συνέχισα τις συνεδρίες γιατί έβλεπα ότι γενικότερα είχε θετική επίδραση επάνω μου. Όπως συνηθίζω να λέω, ήταν το καλύτερο δώρο που έχω κάνει στον εαυτό μου.
Πιο πριν είχα συμμετάσχει και σε κάποια ομάδα αυτογνωσίας.

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

Δεν χρειάζεται να επαναλαμβάνουμε τα ίδια και τα ίδια, αυτά, που λες έχουν ήδη ειπωθεί ξανά και ξανά.. Μάλιστα, όταν η ψυχολογία του άλλου, είναι ήδη πεσμένη, ωστόσο έχει επίγνωση του τι συμβαίνει δεν χρειάζεται να επιβαρύνεται και με άστοχη κριτική.
Έτσι δεν βοηθάμε. Ας κάνουμε αυτοκριτική!

Όπως έχει πει κάπου αλλού.., πολύ σωστά και η ρέιν πρέπει να σεβόμαστε τις χρονικές απαιτήσεις του άλλου, ν' αντιμετωπίσει το πρόβλημά του κι όταν δεν προτείνουμε κι ουσιαστικές λύσεις, τότε απλά, λέμε για να λέμε, μ' άλλα λόγια-λόγια του αέρα!!

---

Πιστεύεις για να απαντήσει κάποιος καλά σε κάποιον που χρειάζεται βοήθεια πρέπει να πάει με τα νερά του και να χαϊδεύει αυτιά μόνο;