Originally Posted by
fragile
καλημερα σας!
το αγχος και η θλιψη, δεν λενε να φυγουν.
φταιω και γω ομως.
εκανα μ@λ@κιες.
χθες και προχθες που ελειπαν οι γονεις ηπια του σκασμου.
προς στιγμην ενιωσα να πεταω στα συννεφα, αλλα η προσγειωση ηταν πολυ ανωμαλη.
(ποσο μα ποσο δικιο ειχες μνημονιο)
επισης με δικη μου πρωτοβουλια,εδω και ενα μηνα εχω κοψει ενα απο τα φαρμακα που με βοηθουσαν πολυ.
χοντρη βλακεια μου.
επειδη παιρνω πολλα φαρμακα, μου ηρθε η φαινη ιδεα να κοψω το ενα απο αυτα γιατι οταν τα εβλεπα πολλα αγχωνομουν.
σημερα το βραδυ ερχονται οι γονεις.
απο τη μια χαιρομαι, απο την αλλη σκεφτομαι οτι στην αρχη θα ειμαστε στα μελια (ματσα-μουτσα...πως τα περασατε κλπ) και απο αυριο θα αρχισει η μανα μου τη μουρμουρα γιατι μενω αδρανης κλπ και ο πατερας μου να γκρινιαζει και να αναστεναζει για τα οικονομικα (εδω να αναφερω οτι ναι μεν εχουν γινει πολυ σημαντικες μειωσεις στις συνταξεις τους, αλλα σε σχεση με αλλους ειμαστε σε πολυ καλυτερη μοιρα)
γ@μημενη οικονομικη κριση.
με το που αρχισαν τα ζορια στα οικονομικα, ο πατερας μου εχει αγχωθει σε φοβερο βαθμο και τοτε προσδιοριζω χρονικα την εναρξη της διαταραχης πανικου μου.
εντωμεταξυ ακυρωσα το αυριανο ραντεβου με την ψυχολογο μου.
ημουν σιγουρη οτι αυριο με το που θα ξυπναγα θα αρχιζαν οι γνωστες αναγουλες και θα της το ακυρωνα τελευταια στιγμη.
την πηρα τηλ. και της εξηγησα.
θελω πρωτα να παω στον ψυχιατρο (την Τριτη) να μου προσθεσει παλι το φαρμακο που σταματησα απο μονη μου και να κατσω να σκεφτω τι πραγματικα θελω αφου ηρεμησω σχετικως.
ή που θα πηγαινω μονο στον γιατρο, ή που θα συνεχισω οταν και αν ειμαι ετοιμη με την ψυχολογο μου ή θα δοκιμασω την καινουρια που εχω βρει.
ενα μπαχαλο γινεται μεσα στο κεφαλι μου :(