ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΔΕΣΜΑ...

Φτερωτή, θα σταθώ σε δύο λέξεις που μου ήρθαν στο μυαλό διαβάζοντας τα περισσότερα σχόλια στο θέμα που σε απασχολεί, και που θεωρώ πως είναι τα αγκάθια στην εξέλιξη της σχέσης σου με τη Δ. Η μία είναι "κτητικότητα" και η άλλη "ανασφάλεια".
Το συναισθηματικό βάθεμα της σχέσης σας δεν κατάφερε να ξεπεράσει το στάδιο εκείνο δυό ερωτευμένων ανθρώπων, όπου η κτητικότητα κάνει δυνατά και απαιτητικά την εμφάνισή της. Η αγάπη δρα σαν καταλύτης για να ξεπεραστεί αυτή η κτητική διάθεση και να δώσει τη θέση της στη δήλωση: "αν σε ευχαριστεί, με ευχαριστεί". Ενα το κρατούμενο, λοιπόν.
Η ανασφάλεια σας κάνει να φοβάστε το ενδεχόμενο του να επιθυμήσετε κάποιον άντρα στο μέλλον. Αυτό όμως είναι απλά μιά πιθανότητα. Σε κάθε τι που κάνουμε στη ζωή υπάρχει η πιθανότητα να συμβεί κάτι και να μας το χαλάσει. Αυτό όμως δε μας εμποδίζει να το κάνουμε, όταν το επιθυμούμε με όλο μας το είναι.

Ολα τα διλήμματα καταλήγουν σε μία ερώτηση: Πόσο πολύ θέλω αυτή τη σχέση?
Αν τη θέλω τόσο που να "έχω τη γεύση της στο στόμα", όλα τα "αλλά", τα "μήπως δεν..." απλά δεν αποτελούν εμπόδια.
Είπες οτι έχεις ερωτευτεί κάποιον παλιότερα. Άκόμα και το διάστημα που ήταν όλα καλά ανάμεσά σας, σίγουρα υπήρχαν φόβοι και ανασφάλεις, έτσι δεν είναι? Δε στάθηκαν όμως ικανοί να χαλάσουν τη σχέση σας, εφ όσον κράτησε 6 χρόνια, σωστά? Αν λοιπόν στη σχέση σου με τη Δ. η κτητικότητα και η ανασφάλεια φαντάζουν ανυπέρβλητα εμπόδια, μήπως η αγάπη απουσιάζει? Μήπως αυτή η σχέση καλύπτει άλλες, πιό "πρακτικές" ανάγκες σας?

Αποψή μου είναι πως πρώτα απ' όλα είναι ουσιαστικό να καταλάβεις ποιές ανάγκες σου καλύπτει αυτή η σχέση. Αν το ξεκαθαρίσεις αυτό, όλα θα φωτιστούν διαφορετικά. Δε μπορούμε να βρούμε τη λύση αν δεν ορίσουμε σωστά το πρόβλημα...:)

Quote:

---

Originally Posted by fterwto

Θα συμφωνησω απολυτα μαζι σου οτι μια σχεση καθοριζεται απο τα θελω.Ειμαι των θελω και καθολου των πρεπει.Και μαυτον τον παρονομαστη λειτουργω.Και στα κοινα θελω.Το κομματι του αντρα υπηρχε απο την αρχη της σχεσης ,απλα προφανως ειμασταν στην φαση που νιωθαμε δυνατες και πειραματιζομασταν,οποτε ητανε ας πουμε το αλατοπιπερο.Τωρα που νιωθουμε οτι εχουμε δεθει πιο πολυ αυτο μας κλωτσαει.Και φυσικα πρεπει να φευγεις απο κατι που δεν τραβαει διοτι ειναι ψυχοφθορο και μπορει να διαιωνιζεται και να δυιλιζεται για χρονια.Το θεμα δυστυχως ειναι οτι μεσα μας συναισθηματικα ειμαστε πολυ μα πολυ δεμενες μεταξυ μας και δεν ξερουμε πραγματικα ποια ειναι η σωστη αποφαση.
Και δω πολυ σωστα λες οτι χρειαζεται αποσταση και θα συμφωνησω απολυτα μαζι σου.Γιατι τοτε θα καταλαβουμε τι συμβαινει.Κατι τετοιο το εδωσα,λειποντας ,ενα μηνα απο αθηνα.Το ιδανικο θα ητανε να εφευγα απο το σπιτι και να παιρναμε τον χρονο που χρειαζομαστε.Ειναι το πιο υγειες.Πες μου ομως τωρα,στις δεδομενες συνθηκες,οπου εκτος απο τα ψυχολογικα μας,εχουμε να αντιμετωπισουμε και βιοποριστικα θεματα,πως το λυνεις αυτο?Εμεις συγκατοικουμε,και αποσταση σημαινει,σηκωνομαι και φευγω απο το σπιτι,και αφηνω την Αθηνα για μενα.Διοτι οικονομικα δεν την παλευω να νοικιασω μονη.Οι φιλοι μου ολοι που εχουνε κατεβει αθηνα,επειδη ειμαστε ολοι του θεατρου και ολες οι δουλειες ειναι εδω μαζεμενες,ολοι συγκατοικουν.Κανεις δεν εχει την πολυτελεια να μεινει μονος του.Και γω λογω δουλειας,δουλευω εκτος απο τα θεατρα, και στο σπιτι που σημαινει οτι δεν μπορω απλα να παρω πραγματα και να κοιμαμαι αλλου.Γινεται αυτο,αλλα δεν θα μπορω να δουλευω στο χωρο που εχω διαμορφωσει στο σπιτι.Ειναι βηματα που εαν γινουνε τωρα,εχουν αντικτυπο και στην οικονομικη μου ζωη,μεγαλο.Και γω εχω να αντιμετωπισω και αυτο.Η μικρη σπουδαζει.Εγω δουλευω και στο ελευθερο επαγγελμα ειναι πολυ δυσκολα τα πραγματα.Οποτε ρεαλιστικα και κατι τετοιο εμενα με ευνουχιζει.Και λογω χαρακτηρα οτι δεν θελω να κρεμομαι απο κανεναν,αλλα ολοι πλεον οικονομικα ειμαστε χαλια και μαζευομαστε και συγκατοικουμε.Ουτε ειμαι της λογικης με ταιζει ο μπαμπας.Οποτε η κατασταση με το σπιτι,που πληρωνα εγω λογαριασμους και μοιραζομασταν τα υπολοιπα εξοδα,μας βολευε και τις δυο.Κ σε καμια περιπτωση δεν λεω οτι ειχαμε βολευτει χωροταξικα και μεναμε μαζι.Μεναμε μαζι γιατι γουσταραμε.Αλλα τωρα που πρεπει να παρουμε αποσταση,υπαρχει και σοβαρο προβλημα με επιπτωσεις.

---

...φαύλος κύκλος δηλαδή...:(
Δυστυχώς όμως πρέπει να βρεις λύση και να μείνετε μακριά. Όσο βρίσκεστε στο ίδιο σπίτι σας φθείρει η καθημερινότητα και η "αναγκαστική" φυσική επαφή που επιδεινώνει τέτοιου είδους τραύματα σε μια σχέση.
Αυτή η δέσμευση με τη συγκατοίκηση ίσως να έχει φέρει και το μεγαλύτερο πρόβλημα, καθώς δεν σας δίνεται η ευκαιρία να λείψετε η μια στην άλλη, να δείτε με άνεση τα θέλω και τα δεν θέλω σας που τώρα συγχέονται μες στη συνεχή ανθρώπινη τριβή που συνήθως έχει αυτά τα αποτελέσματα.
Αυτό πρέπει να δεις καθαρά αν θες να το σώσεις ή τουλάχιστον να μη μένεις σε μια κατάσταση που σου τρώει όμορφα χρόνια απο τη ζωή σου...:)

εγω δεν εχω καταλαβει γιατι προβληματιζεσαι για σχεση με αποκλειστικοτητα με ενα ατομο που η σεξουαλικη σας ζωη δεν υπαρχει εδω και εναν χρονο σχεδον.
εκτος αν δεν υπαρχει επειδη εσεις προσπαθειτε να μενετε μακρια και οχι γιατι δεν υπαρχει πηγαια σεξουαλικη επιθυμια.
πιστευεις στις ερωτικες σχεσεις χωρις σεξουαλικο παθος?
δεν μου φαινεσαι τετοιος τυπος..

Quote:

---

Originally Posted by fterwto

Kαι εδω ομως μπορω να πω οτι με την Δ.ενω εχουμε πολλα κοινα,οπως φαινεται δεν αντιλαμβανομαστε ακριβως με τον ιδιο τροπο τα πραγματα.Η ιδια με θεωρει πολλη απελευθερωμενη και ανοιχτομυαλη,ανεξαρτητη και δυναμικη,αθεραπευτα ρομαντικη,σε εντιθεση με τον εαυτο της που τον θεωρει πολυ πιο συντηρητικο,ορθολογιστη και δειλο.Δεν εχει επισης καθολου αυτοεκτιμηση και αυτοπεποιθηση.Οποτε κατι τετοιο,το να αποφασισουμε μια πιο ανοιχτη κοινη γραμμη,δεν ξερω εαν μπορει να λειτουργησει.Αλλωστε και γω η υποτιθεται ελευθεριακη κλωτσησα και ζηλεψα.

---

Ναι, πολύ σωστά, δεν νομίζω ότι θα λειτουργήσει κάτι τέτοιο. Αλλά δεν πρότεινα καθόλου αυτό. Το μόνο που μπορώ να πω με αρκετή βεβαιότητα είναι πως μια 'αποκλειστική σχέση' δεν φαίνεται να έχει νόημα. Μπορεί να κατευνάσει κάποιες ανασφάλειες και να δικαιολογήσει την ανάγκη συγκατοίκησης, αλλά είναι φανερό πως δεν προκύπτει αβίαστα σαν φυσική συνέχεια μιας αρμονικής σχέσης με τον εαυτό σας και μεταξύ σας.

Μέσα από τη σχέση σας εκφράζονται κάποιες πτυχές κι ανάγκες της καθεμιάς, αλλά δεν 'δένει' το σύνολο. Οπότε όταν είπα να εστιάσετε στον ψυχισμό σας και τις ανάγκες σας εννοούσα να δείτε αφενός τι θέλετε και μπορείτε, αφετέρου τι αντέχετε τη δεδομένη στιγμή. Αυτό μπορεί να οδηγεί σε μια σειρά επιλογών κι αποφάσεων, μία από τις οποίες είναι και η 'πιο ανοιχτή κοινή γραμμή' που λες. Μια άλλη μπορεί να είναι η πλήρης απομάκρυνση. Προσωπικά είμαι υπέρ αυτής, αλλά υπάρχουν παράμετροι που εσείς χρειάζεται να λάβετε υπόψη, τόσο σε συναισθηματικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο. Δυστυχώς καμία τέτοιου τύπου απόφαση δεν μπορεί να ληφθεί χωρίς το κόστος των αλλαγών στην καθημερινότητα.

Quote:

---

Originally Posted by nick cave

Φτερωτή, θα σταθώ σε δύο λέξεις που μου ήρθαν στο μυαλό διαβάζοντας τα περισσότερα σχόλια στο θέμα που σε απασχολεί, και που θεωρώ πως είναι τα αγκάθια στην εξέλιξη της σχέσης σου με τη Δ. Η μία είναι "κτητικότητα" και η άλλη "ανασφάλεια".
Το συναισθηματικό βάθεμα της σχέσης σας δεν κατάφερε να ξεπεράσει το στάδιο εκείνο δυό ερωτευμένων ανθρώπων, όπου η κτητικότητα κάνει δυνατά και απαιτητικά την εμφάνισή της. Η αγάπη δρα σαν καταλύτης για να ξεπεραστεί αυτή η κτητική διάθεση και να δώσει τη θέση της στη δήλωση: "αν σε ευχαριστεί, με ευχαριστεί". Ενα το κρατούμενο, λοιπόν.
Η ανασφάλεια σας κάνει να φοβάστε το ενδεχόμενο του να επιθυμήσετε κάποιον άντρα στο μέλλον. Αυτό όμως είναι απλά μιά πιθανότητα. Σε κάθε τι που κάνουμε στη ζωή υπάρχει η πιθανότητα να συμβεί κάτι και να μας το χαλάσει. Αυτό όμως δε μας εμποδίζει να το κάνουμε, όταν το επιθυμούμε με όλο μας το είναι.

Ολα τα διλήμματα καταλήγουν σε μία ερώτηση: Πόσο πολύ θέλω αυτή τη σχέση?
Αν τη θέλω τόσο που να "έχω τη γεύση της στο στόμα", όλα τα "αλλά", τα "μήπως δεν..." απλά δεν αποτελούν εμπόδια.
Είπες οτι έχεις ερωτευτεί κάποιον παλιότερα. Άκόμα και το διάστημα που ήταν όλα καλά ανάμεσά σας, σίγουρα υπήρχαν φόβοι και ανασφάλεις, έτσι δεν είναι? Δε στάθηκαν όμως ικανοί να χαλάσουν τη σχέση σας, εφ όσον κράτησε 6 χρόνια, σωστά? Αν λοιπόν στη σχέση σου με τη Δ. η κτητικότητα και η ανασφάλεια φαντάζουν ανυπέρβλητα εμπόδια, μήπως η αγάπη απουσιάζει? Μήπως αυτή η σχέση καλύπτει άλλες, πιό "πρακτικές" ανάγκες σας?

Αποψή μου είναι πως πρώτα απ' όλα είναι ουσιαστικό να καταλάβεις ποιές ανάγκες σου καλύπτει αυτή η σχέση. Αν το ξεκαθαρίσεις αυτό, όλα θα φωτιστούν διαφορετικά. Δε μπορούμε να βρούμε τη λύση αν δεν ορίσουμε σωστά το πρόβλημα...:)

---

Πως γινεται να διαφωνισω μαζι σου στα παραπανω εχοντας εαν τοσο ομορφο nick...λειπουν οι bad seeds βεβαια... ;)

Λοιπον,ολα αυτα που μου θετεις παραπανω,ειναι ολα αυτα ακριβως που εχω στο κεφαλι μου.Κ αυτο ακριβως που μας προβληματιζει ειναι τι ακριβως σχεση εχουμε και τι μας τραβα τοσο δυνατα δεμενες και ταυτοχρονα φοβισμενες.Ειχαμε προσπαθησει να την μετατρεψουμε σε φιλικη.Σε ενα βαθμο ειχε καπως λειτουργησει,αλλα μαλλον επειδη ειχαμε θαψει συναισθηματα.Διοτι η Δ.ως πιο κολλημενη μαζι μου και πιο εξαρτημενη εβλεπε οτι εγω ημουνα συνεχως με αντρες οποτε το δουλεψε για να φυγει απο αυτο,χωρις ωστοσο να μου λεει ποτε τι εχει αναγκη.Εγω δεν ειχα ταρακουνηθει και πιστευα οτι την βλεπω φιλικα μεχρι που γνωρισε καποιον για σεξ και με πειραξε.Εκει συνειδητοποιησα οτι δεν την βλεπω φιλικα και η ιδια εκανε εκρηξη συναισθηματων για το πως το βιωνε ολο αυτο τοσο καιρο.Και ιδιαιτερα οταν εγω η ιδια την προαιτρεπα να γνωριζουμε αντρες γιατι το μεταξυ μας ειναι αδιεξοδο για να ειναι μονογαμικο.Φταιγαμε και δεν φταιγαμε ταυτοχρονα.Δεν ξεραμε να το χειριστουμε.Πρωτη φορα το βιωναμε.Οποτε μεσα σε ολο αυτο ειπαμε να απομακρυνθουμε ετσω για λιγο,για να δουμε πως θα το συναισθανθουμε.Κατι τετοιο οπως γραφω ειναι κομματακι δυσκολο για μενα διοτι πρεπει να μετακομισω και οικονομικα ειναι ζορικο και για τις δυο μας.Σιγουρα ομως δεν ειναι αυτος ο λογος που σκεφτομαστε να μεινουμε μαζι η οχι,ισα ισα εαν υπηρχε η επιλογη να παρουμε αποστασεις και να σκεφτουμε καθαρα ,θα ητανε το ιδανικο.Υπαρχει ομως κατι δυνατο μεσα μας που μας βαζει στοπ.
Απλα αυτο που σκεφτομαι ειναι οτι καποιες φορες,παιρνουμε γρηγορες αποφασεις,χωρις να τις επεξεργαστουμε και μετα βαραμε το κεφαλι μας στον τοιχο,.Οπως πηρε ο πρωην μου.Ο φοβος στη δικη του περιπτωση με εδιωξε μακρυα του,καθως τραβηξε φρικες με δεσμευσεις κλπ κλπ και με εδιωξε απο την ζωη του.Εγω πατησα delete.Το αποδεχτηκα,οσο σκληρο και να ητανε.Ο ιδιος λογω αυτου του φοβου, εδω και τεσσερα χρονια αμφιταλαντευεται και φλερταρει με την θλιψη.Μιλαμε και νιωθω το προσωπο του αδειο απο χαρα.Ειναι κενος και συνεχως υπενθυμιζει και στον εαυτο του και σε μενα,το λαθος που φοβηθηκε και με εχασε.Αυτο φοβαμαι και γω.Μηπως απο φοβο ,χασουμε το συναισθημα.Μηπως απο φοβο τελικα γκρεμιστει κατι δυσκολο μεν,αληθινο δε.Κ σιγουρα η αποσταση θα εκανε καλο,αλλα υπαρχουν και οι αντικειμενικοι παραγοντες.Το μονο που μπορω να κανω ειναι να φυγω για περιπου μηνα που εχω να παω για δουλιτσα και χαλαρωση.Μετα ειδωμεν...

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

...φαύλος κύκλος δηλαδή...:(
Δυστυχώς όμως πρέπει να βρεις λύση και να μείνετε μακριά. Όσο βρίσκεστε στο ίδιο σπίτι σας φθείρει η καθημερινότητα και η "αναγκαστική" φυσική επαφή που επιδεινώνει τέτοιου είδους τραύματα σε μια σχέση.
Αυτή η δέσμευση με τη συγκατοίκηση ίσως να έχει φέρει και το μεγαλύτερο πρόβλημα, καθώς δεν σας δίνεται η ευκαιρία να λείψετε η μια στην άλλη, να δείτε με άνεση τα θέλω και τα δεν θέλω σας που τώρα συγχέονται μες στη συνεχή ανθρώπινη τριβή που συνήθως έχει αυτά τα αποτελέσματα.
Αυτό πρέπει να δεις καθαρά αν θες να το σώσεις ή τουλάχιστον να μη μένεις σε μια κατάσταση που σου τρώει όμορφα χρόνια απο τη ζωή σου...:)

---

Εχεις απολυτο δικιο.Και σιγουρα αυτο θα ητανε το καλυτερο.Η αποσταση και ο χρονος.Και το θεμα ειναι οτι εχουν προκυψει διαφορες δουλειες καινουριες και γω καλουμαι να παρω αποφασεις για τα παντα και με στρεσαρει αυτο καπως.Με αγχωνει.Διοτι ειναι ολα μαζι τωρα.Χμ,να λειψουμε η μια στην αλλη.Αυτο ειναι το κακο με μας...Δεν βαριομαστε ποτε η μια την αλλη,και γενικοτερα και λογω παρεας και τροπου ζωης δεν νιωθουμε ρουτινιασμενες.Εαν εξαιρεσεις την αμφιταλαντευση αυτη μεσα μας,τις εντασεις και τον πονο,παιρναμε πολυ ομορφα και μαζι και με την παρεα.Ειμαστε γενικοτερα πολλοι ζωντανοι ανθρωποι και δραστηριοι,γνωριζουμε κοσμο καισυνεχως κανουμε καινουρια πραγματα! δυστυχως δεν μπορω να πω οτι μου τρωει ομορφα χρονια κατι τετοιο...Το προβλημα με μας δεν ειναι η ρουτινα,αλλα η παραπανω ενταση!!Θα θελαμε ολο αυτο να ητανε πιο ξεκαθαρο και πιο γαληνιο,αλλα ειναι παντα πολυ... και ποναει γλυκα...Εχω μαθει να ζω και στα τερματα.Αλλα καπου νιωθω οτι πρεπει να ισορροπησω.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

εγω δεν εχω καταλαβει γιατι προβληματιζεσαι για σχεση με αποκλειστικοτητα με ενα ατομο που η σεξουαλικη σας ζωη δεν υπαρχει εδω και εναν χρονο σχεδον.
εκτος αν δεν υπαρχει επειδη εσεις προσπαθειτε να μενετε μακρια και οχι γιατι δεν υπαρχει πηγαια σεξουαλικη επιθυμια.
πιστευεις στις ερωτικες σχεσεις χωρις σεξουαλικο παθος?
δεν μου φαινεσαι τετοιος τυπος..

---

Οχι δεν ειμαι καθολου τετοιος τυπος γυναικας.Δεν μενω καπου χωρις ερωτα και παθος.Ας πουμε οτι ειχαμε απομακρυνθει και ζουσαμε στην καραμελα της πλανης τυπου ειμαστε φιλες.Νιωθαμε βεβαια μια συντροφικοτητα παντοτε και υπηρχανε ιχνη ζηλειας In the air...Eιχαμε ξεχωριστες ζωες,τελειως Σουηδια ,κουλ και πολιτισμενα.Ομως προφανως υπηρχε μεσα μας και ξαναβγηκε.Γiατι πολυ απλα μαλλον εμεις το ειχαμε θαψει.Eiναι μπερδεμα.

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Ναι, πολύ σωστά, δεν νομίζω ότι θα λειτουργήσει κάτι τέτοιο. Αλλά δεν πρότεινα καθόλου αυτό. Το μόνο που μπορώ να πω με αρκετή βεβαιότητα είναι πως μια 'αποκλειστική σχέση' δεν φαίνεται να έχει νόημα. Μπορεί να κατευνάσει κάποιες ανασφάλειες και να δικαιολογήσει την ανάγκη συγκατοίκησης, αλλά είναι φανερό πως δεν προκύπτει αβίαστα σαν φυσική συνέχεια μιας αρμονικής σχέσης με τον εαυτό σας και μεταξύ σας.

Μέσα από τη σχέση σας εκφράζονται κάποιες πτυχές κι ανάγκες της καθεμιάς, αλλά δεν 'δένει' το σύνολο. Οπότε όταν είπα να εστιάσετε στον ψυχισμό σας και τις ανάγκες σας εννοούσα να δείτε αφενός τι θέλετε και μπορείτε, αφετέρου τι αντέχετε τη δεδομένη στιγμή. Αυτό μπορεί να οδηγεί σε μια σειρά επιλογών κι αποφάσεων, μία από τις οποίες είναι και η 'πιο ανοιχτή κοινή γραμμή' που λες. Μια άλλη μπορεί να είναι η πλήρης απομάκρυνση. Προσωπικά είμαι υπέρ αυτής, αλλά υπάρχουν παράμετροι που εσείς χρειάζεται να λάβετε υπόψη, τόσο σε συναισθηματικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο. Δυστυχώς καμία τέτοιου τύπου απόφαση δεν μπορεί να ληφθεί χωρίς το κόστος των αλλαγών στην καθημερινότητα.

---

Αυτο ακριβως ειναι που μας βασανιζει.Ενω υπαρχουν εντονα συναισθηματα ,υπαρχει συναμα και το ανολοκληρωτο,κατι που δεν το νοωθαμε προφανως στις σχεσεις μας με τους πρωην.Απο την αλλη η συντροφικοτητα που εχουμε μοιραστει δεν συγκρινεται με προηγουμενες σχεσεις.
Αυτο ψαχνω να βρω.Τον τροπο που μπορω εγω,γιατι σε μενα πεφτει το μπαλακι πρακτικα,να αποστασιωποιηθω και να βγει μια ακρη στο κεφαλι μας.Ειναι δυσκολο πρακτικα ομως.Τουλαχιστον για τωρα.Οκ θα φυγω για διακοπες και δουλεια για περιπου 20 μερες.Μετα εχω εκθεση αθηνα και καποια ποζαρισματα που δουλευω.Θα μπορουσα να ξαναλειψω.Η μονιμη φυγη τουλιαχιστον για τωρα ομως ειναι κομματακι δυσκολο.Και η φρικη οπως λεω αναφερομαι και παραπανω ειναι οτι δεν εχουμε ρουτινιασει στο ελαχιστο.Μακαρι να βαριομασταν και να ειχαμε ξενερωσεΙ.Θα ητανε ολο τοσο απλα.

φτερωτη, εγω αδυνατω να συμβαλλω στη συζητηση γιατι αυτη η εικονα των 2 ομορφων γυναικων μου εχει εξαψει τη φαντασια χειμωνιατικα...! Οποτε τι να σου προτεινω, ο,τι σας φωτισει ο θεος...!

Quote:

---

Originally Posted by fterwto

Κ αυτο ακριβως που μας προβληματιζει ειναι τι ακριβως σχεση εχουμε και τι μας τραβα τοσο δυνατα δεμενες και ταυτοχρονα φοβισμενες.Ειχαμε προσπαθησει να την μετατρεψουμε σε φιλικη.Σε ενα βαθμο ειχε καπως λειτουργησει,αλλα μαλλον επειδη ειχαμε θαψει συναισθηματα.Διοτι η Δ.ως πιο κολλημενη μαζι μου και πιο εξαρτημενη εβλεπε οτι εγω ημουνα συνεχως με αντρες οποτε το δουλεψε για να φυγει απο αυτο,χωρις ωστοσο να μου λεει ποτε τι εχει αναγκη.Εγω δεν ειχα ταρακουνηθει και πιστευα οτι την βλεπω φιλικα μεχρι που γνωρισε καποιον για σεξ και με πειραξε.Εκει συνειδητοποιησα οτι δεν την βλεπω φιλικα και η ιδια εκανε εκρηξη συναισθηματων για το πως το βιωνε ολο αυτο τοσο καιρο.Και ιδιαιτερα οταν εγω η ιδια την προαιτρεπα να γνωριζουμε αντρες γιατι το μεταξυ μας ειναι αδιεξοδο για να ειναι μονογαμικο.Φταιγαμε και δεν φταιγαμε ταυτοχρονα.Δεν ξεραμε να το χειριστουμε.Πρωτη φορα το βιωναμε.Οποτε μεσα σε ολο αυτο ειπαμε να απομακρυνθουμε ετσω για λιγο,για να δουμε πως θα το συναισθανθουμε.Κατι τετοιο οπως γραφω ειναι κομματακι δυσκολο για μενα διοτι πρεπει να μετακομισω και οικονομικα ειναι ζορικο και για τις δυο μας.Σιγουρα ομως δεν ειναι αυτος ο λογος που σκεφτομαστε να μεινουμε μαζι η οχι,ισα ισα εαν υπηρχε η επιλογη να παρουμε αποστασεις και να σκεφτουμε καθαρα ,θα ητανε το ιδανικο.Υπαρχει ομως κατι δυνατο μεσα μας που μας βαζει στοπ.
Απλα αυτο που σκεφτομαι ειναι οτι καποιες φορες,παιρνουμε γρηγορες αποφασεις,χωρις να τις επεξεργαστουμε και μετα βαραμε το κεφαλι μας στον τοιχο,.

---

Με προβληματίζει η ευκολία με την οποία κάποιοι φίλοι συμπεραίνουν οτι η σχέση σου με τη Δ. είναι δυσλειτουργική και σε προτρέπουν να απομακρυνθείς. Εντάξει, ο χωρισμός λύνει όλα τα προβλήματα μιάς σχέσης με τον πιό δραστικό και τελεσίδικο τρόπο. Είναι όμως λύση? Ας το δούμε:
Τι είναι αυτό που σας ενώνει? Ενα βαθύ και δυνατό συναίσθημα, τέτοιο που -κατά δική σου ομολογία- δεν έχεις ξαναβιώσει σε κάποια προηγούμενη σχέση σου. Σας ενώνει επίσης μιά κοινή κοσμοθεωρία. Ενας κοινός τρόπος με τον οποίο βιώνετε την καθημερινότητα, κοινά ενδιαφέροντα που διατηρούν τη φρεσκάδα στη σχέση σας και δεν την αφήνουν να βαλτώσει. Συμφωνείς?
Τι είναι αυτό που σας χωρίζει? Η διαπίστωση οτι δε μπορείτε να έχετε μιά ολοκληρωμένη σεξουαλική ζωή που να στηρίζεται αποκλειστικά στις δυό σας, χωρίς την ανάγκη της αντρικής παρουσίας σε αυτή. Μιά διαπίστωση που γίνεται φόβος και ανασφάλεια.

Δε θα ισχυριστώ πως πρέπει να βάλεις τα υπέρ και τα κατά σε μιά ζυγαριά και να αποφασίσεις με βάση αυτό που μετράει περισσότερο. Αυτό θα ήταν μιά σικέ υπόθεση, γιατί σίγουρα το συναισθηματικό ταίριασμα, όντας πολύτιμο και δυσεύρετο, θα έγερνε τη ζυγαριά στη μεριά του, το σεξ όμως έχει με το μέρος του τη ζωώδη, ενστικτώδικη δύναμη που διεκδικεί ικανοποίηση, υποσκάπτοντας μακροχρόνια τη σχέση. Επομένως, αν αγνοήσεις το σεξουαλικό κομμάτι σα λιγότερο σημαντικό, θα το βρίσκεις διαρκώς μπροστά σου.
Ας κάνουμε τώρα μια υπόθεση εργασίας. Ας υποθέσουμε ότι είχες μια σχέση με έναν άντρα, που σε ικανοποιούσε σεξουαλικά. Θα μπορούσες να πεις με σιγουριά ότι η ικανοποίηση αυτή θα υπήρχε στον ίδιο βαθμό στο μέλλον? Είναι γνωστό πως είμαστε από τη φύση μας ζώα πολυγαμικά. Επομένως η ποικιλία και η εναλλαγή ερωτικών συντρόφων είναι αναγκαία για να είμαστε πλήρως ικανοποιημένοι. Αρα, κάθε μονογαμική σχέση, όσο ικανοποιητική και αν είναι σεξουαλικά, πάντα θα απέχει από το να μας προσφέρει πλήρη σεξουαλική ικανοποίηση. Τίθεται επομένως πάλι το ερώτημα: Μένω στη σχέση και συμβιβάζομαι, ή φεύγω προς αναζήτηση άλλου ερωτικού συντρόφου…

Δεν ξέρω επομένως αν είναι καλό να αφήσεις το φόβο μιάς αποκλειστικής σχέσης με τη Δ. να ακυρώσει αυτή την προοπτική. Στο κάτω κάτω, έχετε αναγνωρίσει και οι δύο το πρόβλημα: την ανάγκη της αντρικής παρουσίας στη σεξουαλική ζωή σας, κάτι που σπάνια συμβαίνει σε ετερόφυλα ζευγάρια. Αυτό σας δίνει την ευκαιρία να βρείτε κάποιες λύσεις από κοινού, π.χ. να αναζητήσετε άντρες που θα δέχονταν να συμμετάσχουν σε ερωτικό τρίο (και είναι πολλοί, που θα το έκαναν ευχαρίστως…).

Καταλήγοντας, ίσως πρέπει να εξετάσετε την πιθανότητα να μείνετε σε μια σχέση που σας παρέχει συναισθηματική κάλυψη και να προσπαθήσετε από κοινού, συνειδητοποιημένα, ειλικρινά και ανοιχτά να λύσετε το σεξουαλικό σας θέμα. Θα μου πεις ότι μέχρι τώρα αυτό κάνατε… Ναι, αλλά το κάνατε μεμονωμένα, σπασμωδικά, καλυμμένα, μη έχοντας προηγουμένως ξεκαθαρίσει το είδος της μεταξύ σας σχέσης. Αν βέβαια αποφασίσετε ότι τη θέλετε πραγματικά αυτή τη σχέση…

Quote:

---

Originally Posted by nick cave

Είναι γνωστό πως είμαστε από τη φύση μας ζώα πολυγαμικά. Επομένως η ποικιλία και η εναλλαγή ερωτικών συντρόφων είναι αναγκαία για να είμαστε πλήρως ικανοποιημένοι.

---

Με ποιά επιχειρήματα μπορείς να στηρίξεις αυτές τις κουταμάρες πιό πάνω;;; Ποιός λέει πως από την φύση του ο άνθρωπος είναι πολυγαμικός;;;

Και γιατί αγνοείς πως ο άνθρωπος είναι ζώο διάφορο από τα άλογα ζώα καθώς διαθέτει ψυχοπνευματική διάσταση, έλογες αισθήσεις και αρετές.

Και γιατί παραβλέπεις, μάλλον σου είναι αδιαόρατο και μη συνειδητοποιημένο, πως ο ανθρώπινος ψυχοπνευματικός οργανισμός είναι η προσωπικότητα, το πρόσωπο του ανθρώπου, ο χαρακτήρας του.

Όμως ο ανθρώπινος χαρακτήρας και εν γένει η ψυχοπνευματική ανθρώπινη διάσταση δεν είναι ένα σταθερό και μόνιμο μέγεθος αλλά διαρκώς αναπτυσόμενο εκδηλώνοντας προοδευτικότητα
σύμφωνα με την ενσυνείδητη παρέμβαση του προσώπου στον εαυτό του.

Και για να παρέμβει ενσυνείδητα ο άνθρωπος στον εαυτό του με σκοπό την εσωτερική του ανέλιξη, ενοποίηση της διασπασμένης προσωπικότητας και καλλιέργειας των ιδιαιτεροτήτων που τον κάνουν να διαφέρει από τα ζώα, έχει ανάγκη εκείνον τον ηθικό εξοπλισμό που τον παρέχει η μονογαμική απόλυτα σχέση.

Γιατί ως πολυγαμικός εντείνει αναγκαστικά την πολυδιάσπαση της προσωπικότητας του καθώς αδυνατεί ενσυνείδητα να συλλάβει την ουσία του εαυτού του, αρκώμενος στην ικανοποίηση μόνο των κατώτερων και εγωπαθών ενστίκτων του, της ζωώδους δηλαδή φύσης του.



ΥΓ. Μπορώ να σου γράψω 15 σελίδες για το θέμα. Δεν έχει όμως νόημα αυτό. Νόημα έχει μόνος σου να καταλάβεις τι παίζει. Κι αυτό θα το καταφέρεις σπουδάζοντας τον εαυτό σου.

Quote:

---

Originally Posted by Γιώργος Πολίδης

Με ποιά επιχειρήματα μπορείς να στηρίξεις αυτές τις κουταμάρες πιό πάνω;;; Ποιός λέει πως από την φύση του ο άνθρωπος είναι πολυγαμικός;;;

Και γιατί αγνοείς πως ο άνθρωπος είναι ζώο διάφορο από τα άλογα ζώα καθώς διαθέτει ψυχοπνευματική διάσταση, έλογες αισθήσεις και αρετές.

Και γιατί παραβλέπεις, μάλλον σου είναι αδιαόρατο και μη συνειδητοποιημένο, πως ο ανθρώπινος ψυχοπνευματικός οργανισμός είναι η προσωπικότητα, το πρόσωπο του ανθρώπου, ο χαρακτήρας του.

Όμως ο ανθρώπινος χαρακτήρας και εν γένει η ψυχοπνευματική ανθρώπινη διάσταση δεν είναι ένα σταθερό και μόνιμο μέγεθος αλλά διαρκώς αναπτυσόμενο εκδηλώνοντας προοδευτικότητα
σύμφωνα με την ενσυνείδητη παρέμβαση του προσώπου στον εαυτό του.

Και για να παρέμβει ενσυνείδητα ο άνθρωπος στον εαυτό του με σκοπό την εσωτερική του ανέλιξη, ενοποίηση της διασπασμένης προσωπικότητας και καλλιέργειας των ιδιαιτεροτήτων που τον κάνουν να διαφέρει από τα ζώα, έχει ανάγκη εκείνον τον ηθικό εξοπλισμό που τον παρέχει η μονογαμική απόλυτα σχέση.

Γιατί ως πολυγαμικός εντείνει αναγκαστικά την πολυδιάσπαση της προσωπικότητας του καθώς αδυνατεί ενσυνείδητα να συλλάβει την ουσία του εαυτού του, αρκώμενος στην ικανοποίηση μόνο των κατώτερων και εγωπαθών ενστίκτων του, της ζωώδους δηλαδή φύσης του.



ΥΓ. Μπορώ να σου γράψω 15 σελίδες για το θέμα. Δεν έχει όμως νόημα αυτό. Νόημα έχει μόνος σου να καταλάβεις τι παίζει. Κι αυτό θα το καταφέρεις σπουδάζοντας τον εαυτό σου.

---

Μην τρελαίνεσαι. Είμαστε πολυγαμικοί εκ φύσεως (και δεν το λέω εγώ). Η μονογαμία είναι απόφαση κόντρα στη φύση μας. Γι αυτό εκτιμώ τους ανθρώπους που αποφασίζουν να είναι μονογαμικοί. Γιατί ή λογική και το συναίσθημα υπερνικά τα ένστικτά τους.

Quote:

---

Originally Posted by nick cave

Μην τρελαίνεσαι. Είμαστε πολυγαμικοί εκ φύσεως (και δεν το λέω εγώ). Η μονογαμία είναι απόφαση κόντρα στη φύση μας. Γι αυτό εκτιμώ τους ανθρώπους που αποφασίζουν να είναι μονογαμικοί. Αλλωστε, είναι και δική μου απόφαση.

---

Δεν τρελαίνομαι και καθόλου μάλιστα. Σου έδωσα τα επιχειρήματα για την μονογαμία. Δώσε κι εσύ τα επιχειρήματα για την πολυγαμία (ας είναι και εκείνων που λένε πως εκ φύσεως είναι πολυγαμικό ον ο άνθρωπος).

Επίσης δώσε επιχείρημα που να στηρίζει πως η μονογαμία είναι κόντρα στην φύση, και μην αναπαύεσαι με αυθαιρεσίες πως δήθεν εκ φύσεως έτσι είναι. Γιατί άλλο είναι το εκ φύσεως, και άλλο το εκ παρά φύσεως.

Quote:

---

Originally Posted by Γιώργος Πολίδης

Δεν τρελαίνομαι και καθόλου μάλιστα. Σου έδωσα τα επιχειρήματα για την μονογαμία. Δώσε κι εσύ τα επιχειρήματα για την πολυγαμία (ας είναι και εκείνων που λένε πως εκ φύσεως είναι πολυγαμικό ον ο άνθρωπος).

Επίσης δώσε επιχείρημα που να στηρίζει πως η μονογαμία είναι κόντρα στην φύση, και μην αναπαύεσαι με αυθαιρεσίες πως δήθεν εκ φύσεως έτσι είναι. Γιατί άλλο είναι το εκ φύσεως, και άλλο το εκ παρά φύσεως.

---

Ευχαρίστως να το κάνω, αλλά όχι εδώ. Ανοιξε αν θέλεις σχετικό θέμα...

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

φτερωτη, εγω αδυνατω να συμβαλλω στη συζητηση γιατι αυτη η εικονα των 2 ομορφων γυναικων μου εχει εξαψει τη φαντασια χειμωνιατικα...! Οποτε τι να σου προτεινω, ο,τι σας φωτισει ο θεος...!

---

:) χμ... η φαντασιωση παντα ειναι τοσο μα τοσο ομορφη...χθες μετα την πρεμιερα,δουλευα αυτον τον καιρο σε ενα θεατρικο,βγηκαμε με τους συντελεστες και πηρα και τη Δ.μαζι μου γιατι ηθελε να γνωρισει καποιους γνωστους ηθοποιους.Κλασσικα οι αντρες της παρεας μας ρωτουσανε,χωρις να ξερουνε τπτ φυσικα,πως ειναι να μενουν δυο ομορφες γυναικες μαζι..και εαν θα μπορουσανε και αυτοι να το μοιραστουν μαζι μας.Καθομαι και σκεφτομαι οταν αποστασιωποιουμαι,οποτε τα καταφερνω,ποσο δελεαστικο και ερωτικο μπορει να φαινεται προς τα εξω.Και φυσικα ειναι.Απλα μεσα σε ολο αυτο,οταν χανεις τον ελεγχο και τα θελω,εμπλεκεται και ο πονος.Καλη συνεχεια λοιπον kerasi...!!