το ξερω ρε τασ αλλα τι μπορω να κανω? εκει που παει να ξερασει να του πω \"θελω να μιλησουμε?\". Εγω το ειπα, στο τελος με ολη αυτη την πιεση που νιωθω θα τις παθω εγω τις κρισεις...
το ξερω ρε τασ αλλα τι μπορω να κανω? εκει που παει να ξερασει να του πω \"θελω να μιλησουμε?\". Εγω το ειπα, στο τελος με ολη αυτη την πιεση που νιωθω θα τις παθω εγω τις κρισεις...
Αλήθεια, έχεις σκεφτεί ποτέ αντί να τον αντιμετωπίσεις πρόσωπο με πρόσωπο (και να του δώσεις ξανά την ευκαιρία να σου ξεφύγει λόγω κρίσης πανικού) να του γράψεις όλα αυτά που αισθάνεσαι σε ένα γράμμα και να του το δώσεις; Βέβαια υπάρχουν κάποιοι κανόνες σε αυτό όπως ότι τα πρώτα δύο γράμματα καλό είναι να τα σκίσεις μόλις τα γράψεις γιατί σε αυτά θα βγάλεις τις μεγαλύτερες πικρίες σου και πολύ κακία που όμως στην τελική δεν θα σε ωφελήσει γιατί και δεν θα καταλάβει τι ακριβώς προσπαθείς να του μεταφέρεις και θα κλειστεί στο καβούκι του χειρότερα. Σκοπός της άσκησης είναι να καταφέρεις να του δώσεις να καταλάβει ακριβώς τι αισθάνεσαι χωρίς όμως να νιώσει ότι δέχεται κριτική. Πως σου φαίνεται;
Δεν ειναι κακη ιδεα αλλα ο αμεσος λογος μου παει καλυτερα. Αλλωστε του εχω πει παρα πολλες φορες πως αισθανομαι, δεν ειναι κατι που δεν το ξερει. Απλα λογω αυτων των κρισεων δεν μπορω να του πω αυτα τα καθημερινα που με χαλανε. Αλλωστε γενικα πως νιωθω γι\' αυτον το ξερει πολυ καλα. Αυτο ομως που μου την δινει παρα μα παρα πολυ ειναι ο τροπος του οταν καταλαβει οτι εκανε μ@λ@κι@. Γινεται υπερβολικα καλος. Παει δηλαδη, χωρις συζητηση, να ξεπερασει το θεμα και να καταπιω για αλλη μια φορα την συμπεριφορα του.
Παρόλο που σου πάει ο άμεσος λόγος προσπάθησε και αυτόν τον τρόπο κάποια στιγμή, δεν χάνεις τίποτα. Οσο για το ότι σου κάνει τον καλό αυτό είναι αναμενόμενο... άλλωστε δεν βγήκε τσάμπα και βερεσέ η έκφραση \"έχω χεσμένη την φωλιά μου..\". Το θέμα δεν είναι τι κάνει αυτός. Το θέμα είναι τι κάνεις εσύ όταν σου προβάλει τέτοιες αντιστάσεις διότι βασιζόμενος στην καλοσύνη σου και την ανοχή σου στην πραγματικότητα σε βάζει να κάνεις αυτό που θέλει εκείνος διαιωνίζοντας μία κατάσταση.
Αλλη πρόταση... Αντί να τον περιμένεις να γυρίσει σπίτι μετά την δουλειά και αφού κοιμηθεί το παιδί να του κάνεις την κουβέντα που θέλεις, κάτι που θα το έχει ψυλλιαστεί ήδη αν έχει κάνει κουτσουκέλα και θα κοιτάξει να το αποφύγει πάση θυσία γιατί δεν κανονίζεις κάποιο απόγευμα ή Σαββάτο βράδυ να κρατήσει κάποιος το παιδί (αν υπάρχει) ή αν έχει κάποια υποχρέωση να πάει εκείνο όπως ένα πάρτυ που θα σου αφήσει κάποιον ελεύθερο χρόνο, να καλέσεις τον άντρα σου για ένα καφέ εκτός σπιτιού; Πες του ότι έχετε καιρό να το κάνετε και θα ήθελες να βγείτε λίγο οι δυό σας και όταν είστε εκεί που θα είστε άνοιξέ του την κουβέντα που θέλεις και να είσαι βέβαιη ότι και πιό ήπια θα κυλίσει η συζήτηση και δεν θα μπορεί να σε αποφύγει τόσο εύκολα. Εμένα πάντως μου δούλευε καλά αυτό το σύστημα και μόνο τότε είχα κάποιες πιθανότητες να κάτσει και να με ακούσει πραγματικά..
Εγω του περναω το μυνημα οτι δεν μασαω απο καλοσυνες μετα απο την θυελλα με το να αδιαφορω γι αυτον και να κλεινομαι στον εαυτο μου. Αυτος απο την αλλη δεν μου ζηταει ποτε να μιλησουμε και προσπαθει οσο πιο πολυ ηπια μπορει να ξεχαστει το θεμα. Εγω προσπαθω να βρω ευκαιρια να μιλησουμε αλλά μια το παιδι, μια οι κρισεις του δεν μπορω να την βρω την ριμαδοευκαιρια και περναει ετσι.
Αυτο το να βγουμε εξω και να τα πουμε το εχω κανει. Βγηκαμε και του λεω \"ρε συ περνας καλα μαζι μου? εισαι ευτυχισμενος? μ\'αγαπας?\" και η απαντηση του ηταν πως ειμαι η γυναικα της ζωης του και πως μ\'αγαπαει πολυ. τι να πω? τομονοπου τον ενοχλει ειναι πως ειμαι πολυ ευεξαμπτη και του φωναζω διαρκως.
Η αδιαφορία που επιλέγεις ως λύση στο τέλος το μόνο που θα κάνει θα είναι να διαβρώσει την δική σου ψυχή. Πίστεψέ με υπήρξα εκεί που είσαι εσύ τώρα και γνωρίζω από πρώτο χέρι πως είναι. Υπάρχει τρόπος να του πεις αυτά που θέλεις χωρίς να χρειαστεί να υψώσεις έστω και στο ελάχιστο τον τόνο φωνής σου και χωρίς να αισθανθεί ότι του ασκείς κριτική. Θέλεις να σου τον πω;
gramle, συγγνωμη δεν θυμαμαι...δεν εχω παρακολουθήσει το τί γραφεις...εχεις σκεφτει το ενδεχομενο να χωρίσετε? Σε ρωτάω γιατί μόνο απο το τελευταιο thread σου δεν φαινεται ιχνος τρυφερότητας..μονο γι αυτο....
ναι τασ, θελω πολυ γιατι ειμαι εντελως στα χαμενα μου.
Σοφια το μονο που σκεφτομαι αυτο ειναι αλλά κολλωνω λογω του παιδιου. Οντως δεν υπαρχει ιχνος τρυφεροτητας
αχ βρε gramle....δεν βλεπεις οτι μακροπροθεσμα πιθανοτατα θα του κανεις μεγαλύτερο κακο? το παιδι δεν ειναι ηλιθιο....θα καταλαβει, αν δεν καταλαβαινει ήδη, την ψυχροτητα που επικρατει μεσα στο σπιτι σας
εκτος αν πιστευεις οτι η κατάσταση με τον αντρα σου ειναι αναστρεψιμη ή οτι υπαρχουν περιθώρια βελτιωσης της σχεσης σας.....
Οκ. Ο τρόπος που θα σου προτείνω να ξέρεις δεν είναι εμπνευσμένος από μένα. Τον διάβασα σε κάποιο βιβλίο ψυχολόγου (αν δεν με απατά η μνήμη μου ήταν του Gray) και χρησιμοποιώντας τον είδα πολύ καλά αποτελέσματα. Λέγεται η μέθοδος σάντουϊτς και λειτουργεί ως εξής.
Ξεκινάμε την συζήτηση τονίζοντας κάτι θετικό που θεωρούμε (ειλικρινά) ότι έχει ο άλλος. Με αυτόν τον τρόπο τον τονώνουμε ψυχολογικά και τον καθησυχάζουμε για το τι θα επακολουθήσει κάνοντάς τον να αισθανθεί άνετα. Συνεχίζοντας την κουβέντα εκφράζουμε τα παράπονά μας όμως πάντα μιλώντας στο πρώτο ενικό πρόσωπο (δλδ εγώ) και όχι χρησιμοποιώντας το εσύ για να μην τον κάνουμε να νιώσει ότι απειλήται και βρεθεί σε αμυντική-επιθετική θέση. Τέλος τελειώνουμε αυτό που θέλουμε να πούμε ξανά τονίζοντας κάτι θετικό που θεωρούμε (ειλικρινά) ότι έχει ο άλλος. Η όλη διαδικασία δεν θα πρέπει να ξεπεράσει τα 15 λεπτά. Κάτι σαν συνταγή μαγειρικής θυμίζει όμως πίστεψέ με αν το δουλέψεις θα δεις πολύ καλά αποτελέσματα.
Με παράδειγμα τώρα.
Σκέλος πρώτο: Χ.. πρώτα από όλα θα ήθελα να σου πω ότι προχθές που πήρες τον μικρό βόλτα στις κούνιες δίνοντάς μου την δυνατότητα να κάνω κάποια πράγματα για τον εαυτό μου που είχα καιρό να κάνω το εκτίμησα αφάνταστα.
Αν και κουρασμένος προσφέρθηκες να με βοηθήσεις και πραγματικά με έκανες να νιώσω πολύ όμορφα.
Σκέλος δεύτερο: Βέβαια το χθεσινοβραδινό γεγονός του μαλώματος του μικρού για μία αφορμή που εκ των υστέρων δεν ήταν και τόσο σημαντική ομολογώ πως με έκανε να αισθανθώ άσχημα και μου χάλασε την προηγούμενη καλή μου διάθεση με αποτέλεσμα να το μεταφέρω αυτό γενικότερα. Ξέρεις όταν γίνονται τέτοια γεγονότα με στεναχωρούν πολύ και με κάνουν να αισθάνομαι (περιγραφή το πως αισθάνομαι εγώ πάντα χρησιμοποιώντας το πρώτο ενικό πρόσωπο και όχι λέγοντας εσύ όπως π.χ. εσύ με έκανες να αισθανθώ άσχημα με αυτό που έκανες, είπες κλπ. Ετσι του δίνω να καταλάβει ότι αυτό που έγινε με ενόχλησε, πλήγωσε κλπ χωρίς όμως να του ασκήσω κριτική και να τον κάνω να αρχίσει να αμύνεται).
Σκέλος τρίτο: Πάντως θα ήθελα τελειώνοντας αυτή μας την κουβέντα (για να του δώσεις να καταλάβει ότι το θέμα λήγει εδώ μετά από την συγκεκριμένη κουβέντα ανάμεσά σας) να ξέρεις ότι πιστεύω ότι είσαι πολύ καλός πατέρας γενικότερα και ότι πραγματικά θέλεις το καλύτερο τόσο για το παιδί μας όσο και για μας. Οπως και να έχει θα ήθελα να ξέρεις ότι είσαι πολύ σημαντικός για μένα, σ΄αγαπώ (ή ότι τέλος πάντως σου έρθει και αισθάνεσαι να πεις αρκεί να είναι κάτι θετικό και φυσικά να το πιστεύεις).
Είναι κάτι που πιστεύεις ότι μπορείς να ακολουθήσεις gramle; Ταιριάζει στην δική σου ψυχοσύνθεση;
φυσικα και την καταλαβαινει, δεν ειναι ηλιθιο οπως λες, και γι\' αυτο και αγωνια μηπως και χωρισουν οι γονεις του. Αν υπηεχε δυνατοτητα να κατσω στην αθηνα μετα τον χωρισμο θα ηταν πιο ευκολο γι αυτο γιατι θα εβλεπε τον μπαμπα του οποτε ηθελε. Αλλα αν χωρισω δεν καθομαι εδω ουτε μια μερα. Για πολλους λογους. Οικονομικους κατ\' αρχας. Εδω δεν εχω σπιτι και σε λιγο καιρο δεν θα εχω και δουλεια, με απολυουνε. Δεν εχω φιλους, ενα παιδικο παρτυ να κανω, δεν εχω ποιον να καλεσω, ολοι οι φιλοι μας με παιδια ειναι φιλοι του αντρα μου. Εγω ειμαι ξεκρεμαστη εδω.
Και η επαρχια απο την οποια καταγομαι ειναι πολυ μακρυα. Αυτο συνεπαγεται οτι θα βλεπει τον μπαμπα του σπανια και με πολυ ταλαιπωρια στο πηγαινε ελα.
Σ\' ευχαριστω ρε τασ, τι να πω.... Εχω τοσο πολυ αναγκη απο συμβουλες.
Το εχω κανει σε ενα βαθμο αυτο στο παρελθον αλλα στο τελος τα σκατωσα παλι. Με πνιγει το δικιο και η αναγκη που εχω να νιωσω λιγο ευτυχισμενη μεσα στο γαμο μου που με την παραμικρη αφορμη ξεσπαθωνω και τα χαλαω ολα.
Περιθωρια βελτιωσης στη σχεση μας Σοφια μου δεν υπαρχουν αν και θα το ηθελα πολυ. Ο ανθρωπος δεν αλλαζει. Πως στα 40 του να γινει ενας τρυφερος αλλά συναμα δυνατος (δεν εννοω μυικη δυναμη φυσικα!) αντρας οπως θα τον ηθελα εγω?
Γεία σου gramle και λοιποί συνδιαβάστες και συνγραφείς. Με αφορμή αυτό
θα ήθελα να σου πώ ότι διαφωνώ κάθετα με τον keepQuote:
Originally posted by gramle
........ Το βραδυ ηταν ολα τελεια. Ολοι μου εδειναν συγχαρητηρια εκτος απ\' αυτον. Το μονο που ειχε να πει ηταν πως δεν εκανα και κατι σπουδαιο! Τα παιδακια φεραν κατι δωρακια στον γιο μας και αυτος ειπε στο παιδι \"οι καλυτεροι φιλοι σου σου εφεραν φτηνοδωρα\" που τυχαινει οι μαμαδες τους να ειναι φιλες μου. Ηθελε να μου πει εμενα μεσω του παιδιου \"ωραιες φιλες εχεις\". Ετσι ομως τι μυνημα ειναι αυτο που περναει στο παιδι? Οτι οι καλοι φιλοι φερνουν μονο ακριβα δωρα? οτι ετσι κρινονται οι φιλιες? το μονο που του ειπα ηταν \"δεν περιμενα τιποτα καλυτερο απο σενα\" Δεν απαντησε...
Όσο και με τον TassQuote:
Originally posted by keep_walking
Εγω θα το μετεφραζα αλλιως...οτι ισως να θελει να περασει το μυνημα μην βασιζεσαι και πολυ στις φιλιες σαν να θελει να εχει την αποκλειστικοτητα καπως....οχι οτι συμφωνω.
Μία τέτοια κουβέντα, ιδίως αν είναι η μοναδική που είχε να σου πεί, έχει μόνο ένα σκοπό. Να σου την σπάσει. Να σε νευριάσει. Να μη σε αφήσει να χαρείς.Quote:
Originally posted by Tass
Συνηθισμένο τρόπος για να σε κάνει να αντιδράσεις έστω και αρνητικά σε κάτι που σου λέει. Εχει την αίσθηση ότι τον εγνοείς και τον έχεις γραμμένο και θέλει έστω και έτσι να τραβήξει την προσοχή σου. Λάθος του βέβαια αλλά έτσι είναι ο πληγωμένος εγωϊσμός. Ωρες-ώρες μας κάνει να φερόμαστε λες και είμαστε ακόμα σε νηπιακό στάδιο. Στην ουσία πίσω από την προσβολή του προσπαθούσε να σου τραβήξει το ενδιαφέρον στο προσωπό του, να ασχοληθείς και μαζί του. Ακούγεται περίεργο αλλά άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου και ιδιαιτέρως ενός άντρα που αισθάνεται ότι τον έχουν γραμμένο εκεί που δεν πιάνει μελάνι..
Και ναι δίκιο έχεις . Και στο γιό σου κάνει κακό που το άκουσε. Δεν το σκέφτηκε? ΚΑΚΩΣ. Το μυαλό γιαυτό το έχουμε.