Εχει περάσει αρκετός καιρός απο τότε που μοιράστηκα το πρόβλημα μου μαζί σας... Θα ηθελά να κανω μονο μια επισημανση. Δεν κατηγορησα ποτε το "χρηστη". Ο θυμός μου ηταν πάντοτε στον "αντρα". Ευχομαι μεσα απο την καρδια μου να μην παιρνει τιποτα. Θελω να ειναι μονο ενας μαλακας! Δε θελω να ειναι εξαρτημενος! Διαβαζω αυτα που γραφεται και κλαιω σαν μικρο παιδακι γιατι μπορει τωρα να ειμαι χιλιομετρα μακρια απο ολα αυτα και να εχω καψει ολες τις γεφυρες, αλλα αυτον τον ανθρωπο τον αγαπησα και με πονα να σκεφτομαι πως κανει χρηση κοκας ή οτιδηποτε αλλο. Το κακο ειναι πως μονο με αυτα που διαβαζω μπορω να ερμηνευσω την συμπεριφορα του και αυτο μου τη δινει ακομα περισσοτερο.
Κάποτε μου είχε πει "Πως να μ αγαπήσει κάποια έτσι που είμαι;" Τι να εννοούσε άραγε; Σιγουρα αναφεροταν στο χασις, αλλα ειναι δυνατον να πινει μονο κανενα γαρο και να λεει κατι τετοιο;;; Άλλωστε και ο ιδιος δεν θεωρουσε τη χρηση χασις βλαβερη! Τι ηταν αυτο που ηξερε για τον εαυτο του και μου το ειπε αυτο; Τωρα που καθαρισε το μυαλουδακι, αναγνωριζω πως πολλα στην συμπεριφορα του δεν ηταν αποτελεσματα της κανναβης. Γιατι πραγματικα δεν μπορουσε να κατσει ουτε λεπτο στο σπιτι του... Και θυμαμαι που μ αγακαλιαζε και μου ελεγε "με ηρεμείς". Απο τι;;; Βεβαια ολα αυτ μπορει να ειναι μαλακιες της στιγμης... Για εναν περιεργο λογο, αυτο με κανει να νιωθω καλα... Προτιμω να ειναι ενας αχρηστος, ενας τεμπελης, ενας ρουφιανος, ενας ψευτης, ενας κωλοχαρακτηρας, ενας ανεπροκοπος, ενας αλητης...
