ΘΥΜΑ ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ???

Καταρχάς το nickname μου είναι heman, όχι herman!
Είμαι περίεργος γιατί σου φαίνομαι "μικρούλης", ενώ είμαι 28 χρονών γαϊδούρι...

Γιατί μπλέκεις και διαστρεβλώνεις αυτά που λέω πονηρούλα?
Τι δουλειά κάνεις αλήθεια?
Μήπως είσαι δικηγόρος?
Η αναφορά που έκανα στη σημασία της ενηλικίωσης ήταν η εξής:
"Κάθε ενήλικος με στοιχειώδη κοινωνική εμπειρία ξέρει πολύ καλά ποιές συμπεριφορές του θα κάνουν κακό στους άλλους."
Και 'συ το έμπλεξες με τις προπαγάνδες και τις τρομοκρατίες!
Δεν περνάνε σε μένα αυτά τα κόλπα! :-P

Για τα περαιτέρω:
Για τις αναφορές που έκανα στην αθηναϊκή δημοκρατία και τις σκανδιναβικές χώρες, είπα απλά ότι είναι πιο υγιείς από τις υπόλοιπες σύγχρονές τους κοινωνίες, δεν είπα ότι είναι τέλειες.
Η Αθήνα ήταν πιο υγιής απ' τη Σπάρτη.
Η Δανία είναι πιο υγιής απ' την Ελλάδα.
Και πάντα αναφερόμουν σε ψυχική υγεία της κοινωνίας.
Δεν είπα ότι η δουλοκτησία, η εκμετάλλευση της συμμαχίας απ' τους Αθηναίους και ο καπιταλισμός είναι κοινωνικοπολιτικά σωστά!
Παρά τα όσα ανέφερες, που ίσως είναι μια πτυχή της πραγματικότητας και όχι η απόλυτη αλήθεια, στη σκανδιναβία υπάρχει σε μεγάλο βαθμό αμοιβαίος σεβασμός μεταξύ των ανθρώπων και ισορροπία ανάμεσα στη συλλογικότητα και στην ατομικότητα και σ' αυτά το ζητήματα είναι πολύ πιο μπροστά από κάθε άλλη δυτική κοινωνία.
Χώρια το γεγονός ότι θεωρούνται οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι στον κόσμο και οι ψυχικές ασθένειες δεν είναι τόσο διαδεδομένες εκεί πάνω, εκτός από τις καταθλίψεις λόγω του κλίματος και του σκοταδιού το χειμώνα.

Τώρα για τα όσα αναφέρεις για τις αναρχοκολλεκτιβιστικές κοινωνίες δε θα τελειώσουμε ποτέ μου φαίνεται...
Είπες ένα σωρό ανακρίβειες και συνήθεις παρανοήσεις σχετικά με το ζήτημα αυτό, που ταυτίζουν την έννοια της αναρχίας με την έννοια του χάους!
Αναρχία = α στερητικό + αρχή = χωρίς εξουσία, όχι χάος!
Καταρχάς δεν ισχύουν οι λόγοι για τους οποίους λες ότι δε στεριώσανε!
Στην Ισπανία "το εγχείρημα ήτανε βραχύβιο", πολύ απλά γιατί νικήσανε τον πόλεμο οι φασίστες του Φράνκο και δεν αφήσανε αυτές τις κοινωνίες να στεριώσουν!
Δεύτερον δεν ισχύει ότι "δεν προβλέπουν ούτε τις ελάχιστες δομές πολιτειακής οργάνωσης κ αναγνωρίζουν μόνο δικαιώματα κ όχι υποχρεώσεις", ούτε απαγορεύουν την "προώθηση της επιστημονικής πρόοδου κ της καινοτομίας μέσω της θεσμοθέτησης της αριστείας, της αξιοκρατίας κ της ορθής αξιολόγησης κλπ"!
Διάβασε π.χ. το "η κατάκτηση του ψωμιού" του Pyotr Kropotkin, ή το "ο αναρχισμός, από τη θεωρία στην πράξη" του Daniel Guerin με εισαγωγή του Noam Chomsky,
ή το "αναρχικές κολλεκτίβες, η εργατική αυτοδιεύθυνση στην ισπανική επανάσταση" του Sam Dolgoff.
Ρίξε μια ματιά επίσης σε αυτό το αρθράκι:
http://www.efsyn.gr/?p=37677
Η "ισότητα" που προτείνει ο αναρχισμός αφορά το ποιός λαμβάνει τις αποφάσεις για τα κοινά, δεν αφορά τις διάφορες ικανότητες γενικότερα.
Στην αναρχία απλά δεν υπάρχουν εξουσιαστές που αποφασίζουν για τους άλλους, τους εκμεταλλεύονται και τους καταπιέζουν, τις αποφάσεις λαμβάνουν από κοινού οι ομοσπονδιοποιημένες κοινότητες, thats all...
Επίσης προάγει τη συνεργασία αντί του ανταγωνισμού και τα βασικά μέσα παραγωγής είναι κοινωνικοποιημένα.
Τρίτον, όσον αφορά την πιο δημοφιλή παρανόηση περί ανθρώπινης φύσης και εξέλιξης που αναφέρεις, η ανθρώπινη φύση δεν είναι αμιγώς μαυρη κι άραχλη και κακή.
Ενέχει και το "καλό" και το "κακό", και τη συνεργασία και τον ανταγωνισμό.
Διαμορφωνόμαστε απ' την κοινωνία και τελικά επιλέγουμε τι άνθρωποι θα γίνουμε.
Θυμήσου αυτό που σου είπα περί καλοπέρασης και συμφέροντος.
Διάβασε επίσης την "αλληλοβοήθεια, ένας παράγοντας της εξέλιξης" του Kropotkin...

Για το τέλος, ρίξε μια ματιά και σ' αυτό το αρθράκι, που έχει και περισσότερη σχέση με την ψυχολογία:
http://c4ss.org/content/7670

Υπογραμμίζω:

As Ronson said, a consensus of leading psychologists said “psychopaths rule the world.”

Giant, top-down organizations are headed by people — frequently power-crazed sociopaths — whose main skill is bureaucratic in-fighting. The scum rises to the top.
So what’s the answer? To replace hierarchy with self-organization, and to replace authority with mutual agreement between equals.
Don’t give the scum any place to rise to.

Για αρχή σόρυ που σου άλλαξα το nickname, αλλά έτσι όπως το πάω, κ τις πινακίδες στο δρόμο στα γερμανικά θα τις διαβάζω.
Μου φάνηκες μικρός (μικρός είσαι, οκ βέβαια 3 χρόνια πιο μικρός από μένα) γιατί συνήθως στις νεαρές ηλικίες οραματίζεται κανείς κοινωνίες που ο κόσμος δεν θα επιδιώκει τον ατομικό πλουτισμό, όλοι θα τα έχουν όλα, δεν θα υπάρχει αδικία, εκμετάλλευση, όλοι θα είναι ίσοι κλπ κλπ.......... κ μετά έρχεται η προσγείωση σε έναν πλανήτη, όπου σε κάθε μήκος κ πλάτος συναντάται (σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό) η καταπίεση, ο λαϊκισμός, τα συμφέροντα, τα λόμπι κ ό,τι άλλο "ωραίο" βάζει ο νους σου.
Δεν διαστρέβλωσα αυτά που λες. Αλλά από τη στιγμή που ένας ενήλικας έχει συνείδηση των πράξεών του, συνεπάγεται ότι διαθέτει μια κάποια ωριμότητα- ωριμότητα στην ψυχολογία είναι η ικανότητα του να μπαίνεις στη θέση του άλλου, άρα μπορεί να είναι κ ώριμος να μην παρασύρεται από την προπαγάνδα. Αυτό είπα. όπως δεν είπα ότι η ανθρώπινη φύση είναι μαύρη κ άραχνη, αλλά ατελής, δηλ . μη τέλεια, έχουσα ελαττώματα κ αδυναμίες. Λίγοι δέχονται να εργαστούν αν το προϊόν της εργασίας τους δε βρίσκεται σε αντιστοιχία με το αντάλλαγμα που θα λάβουν (λόγος αποτυχίας μπολσεβικισμού) ή να πληρώσουν με δικούς τους πόρους για τους άλλους (λόγος αποτυχίας μεταρρυθμιστικού προγράμματος Ομπάμα για τις παροχές υγείας).
Τώρα, επειδή διάβασα το άρθρο της εφημερίδας, δεν καταλαβαίνω πώς μπλέξανε μέσα το παράδειγμα της Ελβετίας. Η Ελβετία είναι ένα ομοσπονδιακό κράτος οργανωμένο σε καντόνια, κ ναι μεν οι αποφάσεις λαμβάνονται (μέχρι ένα σημείο τουλάχιστον) από κοινού, όμως αποτελεί μια άκρως φιλελεύθερη ανταγωνιστική οικονομία της αγοράς (ποτέ δε γνώρισε από κοινού κατοχή των μέσων παραγωγής), κ αν υπάρχει ένα σημείο που συμφωνούν ΟΛΕΣ οι οικονομικές θεωρίες είναι ότι η κατοχή κ διανομή των μέσων παραγωγής συνιστά θεμελιώδες συστατικό στοιχείο για τη διαμόρφωση της κοινωνικής κ πολιτικής της φυσιογνωμίας. Κ ναι η Ελβετία είναι εξαιρετικά υγιής κοινωνία.
Οι σκανδιναβοί, όσο κ αν τους παραδέχομαι ως προς το πρότυπο πολιτειακής οργάνωσης, ως κοινωνία απλά κατασκεύασαν το μύθο της κατάθλιψης λόγω κλίματος για να καλύψουν ότι η κατάθλιψη είναι εγγενής σε τέτοιες κοινωνίες. Αν βασικά συμπτώματα της κατάθλιψης, όπως ο απομονωτισμός κ η εσωστρέφεια είναι σύμφυτα των πρότυπων κοινωνικών συμπεριφορών που έχουν υιοθετηθεί, τότε πώς είναι δυνατόν να διαγνωστεί κατάθλιψη? Γιατί πεις σε κατοίκους της Σκωτίας, της Ισλανδίας, της Αλάσκας κ της Β.Ιαπωνίας για κατάθλιψη λόγω κλίματος, θα βάλουν τα γέλια.... όλοι οι λαοί κατασκευάζουν τους μύθους που απαιτούνται για να εξηγήσουν τα αδιέξοδα κ τις αντιφάσεις τους κ τους προσαρμόζουν στα δεδομένα τους, ξέρεις πολύ καλά τί εννοώ, γιατί οι Έλληνες είμαστε πρωταθλητές σε αυτό το σπορ.
Πειράματα αναρχίας κ κολλεκτιβιστικών κοινωνιών απέτυχαν όχι γιατί κάποιοι τα κατέπνιξαν, αλλά γιατί δεν αποδείκτηκαν βιώσιμα στην πράξη. Γιαυτό κ ποτέ κ πουθενά δεν μακροημέρευσαν. Αν το πείραμα είχε πιθανότητες επιτυχίας, όλο κ κάπου θα είχε στεριώσει. Δε λέω ότι ο καπιταλισμός δεν έχει προβλήματα, αλλά καλώς κ κακώς στη φύση επικρατεί το "είδος" που μπορεί να επιβιώσει καλύτερα. Ο καπιταλισμός έχει σκορπίσει φτώχεια κ δυστυχία σε πολύ κόσμο, αλλά δε συγκρίνεται με την εξαθλίωση κ την καταπίεση των κουμμουνιστικών καθεστώτων: Το αποδεικνύουν τα εκατομμύρια αντιφρονούντων που πέθαναν στα γκουλάνγκ με βασανιστήρια (αντιφρονούντες γερμανοί στο ναζισμό που κατέληξαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης:50-150.000 αντιφρονούντες ρώσοι που κατέληξαν σε γκουλάγκ: εκατομμύρια), οι αγώνες μέχρι τελικής πτώσεως των κρατών -δορυφόρων να αποσχισθούν από την ΕΣΔΔ (Άνοιξη της Πράγας), η λέξη insvestia (=έλλειψη) που αναγράφονταν παντού για βασικά είδη διαβίωσης κ η εξαθλίωση των φυγάδων, όπως κ η τεχνολογική κ καινοτομική υστέρηση της ΕΣΔΔ έναντι της Δύσης.
Όπως βέβαια είπα, κ ο καπιταλισμός έχει τα "θεματάκια" του......Άλλά ποιός καπιταλισμός?Γενικά ο διαχωρισμός γίνεται σε φιλελεύθερο (Δύση ως επί το πλείστον) κ κρατικό καπιταλισμό (Τουρκία, Ρωσία, Κίνα, Ινδία κλπ). Αλλά κ πάλι ως προς τη σύλληψη κ την εφαρμογή του καπιταλισμού χώρα από χώρα διαφέρει. Ακόμα κ εντός της ίδιας κύριας κατηγορίας δε μπορείς να βάλεις στο ίδιο τσουβάλι τον καπιταλισμό των ΗΠΑ, του Καναδά, της Νορβηγίας, της Σλοβενίας, της Αγγλίας, της Ουγγαρίας κλπ κλπ. Είναι τελείως άτοπο.

Άσχετο, έχω να προτείνω κ εγώ 1 βιβλίο: "Σκοτεινή Ήπειρος- ο ευρωπαϊκός 20ος αιώνας" του Mark Mazower. Γράφει κ αναλύει πολύ εμπεριστατωμένα για την άνοδο κ την πτώση των καθεστώτων στην Ευρώπη τον προηγούμενο αιώνα.

Τουλάχιστον να συμφωνήσουμε σε 3 βασικά σημεία:
- Η πολιτική ανάλυση να σταματήσει κάπου εδώ γιατί το forum δεν προσφέρεται για κάτι τέτοιο.
- Δύο άνθρωποι όπου η μία (εγώ) είναι (νεο)φιλελεύθερη κ ο άλλος κινείται στον έτερο πόλο δεν θα συμφωνήσουν ποτέ, είναι όμως ωραίο το ότι κ οι 2 έχουμε τα επιχειρήματά μας κ δεν επαναλαμβάνουμε παπαγαλισμούς κ συνθήματα.
-Όπως έγραψε κ ο aeolus νοσηρές κοινωνίες προβάλλουν νοσηρά πρότυπα. Σε όσο μεγαλύτερο φάσμα δικαιωμάτων (είπαμε, δεν είναι μόνο το δικαίωμα στη ζωή) μια κοινωνία διευρύνει την προστασία της κ καλλιεργεί το σεβασμό τους, τόσο πιο υγιής είναι.

τσ τσ τσ, mariposa7 μ' απογοητεύεις...
τι ρηχός και στερεοτυπικός συσχετισμός ηλικίας και ιδεών είναι αυτός?
Νομίζω φαίνεται από την ανάλυση και τα επιχειρήματά μου ότι δεν πετάω στα σύννεφα και ξέρω καλά πως λειτουργεί ο κόσμος και οι απόψεις μου πατάνε σε γερές βάσεις.

Το ότι ζούμε "σε έναν πλανήτη, όπου σε κάθε μήκος κ πλάτος συναντάται (σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό) η καταπίεση, ο λαϊκισμός, τα συμφέροντα, τα λόμπι κ ό,τι άλλο "ωραίο" βάζει ο νους σου" δε σημαίνει ότι πρέπει να το αποδεχθούμε και να γίνουμε μέρος όλων αυτών, που όπως φαίνεται κι απ' τον τρόπο που τ' αναφέρεις, μας προκαλούν αποστροφή, οσοι είμαστε αυτοί.
Χώρια το γεγονός ότι εκτός αυτών, υπάρχουν και άλλα πολύ όμορφα πράγματα σε κάθε μήκος και πλάτος του πλανήτη, όπως η συνεργασία, η αλληλοβοήθεια, ο αλτρουϊσμός, η ανιδιοτέλεια, η αποστροφή και αντίσταση στις κτηνωδίες.
Δεν είναι ο κανόνας βέβαια, αλλά αφού υπάρχουν και δεν είναι στη φαντασία των ρομαντικών νέων, γιατί να μη μπορούν να αναπτυχθούν και εξαπλωθούν?
Φυσικά ούτε είναι εύκολο, ούτε θα 'ρθει από μόνο του και μπορεί και να μη γίνει ποτέ στην τελική και να τελειώσουν όλα με έναν πυρηνικό πόλεμο, ή με μια πανδημία ή λόγω ακραίων κλιματικών αλλαγών και περιβαλλοντικής καταστροφής, πράγμα πολύ πιθανό εδώ που τα λέμε.
Εμένα όμως, εν πάση περιπτώσει, με κάνει να νιώθω Άνθρωπος αυτός ο αγώνας και σαν τέτοιος θέλω να ζήσω και να πεθάνω.
Όπως είπε και ο Χρόνης Μίσσιος: "Αγωνίζομαι να μείνω άνθρωπος. Και αυτό είναι η κορυφαία πολιτική μάχη. Να μπορείς να αποφύγεις τη βαρβαρότητα αυτής της εποχής. Να μπορείς να παραμείνεις άνθρωπος με τρυφερότητα."
Χώρια το γεγονός ότι αυτός ο δρόμος είναι μονόδρομος για την επιβίωση της ανθρωπότητας και το πέρασμα από πολιτισμό τύπου 0 σε τύπου 1 της κλίμακας Kardashev (το πιο επικίνδυνο για την επιβίωση του πολιτισμού).
Συνηγορεί και η NASA σ' αυτό:
http://www.econews.gr/2014/03/18/nas...alypsi-113329/

Στα 3 σημεία που καταλήγεις συμφωνώ, εγώ σου είπα ότι αυτές οι συζητήσεις δεν τελεώνουν ποτέ!

Πριν όμως το κλείσουμε οφείλω να επισημάνω κάποιες εκ νέου ανακρίβειες που ανέφερες:

Κάνεις αναφορά πονηρή αλεπού σε "πειράματα αναρχίας κ κολλεκτιβιστικών κοινωνιών" και τα συσχετίζεις με τα "κομμουνιστικά" (κουμμουνιστικά κατ εσέ :-P :-P :-P) καθεστώτα, τα οποία τα καταδίκασα μάλιστα σε προηγούμενα ποστ για τον τρόπο που επικράτησαν και στέριωσαν!
ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ!
Όλα αυτά τα δήθεν "κομμουνιστικά" καθεστώτα δήθεν "υπαρκτού σοσιαλισμού", όπως της ΕΣΣΔ (ΕΣΔΔ κατ εσέ :-P :-P :-P) ήταν και είναι (Β.Κορέα π.χ.) η πιο βάρβαρη μορφη κρατικού καπιταλισμού!
Τα μέσα παραγωγής και τα προϊόντα της παραγωγής ανήκουν στην ηγεσία του κόμματος, δεν είναι κοινωνικοποιημένα!
Η λέξη κομμουνισμός που χρησιμοποιήθηκε κατά κύριο λόγο από το Μαρξ δηλώνει την αταξική και ακρατική κοινωνία.
Σ' αυτά τα καθεστώτα όμως στη θέση της αστικής τάξης βρίσκεται η κομματική γραφειοκρατία.
Ο Λένιν διαστρέβλωσε και καπηλεύτηκε το μαρξισμό/κομμουνισμό.
Οι δε Στάλιν, Πολ Ποτ, οικογένεια Κιμ κτλ τον διέσυραν...

Το "πείραμα" btw έχει στεριώσει εδώ και αρκετές δεκαετίες στην Κριστιάνια της Κοπεγχάγης...

Δεν είπα ότι οι νέοι είναι χ κ οι μεγάλοι είναι ψ, είπα συνήθως τί συμβαίνει.
Επίσης γιατί γράφεις ότι συγχέω τον αναρχισμό με τον κομμουνισμό? Θα ήμουν τουλάχιστον αγράμματη αν το είχα κάνει!Για τον μεν αναρχισμό έγραψα ότι σαν πείραμα έχει αποτύχει, το δε κομμουνισμό, τον ανέφερα επειδή αφ'ενός μεν ο κολλεκτιβισμός που ανέφερες συνιστούσε στάδιο εδραίωσής του, κ αφ'ετέρου εν σχέσει με τα δεινά του καπιταλισμού, που επίσης ανέφερες.
Τώρα σίγουρα ο Λένιν κ οι συνεχιστές του διαστρέβλωσαν τη μαρξιστική θεωρία, αλλά ακόμα κ για τη "γνήσια" μαρξιστική θεωρία επέτρεψέ μου να διατηρώ τις αμφιβολίες μου για την υποκρισία του εμπνευστή της, ο οποίος από τη μια ευαγγελιζόνταν μια κοινωνία "όπου κ καθένας θα προσέφερε σύμφωνα με τις ικανότητες του κ θα λάμβανε βάσει των αναγκών του", κ από την άλλη δεν επέτρεψε στην κόρη του να παντρευτεί αυτόν που ήθελε....... επειδή ήταν φτωχός.
Κ από πού κ ως πού Β. Κορέα κ ΕΣΣΔ "κρατικός καπιταλισμός"???? Επειδή τα μέσα παραγωγής ανήκουν στο κόμμα? Μα απουσιάζουν θεμελιώδη συστατικά στοιχεία της έννοιας του καπιταλισμού, όπως το κέρδος, η αξιολόγηση, ο (υπερ)καταναλωτισμός, η προστασία των ατομικών δικαιωμάτων κ ελευθεριών (αν όχι στον ιδανικό βαθμό, καμία σχέση όμως με τα κομμουνιστικά καθεστώτα), η ύπαρξη αντιπολίτευσης, η στάση της οποίας να μπορεί να επηρεάσει την πορεία της οικονομίας, η λειτουργία χρηματιστηριακών αγορών, κλπ κλπ!
Αν δεν κάνω λάθος η Κριστιάνα είναι μια κοινότητα με ορισμένα χαρακτηριστικά αυτονομίας, όπου σχεδόν όλες οι αποφάσεις κ στο μέτρο που της έχει παραχωρηθεί η αρμοδιότητα, λαμβάνονται από τους κατοίκους της. Αν συμβαίνει κάτι παραπάνω, το οποίο λογικό να μην το ξέρω αφού δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα με το θέμα, στείλε κάποιο link να το τσεκάρω. όσο ζεις μαθαίνεις. Κ εγώ έχω ανοικτούς ορίζοντες να μάθω κάτι καινούριο. Βλέπεις τον κουμμουνισμό τον έκανα κομμουνισμό (εντάξει το ξέρω από τη λέξη κομμούνα βγαίνει, εξ'ού κ η Κομμούνα του Παρισιού).
ΥΓ: όσοι έχουμε αποδεχθεί την ύπαρξη των κτηνωδιών κ καταστροφών της ανθρωπότητας, γιατί στραβοί δεν είμαστε, δε σημαίνει ότι τις αποδεχόμαστε κ ως ενέργειες.

Ειναι πρωτη φορα που μπαινω σε φορουμ και που συμμετεχω σε τετοια συζητηη αλλα ηταν αδυνατο να μην εμπλακω. δεν ηξερα οτι υπαρχουν κι αλλοι ανθρωποι που ζουν ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΑΚΡΙΒΩΣ εφιαλτη με μενα. Γνωρισα εναν συναδελφο 1 χρονο πριν. Για να με κατακτησει εκανε 2-3 μηνες προσπαθειες και με κερδισε με την εξυπναδα, το χιουμορ και την προσωπικοτητα του. Ηταν ασχημος αλλα τον ερωτευτηκα ΤΟΣΟ ΔΥΝΑΤΑ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΑ που δε θα αλλαζα ΤΙΠΟΤΑ πανω του. Τον αγαπησα και τελος. Μαλιστα πιστευα θα νοιωθω μια ζωη θεα διπλα του. ΛΟΛ..... Το ονειρο, η καλη του συμπεριφορα και ο ερωτας του σε 2-3 μηνες αλλαξαν. Αργα και σταθερα εδειχνε ενα ενα ΟΛΑ αυτα τα κριτηρια της ναρκισσιστικης συμπεριφορας. Στην αρχη νομιζα ηταν απλα τσιγουνης. Μετα την αδιαφορια του την εβλεπα σαν αργασιομανια. Αυτο που δεν μπορουσα να εξηγησω ηταν η απαθεια και τη αδιαφορια που ειχε στα παιδια απο τον προηγουμενι του γαμο που ενω ελεγε συνεχως οτι τα λατρευε δεν τα εβλεπε ποτε. Και αν η κορη του ειχε πεσει και ειχε ανοιξει το κεφλι της και εστελνε φωτο στα αιματα και αυτος δεν ιδρωσε και ξεμπερδεψε με ενα 2λεπτο τηλεφωνημα ενω ηταν μολις 20λεπτα μακρια φαντασου ποσο ενδιαφερον ειχε αποθεμα για μενα. Ο ερωτας του συντομα εγινε προσβολες κρυμμενες πισω απο χιουμορ. Και καλα με πειραζε αλλα εκανε συνεχως σχολια για το παχος μου (ειμαι 49 κιλα, 1,68 υψος) την τεμπελια μου (στο ενα ρεπω το μηνα που εχω) και σε καθε τι εβρισκε ευκαιρια. Μου εκανε εντθπωση που παρα το οτι μου μιλουσε για γαμο δε αποκαλυψε ποτε στη δουλεια οτι ημασταν μαζι ενω συγκατοικουσαμε κανονικα απο την 1η εβδομαδα. Δεν ανεφερε ποτε την υπαρξη μου στην αδελφη του που ειχαν αριστες σχεσεις κ καθημερινη επαφη, ουτε σε γονεις κ φιλους. Ειχα γνωρισει μονο εναν κοολητο του παμπλουτο πντρεμενο με μια ρωσιδα βιζιτα 30 χρονια μικροτερη. Ελεγε συναχεια ψεματα. Δεν εδινε αναφορα που ειναι, τι κανει με ποιον ειναι. ΟΛΟ ελειπε και καλα για δουλιρσες. Με λατρευε στα λογια αλλα καταλαβα συντομα οτι με ηθελε μονο σαν λιμανι στα βραδια και παρεα διοτι σεξ καναμε 2 φορες τον μηνα μετα απο δικες μου πιεσεις και παλι με ελεγε ανωμαλη και τοι σκεφτομαι μονο αυτο. Επισης δε με φιλησε ΠΟΤΕ. ΠΟΤΕ! εκανα υπομονη. Αλοιωθηκε ο χαρακτηραςμου. Δεν ημουνα ποτε μαλακας θυμα αλλα στα πλαισια της κατανοησης και της λογικης υποχωρησης χωρις να το καταλαβω εγινα υποχειριο του. Οταν επιανα λαθη του η οφθαλμοφανη φαουλ και ψεματα του ουρλιαζε και με ελεγε τρελη!!!!!! Και εφευγε απο το σπιτι για να επιστρεψει μονος του την επομενη και να μου πει οτι με συγχωρει! (αστειο?) Πλον φτασαμε σε ενα σημειο που φανερα με αντιπαθει. Ειμαστε σα ζευγαρι που μισιεται και ουτε αυτο ξερει γαιτι ειναι μαζι. Οτι κανω και οτι πω πιανεται για τσακωμο. το κλιμα ειναι σκατα. Το μονο που με απασχολει ειναι αν θα βρω ξανα την αυτοπεποιθηση μου μετα απο ολο αυτο το μπουλιγκ.

Quote:

---

Originally Posted by alter

Ειναι πρωτη φορα που μπαινω σε φορουμ και που συμμετεχω σε τετοια συζητηη αλλα ηταν αδυνατο να μην εμπλακω. δεν ηξερα οτι υπαρχουν κι αλλοι ανθρωποι που ζουν ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΑΚΡΙΒΩΣ εφιαλτη με μενα. Γνωρισα εναν συναδελφο 1 χρονο πριν. Για να με κατακτησει εκανε 2-3 μηνες προσπαθειες και με κερδισε με την εξυπναδα, το χιουμορ και την προσωπικοτητα του. Ηταν ασχημος αλλα τον ερωτευτηκα ΤΟΣΟ ΔΥΝΑΤΑ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΑ που δε θα αλλαζα ΤΙΠΟΤΑ πανω του. Τον αγαπησα και τελος. Μαλιστα πιστευα θα νοιωθω μια ζωη θεα διπλα του. ΛΟΛ..... Το ονειρο, η καλη του συμπεριφορα και ο ερωτας του σε 2-3 μηνες αλλαξαν. Αργα και σταθερα εδειχνε ενα ενα ΟΛΑ αυτα τα κριτηρια της ναρκισσιστικης συμπεριφορας. Στην αρχη νομιζα ηταν απλα τσιγουνης. Μετα την αδιαφορια του την εβλεπα σαν αργασιομανια. Αυτο που δεν μπορουσα να εξηγησω ηταν η απαθεια και τη αδιαφορια που ειχε στα παιδια απο τον προηγουμενι του γαμο που ενω ελεγε συνεχως οτι τα λατρευε δεν τα εβλεπε ποτε. Και αν η κορη του ειχε πεσει και ειχε ανοιξει το κεφλι της και εστελνε φωτο στα αιματα και αυτος δεν ιδρωσε και ξεμπερδεψε με ενα 2λεπτο τηλεφωνημα ενω ηταν μολις 20λεπτα μακρια φαντασου ποσο ενδιαφερον ειχε αποθεμα για μενα. Ο ερωτας του συντομα εγινε προσβολες κρυμμενες πισω απο χιουμορ. Και καλα με πειραζε αλλα εκανε συνεχως σχολια για το παχος μου (ειμαι 49 κιλα, 1,68 υψος) την τεμπελια μου (στο ενα ρεπω το μηνα που εχω) και σε καθε τι εβρισκε ευκαιρια. Μου εκανε εντθπωση που παρα το οτι μου μιλουσε για γαμο δε αποκαλυψε ποτε στη δουλεια οτι ημασταν μαζι ενω συγκατοικουσαμε κανονικα απο την 1η εβδομαδα. Δεν ανεφερε ποτε την υπαρξη μου στην αδελφη του που ειχαν αριστες σχεσεις κ καθημερινη επαφη, ουτε σε γονεις κ φιλους. Ειχα γνωρισει μονο εναν κοολητο του παμπλουτο πντρεμενο με μια ρωσιδα βιζιτα 30 χρονια μικροτερη. Ελεγε συναχεια ψεματα. Δεν εδινε αναφορα που ειναι, τι κανει με ποιον ειναι. ΟΛΟ ελειπε και καλα για δουλιρσες. Με λατρευε στα λογια αλλα καταλαβα συντομα οτι με ηθελε μονο σαν λιμανι στα βραδια και παρεα διοτι σεξ καναμε 2 φορες τον μηνα μετα απο δικες μου πιεσεις και παλι με ελεγε ανωμαλη και τοι σκεφτομαι μονο αυτο. Επισης δε με φιλησε ΠΟΤΕ. ΠΟΤΕ! εκανα υπομονη. Αλοιωθηκε ο χαρακτηραςμου. Δεν ημουνα ποτε μαλακας θυμα αλλα στα πλαισια της κατανοησης και της λογικης υποχωρησης χωρις να το καταλαβω εγινα υποχειριο του. Οταν επιανα λαθη του η οφθαλμοφανη φαουλ και ψεματα του ουρλιαζε και με ελεγε τρελη!!!!!! Και εφευγε απο το σπιτι για να επιστρεψει μονος του την επομενη και να μου πει οτι με συγχωρει! (αστειο?) Πλον φτασαμε σε ενα σημειο που φανερα με αντιπαθει. Ειμαστε σα ζευγαρι που μισιεται και ουτε αυτο ξερει γαιτι ειναι μαζι. Οτι κανω και οτι πω πιανεται για τσακωμο. το κλιμα ειναι σκατα. Το μονο που με απασχολει ειναι αν θα βρω ξανα την αυτοπεποιθηση μου μετα απο ολο αυτο το μπουλιγκ.

---

Θα την ξαναβρεις την αυτοπεποιθηση σ μολις τον σουταρεις απο διπλα σ.

ΤΟσο καιρο απορω γτ ακομα δεν τον εχεις χωρισεις ???.οσο περισσοτερο εισται μαζι τοσο χειροτερα γινεσαι.....

Αφηστε την υπεραναλυση.
Ειτε ναρκισσος ειτε μεταιχμιακος ειτε κολοχαρακτηρας ειτε οτιδηποτε αλλο διακρινεται απο κατι που δεν διαθετει το θυμα και ειναι η αρχη ολου του κακου.
Την ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ.

Μην γελιεστε και πεφτετε στην παγιδα πως εχετε χαμηλοτερη αυτοεκτιμηση διοτι:
Ο τύπος του αχάριστου όχι μόνο δεν αναγνωρίζει τις ευεργεσίες που έχει καρπωθεί, αλλά και όταν βρεθεί σε πλεονεκτική θέση με ευκολία και χαιρέκακη διάθεση πρόθυμα στρέφεται εναντίον του ευεργέτη του. Πρόκειται προφανώς για μια ενδόμυχη ζήλεια, ένα καλοκρυμμένο συναίσθημα φθόνου που κατακάθεται στην ψυχή του και πηγάζει από το γεγονός της συναίσθησης ότι ο ευεργέτης του διαθέτει ηθικό μεγαλείο (αλλιώς δεν θα ήταν ευεργέτης) το οποίο ο ίδιος δεν διαθέτει.

Quote:

---

Originally Posted by Fearfull

θα ηθελα να προσθεσω 2-3 πραγματακια - δεδομενα ακομη.

Εδω και 15 μηνες που ειμαστε μαζι, οποτε εχει αγχος-φοβο ειμαι εκει και προσκολλαται πανω μου. Εμφανιζει ενα τρυφερο προσωπο, με κανει να νιωθω μοναδικος και με ατακες του στυλ "τι θα εκανα χωρις εσενα " κτλ. Οταν κατι της παει καλα ή περναει ανεμελα ειναι σαν να μην υπαρχω. Εντελως αλλο προσωπο. Αυτη η εναλλαγη μπορει να συμβει και σε 1 μερα μεσα ή και σε ωρες.
Ειναι "τσιγκουνα". υπολογιζει πολυ το χρημα. δεν ξερω αν συνδεεται και με τσιγκουνια συναισθηματων. πχ ολο αυτο το διαστημα μου εχει κανει 1 δωρο μονο, οταν εγω την γεμιζω με δωρα κτλ. και το επιπλεον θεμα ειναι πως οταν το εχασα το δωρο, τσαντιστηκε και το πηρε εντελως προσωπικα

---

Η κοπελα πασχει οπως η μητερα της απο Διπολικη διαταραχη. Βρες αρθρα που αναλυουν την ασθενεια κ διαβασε . Θα δεις οτι θα βρεις πολλα κοινα με την συμπεριφορα της κοπελας.

Η κοπελα πασχει απο Διπολικη διαταραχη οπως η μητερα της. Η συμπεριφορα που περιγραφεις αυτη η ασθενεια ειναι. Βρες αρθρα πανω στην ασθενεια αυτη κ διαβασε θα καταλαβεις.

Quote:

---

Originally Posted by heman

Εγώ πάλι δε μπορώ να καταλάβω αυτή τη διάκριση στην οποία γίνεται συχνά αναφορά ανάμεσα στον "απλά κωλοχαρακτήρα" και στη διαταραγμένη προσωπικότητα...
Είναι δηλαδή ποτέ δυνατόν να είσαι "απλά κωλοχαρακτήρας" και να είσαι ψυχολογικά υγιής?
Όταν με διάφορους τρόπους δε σέβεσαι τους άλλους, όταν παραβιάζεις τον πιο στοιχειώδη για την αρμονική κοινωνική συμβίωση και θεμελιώδη ηθικό κανόνα ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΝΟΥΝ, όλο και κάποιο ψυχολογικό κουσούρι δεν κρύβεται από πίσω?

---

Εγω νομιζω οτι ο κολοχαρακτηρας εχει επιγνωση και θελει να κανει το ασχημο που θα κανει. Η διαταραγμενη προσωπικοτητα παιζει να μην αντιλαμβανεται το κακο που κανει η ακομη χειρότερα να βλεπει τον αλλο σαν κακο, χειριστικο κτλ.
Μπορει να πεσεις δηλαδη σε ναρκισσο με καλο χαρακτηρα και σε ναρκισσο με κακο χαρακτηρα. Οπου και να πεσεις θα φλερταρεις με την καταστροφη και ισως την βιωσεις πολυ πιο άσχημα σε αυτον με τον καλο χαρακτηρα.