χθες ημουν καλα,σημερα με πονανε ολα τα δοντια και ο αυχενας.κουραστικα με τα ψυχοσωματικα
Printable View
χθες ημουν καλα,σημερα με πονανε ολα τα δοντια και ο αυχενας.κουραστικα με τα ψυχοσωματικα
εγώ πάλι νιώθω απόγνωση και τίποτα άλλο... ανηδονία και αυτό έχει αντίκτυπο σε όλες τις πτυχές της ζωής. Στο συναισθηματικό τομέα, στον επαγγελματικό στην υγεία... Κουράστηκα να ζω έτσι... Υπάρχω αλλά δεν ζω
Το έχω ευχηθεί και γω πολλές φορές αυτό!
Ας ήταν να έρθουν τα πράγματα καλά, έστω και για μία φορά... για αλλαγή... για να δω πώς είναι...
Αυτό εύχομαι....
Και μακάρι να είχα όλες τις απαντήσεις, κορίτσι μου!!!!
Σίγουρα και η δική μου ζωή θα ήταν πολύ πιο εύκολη!!!!!
Αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς, η ζωή δεν έρχεται με έρχεται με οδηγίες χρήσεις!
Μαθαίνουμε τι λειτουργεί και τι όχι...
Τι είναι φυσιολογικό και τι όχι... και όλα αυτά διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο... έτσι είναι...
Ο καθένας βρίσκει τα πατήματά του...
Ο δρόμος, ταξιδευτή, δεν υπάρχει... τον φτιάχνεις εσύ προχωρώντας...
Και είμαστε φτιαγμένοι για τέτοια πράγματα... άγνωστα και ανεξερεύνητα... είναι στοιχείο της φύσης μας μάλλον...
Γι' αυτό είμαστε μοναδικά πλάσματα εμείς οι άνθρωποι... γεννιόμαστε για να δημιουργήσουμε και τον δρόμο και τον ταξιδευτή....
Δυστυχώς δεν υπάρχει συνταγή που να την ακολουθήσεις και να γίνεις καλά. Θέλει πολλή δουλειά από μέρους σου. Βέβαια συμβάλλουν και άλλοι παράγοντες σε αυτό. Ένας καλός ψυχολόγος μπορεί να σε βοηθήσει, τα φάρμακα θα ανεβάσουν τη διάθεσή σου και σίγουρα η αγάπη είναι πολύ σημαντική.
Όταν με έπιασε κατάθλιψη πήγα σε γιατρό ψυχίατρο -ψυχολόγο και μου έδωσε αντικαταθλιπτικά που με βοήθησαν να μην είμαι στα πατώματα. Έκανα δυο τρεις συνεδρίες και με τη συζήτηση έμαθα πολλά. Το κυριότερο όμως ήταν ότι όλη η δουλειά πρέπει να γίνει από τον ΄΄ασθενή΄΄. Ο ψυχολόγος είναι απλά δεκανίκι. Επειδή η οικονομική δυνατότητα ήταν περιορισμένη, δεν έκανα άλλες συνεδρίες. Τα φάρμακα με βοηθάνε να διατηρώ μια ισορροπία, αλλά παράλληλα προσπαθώ να κάνω διάφορα για να φτιάχνω τη διάθεσή μου και τη ζωή μου. Θεωρώ ότι από ένα σημείο και μετά, ο καθένας γίνεται γιατρός του εαυτού του με μεγάλη προσπάθεια πάντα. Οι φίλοι, οι γονείς, ένας σύντροφος βοηθούν όταν κατανοούν το πρόβλημα και είναι υποστηρικτικοί.
Εν ολίγοις, χρειάζονται όλα. Και φάρμακα και ο ψυχολόγος και η δική σου προσπάθεια. Κάθε ένα έχει τη σημαντικότητά του.
(μιλάω πάντα για τη δική μου εμπειρία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αυτή είναι η θεραπεία)
καλα σημερα ειμαι εντελως χαμενη.η ψυχολογια στα πατωματα και νιωθω χαλια
ψυχοθεραπεια κανεις? εχεις ζητησει επιπλεον βοηθεια?μενεις μονη?
μενω μονη,δεν εχω φιλους και γνωστους και ολη μερα ασχολουμε με την αρρωστια μου
θελω να κλαιω,εχω ανυσηχια,ποναει ολο μου το σωμα.ας περασει μια στιγμη δεν αντεχω
Θελω να πεθανω. Θελω να πεσω απο κάπου γινεται; Ποσο αχρηστη πια;
οχι δεν γίνετε και δεν χρειάζεται να πέσεις από πουθενά... ούτε κι άχρηστη είσαι (δεν σε ξέρω).. αλλά αυτό δεν έχει σημασία...ούτε και διάβασα το αρχικό ποστ σου ... αν νιώθεις όμως έτσι πάρε τηλ το 1018.... μίλα .. πες το πρόβλημά σου.. μην αφήνεις την θλίψη να σε νικήσει... τώρα μπορεί να μην βρίσκεις το κουράγιο να παλέψεις από μόνη... ζήτα βοήθεια στην μάχη σου......
http://www.klimaka.org.gr/newsite/aytoktonia.html διάβασε κι αυτό.....
σιγά μην κάτσει να διαβάσει όλο αυτό ένας που θέλει να αυτοκτονλλησει:D