Printable View
Ανώνυμη και εγώ θέλω να σου γράψω από χτες και δεν ξέρω τι. Σημασία έχει όμως ότι θέλω να σου γράψω.
Μου μετάδωσες τα συναισθήματά σου για τον αγαπημένο σου μπαμπά και σε σκέφτηκα πολύ αυτές τις μέρες. Tόσο εσένα όσο και τον μπαμπά σου. Είμαι πολύ δεμένη με τον ηλικιωμένο πατέρα μου και τα λόγια σου με συγκίνησαν και με ταρακούνησαν.
Θα σου πω αυτό που είπα και στη weird. Όταν θυμόμαστε κάποιον τον κρατάμε ζωντανό, ανάμεσά μας.
Να είσαι πάντα καλά και να τον θυμάσαι με ζεστασιά και αγάπη.
Nature,
σ\'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Είναι πολύ όμορφο και συγκινητικό που έχεις τον πατερούλη σου, που τον χαίρεσαι και που είστε και τόσο δεμένοι.
Εύχομαι να χαίρεστε και να ζείτε την κάθε σας στιγμή για πολλά πολλά ακόμα χρόνια, με υγεία:)
Κάντε μια αγκαλιά απόψε, πέιτε μια γλυκιά κουβέντα στους αγαπημένους σας, όποιοι και να είναι αυτοί, είτε γονείς, είτε φίλοι, είτε εραστές.
Γιατί το μόνο που έχουμε σίγουρο σε αυτή τη ζωή είναι το τώρα
και τίποτα άλλο.
\"Θε μου αν είχα ένα κομάτι ζωή, δε θα άφηνα να περάσει μιά μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους οτι τους αγαπώ...\"
:)
Μπαμπά,Quote:
Originally posted by anwnimi
Να\'σαι καλά όπου κι αν είσαι. Δώσε μου τη δύναμη να κάνω πράξη αυτό που πάντα μου έλεγες. \"Εσύ να κοιτάς μπροστά, όχι πίσω\"
μπαμπά μου
ακολούθησα τη συμβουλή σου
αλλά αντίστροφα.
Χρειάστηκε να κοιτάξω πίσω
πολύ πίσω
τόσο πίσω
που πονούσε
πολύ
μάτωνα
έκλαιγα
αλλά τελικά
αυτό που έδωσε σήμερα
μια ανακούφιση
ένα θάρρος
να κοιτάξω
το αύριο
το μπροστά
με αισιοδοξία.
Αχ μπαμπά μου
κάποτε
κι εγώ σαν εσένα
κλείδωνα το παρελθόν
στο πιο απόμερο
απόκρυφο
σεντούκι της σκέψης
και της ψυχής μου
δεν το άντεχα
πονούσε αβάσταχα.
Όπως κι εσύ
κάθε φορά
που χρειαζόταν να αναφερθείς
στο παρελθόν
σε κάτι που βίωσες
το πρόσωπό σου
σκοτείνιαζε
πονούσε
έχω την εικόνα του εμπρός μου
αλλά δεν το άφηνες
δεν το άφηνες
το καταχώνιαζες
δε με άφηνες
δε με \'αφηνες
να το μοιραστώ.
Τελικά μπαμπά
χρειάστηκε να κοιτάξω πίσω
για να κοιτάξω μπροστά.
Άλλη μια αντίφαση
μεταξύ μας.
Τελικά συμφωνούσαμε
πάντα
διαφωνώντας.
Ένα χαμόγελο σου στέλνω.
Να\'σαι καλά
όπου και να\'σαι.
Ίσως
καποτε
να τα ξαναπούμε...
......Ωρες ώρες αναρωτιέμαι ....\"Θα ήταν καλύτερο αν δεν υπήρχε ο ......θάνατος?\" ή έστω κάτι να γινόταν και να αλλάζαμε \"διαστάσεις\" όποτε έχουμε ανάγκη να έρθουμε σε έπαφη με τους αγαπημένους μας ...έτσι απλά και χωρίς φόβο ...απλά να το κάναμε.... Anwnimi δεν μπορώ να συμπάσχω μαζί σου 100% ακόμα....αλλά έχω παρόμοιες εμπειρίες ...Δεν ξέρω πραγματικά όταν έρθει η ώρα και για μένα να βιώσω κάτι τέτοιο με έναν απότους γονείς μου... πως θα καταφέρω να ορθοποδήσω....πραγματικά αναρωτιέμαι!
blDaizy,
όταν θα έρθει εκείνη η ώρα, που εύχομαι να είναι στα βαθιά σου γεράματα,
θα πονέσεις, θα ματώσεις, θα ξεσκιστείς ίσως,
μα θα τα καταφέρεις...
Μπορεί και να εκπλαγείς γι\'αυτό, μπορεί και να νιώσεις ενοχές, αλλά
θα τα καταφέρεις.
Ένας στίχος από ένα τραγούδι λέει:
\"Σου\'πα θα πεθάνω αν σκοτωθείς
κι όμως ...έχω ζήσει\"
Αν δεν υπήρχε ο θανατος
δε θα χάναμε ποτέ κάποιον από κοντά μας
δε θα μας χάνανε ποτέ ούτε εμάς
ίσως να μοιάζει η αθανασία η απόλυτη ευτυχία
αλλά είναι;
Νομίζω πως όχι:(
Εϊναι από τα παράδοξα της ύπαρξης.
Θέλω την αθανασία
αλλά ξέρω πως ούτε και αυτή θα με οδηγήσει στην ευτυχία
γιατί αν ήμουν αθάνατος
η ζωή θα ήταν δεδομένη για πάντα
δε θα με ένοιαζε πως θα ζήσω
μπορεί και να κουραζόμουν
γιατί για πάντα θα είχα χρόνο...