Απ' αυτό:Quote:
Originally Posted by the only peace I can find
http://i.imgur.com/LniWQk5.jpg
Antonov An-225 Mriya
http://el.wikipedia.org/wiki/Antonov_An-225 :Ρ
Printable View
Απ' αυτό:Quote:
Originally Posted by the only peace I can find
http://i.imgur.com/LniWQk5.jpg
Antonov An-225 Mriya
http://el.wikipedia.org/wiki/Antonov_An-225 :Ρ
Καλημερα Σπυρο. Δεν υπαρχουν αποτυχιες μαθηματα υπαρχουν. Μη βαζεις ταμπελες μπροστα απο τις δυσκολιες σου. Ολα ειναι δυσκολα τιποτα ακατορθωτο. Σιγουρα υπαρχει κατι που αγαπας πανω σου τι ειναι αυτο πες μας. Παρτο αυτο και καντο το πιο συμαντικο κομματι της ζωης σου. Εγω π.χ. τοσα χρονια δεν ειχα ασχοληθει ποτε με τη δυναμη μου η οποια ειναι το δυνατο μου σημειο πανω μου πλεον επενδυω σε αυτο αφου αυτο εχω.
Σπύρο όταν είσαι ήδη στον πάτο δε μπορείς κάνοντας μια προσπάθεια για να ξεκολλήσεις απο εκεί, να γίνεις χειρότερα.Απλά συνεχίζεις να βρίσκεσαι στο ίδιο σημείο και κερδίζεις μια εμπειρία που ίσως σε κάνει να σκεφτείς τι πρέπει να κάνεις και τι όχι,την επόμενη φορά που θα ξαναπροσπαθήσεις.Το μόνο χειρότερα κατά την προσωπική μου γνώμη πάντα,που μπορεί να βρει κάποιον που είναι ψυχολογικά στον πάτο είναι να έρθει κάποια ανίατη ασθένεια στυλ καρκίνος και να έχει να παλέψει και με αυτό.Αν και για μερικούς αυτό θα αποτελούσε την μέγιστη λύτρωση γιατί έτσι θεωρούν ότι θα γλιτώσουν και δε θα ταλαιπωρούνταιQuote:
Originally Posted by spiros1981
αυτο που αγαπαω επανω μου ειναι ο χαρακτηρας μου,αν και τελευταια εχω αρχισει να αμφιβαλω...Quote:
Originally Posted by alfapark2001
ναι εχεις δικιο,απλα ξαναπεφτεις στον πατο,αλλα καθε φορα ποναει και πιο πολυ.η αληθεια ειναι οτι νιωθω καπως καλυτερα η μαλλον ανακουφισμενος απο την μερα που ειμαι εδω γιατι βλεπω ποσοι αλλοι ανθρωποι εχουν προβληματα και πιο σοβαρα μερικοι,αλλα και γενικα επειδη μιλαω κιολας.αλλα πρεπει να βρω μια λυση στο προβλημα μου.με βασανιζει πολυQuote:
Originally Posted by kozchr
τοση μοναξια...τοση απορριψη απο τους παντες...καληνυχτα...
Δυστυχώς, όπως μου λέει και η γιατρός μου που κάνωκαι ψυχανάλυση, πρέπει να βγεις έξω για να αποκτήσεις τους κοινωνικούς ή συναισθηματικούς συνδέσμους που θα σε ακολουθήσουν στην νέα αρχή που ενδεχομένως επιθυμείς. Αυτό είναι πολύ δύσκολο, μιας και ούτε εγώ το έχω πράξει και επομένως το κατανοώ. Αντικειμενικά αυτή είναι μία λύση του προβλήματος. Προσωπικά πάντα δεν αισθάνομαι έτοιμη ακόμα για κάτι τέτοιο, ή όταν το τολμώ δεν το κάνω με πολύ θέληση, και καταλαβαίνω πως αυτά είναι δικαιολογίες γιατί φοβάμαι το περισσότερο. Τουλάχιστον πέρασα την αγοραφοβία που είναι ανασταλτικός παράγοντας. Επίσης πρέπει κάπως να καλύπτεις το χρόνο σου, να περνάει δηλαδή η ημέρα. Εγώ είχα φτάσει στο σημείο να παίρνω μισό xanax για να κοιμάμαι μετά από κάποιες ώρες αφού είχα ξυπνήσει, γιατί στα όνειρά μου πίστευα πως θα συνέβαινε κάτι πιο ενδιαφέρον από τη πραγματικότητα. Τώρα πια με τα δύο γατιά που έχω, έχω ένα λόγο να ξυπνώ, και φυσικά με τις άλλες υποχρεώσεις περνάει η ημέρα. Προσωπικά προσπαθώ να σκέφτομαι για το σήμερα, γιατί αν σκεφτώ για το μέλλον, π.χ. για τον επόμενο μήνα ή χρόνια, πάλι θα πάθω πανικό όπως τους προηγούμενους μήνες. Θέλει προσπάθεια. :(
τωρα δεν βγαινω πολυ συχνα εξω.δεν ειναι αυτο το προβλημα μου αποτι καταλαβα.το προβλημα ειμαι εγω.οσο και να βγω οσο και να προσπαθησω απλα ειμαι αχρηστος.δεν υπαρχει λογος να ασχοληθει καποιος μαζι μου.δικιο εχουν μαλλον
Κάπως έχει πέσει η αυτοεκτίμησή σου θαρρώ. Δεν ξέρω αν ακολουθείς κάποια αγωγή για την κατάθλιψη, γιατί εγώ με αυτήν και ψυχανάλυση άλλαξα κάποια πραγματάκια προς το θετικό.
οχι η αυτοεκτιμηση μου.η εκτιμηση μου γενικα.απο ολους.
Κάποιοι δεν αξίζουν πραγματικά. Και εμένα οι περισσότεροι αν με δούν πιστεύουν πως είμαι καλά και θα αρχίσουν τα δικά τους. Εγώ πίστευα πως για να γίνεται αυτό προφανώς είναι πιο σημαντικοί από εμένα. Πια ξέρω που είμαι εγώ και που είναι εκείνοι. Ας ελπίζουμε πως θα έρθουν οι κατάλληλοι άνθρωποι στη ζωή μας. :)
ολοι ειναι πιο συμαντικοι απο μενα.για μενα δεν θα υπαρξει ποτε καταλληλος ανθρωπος.μονο η μοναξια η θλιψη και η στεναχωρια.κουραστηκα,πιστ ευα οτι αξιζω και εγω λιγη προσοχη λιγη αγαπη.ειμαι απλα τοσο αχρηστος.κανεις δεν θελει εστω λιγο απο τα τοσα πολλα που εχω και θελω να δωσω.εχω τοσα καλα που ολοι φωναζουν καθε μερα οτι ψαχνουν σε εναν ανθρωπο και ομως ειμαι τοσο αορατος και τοσο ανυπαρκτος
Τα ίδια πίστευα και εν μέρει πιστεύω που και που και για τον εαυτό μου. Απλώς εσύ έχεις πολύ πέσει ψυχολογικά και η αυτοεκτίμησή σου. :( Σκέψου πως οι άλλοι δεν αναγνωρίζουν την αξία σου και επομένως είναι εγωιστές, δηλαδή κοιτάζουν τον εαυτό τους. Δεν είναι μόνο μαύρο ή άσπρο. Ας πούμε είμαστε στο γκρι.Τόσο πεσμένη ψυχολογικά ήμουν και εγώ πριν λίγους μήνες και μακάρι να μπορούσα να μεταδώσω την όποια θετική διάθεση έχω σε όσους που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα με εμένα και όλους μας. :)
ακομα και εδω μεσα που πιστευα οτι θα βρω ατομα να με καταλαβουν και να νιωσουν το προβλημα μου,η κυρια Ταδε οπου δει και γραψω,οπου δει και πω οτιδηποτε,τρεχει αμεσως να με κραξει και να με κακολογησει.χωρις να με ξερει,χωρις να θελει να με μαθει,ενω τη εδωσα την ευκαιρια να το κανει αν ηθελε,μονο να κραξει για οτιδηποτε γραψω,χωρις ποτε να προσβαλω κανεναν.ελεος τι σκατα ειμαι πια?να επικοινωνησω προσπαθω,να καταφερω να μιλησω,αυτο ειναι το προβλημα μου...!!!κουραστηκα πια...
εσεις μπορειτε να γνωρισετε ανθρωπους.υπαρχουν ανθρωποι που θελουν να σας γνωρισουν,ασχετα αν εσεις για οποιοδηποτε λογο η προβλημα εχετε,δεν θελετε.εγω δεν μπορω,για μενα δεν υπαρχει τιποτα και κανενας.δεν μπορεις να το καταλαβειςQuote:
Originally Posted by AggelikiAngy