οχι δεν εχει πολλη φασαρια...υποφερεται....εχει� � ξεκινησει φαρμακευτικη αγωγη?
Printable View
Τι να πω...θα προσπαθήσω να προσαρμοστώ...εσυ κοριτσι μου βγαίνεις απτό σπίτι? Πας βολτιτσες? Δουλεύεις?
οχι δεν δουλευω...βγαινω βολτες αλλα οχι πολυ συχνα...εσυ?ξεκινησες αγωγη?????????????????
Ε τώρα θα ξεκινήσω γτ δεν την παλεύω....απλα αποτι κατάλαβα πρέπει να απασχολούν συνέχεια το μυαλό μας με κάτι για να μην σκεφτόμαστε.....αλλα όταν χαλαρώνουμε τοτε θα τα σκεφτόμαστε οκ μαζι.....εσυ είσαι καλυτερα τώρα με την αγωγή???
Ειμαι απο κινητό και γράφει οτι ναναι σορρυ
ναι........
Ποσο καιρό την κανεις αν επιτρέπεται?
την κανω 5 χρονια αλλα με πολλες διακοπες......
Μάλιστα.....σου εύχομαι να πανε οκ καλά!!!
Αυτό που όλοι μας λένε "μα με τι μαλακίες ασχολείσαι" στην αρχή το έβρισκα καθησυχαστικό αλλά από ένα σημείο έγινε πολύ εκνευριστικό.
Δεν μπορούν να καταλάβουν πως αυτές οι τόσες χαζές σκέψεις (γιατί είναι χαζές και το ξέρουμε) μπορούν να μας ταλαιπωρούν τόσο.
Εγώ προσωπικά καμιά φορά γελάω με τις σκέψεις που κάνω οπότε βρίσκω και μια παρηγοριά μέσα από τη κατάντια.
Καλή μας δύναμη...!
Εγω να δεις τι σκεψεις κανω.Τις προαλλες αραζα στην εξοχη κι σκεφτομουν μηπως γελαει μαζι μου το δεντρο απεναντι μου.Χχαχαχχαχαχαχαχ.Απλα η ιδψ καμια φορα γινεται τοσο υπερβολικη που κατανταει κλοουν κι γελας κι λιγο.
Βασικά άμα δεν γελάμε και συνέχεια φοβόμαστε την κάτσαμε.....εγω αισθάνομαι συνέχεια ότι με κρουβουν τα πάντα.....πιστευω προέρχεται απο το γεγονος ότι κρουβομαι μέσα στο σπίτι με τους γονεις μου.....θελω να φυγω...αλλα όλο κάτι γίνεται
...τωρα ειμαι στο λεωφορείο και αισθάνομαι κρουψιμο και φόβο....αλλα δεν ξέρω για πιο λόγο....ο μηχανισμός "μάχης - φυγής" εχει ενεργοποιηθεί για τα καλά μέσα μου......χαχαχα
Πραγματικά έχετε δίκιο παιδιά και το να γελάμε με τις σκέψεις βοηθάει να αποφορτίζουμε την κατάσταση, ποστάρω και αυτό το βίντεο, ίσως το έχουν ξαναποστάρει εδώ, αλλά αν δεν το έχετε δει νομίζω θα σας αρέσει ;)
https://www.youtube.com/watch?v=prN6_Lt1VZg
Χαχαχαααα....μωρε όλες αυτές οι σκεψεις ειναι αμυντικός μηχανισμος του οργανισμού μας και τίποτε παραπάνω..
.ηρθαν για να προειδοποιήσουν ότι το στρες έχει ξεφύγει τα όρια και πρέπει να κάνουμε κάτι για να χαλαρώσουμε......κάτι άλλο λοιπόν κρύβεται πίσω απαυτες......απο εκεί τρομάζουμε και ανησυχούμε και έτσι δημιουργούμε τον φαύλο κύκλο......το ίδιο ισχύει και με τις κρίσεις πανικού......ας γελάσουμε λοιπόν και ας ψάξουμε λιγο βαθύτερα γιατί το πάθαμε.......το θέμα ειναι βέβαια να φυγει αυτός ο αμυντικό μηχανισμός διότι δεν τον.χρειαζομαστε πλέον......
Μεταλλάσσονται διαρκώς βέβαια.....Σκέψεις από αυτοκτονία, φόνοι κλπ μέχρι και γελοίες.....Τώρα αισθάνομαι σαν ο κόσμος να μην είναι πραγματικός, ότι δηλ. τα πράγματα γύρω δεν είναι όπως τα βλέπω και προσπαθώ να τοποθετώ άλλες εικόνες σε ότι βλέπω για να πειστώ ότι τρελάθηκα. Όλα μα όλα είναι δυντικά αντικείμενα σκέψεων και φόβου. Ακόμα κι όταν νιώθω κάπως πιο ήρεμα, ταράζω από μόνη μου τον ευατό μου με σκέψεις. Σαν να θέλω το κακό μου....Το παθαίνει κανέις άλλος αυτό? Απ' το πρωί που ξυπνάω, σαμποτάρω τον εαυτό μου με αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα....Πολλές φορές ζορίζομαι και να μιλάω. Μου φαίνεται περίεργο. Κι έχω τρομερή ανησυχία. Τότε σκέφτομαι να πάω βολίδα στο γιατρό για φάρμακα. Αλλά έχω πάρει γι' αρκετά χρόνια και θα θελα κάποια στιγμή να πιστέψω ότι μπορώ και χωρίς αυτά. Τώρα δεν παίρνω και απλά αφήνω τις μέρες να περνούν να δω που θα καταλήξω. Αλήθεια καταφέρνει κανείς να το κοντρολάρει χωρίς φάρμακα? Πολύ βασανιστική αρρώστια. Βέβαια για να σας πω και κάτι θετικό: 1. Στο παρελθόν την περνούσα πολύ πιο οδυνηρά. Απλά το κακό είναι πλέον ότι επειδή γνωρίζω τι μου συμβαίνει δεν έχω πια υπομονή και θέλω να κατεβάσω κατευθείαν μια φαρμακαποθήκη για να αισθανώ γρήγορα καλύτερα, 2. Χθες κατάφερα κι έβγαλα μία μεγάλη δουλειά, που απαιτούσε την συνεχή μου παρουσία σε έναν χώρο επί 15 ώρες χωρίς να φρικάρω όπως ήμουν πεποισμένη. Από την άλλη, σήμερα έχω επαζνέκθει πλήρως στη γνώριμή μου κατάντια.....