Imagine σου 'χω στείλει, δεν ξέρω αν το είδες. :)
Printable View
Imagine σου 'χω στείλει, δεν ξέρω αν το είδες. :)
Δυστυχώς λύση έτοιμη δεν έχω. Μπορείς όμως 'οταν π.χ. κάποιος δε σου φερθεί καλά, να ζητήσεις το λόγο. Να μην το θεωρείς φυσιολογικό, να μιλήσεις έντονα, να κοντραριστείς, να διεκδικήσεις το δίκιο σου. Να απορρίπτεις και συ κάποιες φορές.
Το πώς κοιτάνε να σε εκμεταλλευτούν αν δε σου ζητάνε χάρες δεν το κατάλαβα.
Γενικά να ακούς τις επιθυμίες του εαυτόύ σου και να τις αξιολογείς κατάλληλα. Να μη δέχεσαι να σου φερθεί κάποιος με τρόπο που εσύ δεν θα φερόσουν ΠΟΤΕ. Να μη δέχεσαι συμπεριφορές που αν έβλεπες τρίτους να τις υφίσταντο θα τους λυπόσουν. Κα΄πως έτσι. ΚΑΙ ΜΗ ΔΕΧΕΣΑΙ ΝΑ ΣΕ ΠΙΕΖΟΥΝ. ΚΑΝΕΝΑΣ!!
Δεν υπάρχει κανένας που μας παρακολουθεί και μας επιβραβεύει αν είμαστε καλά παιδιά ή μας τιμωρεί αν είμαστε κακά παιδιά. Αν ήταν έτσι τότε δε θα κυκλοφορούσαν ένα σωρό γαιδούρια.. άσε που όλοι οι πολιτικοί μας θα είχαν ανίατες ασθένεις....
Τπτ δεν θα πάθεις αν φτύσεις μερικούς.
Αυτό που λες να ζητήσω το λόγο έχεις δίκιο, συχνά το παραβλέπω. Εδώ ατο φόρουμ, όπου αισθάνομαι ασφαλής ότι έχουν και άλλοι προβλήματα είτε ψυχολογικά είτε συναισθηματικά μπορώ πιο πολύ και είμαι ο εαυτός μου, και διεκδικώ το δίκιο μου, και εδώ πολλές φορές το χάνω, τις περισσότερες βασικά. Από απόρριψη (προς τους άλλους) άλλο τίποτα, όλο αυτό προσπαθώ να κάνω αλλά δεν πιάνει πάντα, αν ο άλλος πχ σε έχει απορρίψει πρώτος, τι κάνεις; Με εκμεταλλεύονται εννοώ με το να μου φέρονται άσχημα και εγώ να τους φέρομαι καλά, και στο τέλος να με παρατάνε όταν βρίσκουνε παρέα. Αυτό που λες να ακούω τις επιθυμίες του εαυτού μου έχεις δίκιο, έχω καταπιεστεί πολύ στο παρελθόν και τα κουβαλάω όλα αυτά δυστυχώς. Βασικά εγώ φέρομαι στον καθένα όπως του αξίζει, δεν φέρομαι σ' όλους το ίδιο...Αυτό το προτελευταίο που λες να μην δέχομαι συμπεριφορές που αν έβλεπα τρίτους να τις υφίσταντο θα τους λυπόμουν είναι πολύ πολύπλοκο, αφού δεν φέρομαι σε όλους το ίδιο να σου πω την αλήθεια, απλά ξέρω πως μου αξίζει να μου φέρονται και πως όχι συνήθως. Με πιέζουν όντως ή και με εκβιάζουν, άστα να πάνε, αυτά είναι από τα χειρότερα, μαζί με την κοροιδία, και την απόρριψη, πραγματικά δεν τα αντέχω και όλο αυτά μου κάνουν. Με μένα είναι όμως και αλλιώς γιατί έχω θέμα ψυχολογικό, και οι άλλοι μόλις το ακούνε αυτό φεύγουν, γι'αυτό και μειώνονται πολύ οι επιλογές μου, και μάλιστα νιώθουν σαν να μου κάνουν χάρη που είναι μαζί μου, γι'αυτό και όλη αυτή η συμπεριφορά μου εναντίον τους, ίσως κάνω και εγώ κάπου λάθος.......ως προς τον εαυτό μου πάντα.
Πιστεύω ότι το να είσαι καλός σημαίνει "θέλω να εκπέμπω θετική ενέργεια, να είμαι ευδιάθετος. δίκαιος, ευγενικός επειδή ΕΤΣΙ ΘΕΛΩ!!! Δεν με απασχολεί πώς με βλέπουν οι άλλοι και τί νομίζουν για μένα,
ειμαι καλός επειδή έτσι θέλω."
Λατρεύω και θαυμάζω τους καλούς ανθρώπους.
Ποτέ δεν τους έχω εκμεταλλευτεί αντιθέτως όποιον δω πως έχει φιλότιμο γίνομαι χαλί να με πατήσει.
Δεν ξέρω αν είμαι καλή εκ φύσεως, πάντως από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, παλεύω με νύχια και με δόντια να είμαι.:)
Belezza κι εγώ είμαι καλή επειδή έτσι θέλω, αλλά δεν εκπέμπω θετική ενέργεια, τι πάει να πει αυτό, ότι δεν είμαι καλή; Η αλήθεια είναι αυτή που είπε ο περαστικός, ότι επειδή όλοι σχεδόν την εκμεταλλεύονται την καλοσύνη, στο τέλος φτάνεις να τους μισείς όλους και φυσικά, που "χώρος" για θετική ενέργεια όταν έχεις ένα κάρο προβλήματα και σε μισούνε όλοι επειδή ζηλεύουν ίσως ή ότι άλλο.
Συμφωνώ τα προβλήματα μας πλακώνουν και δεν μπορούμε να εκπέμπουμε 24/7 θετική ενέργεια.
Πιατεύω όλοι οι άνθρωποι έχουμε την καλή μας πλευρά, απλά εμείς επιλέγουμε αν και που θα την δείξουμε. :)
Συμφωνώ ως προς το πρώτο.
Ως προς το δεύτερο, αν όλοι επιλέγουν να τη δείξουν σε άλλους εκτός από μένα ενώ είμαι καλή, τότε φυσικά και δεν είναι πραγματικά καλοί οι άλλοι και άρα δεν έχουν καλή πλευρά.
Είναι επιλεκτικά καλοί.
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει κάπου αδυναμία.
Επιλέγουμε σε ποιούς θα είμαστε "καλοί".
Άλλοι είναι σε όλους, άλλοι στους δικούς τους, άλλοι σε ελάχιστους.
Να σου πω την αλήθεια δεν πιστεύω στους όρους "καλός", "κακός".
Αλλά στις "καλές ή κακές πτυχές της προσωπικότητας".:)
Αγαπητη belezza , προφανως δεν αναφερομαι ( ως θεματοθετης ) σε ανθρωπους σαν εσενα , που ειναι κατ επιλογην τους ' καλοι ' . Αναφερομαι σε ανθρωπους που ' καταπατουνται ' συναισθηματικα ' κυριως λογω της καλοσυνης τους , απο τους υπολοιπους . Και συνεπως ' θυματοποιουνται ' τροπον τινα .
Εσυ δεν μου φαινεσαι απο τα γραφομενα σου για τετοια !! ο ' καλος ' ανθρωπος , δεν χρειαζεται να παλεψει με νυχια και με δοντια για να ειναι ΄καλος ' , ειναι απο την φυση του ετσι , αλλα ολοι ξερουν τα ορια του , και αν τα ξεπερασουν , φιλοδωρουνται απο τον ' καλο' ανθρωπο με μια γκαμα αντιδρασεων , απο ενα βλεμμα ολο νοημα μεχρι σφαλιαρα σε μεγεθος πατουσας λεοντος !
Δεν μου έτυχε να σκοτώσω. Ελπίζω να μην χρειαστεί!
Διοτι ο καλός, όταν η εκμετάλλευση και λοιπα συναφή φτάσουν σε οριακή για τον ίδιο κατάσταση θα αντιδράσει (λεκτικά ή με βία). Η αντίδραση του θα προκαλέσει αντίδραση αυτου που τον έβλαψε (διότι δεν θα κρύψει στο πετσί του). Τότε ο καλός αναλογα με το πόσο χάλια εφτασε η ψυχολογια του θα ανταποδοσει. Και έπειτα όποιον πάρει ο χάρος.
Ο καλός πάντα στο τελος αντιδρά.
Κι όποιος δεν αντιδρά αμέσως κατέστρεψε τη ψυχολογία του εαυτού του (με άλλα λόγια δες όλες τις καταχωρήσεις του φόορυμ).
στη σχολη Δραμ. τεχνης που πήγαινα ενα φεγγαρι, η καλοσυνη αντιμετωπιζόταν ως εγωισμος, ως ενα "όπλο" για να κρυβομαστε. μια ακομα αντισταση στο να "τσαλακωθουμε" ... για να βγεις στη σκηνη και να αντιμετωπίσεις την εκθεση πρεπει να εισαι "γυμνος" απο αντιστασεις και εγωισμους και να δωσεις τον "φυσικο" εαυτο σου .
υπάρχουν 2 εαυτοι μεσα μας... ο Φυσικος και ο Κοσμικος. ...ο κοσμικος εαυτος ειναι αυτο που γινομαστε ως κοινωνικα οντα ενω στον φυσικο εαυτο μας αυτον που κρυβουμε και φανερωνουμε μονο οταν ειμαστε απολυτα ασφαλης
ο εγωισμος θεωρηται ενα "κοσμικο" σκουπίδι. γινομαστε καλοι για να ειμαστε αρεστοι,οταν θελουμε να ειμαστε αρεστοι, γινομαστε εγωιστες...και οταν γινομαστε εγωιστες ειμαστε ανελευθεροι...αυτο οσον αφορα την τεχνη ..κατα ποσο ομως απέχει απο την πραγματικοτητα?
Αγαπητη rea , δεν εχω εμπειρια απο δραματικη σχολη καμμια , οποτε δεν πολυκαταλαβαινω ( αδαης γαρ ) τι χρειαζεται για να βγεις στην σκηνη . Καταλαβαινω ομως τι εννοεις με τους δυο εαυτους , τον φυσικο , κατανοητο , και τον κοσμικο , επισης κατανοητο .
Ειναι ευστοχη η παρατηρηση σου , ποσο αυτο ισχυει στην πραματικη ζωη .
Πιστευω οτι σε ανθρωπους που αισθανονται καλα με τον εαυτο τους , οι δυο ' εαυτοι ' , πρεπει να συμπιπτουν .
Βεβαια εκει υπεισερχεται και το στοιχειο της διπλωματιας , και της προσαρμογης σε καταστασεις , που επιβαλλει το κοινωνικο γιγνεσθαι . Χωρις αυτο να σημαινει οτι πρεπει να φερομεθα ως χαμαιλεοντες .
Σε οποιαδηποτε περιπτωση , ο πραματικος εαυτος μας , ειναι αυτος που επιδεικνυουμε οταν δεν εχουμε αναγκη κανεναν και δεν υπαρχουν παρατηρητες για να μας κρινουν και αξιολογησουν .
Ενδιαφερον το ποστ σου !
ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΤΕ ΠΑΤΟΚΟΡΦΑ ΓΤ Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΚΑΚΗ ΕΜΕΙΡΙΑ ΜΠΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΔΙΑΒΟΛΟΣ
ΤΟ ΕΞΕΤΑΖΕΤΕ ΠΟΛΥ ΕΠΙΔΕΡΜΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟΠΛΕΥΡΑ ΟΥΤΕ ΞΕΡΕΤΕ ΤΙ ΣΑΣ ΓΙΝΕΤΕ ΓΤ ΑΠΛΑ ΟΙ ΕΜΠΕΡΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΕΠΙΠΕΔΕΣ
ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΝΑΛΥΘΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΜΙΑ ΑΣ ΒΡΟΥΝ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΠΩΣ ΑΝΤΙΔΡΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ
ΣΤΗΝ ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΣΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΑ ΣΟΥΒΛΑΚΙΑ ΣΤΙΣ ΟΥΣΙΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ
ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΚΑΙ ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙ ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΛΥΘΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΤΕ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΣ
ΟΥΤΕ ΙΔΕΑ ΕΧΕΤΕ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΑΣ ΑΡΧΙΣΤΕ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΣΟΥΜΕ