Μπερδέματα του παρελθόντως...

Όσα δε φτάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια.

Ρε φίλε... δεν νομίζω οτι σου είναι εύκολο να ακολουθήσεις την κοινή λογική... γιατί με όσα αναφέρεις, από πλευρά συναισθήματος για εκείνη δεν θα έπρεπε να σου είχε μείνει και τίποτα, έτσι όπως σου έχει φερθεί.

Από τη στιγμή που μπαίνεις σε μια σχέση μέσω συνειδητής επιλογής σου, αν θέλεις να προσπαθήσεις να πάει καλά, παύεις να είσαι απέναντι και στην σύντροφό σου το ίδιο "εγωκεντρικός", όπως απέναντι στους ξένους... οπού εκεί το κάνεις για να προφυλάσσεις τον εαυτό σου, γιατί δεν ξέρεις τί μυαλά μπορεί να κουβαλάνε. Δεν μπορείς λοιπόν να δεις πόσο πολύ η πρώην σου, υποτιμάει την τωρινή σου σύντροφο; Και οτι εσύ το επιτρέπεις με τον τρόπο σου; Σου είναι δύσκολο να αντιστρέψεις τους ρόλους στο μυαλό σου και να μπεις στη θέση της συντρόφου σου, όπου ο πρώην της, γνωρίζεις οτι την πλησιάζει κάθε τόσο, όπως κάνει η δική σου πρώην; Τί θα ένιωθες; Θα σε τιμούσε η συμπεριφορά της αν επέλεγε να τον αφήνει να την πλησιάζει και πόσο θωρακισμένος θα ένιωθες για παράδειγμα απέναντι στη σκέψη οτι χωρίς να το μάθεις θα σε απατούσε μαζί του, αφού δεν αποκλείεται και αυτό να συμβεί κάποια στιγμή, μιας και δεν τον ξεκόβει τελείως. Δεν θα το τελείωνες αν έβλεπες οτι μια τέτοια συμπεριφορά θα επαναλαμβανόταν και στο μέλλον;

Σκέψου το από μια διαφορετική οπτική γωνία ρε παιδί μου... και οι όποιες "ενοχές" (που δεν έχουν καμία απολύτως λογική βάση)... θα γίνουν αποφασιστικότητα...

Έχεις δίκιο. Απόλυτο δίκιο. Το μυαλό μου θολώνει όμως πολλές φορές. Και δεν το έχω ξαναπάθει αυτό. Υπάρχουν πράγματα (ακόμα και αντικείμενα ή τοπία) που αν τα δω το μυαλό μου ταξιδεύει στο παρελθόν. Θέλω αλήθεια να το αφήσω πίσω, να προχωρήσω με την κοπέλα που είμαι τώρα και ως τώρα μετά από τόσα είμαι καλά, αλλά υπάρχουν αυτές οι στηγμές ρε γμτ.. Αλήθεια δεν το έχω ξαναπάθει και η αλήθεια είναι πως με ανησυχεί πολύ...

Καλησπέρα σε όλους.

Ξεθάβω αυτό το θέμα γιατί έχω ανάγκη να τα πω κάπου. Όπου και να λέω νιώθω ότι κανείς δεν μπορεί να με καταλάβει και θέλω αλήθεια βοήθεια γιατί νιώθω εγκλωβισμένος.

Έχει περάσει σχεδόν ενάμισης χρόνος από τη στιγμή που χώρησα με την Ν. που ήμουν για 3 περίπου χρόνια. Εδώ και ένα χρόνο είμαι με άλλη κοπέλα. Είμαι σε μια σχέση όμορφη, με τα πάνω και τα κάτω της. Με μια κοπέλα που είναι ερωτευμένη και με αγαπάει. Κι εγώ την αγαπάω. Νιώθω ωραία που είμαι μαζί της. Με φροντίζει και την φροντίζω.

Όμως δεν μπορεί να μου περάσει η Ν. Την σκέφτομαι συχνά. Πρόσφατα είχα τα γενέθλιά μου. Με πήρε τηλ. Μιλήσαμε για λίγο. Αλλά σαν να μου χτύπησε την καρδιά. Έχουν υπάρξει στιγμές που σκέφτηκα να τα διαλείσω όλα και να πάω πίσω. Όμως πάντα κάτι με κρατάει. Και δεν θέλω. Θέλω απλά να μπορώ να προχωρήσω. Να μην την σκέφτομαι. Και να μην σκέφτομαι αυτά τα αν (αν ξαναήμασταν μαζί, αν μέναμε μαζί, αν όλα ήταν αλλιώς...) που με βασανίζουν. Μου αρέσει η κοπέλα που είμαστε μαζί. Την αγαπώ. Εύχομαι να είχαμε γνωριστεί σε μια τελείως διαφορετική φάση της ζωής μου. Θα είχαμε την πιο όμορφη και αψεγάδιαστη σχέση. Το πιστεύω. Γιατί όμως όλα να πάνε έτσι στραβά...;

Είμαι σε μια πολύ περίεργη φάση της ζωής μου. Έκλεισα τα 27, σε λίγες μέρες από τώρα μπαίνω στρατό, δεν ξέρω τι θέλω να κάνω... Νιώθω πολύ εγκλωβισμένος σε όλα...

καλησπερα.
νομιζω οτι μετα απο αρκετο καιρο, εισαι ΑΚΡΙΒΩΣ στα ιδια ως προς τα διλληματα σου για τις κοπελες.
ισως αξιζει το ρισκο να μεινεις λιγο καιρο τελειως μονος για να δεις τι σου συμβαινει και τι θελεις.
το ρισκο ειναι οτι ισως η τωρινη σου δεν θα σε περιμενει.
αυτο που ΔΕΝ γινεται, ειναι να σε διαβεβαιωσει καποιος οτι εχει αλλαξει χαρακτηρα η πρωην..

Ευχαριστώ για την απάντηση.

Η αλήθεια είναι πως υπήρξαν πολλές φορές που για διάφορους λόγους που αφορούν την κάθε σχέση, είχα την "ευκαιρία" να μήνω λίγο μόνος ή και να κάνω κάτι άλλο ας πούμε. Αλλά δεν το ήθελα. Δεν το επέλεξα. Την αγαπάω την κοπέλα που είμαι τώρα και αναγνωρίζω ότι είναι ένας πολύ ωραίος άνθρωπος και πολύ όμορφη.

Δεν μπορώ όμως να το ελέγξω ρε γμτ... Δεν μπορώ... Και νιώθω εγκλωβισμένος
Αλήθεια. Ώρες ώρες νομίζω πως δεν ευχαριστιέμαι με τίποτα και πέφτω ψυχολογικά...

Quote:

---

Originally Posted by Asiatas

Ευχαριστώ για την απάντηση.

Η αλήθεια είναι πως υπήρξαν πολλές φορές που για διάφορους λόγους που αφορούν την κάθε σχέση, είχα την "ευκαιρία" να μήνω λίγο μόνος ή και να κάνω κάτι άλλο ας πούμε. Αλλά δεν το ήθελα. Δεν το επέλεξα. Την αγαπάω την κοπέλα που είμαι τώρα και αναγνωρίζω ότι είναι ένας πολύ ωραίος άνθρωπος και πολύ όμορφη.

Δεν μπορώ όμως να το ελέγξω ρε γμτ... Δεν μπορώ... Και νιώθω εγκλωβισμένος
Αλήθεια. Ώρες ώρες νομίζω πως δεν ευχαριστιέμαι με τίποτα και πέφτω ψυχολογικά...

---

δεν
εννοω να μεινεις μονος κανενα απογευμα στο σπιτι, αλλα να χωρισεις..

εαν μπορουσε να σε διαβεβαιωσει καποιος 100% οτι η πρωην δεν θα σε ξαναπροδωσει ποτε και θα ειναι διπλα σου και τρελά αφοσιωμενη πλεον, θα χωριζες για να εισαι μαζι της?

Καλή ερώτηση... Το καλό είναι ότι σε ένα μήνα από τώρα μπαίνω στρατό και θα έχω άπλετο χρόνο για σκέψεις... Ελπίζω να τα βρω με τον εαυτό μου...

Quote:

---

Originally Posted by Asiatas

Καλή ερώτηση... Το καλό είναι ότι σε ένα μήνα από τώρα μπαίνω στρατό και θα έχω άπλετο χρόνο για σκέψεις... Ελπίζω να τα βρω με τον εαυτό μου...

---

καλη, αλλα δεν την απαντας..

δεν ξερω αν θα "βρεις τον εαυτο σου" στον στρατο. ο στρατος ειναι ειδικες συνθηκες και μπορει να νομιζεις οτι χρειαζεσαι αλλα απ τα πραγματικα..
καλα θα ηταν να εβρισκες τον εαυτο σου στην "πραγματικη" ζωη σου.

μηπως ειναι αλλη μια κωλλυσιεργεια ο στρατος?

Δεν διάβασα τίποτα απλά στρατό είναι όντως ειδικές συνθήκες διευρύνονται τα όριά σου να πας να γίνεις αντρασ